BEZOEK AAN NED. INDIË.
VIRGINIA'S KEUZE
De .Salvator*. de groote klok van het
verbrande Leidsehe Stadhuis, een ge
vaarte met een omtrek van 7 meter,
dat gebarsten was, is naar Heiligerlee
vervoerd, om overgegoten te worden
De gouverneur-generaal van Australië, Lord Gowrie, en zijn echtgenoote bij het instijgen in het speciale K.N.I.L.M.-
vliegtuig, waarmede zij een vliegtocht van Bali naar Soerabaja maakten
In de aula der gemeentelijke universiteit te Amsterdam is Maandag het vierde congres der Natuur-
Philosofisehe en Technologische faculteiten in Nederland geopend
De ongeregeldheden in Tunis. De openbare gebouwen in de stad worden
door militaire afdeelingen streng bewaakt
Freule Van Starlcenborgh, dochter van den Gouverneur-Generaal van Ned Indiê, Daladier doet den journalisten op de trap van het ministerie van Oorlog
verrichtte de officieele meisjesgilde <*er Pad- ,e parijs mededeeling omtrent de samenstelling van zijn kabinet
FEUILLETON
jifik
V Naar het Engelsch
door
THEA BLOEMERS.
Dat we hier -nooit eerder aan gedacht
hebben, Jinny, we krijgen nu geld in over
vloed! riep Richard enthousiast. Maar zijn
zuster was niet zoo optimistisch gestemd.
Er zullen nu ook dubbele uitgaven
zijn, Rickey en dan de schulden!
Ja, de schulden! Den vorigen avond
had zij tot diep in den nacht over de papie
ren gebogen gezeten en het resultaat van
al haar becijferingen had haar den angst
om het hart doen slaan. Er waren aangele
genheden, die nu eigenlijk door Rickey
zouden moeten worden verzorgd. Maar de
mannen van de familie hadden geen zaken-
hoofd. Virginia evenmin, maar zij begreep
ten minste, dat er toch iemand moest zijn,
die orde bracht in den chaos. Zij was tot de
conclusie gekomen, dat, als de meubels en
het huis goed verkocht werden, er net geld
genoeg zou zijn om de schulden af te beta
len en haar ouders een onbezorgd verblijf
in Californië te verschaffen.
Wat Rickey en haarzelf betrof, och, zij
waren jong en hadden 't leven voor zich
Haar moeder en zij waren al die jaren zoo
zuinig mogelijk geweest. Hoewel zij in haar
jeugd nooit een hand had behoeven uit te
steken, had mrs. Farkuhar, het kleine, tee-
re vrouwtje, haar heele huwelijksleven lang
nooit meer gehad dan een kleine dienst
meid. Virginia had leeren koken, dekken,
het oude mahonie wrijven en het zilver
poetsen. Deze twee afstammelingen van 'n
rijk geslacht, afstammelingen van beroem
de schoonheden, die altijd in de rijkste ge
waden en met de prachtigste juweelen ge
tooid waren geweest, wisten hoe zij haar
handen moesten gebruiken en hoe zij, niet
tegenstaande haar armoede, het oude huis
zijn voorname en toch hartelijke sfeer kon
den doen behouden.
De mannen hadden dit als vanzelfspre
kend aanvaard, zonder de vele opqfferingen
ook maar te vermoeden. Vader en zoon,
beiden waren droomers en ongeschikt voor
de harde werkelijkheid van het leven.
Mrs. Bleecker bood nu op een kleinen
witgeverfden spiegel.
Vroeg-Amerikaansch, verklaarde Gro-
gan. Hij had natuurlijk niet geverfd moe
ten worden, maar de lijnen zijn goed.
Hü liet den prijs oploopen, tot de spiegel
ten slotte voor honderdvijftig dollar het
eigendom werd van mrs. Bleecker.
Virginia kwam met een schok tot de
werkelijkheid terug.
O hemel, Rickey, ik kan haar dien
spiegel niet laten koopen. Hij is niet echtl
Rickey's stem had weer even een ruwen
klank.
Wat heb jij ermee te maken? Ze
denkt dat ze er verstand van heeft. Waar
om zou je haar wijzer maken?
Rickey!
Nou, kijk me maar niet zoo aan! Ze
heeft geld genoeg. Doe niet zoo dwaas, Vir
ginia!
Maar zijn zusje was de kamer al uit. Zij
holde op mrs. Bleecker toe.
Het spijt mij wel, maar die spiegel is
bij vergissing tusschen de andere dingen
terecht gekomen, hij is niet antiek. Ik heb
hem zelf voor twee dollar gekocht, omdat
ik het wel een aardig ding vond. Daarom
heb ik hem wit geverfd en in mijn eigen
kamertje opgehangen.
Mrs. Bleecker nam het meisje van top
tot teen op.
Enfin, u bent ten minste eerlijk, zei ze
ten slotte, met een air, alsof zij een straat
jongen prees, die een verloren portemon-
naie terugbracht. Het irriteerde haar ver
schrikkelijk, dat zij zich had laten beetne
men. Een paar antiquairs, die het gesprek
hoorden, glimlachten spottend.
Maar als die spiegel niet echt is, vroeg
zy uit de hoogte, hoe kan ik dan van de
andere dingen op aan?
Daar sta ik voor in!
Virginia's wangen brandden. Tony kwam
haastig tusschenbeide om de situatie te
redden.
Net goed voor je, Midget!
En in zijn hart dacht hij Dat kind ge
draagt zich als een prinsesDe manier
waarop zij op Midget's beleediging rea
geerde
Mrs. Bleecker voelde waarschijnlijk wel,
dat zij te ver was gegaan, want even later
zei ze
Ik zou graag van alles, wat ik gekocht
heb, de geschiedenis weten, miss Farquhar,
vooral van de oud-Hollandsche lepels. Kunt
u niet met ons gaan lunchen Wij staan
juist op het ount om een restaurant op te
zoeken.
Ik denk niet, dat het gaan zal, ant
woordde Virginia.
Maar Tony smeekte dadelijk
O, alstublieft, miss FarquharWy zijn
allemaal zoo verschrikkelijk benieuwd
r.aar het verhaal van die lepels!
Vóór zij kon antwoorden, kwam Marty
van Duyne met McMillan op hen toe.
Jane, ik heb Michael uitgenoodigd om
met ons te lunchen. Je hebt er toch niets
op tegen
Het was om Michael, dat Virgina toe
stemde. Zij vond mrs. B'eecker onuitstaan
baar, maar zij kon zich het pleizier van een
r.adere kennismaking met Michael McMil
lan niet ontzeggen.
Dus dan zijn we met ons vijven, zei
Jan^Bleecker. Tony, je doet het beste met
eten een tafel te reserveeren.
Tony ging. Hij was ervan overtuigd dat
Virginia om 2ijn aandringen ja had gezegd.
Rickey had uit het zolderraam zijn zuster
gadegeslagen. Hij zag, hoe zij haar excuses
n aakte over den spiegel Echt iets voor
Jinny, om zoo op haar eer te staan Wat
maakte het voor verschil voor die men-
schen
Rickey was er zich niet van bewust, dat
zijn zuster mooi was. Hij hield van haar en
hing aan haar, omdat zij van zijn prilste
jeugd af zijn eenige kameraad was geweest,
zijn steun in moeilijkheden, zijn veilig
heidsklep in booze buien en zijn troost in
alle verdrietelijkheden. Maar voor hem was
zij geen sprookjesprinses, zooals voor Tony
er MichaeL
Schoonheid zag Rickey alleen in vrou
wen, zooals die eene daar beneden die hee-
lemaal in het zilvergrijs was. Die was pas
mooi, mooi als een zilveren tooverfee. De
zon scheen pal op haar, maar de hitte
scheen haar niet te deren. Zij was koel er.
bleek, van een glanzende, doorschijnend!
bleekheid, alsof er binnen in haar een licht
brandde. Hij kon zijn oogen niet van haar
afhouden en draaide onwillig zijn hoofd
af, toen hij Virginia's stem achter zich
hoorde.
Zeg Rickey, stel je voor, de Bleeckers
hebben mij fe lunchen gevraagd.
Hij draaide zich snel heelemaal om en
zag haar stralende oogen.
Wat moeten ze van je hebben?
Virginia maakte een kl.eine buiging,
Mijn gezelschap!
Toen zag ze den rimpel in zijn voor
hoofd, en voegde er aan toe:
Ze willen graag de geschiedenis we
ten van de dingen, die ze gekocht hebben,
zie je, daar is het om begonnen. Vind je het.
erg?
Het is nogal vervelend voor my om er
buiten te worden gelaten,
Maar Rickey
Nou, schiet maar op....
Hij wendde zich weer naar het venster.
Zeg, wie is dat meisje, dat er bij is?
Marty van Duyne.
- Wat is zij mooi!
Ik vind haar niet aardig.
Waarom niet?
Och ik weet het niet, het is natuur
lijk maar onzin, want ik ken haar niet
eens. Maar zij doet my denken aan de ijs
koningin uit het sprookje.
Ik ben van plan haar later in een boek
te laten optreden.
Daar hoort ze ook thuis, niet in het
echte leven glimlachte Jinny.
Zeg Rickey zie ik er niet vreeselyk ar
moedig uit naast die anderen?
Hy keek naax de groene jumper en de
jude bruine schoenen.
Nou, chic is het ensemble niet, maar
het is het beste wat je hebt.
(Wordt vervolgd).
