DRUKTE TE SCHEVENINGEN.
FEUILLETON
VIRGINIA'S KEUZE
Naar het Engelsch
door
a THEA BLOEMERS.
49)
Toen hij wakker werd was het al over ne
genen. Den heelen dag had hij nog niets
gegeten; hij voelde zich uitgehongerd. Hij
ging naar de provisiekast en vond melk,
vleesch en brood. Hij viel er op aan. De kat
en de hond zaten gezellig naast hem en hij
voerde ze met stukjes vleesch en gaf ze wat
melk op een schoteltje. Hij deed dit alles
als in een droom een verschrikkelijke
droom, waaruit hij moest ontwaken. Een
droom was dit armelijke kamertje; de wer
kelijkheid was Marty in haar zilveren ja
pon, de met maanlicht overgoten zee, de
in het wit gekleede knechten, die geluid
loos bedienden, de tafel met kostbaar por-
celein en met kristal, dat broos was als een
luchtbel, het fruit en de bloemen in gouden
schalen.
Opnieuw doorvlijmde een schrijnende
pijn zyn hart. Onrustig stond hij op en
ging naar het venster. De lichten van de
stad schenen over de daken, waartegen de
regen striemde een triest uitzicht na de
bekoring der tropennachten.
Toen hij zich weer naar de kamer wend
de, viel zijn oog op de keurig getypte vel
len van het manuscript, dat op Virginia's
bureau lag. Hij nam het op en begon te
lezen.
Het was zijn eigen verhaal „Vlammen
de Schoonheid". Maar terwijl hij las werd
hij zich bewust, dat zijn verhaal was om
gewerkt door een talent, dat het zijne over
trof. Hij was genoeg artiest om goed werk
te kunnen onderscheiden, en dit werk was
goed. Virginia had het natuurlijk omge
werkt. Zij had van zijn boek iets gemaakt
om trotsch op te zijn. Een boek, dat onge
twijfeld zou inslaaneen boek om te
genover Marty mee te pronken. Want het
was ondanks alles zijn boek en niet van
Virginia. Zijn intrigue, zijn karakters. De
wereld zou het lezen en hem groot noe
men en Marty's pracht zou in het duister
verdwijnen....
Maar hij had geen behoefte om haar
pracht in het duister te zien verdwijnen.
Hij had behoefte aan haar, zooals hij haar
den laatsten keer had gezien*' in haar
schoonheid zijn bruid.
Hij smeet het manuscript van zich af en
begon te schreien; hij greep naar zijn keel
om de pijn te stillen. Het onrustige hondje
huilde droef, toen het geen antwoord kreeg
en liep heen en weer van de deur naar het
bureau. Kwam zijn meesteres maar, dat
zou wel helpen!
Het was laat toen Virginia thuis kwam.
Michael had haar met Mary Lee mee naar
een theater genomen, was met haar naar
het oude huis teruggekeerd en had ge
wacht tot zij de trappen opging.
Het is of je recht naar den hemel gaat,
fluisterde hij onder den Bronzen Ridder,
door het dak.naar de sterren.
Op het eerste portaal keek zij nog eens
om en zond hem een kus toe met de top
pen van haar vingers. Wat een vreemde
dag was het geweest, maar hoe wonderlijk.
En hoe wonderlijk zou het morgen zijn en
ale volgende dagen!
Toen ging zij naar boven en opende de
deur van haar kleine kamers; zij zag het
hondje wachten en Rickey slapend op den
divan. Zij boog zich" over hem heen en
zag de sporen van tranen op zijn wangen.
Hij zag er verwilderd en ongeschoren uit.
Wat zou er gebeurd zijn!? Zachtjes riep zij:
Rickey!
Hij ontwaakte dadelijk en strekte zijn
armen naar haar uit. Zij omhelsde hem.
Lieveling, wat is er?
Stamelend vertelde hij haar van de laat
ste verschrikkelijke dagen.
Haar brief was wreed. Het heeft mijn
hart gebroken, Virginia.
Zij suste hem, zooals een moeder haar
kind zou hebben gesust.
Je moet vanacht maar in mijn bed
slapen, zei ze, dan neem ik den divan.' Je
moet een warm bad nemen en nog wat
warms drinken.
Hij aanvaardde haar zorgen als de na
tuurlijkste zaak ter wereld. Zij pookte het
kacheltje wat op en liet het bad dat zij
met de Barlows deelde, volloopen.
Eindelijk lag hij gemakkelijk en rustig
op zijn schoone witte kussens. Zij had nog
niets van zichzelf verteld. Haar gedach
ten waren alleen voor hem geweest. Hij zag
er zoo bleek uit, zoo uitgeput; hij moest
maar gaan slapen. Zij draaide het licht uit
en ging in het donker bij zijn bed zit
ten.
Hij lag erg stil en na een oogenblik zei
hij:
Ik heb het boek gelezen.
En? vroeg zij en haar stem verried
haar schrik.
Ja. Het is goed werk, Jinny.
Vind je dat werkelijk, Rickey?
Het is goed werk, dat weet je wel,
zeide hij eenigszins geirriteerd. Maar het
is mijn boek, Jinny, ook nu nog, en niet
van jou.
Zij dacht aan de weken, dat zij er aan
had gewerkt, maar ze antwoordde kalm:
Natuurlijk is het- jouw boek. En Mi
chael wil het hebben'.
Hij sloeg haar hand van zich af en kwam
overeind.
McMillan?
Ja.
Denk je werkelijk, dat ik het hem
zal geven? Er zijn nog wel andere uitge
vers in de wereld, Jinny.
Dat weet ik wel. Maar dit verhaal,
Rickey, hij heeft er voor betaald.
Die ellendige duizend dollars! Ik zal
ze hem wel terugbetalen, als ik het boek
ergens anders heb verkocht. Och, het is
noodeloos daar nog over te redeneren, Jin
ny. Het boek is van mij. Wat jij er ook aan
gedaan mag hebben.
Zij zag hoe opgewonden hij raakte.
Rickey, lieveling, ga nu liggen. We
zullen er morgen wel verder over spreken.
Je hebt nu rust noodig.
Hij was dan ook doodop en toen hij ein-
delijk sliep, ging Virginia naar de andere
kamer en overdacht den toestand, Rickey
was weer thuis, ongelukkig en meer dan
ooit had hij aan haar behoefte en haatte
hij Michael. Wat moest zij doen? Zou zij
Rickey weer over haar leven laten heer-
schen, zooals hij er altijd over geheerscht
had? Zij zou veel kracht noodig hebben om
zichzelf vrij te maken. Zou zij die kracht
aanwenden? Of moest ze zich weer laten
vangen in de netten van Rickey's egoisme?
Zij had haar broer niet durven vertel
len, wat Michael van het manuscript had
gezegd. Hij had er een paar bladzijden van
gelezen en gezegd:
Het is werkelijk van jou, dit boek,
lieveling. Hij had ook gezegd:
Ik wil het hebben....
En nu kwam Rickey daartegen in verzet.
Maar Rickey had dien nacht in Annapo
lis zijn woord gegeven en dat mocht hij
niet breken. De Farquhars waren menschen
van eer geweest. Dat zou ze hem zeggen.
Zij zou het hem wel duidelijk maken....
Natuurlijk, natuurlijk zou hij alles begrij
pen als een verplichting waaraan hij
zich niet ontrekken kon.
Morgen vroeg zou zij Michael even op
bellen. Zij had beloofd met hem te lun
chen, maar dat kon nu niet doorgaan. Mis
schien zou zij hem later op den dag wel
kunnen ontmoeten; misschien zou zij mrs.
Barlow en Mary Lee kunnen vragen hem
wat gezelschap te houden; dan zou zen naar
Michael kunnen gaan. Zij voelde, dat het
niet verstandig was Rickey alleen te la
ten.
Zij had voor dien nacht de canapé als
bed ingericht en van waar zij lag kon zij
uit het venster zien. De regen had opge
houden en de wind blies den hemel schoon;
groote wolken dreven uiteen. In de stad
was het leven nog in vollen gang. Zij zou
wel eens willen weten of ze op het jacht
der Van Duyne's nog op waren. En zou
Marty Rickey missen? Wat was dat voor
een vrouw, dat zij een jongen zóó kon be
handelen?
Maar hoe kon zij weten, dat Marty op
datzelfde oogenblik op het dek stond, ge
huld in een grijzen bontmantel en dat zij
wachtte op het opgaan van de zon. Jane
Bleecker, in rose négligée, was bij haar ko
men staan, haar bloote voetjes in rose
muiltjes.
(Wordt vervolgd).
4. jL* i
3)e Êödcbefic Gou/^am
Het Tsjechische voetbalteam versloeg onze vertegenwoordigers na verlenging met 3 0 in den te
Le Havre gespeelden wedstrijd in het kader der wereldkampioenschappen. Een spelmoment
Scheveningen heeft geprofiteerd van het mooie weer op Tweede Pinkster
dag. Een kijkje van de gezellige drukte op het strand, waar velen een
zeiltochtje op de „woelige" zee waagden
Ter gelegenheid van de Markiezaatsfeesten werd op Iweede Pinksterdag te
Bergen op Zoom een concours hippique gehouden. Een fraaie sprong van
den heer K. Mensen op „O.K."
Bij de opening van de Markizaatsfeesten te Bergen op
Zoom werd Zaterdag door den commissaris der Koningin
den laatsten steen gelegd in den gevel van het gerestau
reerde stadhuis
Mr. J. G. Holstein, president van de
rechtbank te Alkmaar, is benoemd tot
advocaat-generaal bij den Hoogen Raad
der Nederlanden
Door een nederlaag tegen het sterke
Hongarije werd het Ned. Indische-voet-
balteam te Reims uitgeschakeld voor
de wedstrijden om het wereldkampioen
schap. De Ned. Indische-verdediging
in actie
Het eerste doelpunt der Tsjechen in den wedstrijd tegen onze landgenooten,
welke Zondag in het kader der wereld-kampioenschappen te Le Havre werd
gespeeld
