Z. K. H. PRINS BERNHARD WOONT
CROSS COUNTRY DER K.M.S.V. BIJ.
Het nieuwe motorschip .Vlieland", dat a.s zomer voor het directe post- en
passagiersvervoer tusschen Harlingen en Vlieland in gebruik zal worden
gesteld, maakte Woensdag zijn proefvaart. Het schip in zijn element
Een natte hindernis wordt genomen tijdens de cross country der Kon.
Militaire Sportvereeniging, welke Woensdag te Amersfoort in tegenwoordig
heid van Z. K. H. Prins Bernhard werd gehouden
Frossard, Daladier, Guy la Chambre, Jean Zay en George
Bonnet verlaten het Elysée te Parijs na de belangrijke kabinets
zitting onder voorzitterschap van president Lebrun
Wat gebeurt er in
Mexico Een
groep jonge werk
lieden van de olie
velden in het groot
défilé der gemili
tariseerde afdee-
lingen voor presi
dent Lazaro Car
denas
De gevangenpoort in de oude vestingstad Bergen op Zoom, waar binnen
kort de Markiezaatsfeesten zullen worden gevierd
Z. K. H. Prins Bernhard heeft Woensdag de cross country der
K.M.S.V. te Amersfoort bijgewoond. De vorstelijke bezoeker
slaat de verrichtingen der deelnemers gade
Het Ned. Indisch voetbal-elftal, dat zal deelnemen
aan de wereldkampioenschappen, arriveerde
Woensdag te Den Haag
FEUILLETON
VIRGINIA'S KEUZE
THEA BLOEMERS.
XVII
Het zolderkamertje.
Toen zij eindelijk goed en wel in den
trein zat, opende Virginia het kleine pak
je, dat Wells haar had gegeven. De oude
Anthony had haar naar het station gereden
en bij het afscheid met een eenigszins ont
roerde stem gezegd:
Als je ooit behoefte voelt aan een
vriend, mijn lieve kind, weet dan, dat ik al
tijd voor je klaar sta.
Waarop zij geantwoord had:
O, ik wou, dat ik van Tony hield.
Het zou heerlijk zijn om u tot schoonvader
te hebben!
Maar dat en alles was vergeten, toen zij
het touwtje had losgemaakt en in een wit
lederen étui een gedreven platina hanger
had gevonden, rondom met diamantjes ver
sierd. Michael had op een kaartje er bij
het gedicht geschreven, dat haar voorvader
aan de dame van de Oud-Hollanosche le
pels had opgedragen:
Al trek ik oost- of westwaarts,
naar 't noorden of naar 't zuid.
Het glanzen van dit zilv'ren ding
blijft steeds in mijn herinnering.
Maar meer dan 't beeld erin gegrift,
het lief gezicht
dat eens dit zilver ving.
En daaronder stond: Voor mijn Virginia,
met mijn liefde voor altijd.
De hanger zat aan een fijn, platina ket
tinkje. Het was een mooi dingetje, maar
Virginia wist, dat zij het niet mocht hou
den. Of was het dwaas van haar om dit
laatste aandenken aan haar gelukkige da
gen met Michael van de hand te wijzen?
De straten van New-York ademden een
echte feestdagsfeer. Uit de kerken klonk ge
zang en de paar voetgangers, die er te zien
waren, waren beladen met pakjes.
Toen zij het oude huis bereikte, was er
niemand om haar te verwelkomen. Het
Schotsche herdertje en Primrose, de poes,
had zij aan de hoede van de Barlows toe
vertrouwd. Het was een grijze dag en geen
zon scheen door de honingkleurige gordij
nen. De groote kamer was kil, de haard
donker. En zij was weggeloopen uit een
hus, waar alles vroolijkheid en licht en
kleur was waarom? Ob Rickey en Mi
chael.
Zij voelde een plotselinge behoefte om
haar hart uit te storten, maar zij verman
de zich. Het was beter hier te zijn, alleen,
dan ginds met dingen, waar zij zich voor
schaamde. Zij moest haar hoofd omhoog
houden, het moest, het moest, het moest
Mechanisch herhaalde zij de woorden, ter
wijl zij het vuur aanlegde en haar koffer
uitpakte. Daarna liep zij naar beneden om
te vragen, of er brieven voor haar waren.
Er waren niet alleen brieven, maar ook
pakjes en doozen. Mrs. Leonardi, de hos
pita liet haar zoontje ze voor Virginia naar
boven dragen.
Ik wist niet, dat u komen zou, sprak
ze. Wij vieren Kerstfeest, ik ben het diner
aan het koken.
Dat bleek ook al, zonder dat de goede
vrouw het zei, uit de geuren, die uit de
keuken kwamen. Virginia had sinds den
vorigen avond byna niets gegeten en de
geuren wekten haar honger op. Zij had niet
aan haar eigen diner gedacht, zij had
aan niets anders gedacht dan van Derek-
dale weg te komen.
En u? Wilt u met ons meeëten? vroeg
de vrouw. Het is maar heel eenvoudig,
maar er is genoeg.
Doch Virginia, vermoedend, dat alle
neefjes en nichtjes en ooms en tantes Leo-
nardie ook deel zouden uitmaken van het
gezelschap weigerde.
Het is heel lief van u om het te vra
gen, maar ik heb andere plannen.
Zij wist niet zeker, welke die plannen
waren, maar langzamerhand namen zij vas-
teren vorm aan. Er was een groot pak van
haar vader en moeder, met tropische vruch
ten en fleschen en blikjes met dadels, vij
gen, abrikozen en pruimen en allerlei
vreemde lekkernijen.
Zij zou zelf haar kerstdiner klaarma
ken! Zij zou de tafel vroolijk dekken en alle
kaarsen laten branden, en feest maken
en Derekdale met zijn schittering en glans
vergeten. Zij keek op de klok. Het was juist
twaalf uur. Om negen uur was zij van De
rekdale weggegaan. Het leek bijna niet mo
gelijk, dat zoo'n groote verandering in zoo'n
korten tijd kon plaats hebben. Maar toch....
hoe oneindig lang leek het oogenblik haar
geleden, dat zij Michael voor het laatst had
gezien
Even later rende zij de trap op naar bo
ven. Toen zij aanklopte aan de kamer van
de Barlows en het vrouwtje haar opendeed,
gaf zij een kreet van vreugde.
Miss Farquhar!.... Roger het is miss
Virginia!
Er volgde een extatische verwelkoming
het kind vloog in haar armen, de kleine
hond was wild van vreugde en het poesje
wuifde zijn mooien staart.
Wat ben u gauw teruggekomen!
Waarom bent u zoo gauw terugekomen?
vroeg Roger.
Om jullie allemaal uit te noodigen voor
mijn Kerstdiner.
Maar we hebben er zelf- ook een.
Nu?
Het kookt al, hè moeder?
Ja, maar misschien wil miss Virgi
nia het met ons deelen.
Dat wil ik graag, als jullie dan van
avond op mijn feest komt?
O, geeft u een feest?
Ja, voor jou en voor de moeder en
mij en Weenie en Prim, en miss Mary Lee
Logan, als zij komen kan.
Mrs. Barlow zei, met blozende wangen:
Ons eten is maar heel eenvoudig, miss
Virginia.
Het is heerlijk! Roger's stem klonk
gretig. U hebt het mij zelf gezegd, moe
der.
Zij glimlachte.
Het is heerlijk, omdat wij het zelf
klaarmaken. Ziet u miss Virginia, het is
geen kalkoen, want om een kalkoen op te
krijgen, moet je met een heele familie zijn
Het is ook geen duif, want dat is te duur
voor twee. Maar het is een prachtige vogel,
heelemaal van deeg gemaakt, en gevuld
met gehakt en telkens als we den oven
open maken
Roger vulde het verslag aan:
Telkens als we den oven open ma
ken doen we er weer een kluitje boter op
en ik mag het ook wel zelf doen, miss
Virginia. Ik zal het u laten zien, hoe ik
het doe.
Het was roerend om de moeder gade te
slaan, die een feest wist te maken van het
allereenvoudigste voedsel
Er is genoeg voor ons allemaal, zei
Roger overtuigend, voor Weenie en Prim e»
voor u
Vóór tafel praatten de beide vrouwen
even alleen:
Ik ben onverwachts thuisgekomen,
zei Virginia, en ik vond het zoo prettig om
een feestje te maken, straks bij het sou
per. Ik zal een boom bestellen.
Ik heb óók een kleintje opgetuigd voor
het kind, zei mrs. Barlow. Maar die van
u zal wel veel mooier zijn.
Dan hebben we er allebei een.
En zij aten van den wonderlijken vogel,
de kaarsjes van het kleine boompje werden
aangestoken en de cadeautjes uitgedeeld,
die Virginia voor Roger en zijn moeder had
achtergelaten.
Na het eten opende Roger 't raampje en
voerde de duiven op het dak.
Ik moet het nu eiken dag doen, zei
het kind, want de menschen van hiernaast
zijn weg.
Staan de kamers leeg? vroeg Virginia
hem.
Mrs. Barlow, die de tafel aan het afrui
men was, zei:
Ze zijn twee dagen geleden er uit ge
trokken.
Verder werd er niet meer over gespro
ken, maar toen Virginia naar beneden ging,
om voor haar feest t#» zorgn, was er een
plan in haar gerijpt. Waarom zou zij het
niet doen, terwijl Rickey weg was?
(Wordt vervolgd).
