WEGEN DER GERECHTIGHEID
Z. K. H. Prins Bernhard heeft Maandag in het Kurhaus te Scheveningen de opening van het 8ste Internationaal Wegencongres bij
gewoond. De Prins tijdens de openingsrede van den minister van Waterstaat, mr. dr. ir. J. A. M. van Buuren
Het einde van een luchtgevecht boven het Spaansche front. Een der neergeschoten
nationalistische vliegtuigen stort brandend ter aarde. De piloot weet zich per
parachute te redden
In de fraaie omgeving van Valkenburg in Limburg zijn Maandag de Nederlandsche wieler
kampioenschappen op den weg verreden. Een groep renners bij de beklimming van den
Couwberg
De jeugd van Bourges verwelkomde
president Lebrun bij zijn bezoek aan
deze stad. Dit welkom ging van een
bloemenhulde vergezeld
Ook de Indische Bergen op Zoomers hebben te Batavia het 650-jarig bestaan
van hun geboortestad op feestelijke wijze gevierd. Het gezelschap tijdens den
feestavond in Hotel Des Indes
Ter eere van den 80sten verjaardag van mr. D. Fock, oud-G.G. van Ned. Indië. werd Maandagavond te Scheve
ningen een diner gegeven. Naast den jubilaris onderscheidt men minister-president dr. H. Colijn
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
SYDNEY HAMMOND
(Nadruk verboden).
Spannende Episoden uit de practijk van
Mr. Alfred Mulligan, den beroemden
strafpleiter, speurder en raadsman in mys
terieuze aangelegenheden; naverteld door
zijn toenmaligen jongeren medewerker,
Mr. Hugh Steward.
6)
„Neen", stemde Mulligan toe, „allesbe
halve. Maar die comedie met het scheermes,
dat hij waarschijnlijk in de slaapkamer op
gediept heeft, bewijst, dat Lord Ralph zijn
zelfbeheersching majg verloren hebben,
maar zeker niet zijn tegenwoordigheid van
geest!"
„Wat was het eigenlijk precies, dat u op
het idee bracht?" wilde ik weten.
„Mijn gewoonte, Steward, om, wanneer
iemand mij een leugen tracht op den mouw
te spelden, oogenblikkelijk uit te kienen,
welk motief hij voor die leugen heeft. Je
herinnert je, dat Lady Morshampton ver
telde, dat haar man schatrijk is en dat ze
geld genoeg beschikbaar had om al haar
grillen te bevredigen. Zie ja, dat is waar.
ik wist, dat Lord Morshampton heelemaal
niet bijzonder in bonis is en een andere
informatie gaf mij een scherp omlijnd beeld
van zijn finar.cieele positie.
„Er is geen sprake van dat zijn vrouw
zich de luxe kan veroorlooven, vierduizend
pond neer te leggen voor een paar compro-
mitteerende brieven. Hij is de jongste zoon,
heeft uit de familiegoederen een jaargeld
van drieduizend pond en zit, dank zij
vrouwlief, nog tot over de ooren in de
schulden. Dus je ziet, d«*i van die bereid
willigheid om vierduizend pond te betalen
geen woord waar kan zijn. Zijn broer, het
hoofd van de familie, is niet zoo dol op
schoonzus, dat hij het beschikbaar zou stel
len en ze zullen hèm er heusch wel buiten
gehouden hebben! Dus de afspraak met
Mevrouw Norris was alleen maar een ma
noeuvre.
Nu kwam de groote vraag: wie heeft ten
slotte den moord gepleegd? Dat het motief
in de brieven gelegen was, was niet meer
êan twijfel onderhevig. Drie personen had
den belang bij het bezit van de brieven:
ili de eerste plaats Mevrouw Norris, die ze
wilde verkoopen. in de tweede plaats Lady
Morshampton, die ze wilde vernietigen.
Maar afgezien var het feit, dat de ruwe
manier, waarop Norris naar de andere
wereld is geholpen, niet op de hand van
een vrouw van zekere beschaving wijst
het kwam meer en meer vast te staan, dat
de beide vrouwen op het oogenblik, dat het
n.isdrijf werd uitgevoerd, zich in Lady
Morshampton's woning op Hamilton Ter
race No. 196 bevonden en zooals ik al ge
zegd heb, houd ik het er voor, dat Mevrouw
Norris speciaal daar op dal uur besteld was
om Lord Ralph de vrije hand tegen Norris
te geven. Je zult je ook herinneren, dat de
bewoners van de flat, onder die van het
echtpaar Norris, om half elf lawaai hoor
den, nietwaar? Houd al deze gegevens nu
even vast, Steward en let op. Ook Lord
Ralph had belang bij het bezit van de brie
fen.... hy is de derde op wien ik zin
speelde. Informaties bij de bedienden op
Hamilton Terrace, bij buren en bekenden,
verschaften mij de zekerheid, dat Lord
Ralph zijn vrouw letterlijk aanbidt.... ze
maakt grof misbruik van die liefde en
windt hem om haar vinger. Verder, dat hij
haar onaristocratisch verleden die
Shakespeare-vertolkerij moet je met een
korreltje zout nemen, Steward zooveel
als 't maar kan verborgen wil houden. Een
society-schandaal tengevolge van die brie
ven was wel het ergste dat Lord Mors
hampton zich kon voorstellen!
Een motief was dus ruimschoots aan
wezig, om, waar hij geen geld disponibel had,
zich met geweld van de brieven te willen
meester maken, nu Mevrouw Norris af
persingsneigingen had getoond. Zooals ik
je al zei, stond de moord aanvankelijk niet
op het programma. Theoretisch was ik dus
klaar; nu moest ik nog net bewijs hebben.
Jk herinnerde me, dat Lady Morshampton
zelf gezegd had. dat haar man om kwart
over tienen was uitgegaan. Ik nam aan,
dat, wanneer het Shirland-flatgebouw het
aoel van zijn tocht was, hij, met het oog op
een weinigen tijd, die hij ter beschikking
had ze konden Mevrouw Norris toch niet
eeuwig op Hamilton Terrace vasthouden!
er met een taxi zou zijn heengegaan. Ik
plaatste daarom de advertentie, waarvan
Je den inhoud inmiddels kent en kreeg
vanochtend net gezochte bewijs in handen.
r.og wel met eer. onverwacht stuk van over
tuiging erbij. Enfin", eindigde hij, „je ziet,
cat het eigenlijk kinderspel was, nadat ik
eenmaal den sleutel tot hte mysterie had
gevonden."
„U bent wèl erg bescheiden, mynheer",
lachte ik en vol bewondering voegde ik er
bij: „U mag het gerust geniale intuïtie noe-
n en".
„Zeg dan liever het logisch combineeren
en deduceeren, als je me per sé 'n compli
mentje wilt maken. Overigens, mylady had
het volkomen by het rechte eind, dat ik
haar nooit als getuige a décharge zou heb
ben laten dagvaarden. Ze zou met een ge
rust geweten Mevrouw Norris voor de rest
van haar jonge leven de gevangenis hebben
laten ingaan en met plezier eiken valschen
eed hebben afgelegd, die er toe kon bij
dragen dit resultaat te bereiken! Dat be-
teekende immers veiligheid voor haar en
haar man, óók wat dat schandaltje van
vroeger betrof. Van de twee die er, behalve
zij van wisten, één in het graf en één voor
goed opgeborgen het kon eenvoudig
riet mooier!"
„Van wie denkt u, dat dat aardige plan
netje is uitgegaan?" vroeg ik.
„Van haar", kwam het prompt. „Daar
durf ik mijn hoofd onder te verwedden.
Hij zal het natuurlijk nooit erkennen om
haar te sparen, maar naar wat ik van hem
gehoord heb, zal hij haar instructies wel
tegen heug en meug hebben uitgevóerd; hy
is een slappeling, maar in zijn ziel geen
onfatsoenlijke kerel. En zij is nu net de
fascineerende duivelin om een man tot zoo
iets te brengen. Maar we hebben nu ge
noeg getheoretiseerd, jongen. Breng jij dat
lapje maar eens gauw naar Scotland Yard.
Mevrouw Non is komt morgen weer voor
den rechter van instructie. Potdorie, dat
is een dubbeltje op zijn kant voor haar ge
weest, maar ze heeft ook gruwelijk stom
gedaan!"
Den volgenden dag werd Mevrouw Nor
ris, na een nieuw verhoor, onmiddellijk in
vrijheid gesteld.
En het proces tegen Lord Ralph Mors
hampton werd een van de sensationeelste
strafzaken, waarvan de Engelsche publieke
opinie ooit gehoord heeft. De arme kere,
nam de volle honderd procent van de schuld
op zich en het heeft Mulligan altijd gespe
ten, dat hij het openbaar ministerie geen
bewijzen kon bezorgen voor het aandeel
van de „fascineerende duivelin".
n. HET MYSTERIE VAN DEN
ACHTERSTEN WAGEN.
I.
De „baas" was door de commissarissen
van de „Land en Investement Co." aan
gezocht om een onderzoek in te stellen naar
de vrij ingewikkelde malversaties, bij de
plaatselijke bank in Mar ley. Het was een
belangrijke financieele instelling, ondanks
de kleine provinciestad, waarin zij was ge
vestigd, doordat tot ver in den omtrek de
landeigenaars en heerenboeren hun belan
gen en een groot deel van hun vermogen
hadden toevertrouwd aan de „Landbank",
cie zich in een jarenlange reputatie van
soliditeit mocht verheugen. De directeur,
die de algemeene achting had genoten, was
plotseling spoorloos verdwenen en met hem
een groot deel van het tegoed der cliënten.
Maar de boekhouding was zoo scherpzinnig
vervalscht, dat een eerste-rangs jurist als
Mr. Mulligan er aan te pas moest komen
cm het kluwen te helpen ontwarren.
We hadden een paar dagen in het oude,
verweerde stadje doorgebracht voor onze
nesporingen, in gezelschap van Inspecteur
Grantham van Scotland Yard, die door de
autoriteiten met het onderzoek in deze zaak
belast was, en wachtten met ons drieën aan
het kleine sta'ion, een knooppunt van de
groote lyn en enkele lokaalspoorwegen, op
den trein naar Londen weinig vermoe
dend, dat binnen luttele minuten een mis-
cuyf van geheej anderen aard in het brand
punt onzer belangstelling zou staan.
(Wordt vervolgd).
