FEUILLETON
VIRGINIA'S KEUZE
Naar hot Engelsch
door
THEA BLOEMERS.
80)
Waarom excuus?
Michael begreep, dat Rickey in een stem
ming was, om ruzie te maken, maar niets,
wat de jongen zei, zou hem tot heftige
wederwoorden kunnen drijven. Het speet
hem, dat Marty dit onderwerp op het tapijt
had gebracht, maar dat was echt iets voor
Marty, twee mannen tegen elkaar in 't har
nas jagen om er zelf de opwinding van te
genieten.
Wij uitgevers vragen om spontaniteit
en fantasie, zei hij kalm. De meesten van
onze jonge schrijvers schrijven maar een
recept.
Is dat niet een beetje erg algemeen
gezegd? onderbrak Rickey hem.
De stemming werd gespannen. De an
dere gasten om het vuur keken geïnteres
seerd naar den opgewonden jongen aan
Marty's voeten, die het waagde, den be-
roemsten uitgever van New York tegen te
spreken.
Virginia hield haar adem in. O, als Ric
key nu maar zijn mond hield. Zy kon aan
zijn stem hooren, hoe geprikkeld hij was.
Zij wendde zich in haar angst tot den gast
heer:
O, kunt u hem niet laten ophouden,
mr. Bleecker?
Uw broer?
Ja. Hij zegt verschrikkelijke dingen
tegen mr. McMillan.
Het is Marty's schuld. Zij heeft hem
opgehitst.
De oude Anthony stond op en leunde
met zijn arm op den schoorsteenmantel.
Van jonge genieën gesproken, begon
hij, er is een jonge Zuid-Amerikaan
Daarna leidde hij de conversatie. Rickey
mokte op zijn roodzijden kussen.
Met een zucht van verlichting ging Mi
chael naar Virginia toe.
Het spijt mij, zoo fluisterde zij, maar
Michael antwoordde:
Waarom zouden wij ons vanavond
met onaangename dingen bezighouden.
Even later begaf het gezelschap zich
naar de balzaal. Virginia had nooit iets
dergelijks gezien. De zaal was zóó hoog en
breed, dat de menschen er dwergen in le
ken. De versiering had iets van het gewone
Kerstmis-idee. Alles was modern, diep
rood en paars, oranje en blauw. Rondom
de zaal stonden oranjeboompjes, behangen
met oranje glazen ballonnen. Er waren
paarse ballons en parasols en kleine bou-
quetten van roode rozen in kantpapier.
Virginia kon het nie' mooi vinden.
Het is allemaal net als in een nacht
merrie, zei ze tegen Michael, toen ze met
hem danste.
Het werd erger naarmate het later werd.
Het was Virginia of de menschen iets van
het groteske van de versiering hadden over
genomen.
Zij rilde in Michael's armen toen ze
weer met hem danste.
Ik wou, dat ik den heelen avond met
jou kon dansen, Michael, de andere man
nen zijn verschrikkelijk.
Hij keek haar dankbaar aan, en even la
ter zei ze:
In Annapolis gingen wij in den Kerst
nacht naar de kerk, onder de sterren, en
dan luiden alle klokken.
Als ter bespotting van haar woorden be
gonnen ook hier klokken te luiden De mu
ziek gaf een gesyncopeerde parodie van een
oud Kerstlied.
Het is middernacht, zei Michael. Een
gelukkig Kerstfeest, liefste.
Rondom hem klonk uit alle monden:
Een gelukkig Kerstfeest een ge
lukkig Kerstfeest!
De een gaf den ander een hand, zoodat
er een groote kring ontstond.
Tony kwam naar hen toe en rukte Vir
ginia letterlijk van Michael los.
Het is nu mijn beurt, zei hij en danste
met haar weg.
Opeens stond hy stil, trok een krans
van mistletoe van een wagentje, dat door
twee pages werd voortgereden, zette die
op Virginia's hooid en kuste haar. Plotse
ling zag Virginia dat allen dit deden: al
de meisjes droegen mistletoe en al de man
nen kusten hun partner.
Zij rukte zich van Tony los en vluchtte
weg. Hij rende haar lachend achterna,
maar de kring van dansers wierp zich tus-
schen hen in om V'-gina te laten ontsnap
pen. Zij rende de hall door en de trap op en
zocht haar toevlucht in de schilderijenga
lerij, waar, zij dien middag met Tony had
zitten praten. Toen zy hijgend in de deur
stond, zag zij iemand zitten op den divan,
die voor 'n familiegroep geschoven was. Het
was de oude Anthony Bleecker. Hy stond
op en kwam naar haar toe.
Maar lieve kind, wat is er gebeurd?
vroeg hy toen hij haar opwinding zag.
Zij zei het hem eerlijk.
Ik ben weggeloopen.
weggeloopen? Waarvan?
Van Tony en de anderen.
Haar wangen gloeiden. Hij trok haar
naast zich op de bank.
Ik ben niet preutsch, zei ze, maar ze
hielden een mistletoe-cotillon en ik had
geen zin om me te laten kussen.
Hij lachte, maar zijn oogen gaven te ken
nen, dat hij haar begreep.
Neen, een vrouw, als jy bent, houdt
daar niet van. Maar de jonge menschen
van tegenwoordig zijn over alles heen. Jij
behoort tot een geslacht van vrouwen, die
een gevoel van eigenwaarde bezitten.
Misschien is dat wel zoo, stemde zij
toe, ik weet het niet. Ik heb nooit met men
schen omgegaan, ziet u. Ik ben heelemaal
niet modern.
Dank den hemel, dat je het niet bent,
kind, antwoordde hij glimlachend. Vertel
mij maar eens een beetje over jezelf.
Zij deed dat met graagte. Zij verelde
hem over Kerstdagen in het oude huis in
Annapolis, en over de veiling, waarop zij
zijn vrouw en Tony had leeren kennen.
Zij vertelde hem ook over haar leven in
Nek-York, en hij luisterde met de groot
ste belangstelling naar alles. Hy vond het
prettig om naar haar te kijken, zooals zy
daar zat, in haar goudkanten jurk tegen
het donkere fluweel van de bank, en te
luisteren naar haar stem met het zachte
Zuidelijke accent, dat hij zoo goed kende
uit zijn kinderjaren. Want de oude Antho
ny hield van de dingen van het hart en
den geest, maar in de zakenwereld en in
de wereld, waarin zy'n vrouw hem nood
zaakte te leven, telden die dingen absoluut
niet. Hel eenige wat daarin telde, waren
aandeelen en effecten, sport en pleizier.
Vertel mij eens, onderbrak hij Vir-
gina plotseling. Ben je van plan met Tony
te trouwen?
Waarom vraagt u dat?
Omdat hy je liefheeft, en omdat ik
het erg prettig zou vinden.
Maar ik houd niet van hem, zei ze
eenvoudig.
Zou je het ook niet kunnen op den
duur?
Ik geloof van niet
Is er een ander?
Zy hield haar adem in.
Ja.
O, dat spyt mij.
Zij zaten een oogenblikje zwijgend, toen
begon hij weer.
Het spijt mij meer, dan ik je kan zeg
gen. Tony moet een vrouw hebben, zooals
jy bent/ Hy is niet kwaad, maar hy is op
het verkeerde pad, en jij kan hem op het
goede brengen. Ik wil zijn moeder er niet
de schuld van geven, dit is nu eenmaal
haar wereld en zij zou er niet buiten kun
nen. De schuld ligt bij mij. Ik had mijn
idealen moeten opgeven, maar ze aan
Tony moeten voorhouden. O, je hoeft mij
niet te vertellen, lieve Virginia, dat jij
in het leven gelooft en in de liefde en in
alle andere mooie dingen, waar zoovelen
van ons mee spotten.
Hij zweeg en staarde naar het schilderij
vóór hem.
Dat is mijn huisgezin, tien jaar na
mijn huwelijk geschilderd.
(Wordt vervolgd).
Het groote oogenblik. De doop van H. K. H. Prinses Beatrix in de Groote Kerk te 's Gravenhage. H. K. H. Prinses Juliana houdt de vorstelijke baby in de armen. Nabij
Haar onderscheidt men o.m. Z. K. H. Prins Bernhard, Z. M. Koning Leopold van België, H. M. de Koningin en H. D. H. Prinses Armgard
Prinses EteatrbT naar ^d^gouden* koete^ gedragen] De stoet in de Parkstraat te Den Haag op weg naar de Groote Kerk voor de doop- ft*» p^Un^n zVH^Pr^l"
om naar paleis Noordeinde te worden teruggebracht plechtigheid in gOU<Jen koets
