NATIONALE ROEIKAMPIOENSCHAPPEN
Wie is mijn man?
3)e
De winnaars van den dag bij de T.T.-races. V.l.n.r. Willy van Gent, eerstaankomende Nederlander
in de 350 c.c. klasse; Mellors, winnaar 350 c.c. klasse; van Hamersveld, eerstaankomende Neder
lander in de 500 cc klasse; Serafini en Meier, de winnaar der 500 c.c. klasse
De tweeriemsgieken met stuurman bekampen elkaar tijdens de nationale
kampioenschappen, welke tot besluit van het roeiseizoen Zondag op de
Amsterdamsche Boschbaan zijn gehouden
Meier, de winnaar van de interna
tionale 500 c.c. klasse in de T.T.
races, gaat door de finish met B.M.W.
In verband met de verbreeding van
de spoorwegtunnel bij Beukelsdijk,
worden vijf huizen aan den Stations
singel te Rotterdam gesloopt. De
werkzaamheden van binnen uit gezien
H. Ooms, die het nationaal amateur sprintkampioenschap
behaalde bij de in het Olympisch stadion te Amsterdam
gehouden wielerwedstrijden, na zijn zege
De burgemeester van Venlo, de heer B. Berger, legt een krans bij het monu
ment, dat Zondag in zijn gemeente ter herinnering van de daar tijdens den
wereldoorlog overleden Belgische soldaten is onthuld
E. Kluge, winnaar van do 250 c.c. klasse in de T.T. races, gaat door de
finish met D.K.W.
FEUILLETON
OTFRID VON HANSTEIN.
(Nadruk verboden).
13)
Jenkins kwam binnen, nog met zijn kof
fertje in de hand.
„En?"
„De zaak is voor elkaar! De pas, uw brief
en vooral de vingerafdruk heben hun uit
werking niet gemist. Hij is overtuigd. Ira-
cema heeft reeds vanuit Amerika getele
grafeerd, niet alleen dat ze komt, maar
wonderlijk genoeg dat ze ook met ons
huwelijk accoord gaat".
Op Figueira hadden deze, op triomfee-
rende toon gesproken woorden niet de
verwachte uitwerking.
„Dat is heelemaal niet wonderlijk'.
„Nadat zij mij zoo'n blauwtje heeft laten
lopen!"
„Ik heb een heel onaardige verrassing
voor je. De een of anderen duivel, heeft
haar te New York den echten Robert Se
vering doen ontmoeten. Deze brave duivel,
die, wat mij aangaat naar zijn grootje kan
loopen, heeft er ook voor gezorgd, dat zij
elkaar al vroeger kenden, en verliefd op el
kaar werden. Zij zijn alle twee op weg
naar Madeira".
„Hoe weet u dat alles?"
„Ik heb Iracema natuurlijk door het de-
tectiven-bureau Pinkerton laten schadu
wen".
Jenkins zweeg even.
„Dat is niet zoo erg, de ouwe is zwaar
ziek en heeft toch door notaris Thomson,
dien u naar hem toegestuurd heeft, per
testament, mij zijn dochter en de firma toe
gezegd".
„Jou?"
„Ja, natuurlijk!"
„Dan ben je toch we' erg in de war; hij
vermaakt zijn zaak aan zijn neef Severing"
„Maar in zijn oogen ben ik dat op heden
toch!"
„Maar in werkelijkheid ben je het niet!"
„Dat komt er niet op aan. Ik kan be
zweren u ook dat hij alleen mij be
doeld kan hebben. Laat iemand het eens
bewijzen dat ik het niet ben!"
„De echte.
„Die ook niet! Heeft die soms een gele
galiseerde vingerafdruk in zijn pas? Waar
schijnlijk niet. Dat is toch niet gebruike
lijk".
„In elk geval moeten wij tijd winnen.
Weet u ook het adres van Iracema in Lon
den?"
„Westminsterhotel".
„Dan sturen wij haar direct een tele
gram waarin wij haar melden, dat het met
haar vader veel beter gaat, dat zij eerst
een paar dagen in Lissabon zal moeten blij
ven, totdat alles met den neef in orde is
gemaakt. Het telegram voorzien wij van
't adres in Madeira met daaraan toegevoegd
„via Lissabon", dan zal het niet opvallen,
dat het niet uit Madeira komt.
Zij zal dan hier aan wal gaan en Robert
Severing vaart alleen naar Madeira verder.
,Om daar aangekomen het bedrog te ont
dekken!"
„Dat is nog de vraag! Ik elk geval moet
nu direct het telegram weg".
Weer vijf dagen later nu in de villa
van Senjor Figueira. Jenkins stond voor
hem. Deze had nu ook op zijn kantoor een
einde gemaakt aan zijn „incognito". Op een
gezelligen feestavond, die Figueira het ge
heel personeel had aangeboden, had hij
meegedeeld, dat de heer Joe Jenkins deze
naam als pseudoniem had moeten voeren
om beter met Engelschen en Noord-Ameri-
kanen tijdens en direct na den oorlog zaken
te kunnen doen, dat hij nu zijn waren naam
weer had aangenomen om als neef van den
hoofdeigenaar der firma, als jonge com
pagnon te kunnen optreden en later den
familienaam voor de firma te bewaren.
Figueira en Jenkins sloten het privé-
kantoor af.
„Al weer een Jobstijding! Iracema en
Severing zijn in Londen getrouwd!
„Wat nu?"
Jenkins dacht even na, toen keek hij ver
licht op.
„Dat is het beste wat die tweede Duit-
sche lieden vor ons doen konden en het
maakt het geval belangrijk eenvoudiger".
„Je lijkt wel heelemaal gek te zijn ge
worden".
„Heelemaal niet. mijn waarde vriend, je
hebt er toch niets tegen, dat ik een flink
bedrag uit de kas neem?"
„Wou je er tusschenuit knijpen?"
„Ik denk er niet over! Maar ik moet een
vliegtuig hebben voor een privéreis."
„Dus er toch tusschenuit kuijpen?"
„Integendeel, wanneer komt de boot te
Lissabon aan?"
„Dat heeft nog een paar dagen den tijd!"
„Goed, ik neem een vliegtuig, en vlieg
vandaag nog naar Madeira".
„Waarom niet met de boot?"
„Dat zal je dadelijk hooren. Ik wacht
te Madeira den echten Robert Severing op.
Merk natuurlijk, of de oude al of niet lont
ruikt. Doet hij het, en merk ik, dat onze
zaak verloren is, dat telegrafeer ik, jij
neemt het geld en schrijft al de bankdepo-
sitos telegrafisch op Santa Cruz van Tene-
rifa over. Dan treffen wij elkaar daar, en
stellen ons daarmee tevreden. Gaat alles
echter goed, dan kom ik na dien bedrie
ger onschadelijk gemaakt te hebben
hier terug, maar niet uit Madeira, doch uit
Engeland. Ik heb mij opzettelijk al niet
in vijf dagen op de zaak laten zien. De lui
daar, zullen dus kunnen aannemen, dat ik
al voor vijf dagen per vliegtuig naar Lon
den vertrok"
„Wat moet dat allemaal?"
.Heel eenvoudig! Iracema heeft toch in
Londen Robert Severing getrouwd, niet?"
„Zeer zeker".
„Goed, en ik ben Robert Severing, dus
zij trouwde mij!"
„Je bent niet wijs!"
„Laat het nou maar aan mij over, om
dat met het meisje in orde te maken".
„En de vader?"
„Die ligt op sterven. Ze mag hem niet
zien."
,En Robert wil je misschien een over
val, of een moord in elkaar zetten?"
„Komt niet in mijn hoofd op!"
Hoe wil je dien man dan laten verdwij
nen?"
„Neem mij niet kwalijk als ik dat nu
voorloopig nog even voor mij houd. Het
is het beste, dat buiten mij, niemand daar
van af weet. Ik heb een heel eenvoudig
middeltje. Zonder moord of doodslag. Je
hoeft er heelemaal niets van te weten
ik rijd direct met de auto naar Vigo in
Spanje. Dat zijn nog geen zeshonderd kilo
meters. Het is nu al laat op den namiddag
maar in elk geval ben ik morgenochtend in
Vigo. Je zorgt ervoor, dat ik binnen het
uur vijfhonderd pond in mijn portefeuille
heb. Te Vigo neem ik een vliegtuig naar
Madeira en jij vertelt aan iedereen, dat ik
al vijf dagen geleden naar Engeland ver
trokken ben."
„En als het misloopt?"
„Word je .tijdig gewaarschuwd en maak
jij je uit de voeten".
„Wat moet ik het meisje zeggen?"
„Dat haar vader snel betert en spoedig
naar Lissabon komt. Dat nu ja tel
kens krijg je tijdig van mij de noodige aan
wijzingen. Ik ben in elk geval eerder
op Madeira dan Iracema, te Lissabon. Nog
iets de telegrammen, die ik je sturen
zal, onderteeken ik doodleuk „Emmerich
Severing", die komen dus van den ouden
baas".
Maar dan weet ik niet of ze van hem of
van jou komen!"
„Goed dan onderteeken ik „Emme
rich P. Severing". Zijn tweede voornaam
is immers Paul en al onderteekent hij nooit
zoo, zijn dochter zal het niet opvallen".
„Ik voel me toch erg onprettig. Ik ge
loof, dat wij het spel verloren hebben!"
„Dat hangt heelemaal van ons zelf af.
Of wij ons hoofd bij elkaar weten te hou
den en van hoe lang de oude nog leven
zal".
„Je bent me de baas".
„Natuurlijk. Jij kan alleen in het klein
Knoeien, maar voor een groot opgezet plan
deug je niet".
(Wordt vervolgd).
