DE ACTIE DER
SUDETENDUITSCHERS
FEUILLETON
VIRGINIA'S KEUZE
Naar het Engelsch
door
THEA BLOEMERS.
16)
In z'n overhemd ging hij aan het werk.
Virginia, zittend op een leege kist, keek
naar hem en vergeleek hem met een jon
gen reus, die de moeilijkste taak met ge
mak kon volbrengen.
Hij zag haar oogen op hem gericht en
zei:
U had niet gedacht, dat ik dat kon, is
't wel?
Dat u wat kon?
Zoo werken.
Neen, dat had ik zeker niet.
Hij ging naar de kamer ernaast om spij
kers te zoeken en toen hij terugkwam zei
hij:
Als ik hiermee klaar ben, neem ik u
mee <?p de rivier.
Heusch?
Ja. Het is een heerlijke dag en als u
in New York bent is er geen rivier meer.
Ik zal haar wel missen, zei Virginia
peinzend.
Rickey kwam binnen met de post.
Drie brieven voor jou, Jinny.
Het schrift op twee van de brieven kende
zij, het adres op den derde was door een
vreemde hand geschreven. De enveloppe
droeg het poststempel „New York" en in
stinctmatig wist zij, dat hij van Michael
kwam. Zij opende den brief niet, maar leg
de hem terzijde en las Rickey den brief van
hun moeder voor, terwijl Tony hamerde.
Even later zag zij kans om de keuken
uit te glippen. Zij beefde, toen zij Michael's
brief openscheurde. Maar toen zij den brief
had gelezen, voelde zij een diepe teleurstel
ling. Want de Michael uit den brief was
niet de Michael, die in dien maanlichten
nacht tegen haar gesproken had. De brief
was hartelijk, maar toch was het alsof er
iets tusschen hen was gerezen, dat er dien
nacht niet was geweest. Hij vroeg om dan
zonnewijzer en of zij dien voor hem kon
laten inpakken.
Hij had een prijs genoemd, na met ver
schillende antiquairs er over gesproken te
hebben. Als zij vond, dat het ding meer
v/aard was, zou hij haar het overige gaarne
toezenden. Hij hoopte, dat het haar niet te
hard zou vallen om Annapolis te moeten
verlaten en teekende: „Geheel de Uwe, Mi
chael McMillan".
Wat had zij dan verwacht? In ieder ge
val méér dan dit. Misschien had hij niet al
les durven schrijven wat hij voelde?
Of betreurde hij de dingen die hij dien
nacht tegen haar had gezegd, de woorden
die zij aldoor in haar gedachten had gehad:
„Evenals wij leven, en liefhebben en zul
len sterven.
O, wat was zij dwaas geweest er zooveel
beteekenis aan te hechten!
Toen zij in de keuken terugkwam, brand
den er roode kleurtjes op haar wangen.
Ik ga voor de lunch zorgen voor u en
Rickey. Wat zal het zjjn? U hebt wel een
belooning verdiend voor al het harde wer
ken. Rickey kan wel even de stad inloo-
pen.
Ik had mij voorgesteld u beiden uit te
noodigen met mij te gaan lunchen.
Zij schudde het hoofd.
Als u er iets op tegen hebt, met de
keukenmeid aan één tafel te zitten....
Hij staarde haar aan met den hamer in
zijn hand.
De schoone slaapster is wakker gewor
den. Wat is er gebeurd?
Niets.
U zegt de waarheid niet, maar ik zal
het laten passeeren. En ik neem uw invita
tie aan. Wat zullen we kiezen, Rickey?
Croquetjes.
Goed.
Wat nog meer?
Koffie en crackers en pickles.
Rickey ging weg om de boodschappen te
doen en Virginia liet Tony alleen om de
kisten te sluiten, terwijl zij bloemen ging
plukken voor de tafel.
In den tuin was het haar, of iedere plant,
iedere bloem, haar „Michael, Michael!" toe
riep. Wat was het een wonderlijke nacht
geweest. Zij wist zelf niet, hoe ze er naar
verlangd had hem terug te zie« en nu....
Als hij was zooals zijn brief, wilde ze hem
niet eens meer terugzien.
Toen Virginia een bos chrysanthen ge
plukt had, was haar trots haar te hulp ge
komen. Zij wilde niet meer aan hem den
ken, hem uit haar gedachten banne nen het
pleizier van het oogenblik accepteeren. Het
pleizier van het oogenblik was Tony.
Zij bracht haar bloemen naar binnen en
Tony hielp haar met dekken. Toen de cro
quetjes lagen te warmen, deed hij zijn jas
je weer aan. Zij deed haar werkschort uit
en nam tegenover hem plaats.
Ik heb een ongelooflijke huiselijk ge
voel, zei Anthony.
Zoo? Dan zal ik u straks de borden
laten wasschen!
Dat doe ik niet, dat is Rickey's werk.
Rickey is een gentleman uit het Zui-
die, die wasschen nooit borden.
Tony amuseerde zich kostelijk.
En mij zoudt u het wel laten doen?
Uw afkomst is er niet tegen.
Ik wou dat Jane u dat kon hooren
zeggen.
Wat zou zij zeggen, als zij u hier zag
zitten?
Zij zou kunnen zeggen, Wat zij wilde.
Ik ben nog nooit in beter gezelschap ge
weest.
Rickey keek van den een naar de ander.
Wie is Jane?
Tony's moeder, jongenlief. Een erg lie
ve dame.
Dat zul je zelf wel ondervinden, als jij
en je zuster bij ons op Derekdale komen,
Rickey, zei Anthony.
Derekdale?
Dat is ons buitenverblijf aan de Hud
son. Jullie zijn allebei geinviteerd op het
Kerstbal. Je zuster weet het nog niet, dat
ze er heen gaat, maar het is een feit.
Rickey was een en al belangstelling.
Zeg, is miss Van Duyne er dan ook?
Marty? O ja, die is er altijd. Waar-
O, ik wil haar in een boek laten voor
komen. Ik heb nog nooit iemand gezien,
die zoo was als zijzij heeft iets boven
natuurlijks, iets van een nymph of een fee.
Rickey, kom terug op de aarde, waar
schuwde Virginia.
Hij bloosde.
Ik kan het niet helpen, dat ik een dich
ter ben.
Anthony lachte.
I Goed zoo, Farquhar, schrijf maar ver-
I zen op haar wenkbrauwen. Zij zal het
prachtig vinden, ook al snapt ze er niet*
van.
Waarom zou ze het niet begrepen?
stoof Rickey op.
O, dat zul je zelf wel merken. Ze
heeft geen tijd om veel te denken. Ze heeft
het te druk met het leven
Den heelen dag was Virginia met An
thony en toen ze in zijn boot de rivier af
dreven naar de baai, zeide hij plotseling:
Denk eens aan al de jaren, die we ver
loren hebben, de jaren, dat we elkaar niet
kenden.
In de zachte kussens van zijn motorboot
geleund, antwoordde Virginia twijfelend:
Ik weet niet zoo zeker of het wel goed
voor mij is, dat ik u ken.
Waarom niet?
Wel, er is iets verleidelijks....
Waarin? vroeg hij gretig.
In gouden tressen en koperen knoo-
pen.
Hij was teleurgesteld.
Wacht maar, tot u mij zonder uniform
ziet!
Bent u even charmant zonder als met?
O, nog veel charmanter.
Is het mogelijk?
Hij keek haar recht in de oogen.
Hoeveel meent u van de dingen, die
u zegt?
Ik weet het niet. Maar ik meende het
wel, toen ik zeide, dat ik niet zeker was
of uw vriendschap wel goed voor mjj is.
U bent verschrikkelijk rijk en ik ben ver
schrikkelijk arm. Ik heb altijd een gevoel
alsof u overdrijft, als u mij zoo met heer
lijkheden overlaadt, zooals die bloemen gis
teren en de boeken vanmorgen en al de
bonbons.
(Wordt vervolgd).
Konrad Henlein stelt de eischen der Sudetenduitschers. Een
overzicht tijdens de vergadering te Karlsbad, waar Henlein zijn
veelbesproken rede hield
Tirana in het teeken van het huwelijk van Koning Zogu met
gravin Apponyi. Voor talrijke buizen prijkt het portret van het
vorstelijk bruidspaar
'*>S
Gravin Geraldine Aponnyi, die met Koning Zogu van Albanië in het huwelijk
is getreden, brengt den Albaneeschen groet aan de bevolking van Tirana, die
haar een grootsche ovatie bereidde
Met de asfalteering van het Rokin te Amsterdam is een aanvang
gemaakt Een overzicht van de werkzaamheden
Duitsche kanonneerboot .Salamander die op 1 November 1910
hoogte van Castricum strandde, wordt gelicht Voor de werkzaam
heden is op den achtersteven een waterdichte cabine gebouwd
Voorzien van de Amerikaansche vlag doorkruisen talrijke Japansche visschersvaartuigen de wateren nabij de Hawaï-
eilanden. De Amerikaansche regeering heeft een onderzoek ingesteld
r-
