S)e Seiddoke
De restauratie van het mooiste gedeelte der St. Jansbasiliek te Den Bosch, n.l. de „Gerfkamer is vol
tooid en Woensdag met eenige plechtigheid van de schuttingen en steigers ontdaan
Met zorgvuldige training worden de Engelsche legerpaarden voor hun
functie voorbereid. Een snapshot tijdens de .les" in het remontedêpot
te Weedon
De grensbewaking van Andorra onder den rook van het
Spaansche strijdtooneel. Legerautoriteiten passeeren een
noodbrug over de Yalira tijdens de inspectie
Minister-president dr. H. Colijn beschermt zijn ooren tijdens de werking
van het luchtafweergeschut op Hr. Ms. kruiser .Java", waarmede de
minister een tocht van IJmuiden naar Den Helder maakte. Rechts de
commandant, kapt. luit. ter zee L. F. Klaassen
Op verzoek van de republiek Andorra
hebben leden van de Fransche mobiele
garde de wacht in Andorra betrokken
met het oog op het nabijzijnde Spaan
sche strijdtooneel
Vice-admiraal H. Ferwerda bezichtigde
te Tandjong Priok de twee nieuwe
Dornier-vliegbooten der Ned. Indische
marine, welke uit Soerabaja derwaarts
waren overgevlogen
FEUILLETON
VIRGINIA'S KEUZE
Kaar het Engelsch
door
THEA BLOEMERS.
17)
Bevielen ze u?
Buitengewoon. Maar u moest het niet
doen.
Dat moet ik wèl en ik zal het doen ook.
Bij jou behooren mooie dingen.... Vir
ginia.
Het was de eerste maal, dat hij haar bij
haar naam noemde. Zij bloosde.
Doet u dat alstublieft niet.
Waarom niet, we zijn toch vrienden?
O ja, maar ik ben ouderwetsch. Ik ken
u nog maar zoo kort.
Ik heb een gevoel, alsof ik u al dui
zend jaar ken....
Zij ging rechtop zitten en zei beslist:
Ja, maar dat is nu eenmaal niet zoo. En
wordt het niet tijd om terug te gaan?
Hij lachte.
En als ik u nu eens niet meer terug
bracht, maar de wijde verte met u invoer,
tot aan het einde der wereld?
Doe niet zoo dwaas.
Dwaas of niet, maar er zijn dingen,
die u niet weer jongedame.
Wat voor dingen?
O, zijn blauwe oogen, klaarden op,
dingen die ik u wel zal leeren
De boot had de aanlegplaats bereikt. Hij
sprong er uit en reikte haar zijn hand.
Toen zij naast hem stond, liet hij haar niet
los.
Dit is de eerste les, zei hij, bracht
haar hand aan zijn lippen en kuste die.
Toen zij eindelijk 'van hem bevrijd was,
zeide zij tegen zichzelf, dat het haar ver
diende loon was. Zij had Anthony er zelf
toe gebracht, door met hem mee te doen.
Maar zij had het gedaan om de schrijnen
de gedachte aan Michael kwijt te raken
Den volgenden dag bood Tony haar in
een briefje zijn excuus aan:
Ik had niet moeten doen wat ik op
de pier gedaan heb, maar u bent zoo'n lie
ve leerling, de verleiding was te groot voor
mij. Maar toen ik zag, hoe bleek u werd
en toen u naar me omkeek met uw kleine
meisjes-oogen wist ik dat ik te ver was ge
gaan. Je bent zoo'n onschudige schat, Vir-
gina. Vind je het erg, als ik je op papier
zoo noem? Zoo ja dan vraag ik ook daar
voor nederig vergiffenis.
Wat kon zij anders doen dan hem ver
geven? En toen hij haar en Rickew den
avond voor hun vertrek ten eten noodigde,
nam zij het aan.
Rickey was erg in z'n nopjes met de in
vitatie.
Bleecker is een reuze aardige knul,
zei hij en hy heeft massa's geld.
Ik wou, dat hij dat niet had, zei Vir
ginia.
Waarom?
O, dat zou de dingen veel eenvoudi
ger maken.
Ik begrijp niet wat je bedoelt.
Wij kunnen ons geen rijke vrienden
veroorloven, Rickey.
Ik zie het zoo niet, Jinny
Zij glimlachte»
Misschien heb je wel gelijk.
Anthony Bleecker was in ieder geval be
ter gezelschap voor Rickey dan Lute Car
ney, dus waarom zou zij zich ongerust ma
ken?
Virginia had een paar inkoopen gedaan
in Baltemiore en voor zichzelf een bruin
tweed mantelpakje vor de reis gekocht.
Het was eenvoudig en niet duur, maar de
kleur en het bont op den kraag flatteerden
haar. Zij had ook een klein bruin hoedje
gekocht, dat als een helm over haar bruin-
roode lokken sloot.
Hoe vind je me, Rickey? vroeg zij
haar broer.
Je ziet er leuker uit dan ik ooit van je
verwacht had, was het broederlijk ant
woord. Die witte zijden blouse en dat bruin
van het jasje staan je uitstekend.
O, Rickey, later wil ik heel mooie din
gen hebben, een rose tafzijden avondjurk
met goud, kant en satijnen schoentjes en
een gouden waaier.
Wanneer zou je ze aantrekken, als je
ze had?
Ik wil een huis hebben, waar ik ze
dragen kan, Rickey.
Hij stond met zijn handen in zijn zakken
tegen een oude kast geleund.
Heb je er ooit over gedacht, Jinny,
zei hij, dat Anthony Bleecker je een huis
zou kunnen geven, waar je ze in zou kun
nen dragen?
Virginia staarde hem aan en zei toen
langzaam:
Ik zou dat niet graag denken.
Waarom niet?
O, ik zou nooit van hemkunnen
houden.
Als ik 'n meisje was, zou ik mezelf ge
luk wenschen.
Zij hief afwerend haar hand op.
Schei alsjeblieft uit, Rickey.
Hij was uit zijn humeur.
Ik begrijp niet, waarom je zoo raar
doet. De meeste meisjes zouden dadelijk
snappen wat haar kans was
Dit is mijn kans niet, zei ze hetfig.
Niet Tony Bleecker.
Maar wat heb je tegen hem, Jinny?
NietsMaar jij maakt van een mug
een olifant.
Dat was het laatste wat er over deze
kwestie werd gezegd.
Anthony bracht hen naar een oud bui
tenverblijf bij Marlborough, dat door twee
deftige, maar verarmde oude dames werd
geëxploiteerd als hotel-restaurant. Zij had
den de atmosfeer van het hifis goed weten
te bewaren. Het diner werd geserveerd in
de groote eetkamer met antieke, mahonie
houten meubelen en oude schilderijen aan
den muur. Er knapperde een houtvuurtje
in den haard en hooge witte kaarsen ver
lichtten de keurige tafel.
Virginia's houding tegenover Anthony
was een tikje koel.
U hebt bet mij nog niet vergeven,
zei hij, toen Rickey hen een oogenblik ver
liet.
Er is niets te vergeven, zei ze zacht.
Het was mijn schuld. Ik kende u nog niet
lang genoeg, om u te veroorlooven, dat u
zulke dingen tegen mij zei.
Hij vond haar naiviteit verrukkelijk.
Hoelang moet ik u dan kennen, vóór
ik ze mag zeggen?
Voordat ze kon antwoorden kwam
Rickey binnen en met hun drieën gingen
zij samen den koelen avond in. De maan
hing als een gouden sikkel in de purperen
lucht. De wind zong in hun ooren, terwijl
de auto voortvloog.
Morgenavond, zei Tony, toen zij de
brug gepasseerd waren en Annapolis bin
nenreden, morgenavond zijn jullie in New
York en zail deze oude stad leeg zijn.
Virginia antwoordde niet. Zij dacht niet
aan de oude stad, die zy verlat, n moest, zy
dacht aan Michael. Hij was daar in de
groote stad. Zelfs al zag zij hem niet, dan
zou ze toch altijd de zekerheid hebben dat
hij er was.
IX.
Het nieuwe begin
Mary Lee Logan kwam hen op het sta
tion verwelkomen. Zij had intercommunaal
opgebeld om te weten met welken trein zij
kwamen en haar auto'tje wachtten buiten.
Ik dank den hemel, dat jullie er ein
delijk zyn, zuchtte ze, met Virginia's hand
in de hare, maar zij keek naar Rickey. Ik
heb mij zoo ontzettend eenzaam gevoeld.
Ik woon vlak bij jullie. Is het niet heer
lijk?
Virginia, verward door al de herrie om
haar heen, zei:
Het is erg lief van je, nu is tenmin
ste niet alles zoo vreemd.
Rickey lachte ongewonden.
Ik geloof, dat Jinny een beetje bang
is, maar ikik vind het heerlyk.
Niet? Mary Lee was even opgewon
den als hij. Alles is zoo opwekkennd, als
of de lucht, die je inademt een elixer is. Je
zult hier groote dingen kunnen doen Ric
key!
Dat weet ik! Zijn toon klonk zelfbe
wust.
(Wordt vervolgd).
