BIOSCOPEN TE LEIDEN
DONDERDAG 31 MAART 1938
DE LEIDSCHE COURANT
VIERDE BLAD - PAG. 12
HOOFDFILMS
INHOUD AANVANGSUUR
Adieu Parijs (Lily
Pons, Gene Ray
mond).
Paniek op Broadway
(Warner Oland).
Het geheim van Dr.
Felgentreu. (Al-
brecht Schönhals,
Karin Hardt).
Tarzan en de groene
«odin (Herman Brix)
De man met de was
sen beelden. (Lionel
Atwill).
De perfecte mis
daad (Otto Kruger,
Karen Morley).
De weg terug (John
King, Noak Beery).
Menschen en sil
houetten (Luli von
Hohenbergen, Fred
Hennings).
Massa-justitie (Spen
cer Tracy en Sylvia
Sydney).
Handen boven tafel.
(Fred Mac Murray,
Carole Lombard).
Humorist.
Musical
Detective
film
Sensatie
film
Detective
film
Anti-oorlog-
film
Showfilm
Speelfilm
Kom. film
lederen avond 8 15
uur. Zondag van 2-7
uur. Zaterdag en
Woensdag 2.30 uur
matinée.
lederen avond 8 uur
Zondag van 27 uur
Zaterdag, Wi oens
dag 2 uur matinée.
lederen avond 8 uur
Zondag van 47
en 811 uur. Za
terdag en Woensdag
2 30 uur matinée.
lederen avond 8 uur.
Zondag om 2, 4.30 ei
8 uur. Matinée:
Zaterdag en Woensd.
sn Donderdag 2 uur.
lederen avond
8 uur. Zondag
bovendien van
2 tot 7 uur.
Matinée iederen
werkdag om 2 uur.
Goedgekeurd
v. volwassenen
Goedgekeurd
v. volwassenen
Toelaatbaar
v. volwassenen
Toelaatbaar
v. volwassenen
Toelaatbaar
v. volwassenen
IJSHOCKEY
NEDERLAND—BELGIë.
Een eenigszins teleurstellende wedstrijd.
Het is de Nederlandsche ijshockey-pfioeg
niet gelukt den door de Haarlemsche IJs
club uitgeloofden beker te kunnen behouden
Gisteravond hebben onze lan,dgenooten
op de Haagsche kunstijsbaan met 10 de
meerderheid van hun Belgische tegenstan
ders moeten erkennen in een wedstrijd,
welke niet voldeed aan de verwachtingen,
die men rich ervan had gesteld.
Hoewel de Belgen geenszins een ploeg
met buitengewone prestaties vormden,
speelden zij een stuk beter dan de onzen,
wien het nogheel wat aan techniek en
samenspel ontbrak. Vooral de eerste voor
hoede der Belgen, bestaande uit Leekens,
Kratz en Van Reyschoot, bleek zeer ge
vaarlijk te zijn en het is weer eens aan het
uitmuntende verdedigen van doelman Van
Marle te danken geweest, dat de stand
niet hooger in het voordeel der Belgen is
opgeloopen. Overigens waren de voorhoeden
aan beide zijden niet al te sterk te noemen,
zoodat zij meestal op de hechte verdedi
ging van hun tegenstanders stranden. Het
lage doelpunten-aantal van dezen wed
strijd demonstreert dit wel duidelijk.
De Nederlanders hebben zich wel eenige
mooie kansen weten te scheppen, doch op
de beslissende momenten wisten zij er
geen profijt van te trekken.
De Nederlandsche spelers verschenen in
Oranje-truien op het ijs en na het spelen
van de volksliederen ontplooide zich een
spel dat aanvankelijk wel een belofte in
hield. De Haagsche en de Amsterdamsche
voorhoede, die elkaar afwisselden, pro
beerden ieder voor zich de eer van het eer
ste doelpunt te behalen en allengs ont
wikkelde zich een aatrekkelyk ïjshockey-
spel, dat echter van doelpunten gespeend
bleef.
De tegenaanvallen van Belgische zijde
'waren verscheidene malen gevaarlijk doch
de hechte Nederlandsche verdediging van-
Taconis en Gerritsen als backs en van Marle
in het doel, konden den stand blank hon
den.
In den tweeden speeltijd werden de Belgi
sche aanvallen gevaarlijker en meermalen
moest van Marle actief ingrijpen. De Neder
landers daarentegen konden hun spelpeil
niet opvoeren en in het midden van deze
speeltijd vertoonden de Belgen een sterk
overwicht. Na een scrimmage wist Kratz
dan ook zijn ploeg met een mooi schot de
leiding te geven.
Het was vanzelfsprekend, dat de Neder
landers in den derden speeltijd er alles op
zouden zetten om minstens één tegenpunt te
schoren en aangewakkerd door het publiek,
wierpen zij zich vol moed in den strijd.
Hun techniek schoot echter tegen het
betere spel der Belgen te kort en het spel
werd iets ruwer, doch niet spannender en
aantrekkelijker. Meermalen schoten de
Nederlanders meer in het wilde weg, als
zy geen kans zagen door de Belgische ver
dediging heen te breken. De gasten onder
namen nog eenige runs op ons doel, maar
van Marle stond paraat, de stand bleef 01
Vóór dezen wedstrijd vond een ontmoe
ting plaats tusschen de juniores-elftallen
van d-e H.H.Y.C. (Den Haag) en Brussel,
welke in een 11 gelijk spel eindigde. Tus
schen tijden waren 00, 11, 00.
In de pauze tusschen de speeltijden kon
men het kunstrijden "bewonderen van een
Aroser danspaar en twee jeugdige Belgische
kunstrijdstertjes.
Met den wedstrijd NederlandBelgië is
het internationale ijshockey-seizone op de
Haagsche kunstijsbaan afgesloten.
Zondagavond a.s. heeft nog dé eindstrijd
plaats van de competitie om den Nestor-
beker en met dezen wedstrijd is 'het Neder
landsche ijshockey geëindigd.
MOTORRIJDEN
DE DUINRELLTERREINRIT V.
De K. N. M. V.-Sportcommissie heeft
Zondag jl. een bezoek gebracht aan het
landgoed „Duinrell" en de plannen van de
Motorclub Wassenaar en Omstreken, be
treffende het solo- en zijspantraject be
houdens een kleine wijziging goedgekeurd.
Het traject van de Seniorenklasse krijgt
een lengte van 5 km., het zijspantraject
een lengte van 3 km., waarbij is bepaald,
dat beide trajecten ten hoogste 500 meter
te samen mogen loopen, zoodat de solo
rijders zoo weinig mogelijk last zullen heb
ben van de dikwijls hinderlijke zijspancom-
binatie.
De inschrijving voor deze terreinrit,
welke, zooals bekend is, Zondag 10 April
plaats vindt, loopt buitengewoon vlot en
in deze geest voortgaande kunnen circa
120 renners aan den start worden verwacht
Alle' bekende Nederlandsche rijders ko
men aan den start, zoo mogelijk anagevuld
met een 7-tal buitenlandsche coureurs.
Met de Iündapp fabriek zijn de bespro
kingen in een dergelijk stadium, dat als
vrij zeker kan worden aangenomen, dat
eenige Duitsche Iündapp-rijders aan den
start zullen komen.
Met de Federation Motocyclus les Bel-
giques wordt nog onderhandeld en wordt
ook hier op een succesvol resultaat gere
kend.
Het blijkt niet ondienstig te zijn er nog
maals op te wijzen, dat de wedstrijden op
Duinrell alleen toegankelijk zijn voor le
den van de Sportvereeniging „Duinrell".
Het lidmaatschap kost evenwel maar 1.
per seizoen, gezinskaarten f 0.50, waarvoor
men vrije toegang heeft tot ten minste
drie terreinwedstriiden op Duinrell. In
feite dus maar weinig duurder bij voor
gaande jaren!
Lidmaatschapskaarten kan men steeds
verkrijgen bij den secretaris, den heer J.
H. Sybrandy, Valkenboschkade 393, Den
Haag, Giro 86770., het K. N. M. V. secre
tariaat, alle Texaco Service Stations van de
Fa. v. d. Heyden, Garage van Osch Loos-
duinscheweg 635, Den Haag, en Café
„Willem Bakker" aan Den Deyl.
DAMMEN-
KAMPIOENSCHAP VAN KATWIJK.
Gisteravond werd de laatste ronde ge
speeld om het kampioenschap voor Kat
wijk en Omstreken. De uitslag is als volgt:
le klasse, Groep I.
H. van SchieJ. G. Snel 20
A. PetersC. v. Rossum 20
J. SchoneveldG. Guyt 11
W. Böttchervrij
Groep II:
C. van DelftC. Korpelshoek 1—1
G. PluimgraaffL. Brouwer 02
D. HartkampT. v. Beelen 20
Y. de Wilt—vrij.
Groep III:
Jac. PluimgraaffW. Dubbelaar 02
F. SpierenburgJ. Freke uitgest.
Vletter en Haasnoot vrij.
3e klasse: Groep I:
J. LangeveldB. Ouwland 20
M. J. HermansJ. Grimbergen 1—1
J. KroonM. v. d. Gugten 0—2
THEATER
Lido:
Trianon:
Casino:
Luxor:
Rexi
Groep II:
W. van HolstJ. C. Ouwehand 20
K. VeenendaalM. Vreeburg 02
C. SchaapJ. Houwer 02
Groep III:
Th. de LangeG. v. d. Plas 20
J. W. J. KorndorfferW. Koelewljn 02
H. de KoningA. v. Duyn 0—2
A. PronkC. v. d. Laken 20
Groep IV en V:
J. HouwaartH. v. d. Boog 20
F. HermsumA. van Beelen 02
Uitslag 2e klasse, 2e ronde finale.
R. de LangeM. Zuyderduijn 20
J. DubbelaarH. Koelewijn 20
L. VlielandG. Koelewijn 11
C. v. d. SpekA. Vooys 02
In de le klasse komen de volgende hee-
ren in de finale: C. van Delft met 8 pnt;
J. Schoneveld 8 pnt.; C. Korpelshoek 7 pnt.;
G. Guyt 7 pnt.; J. G. Snel 7 pnt.; H. van
Schie 7 pnt.; J. Peters 7 pnt.; W. Dubbe
laar 6 pnt.; R. Haasnoot 6 pnt.; A. de Vlet
ter 6 pnt. en waarschijnlijk J. Freke, die
nog een partij mat spelen en die 5 punten
heeft.
In de 3e klasse: A. v. Duijn 13 pnt.; W.
Berkhey 11 pnt.; W. Koelewijn 11 pnt.; H.
de Koning 11 pnt.; M. v. d. Gugten 10 pnt.;
W. v. Holst 10 pnt.; J. Langeveld 8 pnt.; D.
Zuyderduijn 7 pnt.; A. van Beelen 6 pnt.;
J. Houwaart 5 pnt.; H. Vlieland 4 pnt.
Koningin Victoria
„Victoria the Great" stelde Herbert Wil
cox voor het moeilijkste probleem van zijn
filmcarrière, namelijk een film te produ-
ceeren die haar grootsch onderwerp waar
dig moest zijn, filmisch en toch historisch
juist.
Er was geen sprake van dat men dit on
derwerp vrij zou kunnen behandelen en in
derdaad is dit ook niet geschied en het re
sultaat is een sterke, strakke, diep emotio-
neele film geworden, die recht op haar
doel afgaat.
Herbert"Wilcox slaat een diepe zucht van
verlichting nu zijn film, waarin Anna Nea
gle Koningin Victoria is en Adolph Wohl
brück de prins-gemaal over de heele we
reld successen oogst.
Anna Neagle had in de opgave de per
soon van de populaire Engelsche koningin
uit te beelden, een ondankbare en verre
van gemakkelijke taak. Zij moest zich ge
heel inleven in het karakter en zijn ont
wikkeling van Koningin Victoria, wat
evenals dit met de geschiedenis het geval
was geen vrije vertolking duldde, want
de markante persoonlijkheid van Victoria
is in al haar onderdeelen gedocumenteerd.
Uiterlijk wist Guy Pearce, de meesterlijke
grimeur van de Denham Studio's haar in
het laatste gedeelte der film volkomen ge
lijkend te maken op Victoria op 80-jarigen
leeftijd. En innerlijk is het Anna Neagle,
die wekenlang zich in lectuur omtrent „Vic
toria the Great" verdiept had, gelukt, het
karakter van deze groote figuur der konin
gin in al zijn details op te bouwen en dit
met de intuitie van een groot kunstenares
weer te geven. Dezelfde gratie en dezelfde
.manieren van de veelbewonderde jonge
koningin zijn hier herschapen; het zijn de
zelfde vastberaden houding en onverzette
lijke wil en ook de levenslust en vroo-
Rilla (Prins Ernest), Mary Morris (de Her
togin van Kent), Greta Wegener (Baro
nesse Lehzen), James Dale (de Hertog van
Wellington), Charles Carson (Sir Robert
Peel), Felix Aylmer (Palmerston), Hugh
Miller (Disraeli), Arthur Young (Glad
stone), Percy Parsons (Abraham Lincoln).
OSCAR HOMOLKA'S CARRIèRE.
Hollywood heeft lang moeten vechten
alvorens Homolka er in toestemde, naar
Amerika te gaan. Deze acteur, die in Wee-
nen geboren is, volgde twintig jaar gele
den de lessen aan de tooneelschool in die
stad. In Berlijn, waar hij in kleine thea
ters optrad, werd hy opgemerkt door Max
Reinhardt en onder de auspiciën van de
zen impressario werd de weg naar het suc
ces in korten tijd afgelegd. „Rhodes, the
Empire Builder", waarin hij de rol van Paul
Kruger speelde, was een van zijn groote
Europeesche filmsuccessen en sedertdien
dateert de Hollywoodsche belangstelling
voor den acteur. Tien jaar lang bleef Ho
molka werken op het Reinhardt-tooneel, in
welke periode hij in talrijke films optrad.
Twee en een half jaar geleden ging hij naar
Engeland, leerde de taal en speelde een
hoofdril in een tooneelstuk. Ook daar viel
het oog der film-producers weldra op hem
en Gaumont-Britsh was de maatschappij,
die hem contsracteefde. De aanvragen uit
Hollywood bleven binnenkomen en dat Ho
molka aanbiedingen, die toch waarlijk van
belangrijke salarissen spraken, afsloeg,
vond zyn oorzaak in de hooge eischen, die
hij aan de te spelen rollen stelde. Hij is een
ras-acteur, die allereerst goede rollen wil
hebben en daarna pas aan den financieelen
kant van de zaak denkt. Pas toen Para
mount hem opnieuw een contract aanbood
en dat vergezeld deed gaan van 't scenario
van „Ebb Tide", stemde Homolka toe. Hij
zag een groote mogelijkheid in de rol van
dezen stuggen gesloten kapitein Thorbecke
met zijn innerlijke conflicten. Mogelijkhe
den, die de kunstenaar Homolka terdege be
nut h—"'.
OSCAR HOMOLKA.
Jacht op Garbo
Vermeien we ons een oogenblik in een
klein, dwaas blijspel, dat zich in Italië af
speelt tusschen de dramatische politieke
bedrijven door.
Op een goeden dag landt in Italië Maestro
Stokowsky, over wien het gerucht gaat, dat
hij trouwen zal met Greta Garbo. Nog vóór
de Maestro tien schreden op den Italiaan-
schen wal kon zeiten, werd hij reeds vijf
tien maal gedwongen zijn en Garbo's
trouwplannen categorisch te ontkennen.
Naar men zegt maar men zegt zoo veel
heeft Stokowsky, toen hij ten zestienden
male ontkennen moest, gevloekt. In ieder
geval hebben de journalisten op een gege
ven moment de vragen gestaakt, maar zij
zijn Stokowsky hardnekkig op de hielen
fclyven zitten....
Signorina Caruso van Hotel Caruso te
Ravello kijkt verveeld door de serreramen
naar de witte tuinstoeltjes, die nog altijd
wintersch in een beschutten hoek van het
terras op elkaar gestapeld staan. De nevel
trekt snel op, doch niet zóó snel, of er is,
als signorina Caruso alles weer onbesla
gen ziet, in het beeld buiten een verandering
gekomen, die maar daar heeft zij nu nog
geen flauw vermoeden van haar leven
sterk, zoo niet beslissend zal beïnvloeden.
Bij het hek staat een smalle gestalte, die
moet toebehooren aan een vrouw, maar die
niettemin een broek draagt. Een dergelijke
tegenspraak kan signorina Caruso maar op
één manier verklaren: turista, touriste. Dat
deze verklaring op haar beurt een tegen
spraak vormt me de op elkaar gestapelde
tuinstoeltjes, ziet zij over het hoofd, nu het
ontwaakte instinct van hotel-eigenaresse
haar noopt tot oogenblikkelijk handelen.
Maria, de meid, wordt met een vloed van
woorden naar boven gestuurd om in een
minimum van tijd een kamer zóó in orde
te maken, dat de gast bij signorina Caruso's
aanprijzingen niet al te verwonderd zal op
kijken, en dan schiet zij naar het hek, als
een spin uit zijn verborgen waarnemings
post naar zijn web, waar een zon-dronken
vlieg in vloog.
Maestro Stokowsky reist door Italië met
de journalisten op zijn hielen. Hij reist kris
kras, van het eene plaatsje naar het andere,
doelloos zou een redelijk mensch zeggen,
maar de kracht van den journalist schuilt
menigmaal in zyn onredelijkheid. Als het
reeds drie dagen het prachtigste lenteweer
is geweest, geeft Maestro Stokowsky het op.
Met de journalisten op zijn hielen reist hij
naar Ravello, waar intusschen de sinaas
appel- en citroenboomen een schuchteren
bloesem gingen vertoonen en de rotswan
den, die de zon vangen, van viooltjes, ane
monen en scilla's een blauw waas hebben
gekregen. Een uitgelezen oord voor een
prille liefde, maar nauwelijks is Maestro
Stokowsky in Ravello gearriveerd, of achter
iederen struik houdt zich een fotograaf ver-
GRETA GARBO.
borgen en op ieder kruispunt van wegen
staat, argeloos het mooie uitricht bewonde
rend, een journalist....
Geen sluier is sindsdien ondoorzichtbaar
genoeg, geen auto snel genoeg om de gast
van hotel Caruso, de smalle gestalte in trou
sers, die signorina Caruso op een nog win-
terschen dag uit de serre zoo plotseling bij
het hek van het hotel ontwaarde, aan de
nieuwsgierigheid van fotografen en journa
listen te onttrekken. Er zijn niettemin zeer
ondoorzichtbare sluiers en zeer snelle auto's,
zoodat genoemde nieuwsgierigheid zich ten
einde raad op signorina Caruso werpt. Eerst
begrijpt zij niet goed waar het om gaat,
doch als het haar wordt uitgelegd, begrijpt
zij het spoedig maar al te goed. Ja, donkera
oogen heeft haar gast. Ja, zijachtig haar,
dat sluik neervalt tot op de schouders. En
als klap op den vuurpijl, een geheel eigen
vinding van signorina Caruso: „De stem
van mijn gast is geheel dezelfde als die van
Greta Garbo op de film". Heeft signorina
Caruso veel films van Garbo gezien? En
of! En alle in het Italiaansch na-gesynchro
niseerd
Greta Garbo of de vermeende Greta
Garbo is hotel Caruso ontvlucht en woont
thans in een particuliere villa. De roem van
signorina Caruso heeft er niet noemens
waard onder geleden. Er moet tusschen
signorina Caruso en de al of niet vermeen
de Garbo een hechte vriendschapsfoand zijn
gegroeid. Signorina Caruso wedijvert met
Maestro Stokowsky in het frequenteeren
van de villa, waarin het mysterie Garbo
zich ophoudt. Maar in Napels dook plotse
ling een zekere mijnheer Claudio Ferrero
op, die zich eerst uitgaf voor den neef van
Garbo en vervolgens, toen niemand hem
geloofde, voor Garbo's man. „Het is alleen
maar jammer" zegt hij „dat men uit
jaloesie mijn trouwboekje heeft gestolen"
Claudio Ferrero dreigt den roem van sig
norina Caruso te overschaduwen. De idylle
echter, die zich in Ravello tusschen Garbo
met het vraagteeken en Maestro Stokowsky
afspeelt, is schaduwloos, verzekeren de Ita-
liaansche kranten. Het kan wel niet anders.
lykheid die weinige bewonderaars van ko
ningin Victoria bij haar vermoed zouden
hebben, doch die inderdaad karakteristiek
voor Victoria waren gedurende haar geluk
kig huwelijk met Albert. In het evenement
dat „Victoria the Great" dit seizoen ge
worden is, kan men Anna Neagle in een
der schoonste en grootste rollen uit haar
carrière bewonderen.
Zij mocht van geluk spreken naast zich
den Weenschen filmacteur Adolph Wohl-
bruck te hebben, die zoowel wat dicte als
wat uiterlijk aangaat de ideale figuur is
voor de rol van Prins Albert. Wohlbrück,
die in Amerika zoowel als in Engeland als
een van de grootste romantische filmspe-
lers geldt, stamt uit een familie, die al
meer dan 300 jaar met het Oostenrijksche
tooneel verwant is.
In Euopa is deze acteur door zijn creaties
in de films „Maskerade", „Die Englische
Heirat", „Michael Strogoff" (waarvan R.
K. O. Radio in Amerika een Engelsche ver
sie maakte) en „Allotria" overbekend. In
„Victoria the Great" ontplooit Wohlbrück
zich bij uitstek als een sterk dramatisch ta
lent.
Een schakel tusschen de echte Victoria
en die van de film is de Amerikaansche
filmspeler H. H. Warner, die de rol van
Lord Melbourne speelt en die zich herin
nert als jongeman koningin Victoria door
Londen's straten te hebben zien rijden.
Andere bekende acteurs die deel uitma
ken van de groote rolbezetting zijn Walter
TWEEMAAL
KONINGIN VICTORIA.
Twee authentieke afbeeldin
gen van Koningin Victoria,
naar oude gravures. De inzet
toont haar als kind, terwijl
de groote pose Victoria voor
stelt onmiddellijk na haar
troonsbestijging in 1837. Den
28sten Juni van dit jaar zal
het honderd jaar geleden
zijn, dat de beroemde Brit-
sche vorstin gekroond werd.
De K. R. O. Radio film
„Koningin Victoria" van Her
bert Wilcox, die met deze
episode aanvangt. Anna
Neagle vervult de titelrol
is dus wel zeer actueel.
