Mysteries rondom
„Vredelust"
3)e Êcicbdie0oii^omt
FEUILLETON
(Een geval uit de practyk van inspecteur
Sanders, lid der Centrale
■Recherche),
door
UDO VAN EWOUD.
44)
„En jij?" interrumpeerde Wils den in
specteur. „Is het jou ook ontgaan?"
„Over mijn aandeel in deze zaak hoop ik
je straks nog wat te vertellen, Miel", ont
week Sanders de vraag van den reporter.
„Laat ik eerst Loucheur's rol even ver
der verklaren, al is daarvan dan ook niet
zoo heel veel meer te vertellen. In ieder ge
val staat het wel vast, dat de Belg uit het
resultaat van de door hem in scène gezette
comedie de juiste conclusie heeft getrok
ken. Daarna was het voor hem nog slechts
zaak de noodige bewijzen in handen te
krijgen. Hij is ons nagegaan en heeft ge
zien, dat dr. Jurrians zich naar „Park
zicht" begaf. Die gunstige gelegenheid om
in dr. Jurians' woning eens een nader on
derzoek in te stellen, liet hij niet onbenut.
Er moest met spoed gehandeld worden,
want ook de politie kon reeds een spoor
van den dader ontdekt hebben en die
moest hij tot eiken prijs vóór zijn.
Hij verschafte zich dus toegang tot de
villa van dr. Jurrians, waar hij voorzoo
ver ons uit diens biecht bekend is gewor
den in ieder geval den hoed en het si-
garettenétui van den vermoorde vond. Dat
was voldoende. Om zeker te zijn, dat dr.
Jurrians hem bij de inbraak niet zou ver
rassen, liet hij hem naar het hoofdbureau
gaan en tevens verschafte hem dat de ge
legenheid om zoo spoedig mogelijk tot een
resultaat te komen. Hij belde dr. Jurrians
op om een ontmoeting met hem voor te
bereiden, maar trof mij aan de telefoon.
Dat bracht de eerste klink in den kabel.
De ontmoeting in dé wachtkamer van het
Centraal station kon niet doorgaan, omdat
ik daarvan op de hoogte was en daarom
bezorgde hij na het vertrek van de recher
cheurs een briefje, waarin hij dr. Jurrians
dringend adviseerde onmiddellijk naar hem
toe te komen.
Aan dat advies je weet het is ge
volg gegeven en het resultaat is je nu even
eens bekend. Onder ons gezegd, doet het me
buitengewoon genoegen, dat vriend Lou-
cheur ditmaal het lid op de neus heeft
gekregen. Wij kunnen hem nu tenminste
voor een jaar onschadelijk maken!"
„Dat verdient hij ongetwijfeld!" zei Wils
met veel overtuiging. „Maar...."
„Maar?"
„Ten slotte heb je het toch eigenlijk aan
hem te danken, dat de dader zoo spoedig
kon worden ontmaskerd...."
Inspecteur Sanders glimlachte fijntjes.
„Nu komen we op hei aandeel, dat de
politie in deze zaak heeft gehad", zei hij,
den reporter een sigaret presenteerend en
er daarna ook zelf omzichtig, als cm tijd te
winnen, een opstekend.
„Ik geef toe, dat het optreden van vhiend
Loucheur de ontknoopig van het raadsel
heeft bespoedigd, maar zóó onwetend, als
jij misschien veronderstelt, was de politie
toch niet. Ben je den afschuif baren hak
vergeten?"
„Heeft die je dan op het spoor van dr.
Jurrians gebracht?"
„Ja Miel, die nieuwe uitvinding heeft
hem in de eerste plaats verraden. Ik ver
telde jou en hem gisteravond reeds, dat ik
in het bezit was van een lijst, waarop ver
schillende namen voorkomen van men-
schen, die zich deze nouveauté hebben aan
geschaft. Het betrof hier natuurlijk uitslui
tend menschen, die "Is vaste klanten in di
verse schoenwinkels op crediet kochten.
Onder hen bevond zich ook dr. Jurrians.
Ik zou daarin zeker geen aanleiding hebben
gevonden om hem te verdenken, wanneer
hij niet gezwegen had, toen ik hem van
het vinden van den hakafdruk op de hoog
te stelde. Had hij toen gezegd: ik heb zelf
ook zoo'n ding aangeschaft, dan zou ik la
ter toen mij zijn naam door een schoen-
winkelier werd opgegeven, zeker niet het
minste argwaan hebben gekoesterd, maar
hij zweeg, waarschijnlijk in de hoop, dat ik
daar toch niet achter zou komen.
Toen ik dat aanknoopingspunt eenmaal
had, herinnerde ik mij ook weer, dat hij
aanvankelijk, zij het zwakke, pogingen had
aangewend om de misdaad als een zelf
moordgeval voor te stellen. Dat heeft me
van het begin af bevreemd, want hij had
zelfs geen oogenblik tot deze conclusie mo
gen komen. Bij informatie bleek mij voorts
dat dr. Jurrans Zaterdagochtend reeds
vroeg is vertrokken en eerst laat in den
nacht is thuis gekomen. Het waren allen
geringe aanwijzingen en ik kon met den
besten wil geen enkel motief ontdekken,
dat dr. Jurrians tot deze daad aanleiding
zou kunnen hebben gegeven.
Ik zon juist op een middel om onopval
lend zijn vingerafdrukken machtig te kun
nen worden, teneinde deze te vergelijken
met die, welke wij op het telefoontoestel
hadden gevonden, toen Loucheur mijden
weg wees. Zij houding bij de onverwachte
confrontatie met het lijk in Vredelust was
mij niet ontgaan en versterkte mijn ver
denkingen. Ik was er vrijwel zeker van op
het goede spoor te zijn, maar volkomen
overtuigd was ik eerst, toen Barteling mij
gisteravond de vingerafdrukken toonde,
welke hij op het schrijfbureau van dr. Jur
rians had gevonden. „Dat doet hem de das
om!" zei Bartelink, die daarbij vermoede
lijk aan Loucheur dacht, mij na, maar voor
mij stond op dat oogenblik vast, wie de
dader was. Alleen de motieven voor den
moord daaromtrent verkeerde ik nog
steeds in het onzekere en daar wilde ik in
elk geval achter komen."
„Is dat de reden geweest, waarom je zoo
lang met de arrestatie hebt gewacht?" vroeg
Wils en zijn blik verried eenige verbazing,
want hij had reeds herhaalde malen gele
genheid gehad te ronstateeren hoe doortas
tend zijn vriend plarht op te treden.
Sanders gaf echter niet rechtstreeks ant
woord op deze vraag.
„Je zult me moeten toegeven, Miel", zei
hij na een korte aarzeling, „dat er van
nacht toch eigenlijk nog geen aanleiding
bestond om onmiddellijk tot de arrestatie
van dr. Jurians over te gaan. Het was onge
veer 1 uur, toen ik hem bij het Centraal
station verliet; wie had toen kunnen den
ken, dat hij vrijwel onmiddellijk de vlucht
zou nemen? Ik heb hem opzettelijk in de
waan gelaten, dat ik Loucheur van den
moord verdacht en ik veronderstelde, dat
dit voldoende zou zijn om hem te overtui
gen, dat hij van de zijde der politie voor-
loopig nog niets te vreezen had."
De reporter vond deze verklaring echter
niet afdoende.
„Alles goed en wel", zei hij en zijn toon
verried, dat hij niet van plan was zijn
vriend te sparen, „dat is allemaal tot je
dienst, maar je wist althans volgens je
bewering dat Loucheur den meesten
spoed achter de zaak zette, dat hij ?oo mo
gelijk nog den afgeloopen nacht met dr.
Jurrians in het reine wilde komen over
de hem, voor zijn stilzwijgen toe te ken
nen vergoeding en er was m.i. dus alle re
den om te verwachten, dat dr. J urrians zich
onmiddellijk in veiligheid zou trachten te
stellen. Was het, in dat licht bezien, dan wel
verstandig om hem rustig naar huis te la
ten gaan en hem daardoor als het ware ge
legenheid te geven zich aan een vervol
ging te onttrekken?"
„Ik nam aan", zei Sanders langzaam en
plotseling eenigszins verstrooid een lade
van zijn schrijfbureau opentrekkend, waar
in hij met grooten ijver iets scheen te zoe
ken, „dat Loucheur, nadat de ontmoeting
in de wachtkamer mislukt was, dien nacht
geen poging meer zou ondernemen om zich
met dr. Jurrians in verbinding te stellen.
Het was, zooals ik zei, al 1 uur, toen we
van het Centraal station terugkeerden...!"
„Maar het was Loucheur immers bekend,
dat de politie van de inbraak ih dr. Jur-
rian's villa op de hoogte was!", hield de
reporter vol. „Er moest hem dus alles aan
gelegen zijn zoo snel mogelijk tot een re
sultaat te komen!"
De inspecteur gaf het zoeken plotseling
op. Met een ruk schoof hij de la dicht en-
terwijl hij zich vlak voor zijn bezoeker
plaatste, zei hij:
„Je zou me een buitengewoon genoe
gen doen, Miel, door in de krant niet zooj
diep op de zaak in te gaan. Laat het pu->
bliek maar aannemen, dat niet wij, maar
Loucheur den dader va. den moord in Vil
la Vredelust heeft ontmaskerd. Dat komt
het prestige van de politie weliswaar niet
ten goede, maar daar zullen we ons voor
dit keer dan maar bij neerleggen. Ik zal
reeds moeite genoeg hebben om mij tegen
over de justitie te verantwoorden; spaar
mij dus in dit geval de critiek van het
publiek". (Slot volgt).
De burgemeester van 's Hertogenbosch, mr. F. J. van Lanschot, houdt
een wakend oog op de weegschaal bij de 15de Paaschvee-tentoon-
stelling, welke Dinsdag in de veemarkthallen van zijn stad werd gehouden
Het groote raam in de Nieuwe Kerk op den Dam te Amsterdam
wordt gerestaureerd, waartoe een groote steiger langs den gevel is
opgetrokken
sche troepen in Gandesa. Op den muur onderscheidt men
nog de talrijke plakkaten der republikeinen
De Limburgsche .Betuwe" staat in
vollen bloei. Als reusachtigé bruids-
bouquetten prijken de kersenboomen
thans in het heuvelland
Honderd apen. die het hoogerop zochten. Een groote collectie Britsch-lndische apen werd Dinsdag van
Schiphol per vliegtuig naar Londen vervoerd. De vreemde passagiers even voor het inladen
Leon Blum en zijn financiëele plannen.
De Fransche minister-president verlaat
met Vincent Auriol en Paul Boncour
het Elysée na de kabinetsvergadering
onder voorzitterschap van Lebrun
