STAKING DER VISSCHERS TE SCHEVENINGEN.
Het regiment motorariillerie uit Naarden heeft Maandag intrek genomen in zijn tijdelijk garnizoen, het voormalige H. K. H. Prinses Juliana en Z. K. H. Prins Bernhard hebben Maandag de laatste enkelspelen van de
hotel .Nieuw Bussum te Bussum, waarbij burgemeester De Bordes de manschappen met een toespraak ver- Davis Cup-match Nederland Frankrijk op de M E.T S-banen te Den Haag bijgewoond. Het Prinselijk
welkomde echtpaar op de tribune
De plechtigheid te Orleans tijdens de viering der Jeanne d'Arc-feesten. Een
overzicht bij het standbeeld
Litwinof op weg naar
Genève voor de bijwoning
van den Volkenbondszitting,
welke Maandag is aange
vangen
Dewed C. Ebli Watering, verpleegde
van het Oude Mannen- en Vrouwen
huis aan den Amstel te Amsterdam,
werd Maandag 100 jaar De directrice,
mevr. G. P. van der Hoorn, wenscht
de jubilaresse geluk
De Scheveningsche visschers zijn Maandag in wilde staking gegaan, om
dat hun voornaamste eisch, n.l. tweemaal 24 uur onafgebroken vrij bij
terugkomst van de vangst, niet werd ingewilligd
De militaire parade te Rome voor Adolf Hitler. De gemotoriseerde afdeelingen
trekken in eindelooze rijen voorbij
FEUILLETON
VIRGINIA'S KEUZE
Naar het. Engelsch
door
THEA BLOEMER3,
27)
Kom, we zijn Donderdag immers al
weer thuis, troostte Virginia haar, een paar
lichte zijden kousen in een zakje van haar
reistasch stoppend.
Maar dan zal het niet meer zijn zoo
als het nu is, hield Mary Lee vol. Het is die
zilveren Tooverfee, war ik bang voor ben,
Jinny.
Virginia stond op uit haar gebukte hou
ding en keek haar aan.
&ij is niet nan zoo aaraig als jij bent,
Mary Lee, en Rickey is verstandig genoeg
om dat te weten.
Rickey is niet verstandig. En ik weet
dat hij verdriet zal krijgen.
Mary Lee was den laatsten tijd heel erg
veranderd. Zij was niet meer het dikke,
vroolijke meisje, dat zij op de veiling was
geweest. Zij was magerder geworden en
stiller, vrouwelijker. Zij had nu inderdaad
wel iets van het tragische Chineesche meis
je uit het liedje. Het effect werd nog ver
hoogd, doordat zij heelemaal in het zwart
was een smaakvol zwart mantelpak met
een witte bloem in haar knoopsgat, een
klein zwart hoedje en een zilvervos.
Toen Rickey binnenkwam en haar zag,
gaf hij aan zijn bewondering lucht door
een lang gerekten fluittoon.
Je ziet er prachtig uit, Mary Lee.
Zij draaide rond op haar zwarte,hoogge
hakte pumps.
Als je eens wist, hoeveel het me heeft
gekost om er geen zilveren gespen op te
nemen. Maar ik wist, dat ze je zoo beter
zouden bevallen.
Zij lunchten met hun drietjes en toen
het haar tijd werd om te gaan, zei Mary
Lee tegen Rickey:
Je moet niet verliefd worden op Marty
van Duyne.
Hij werd rood.
Wat 'n nonsens!
Het is geen nonsens. Maar ik had het
je misschien niet moeten zeggen.
Het is net als wanneer je aan kleine kin
deren zegt, dat ze geen boonen in hun neus
mogen stoppen. Je brengt ze zelf op hei
idee, om het eens te probeeren.
Marty van Duyne zal mij niet eens op
merken.
Dat is juist de reden, waarom jij ver
liefd op haar zult worden. Zij is de verre
ster, waar jullie dichters naar reiken. Ik
ben maar de rijpe vrucht, die aan je voeten
neervalt.
Zij lachte alsof het maar een gekheidje
was, maar Virginia wist dat haar lach haar
pijn moest verbergen. Het deed haar leed
voor Mary Lee, die ze in die maanden had
ilef gekregen.
Vrijdags vóórdat Tony kwam, versier
den Virginia en Roger de hall met hulst en
dennengroen, opdat de bewoners van het
oude huis ook een beetje feeststemming
zouden voelen.
Wij zullen den bronzen ridder een
kroon van mistletoe geven, Roger.
O, maar zullen de menschen hem dan
niet kussen, als ze de trap opgaan?
Ik hoop van niet.
Ik denk, dat hij het niet erg prettig
zal vinden om gekust te worden.
Zeker niet door zooveel menschen.
De bronzen ridder kreeg zyn kroon var
mistletoe en de trapleuning werd om
wonden met dennengroen. Het was prachtig
in de oogen van kleine Roger, en telkens als
er iemand binnenkwam, zei hij met een be
leefd stemmetje:
U moet den bronzen ridder niet kus
sen, want er komen er veel te veel.
Toen Tony later met de auto voorkwam,
kuste Virginia het kind goedendag.
Ik wist niet, dat u wegging, zei hij te
leurgesteld.
Zij tilde hem op en troostte hem.
Ik kom weer heel gauw terug hoor en
moeder heeft een Kerstboompje voor je.
En je mag je kous bij de kachel hangen
vanavond.
Daarna trok Tony haar mee naar de
auto. Zij zat naast hem voorin. Rickey ach
terin bij de koffers.
Lieve hemel, zei Tony ik ben blij, dat
ik je uit dat huis heb gehaald. Je hoort
niet bij zulke menschen.
Toen zij in Derekdale aankwamen was
mrs. Bleecker er nietom hen te verwelko
men. Een bediende wees haar een kamer,
die heelemaal in lila en ivoorkleur was
gehouden. De groote, openslaande ramen
gaven uitzicht op den terrastuin en het be
sneeuwde park. Er was een kamenier om
Virginia behulpzaam te zijn bij het uit
pakken en verkleeden, maar Virgina wees
haar diensten af.
Ik ben altijd gewend geweest om voor
mijzelf te zorgen, verklaarde zij glim
lachend en het meisje glimlachte terug te
gen haar.
Vier bedienden in livrei serveerden bij
de lunch. Over de heele tafel lag een
goudkleurige satijnen looper en onder ieder
bord een dito kleedje. Er was van allerlei
rijks en heerlijks om te eten, als in een
sprookje van een koningsmaal, dacht Vir
gina.
Mrs. Bleecker, die een hoed droeg en een
sportcostuum had haar vóór de lunch be
groet en haar aan één of twee van de ande
re dames voorgesteld. Virginia's wangen
brandden. Een oogenblik verwenschte zij
zichzelf dat zij gekomen was. Toen liet zij
zich als wraak Tony's opvallende attenties
onder het oog van zijn moeder welgeval
len.
Zij wist dat het harer niet waardig was
maar zij was menschelijk. En Tony, die
naast haar zat, hielp haar nog:
Midget is woedend, zei hij ten slotte.
Maar zij verdient het.
Ik had niet moeten komen.
Onzin. Maar je moet niet denken, dat
Midget jou veel slechter behandelt dan de
anderen. Zij vindt het heerlijk om ongema
nierd te zijn. Zij zegt, dat het een kentee-
ken is van aristocratisch bloed, dat byna al
le oude aristocraten onuitstaanbaar en on
gemanierd waren en dat het burgerlijk
is om tegen iedereen vriendelijk te zijn.
Na de lunch nam Tony Virginia mee
naar boven op een zeer hoogen berg om
haar met zijn rijkdommen te bekoren. Hij
toonde haar het groote huis, den prachti-
gen tuin, het park, de akkers en het vee
in de modelboerderijen er omheen.
Di t alles zal mij eens toebehooren, zei
hij.
Toen zij weer in het huis waren terugge
keerd, zaten bij een tijdje in de schilde
rijengalerij in den linkervleugel.
Dat ;s vader Tnny. wijzend naa»
een geschilderd portret van een knappen
man van middelbaren leeftijd in rijcos-
tuum.
Wat lijk jij sprekend op hem, Tony.
Vind je? Ja, dat zegt iedereen. Maar
wat karakter betreft lijken wij niet op el
kaar. Hij is een despoot, en ik niet. Daar
om kan ik ook zoo goed met Midget op
schieten. Ik geef haar den vrijen teugel, het
kan me gewoonlijk ook niet veel schelen
wat zij doet. Maar van jou hou ik .Virginia,
en daarom kan het mij wél schelen, wat jij
doet. Je moet mijn vrouw worden.
Virginia gaf daar geen antwoord op. Zij
keek nog naar het portret.
Zal ik je vader ook zien, dezer da-
ger
Hij zou vanavond voor het bal ko
men. Maar je kunt nooit van hem op aan
hij heeft het land aan zulke dingen en blijft
gewoonlijk weg.
Dus dit huis is eigenlijk geen thuis?
vroeg Virginia peinzend.
Wij zouden er een thuis van kunnen
maken, Virginia, antwoordde hy gretig. Ik
krijg Derekdale als ik trouw, dat heeft va
der altijd gezegd. Hij en moeder houden dan
het huis in de stad en dat op Long Island.
Derekdale zou dan van mijen van jou
zjjn..
Hij nam haar handen in de zijne.
Maar ik verlang er niet naar Tony.
Toch wel, maar jeweet het zelf niet.
Ik zal hel je wel leeren inzien.
Je denkt toch niet. dat ik van je zal
gaan houden, omdat je me een groot huis
kunt geven terwyl ik niets meer verlang
dan een dak boven mijn hoofd en een vuur
tje en een peesje er voor?
(Wordt vervolgd).
