DE VERDUISTERINGSPROEF
TE AMSTERDAM.
CHANTAGE
3)e ÊcidócHe0oti^omt
Donker Amsterdam. Ook de dak
raampjes mochten niet vergeten wor
den bij de verduisteringsoefeningen,
welke de hoofdstad Vrijdagavond mee
maakte
Koning Leopold van België met zijn
zuster, Prinses Marie José bij aankomst
te Londen in de auto na het verlaten
van het Victoria Station
In geheel Palestina zijn de belangrijke gebouwen der steden
onder scherpe bewaking gezet. Een post voor een der
voornaamste bankgebouwen van Haifa
Doordat ook de 15e partij van de match om het wereldkampioenschap dam
men, welke Vrijdag te Amsterdam werd gespeeld, in remise eindigde, behield
Raichenbach zijn titel. Keiler (rechts) feliciteert den Franschen wereldkampioen
Een controlepost in den toren van de Zuiderkerk te Amsterdam tijdens de
groote verduisteringsoefeningen van Vrijdagavond
In het Kamerlingh Onnes-laboratorium te Leiden heeft de Nederlandsche Vereeniging voor Koel
techniek Vrijdag haar 54ste algemeene vergadering gehouden. Prof. W. H. Keesom (links) hield bij
deze gelegenheid een voordracht
Door den voorzitter der Vereeniging voor Veilig Verkeer te Amsterdam,
den heer S. H. van Geuns, zijn Vrijdag aan een aantal chauffeurs diploma's
voor veilig rijden uitgereikt
FEUILLETON
(THE TALLEYRAND MAXIM)
door J. S. FLETCHER.
29)
Nesta zag hem eerst met groote ongeloo-
vigheid aan en toch begon zij te voelen,
dat hij zoo al niet de geheele waarheid,
toch iets waars mededeelde. En Prattt
knikte met hoofd, toen hij haar ongeloo-
vige gelaatsuitdrukking zag.
„Heusch, zoo is het", zeide hij. „En het
was in verband hiermede, dat ik uw moe
der kwam spreken op Normandale, op een
avond, een paar maanden geleden. Daar
heeft u allicht iets van gehoord? Ik ben
met uw moeder samen wel een uur in de
bibliotheek geweest."
„Ja, dat weet ik", antwoordde Nesta.
„Heel juist", hernam Pratt. „Wat u waar
schijnlijk niet gehoord heeft is, dat uw moe
der mij den volgenden dag kwam opzoe
ken, werkelijk zij kwam bij mij, op mijn
kamer in Barford. Natuurlijk over dezelf
de zaak. Ik weet ook, hoe zij kwam, zonder
dat iemand haar herkende, met een dich
te voile voor. Begint u nu in te zien, me
juffrouw Mallathorpe, dat er wel iets ach
ter steekt?"
„Gaat u maar door met uw.... vertel
sel", zeide Nesta.
„Dan kom ik tot den dag van uw broe
ders ongeval", ging Pratt voort. „Namelijk
op een Vrijdag. Wilt u nu vooral goed luis
teren naar een serie feiten, die onloochen
baar zijn? Ik kan alles stuk voor stuk be
wijzen. Op dien Vrijdag, den dag voor uw
broers dood, was mevrouw Mallathorpe in
het boschje bij Normandale Grange, dat
bij het noordelijk einde van het bruggetje
ligt Een oude arbeider, een zekere Hos-
kins sprak haar aan en maakte haar op
merkzaam, dat het bruggetje in een uiterst
precairen toestand verkeerde. Het was vol
gens zijn idee zelfs gevaarlijk en hij dacht
dat het onder een middelmatig gewicht be
zwijken zou. Heeft u dit goed begrepen?"
„En toen", zei Nesta.
„Hoskins", vervolgde Pratt weer, „druk
te uw moeder op het hart, dat de brug
moest gesloten worden, met een hek afge
zet. Hij wees haar een paar plaatsen aan
in de leuning aan de eene zijde, die zóó
verzakt waren, dat hij, als man van onder
vinding, daaraan kon zien, dat de brug let
terlijk verrot was. En wat deed mevrouw
Mallathorpe? Zij zeide Hoskins alleen, dat
zij er naar zou laten kijken. Daarop ging
zij naar den timmerwinkel en haalde daar
twee korte eindjes ketting en twee hang
sloten, waarmee zij de hekjes aan beide
zijden afsloot. Wilt u dat goed onthouden,
mejuffrouw Mallathorpe?"
„Ik zal alles goed onthouden", zeide
Nesta. „Weest u maar niet bang, dat ik één
woord vergeten zal."
„Ik hoor een spottenden toon in uw
stem", zeide Pratt, toen hij zich omkeer
de, een lade opensloot en er een paar pa
pieren uithaalde. „Toch zult u spoedig in
zien dat spot totaal overbodig is. Mevrouw
Mallathorpe had een vast plan in haar
hoofd, toen zij die hekken afsloot. Dat zult
u begrijpen als ik verder ga Wilt u mij
het genoegen doen, even naar dezen brief
te zien? Is dat niet het schrift van uw
moeder?"
„Ja", gaf Nesta toe, met een opkomend
gevoel van vrees. „Dat is haar schrift."
„Heel goed", zei Pratt. „Vóórdat ik het
u voorlees zal ik u vast zeggen, wat er
in staat. Het was een verzoek van me
vrouw Mallathorpe aan mij, een verzoek
om onschuldig te loopen in wat zij wist,
wist, hoort u goed dat een doodelijke val
voor mij zou zijn. Het was haar bedoe
ling dat ik door die brug zou zakken.'1
HOOFDSTUK XV.
Toenadering.
Gedurende een lange minuut staarden
Nesta en Pratt elkander onbewegelijk aan.
Pratt hield nog steeds den brief in de uit
gestoken hand, maar Nesta deed geen po
ging om hem aan te nemen, zij keek slechts
onderzoekend naar hem, totdat ze plotseling
de oogen neersloeg, overwonnen door de
triompheerende uitdrukking in de zijne. Zij
wendde het hoofd af, terwijl het bloed haar
naar de wangen joeg en de angst snoerde
haar keel dicht.
„Dat kan ik niet gelooven", fluisterde
zij, „u vergist u, o, u vergist u zeker."
„Geen sprake van vergissing", zei Pratt
overtuigend. „Ik houd vol, dat uw moeder
van plan was mijmij door die rotte
brug te laten vallen. Het bewijs is deze
brief. Eerst zal ik u vertellen, wanneer ik
hem ontving, daarna hem aan u voorlezen.
Als u dan nog twijfelt, kunt u hem zelf le
zen. Maar ik geef hem niet af. Wat het
eerste punt betreft, want dat is van groot
gewicht, hij kwam aangeteekend met de
eerste post op den Zaterdag, dat uw broer
verongelukte. Vrijdag laat in den middag
was hij aangeboden aan het postkantoor
van Normandale.' En door wie, denkt u?"
„Ik.... weet het niet", zei Nesta flauw
tjes. Zij voelde zich overweldigd door dit
onbarmhartige opstapelen van bewijsmate
riaal, het was haar alsof zij reeds als be
schuldigde in het beklaagdenbankje stond
en luisterde naar den officier van justitie.
„Hoe kan ik dat weten? Ik kan niet meer
denken."
„De kamenier van uw moeder, Esther
Mawson, bood hem aan", zei Pratt met
dreigenden blik. „In ieder geval hebben wij
in haar een waardevol getuige. En dat was
een onderdeel van het plan, juist zooals
zeker ingesloten voorwerp deel uitmaakte
van het complot. Nu zal ik u den brief
voorlezen. Denk er goed aan, hy kwam
Zaterdagmorgen met de eerste post. Uw
moeder schrijft het volgende:
„Gaarne zou ik u nogmaals spreken over
de zaak, die tusschen ons hangende is. Ook
zou ik dat document nog eens willen zien.
Kunt u hier komen en het meebrengen
met den trein van twee uur Zaterdagmid
dag? Omdat ik er op sta, dat aan dit be
zoek geen bekendheid wordt gegeven, ver
zoek ik u niet naar het huis te komen.
Neem het pad dwars door het park tot aan
het boschje vlak bij het huis. Mocht u dan
iemand tegen komen, dan kunnen zij den
ken, dat u een korteren weg naar het dorp
neemt. Ik zal op u wachten bij de brug,
aan deze zijde. De hekken...." Plotseling
zweeg Pratt en keek lang en doordringend
naar zijn bezoekster. „Luister goed naar
alles wat er nu komt en denk aan alles
wat uw moeder eerst al gedaan had, de
brief gaat verder: „De hekken van het
bruggetje zijn gesloten, maar de ingeslo
ten sleutels passen er op. Kom dus zonder
m ankeeren en breng het stuk mede. Als
ik het nog eens gezien heb, zal ik u iets
voorstellen."
Pratt wendde zich weer om en nam uit
de lade, twee kleine, platte sleuteltjes zoo
als die welke passen op de moderne hang
sloten. Hij hield ze Nesta voor. „Kijk eens
hier", zeide hij zegevierend. „Ik heb ze zui
nig bewaard en zal er ook verder goed op
passen. Nu, wilt u den brief nog lezen?
Niet? Ook goed, dan gaat hij weer terug
in de lade, tegelijk met de sleutels. Zoo
ziet u", ging hij door, na de lade geslo
ten te hebben, „wat een vuil complot uw
moeder tegen mij gesbeed had. Het lot, dat
haar zoon trof was voor mij bestemd. I k
moest mijn nek breken, zooals h ij deed.
Niet alleen wilde zij mij voor altijd het
zwijgen opleggen, ze wilde, als ik'hulp,-
loos neerlag, mij van het stuk berooven,
het stuk, dat zij het document noemde en
dat zij zoo dolgraag in handen krijgen zou.
Om dat te bereiken was zij tot alles in
staat, ja zelfs tot een moord. Nu weet u,
waarom ik dien Zaterdagmiddag naar Nor
mandale Grange ging. Om wille van uvi
moeder loog ik tegenover den rechter bi
de schouwing, eigenlijk ook om uwentwil
Ik ging er heelemaal niet heen om te sol
liciteeren naar dat rentmeesterschap, il
ging er heen naar aanleiding van dezei
brief. Berijpt u goed?"
(Wordt vervolgd).
