Mysteries rondom
„Vredelust"
£c4cbdic Gou/^ant
Het vliegtuig van Wlassow wordt na
de landing op de ijsschots, waarop de
Papanin-expeditie aan de Noordpool
vertoefde, uit elkaar genomen door de
bemanning van den ijsbreker „Taimyr"
Emile Allais, die bij de wereld-ski-
kampioenschappen te Engelberg eerste
werd in de gecombineerde afdaling,
in actie
De „Jangadeiro", het vijfde schip voor de Braziliaansche regeering, gebouwd op de werf de „Noord" Koning George V van Engeland te paard. - Dit standbeeld van den
Ie Alblasserdam, heeft Dinsdag op de Noordzee zijn technische proefvaart gemaakt overleden vorst, dat voor^Ausftahê ^bestemd is, zal in Queensland
De Douglas D C 2 .Oeverzwaluw" wordt op het oogenblik op Schiphol
in gereedheid gebracht voor een rondvlucht over Iran en Perzië, welke
de piloot Frijns de volgende week met een gezelschap Amerikaansche
archeologen zal gaan maken. De machine tijdens de revisie in een
der hangars
Voor de zesde maal heeft te Cocherel een herdenking van
Aristide Briand plaats gehad. Minister Delbos tijdens zijn
rede
FEUILLETON
(Een geval uit de practijk van Inspecteur
Sanders, lid der Centrale
Recherche),
door
UDO VAN EWOUD.
20)
De vreemdeling in de residentie.
Dienzelfden avond trof Wils inspecteur
Sanders in diens gezellig ingerichte vry-
gezellenwoning aan den Koninginneweg.
Hij was hier, zoo me dat noemt „kind in
huis". Hun vriendschap dateerde reeds van
de schoolbanken, toen de reporter welis
waar nog aan geen journalistiek en de po
litieman aan geen criminaliteit dacht, maar
andere, onschuldiger liefhebberijen hen el-
kaars gezelschap deden zoeken. In die da
gen was tusschen de beide knapen een
hechte vrendschap gegroeid, welke doör de
jaren stand hield, ook toen in het maat
schappelijke leven hun wegen uiteen lie
pen. Tijdens de mobilisatie en ook daarna,
toen Wils eenigen tijd in het buitenland
werkzaam was, hadden zij elkaar meer dan
eens uit het oog verloren, maar nauwelyk*
waren zij beiden weer in de hoofdstad ge
vestigd, of de oude vriendschapsband werd
opnieuw aangeknoopt en van dien tijd af
ontmoetten zij elkaar, ook al doordat Wils'
werkkring hem voortdurend met de politie
in contact bracht, vrijwel dagelijks.
Sanders zat grootendeels achter het
avondblad van de „Mercuur" verscholen,
diep in een gemakkelijke fauteuil en met
zijn beide beenen op een andere stoel, toen
de reporter binnentrad.
„Op het bureau van de centrale recher
che wordt dag en nacht gewerkt om dit,
wel zeer geheimzinnige misdrijf tot klaar
heid te brengen", las de inspecteur hardop,
als antwoord op den groet van zijn bezoe
ker. Hij liet het blad zakken, nam een fer
me teug van de dampende rhumgrog, wel
ke naast hem op het tafeltje rond de gezel
lige schemerlamp stond, deed vervolgens
een diepe haal aan zijn sigaret en terwijl
hij de rook behaarlijk in den lichtkring
blies, vervolgde hij: „Nog hedenavond wa
ren wjj er getuige van, hoe de ve.el te laag
gesalarieerde inspecteur, die met het on
derzoek in deze duistere zaak is belast, in
het zweet zijns aanschijns over zijn schrijf
tafel gebogen zat om wat orde te schep
pen in de chaos van mededeelingen, welkt
de politie over dit geval bereikt....
Goeien avond, Miel!"
„Als je er prijs op stelt, wil ik wel een
fotograaf opbellen om het dramatische
beeld van die werker op de gevoelige plaat
vast te leggen, misschien ter illustratie var
verdere mededeelingen in het ochtendblad"
zei Wils sarcastisch.
„Je zou er succes mee hebben, Miel, on
getwijfeld. Jullie werken nog veel te wei
nig met plaatjes. De menschen willen geer
artikelen en verslagen meer. Zoo'n geval
als dit moet je met foto's vertellen in den
zelfden trans als een kinderverhaal: 1.
Plaats van handeling: de eenzaam gelegen
Villa Vredelust, 2. Het lijk van het slacht
offer. 3. De afwezige eigenaar, mr. van
Opweeghen. 4. Sporen van den dader: af
druk van den afschuifbaren gummihak. 5.
De volijverige politie, die geen rustig uur
meer kent: het conterfeitsel van inspecteur
Sanders in een luie stoel met een rhum
grog; 6. De stille werker achter de scher
men: Emiel Wils....", ging de reporter op
den zelfden toon voort.
Sanders slingerde met een zwaai zijn
beenen van de stoel en zat plotseling recht
op. „Wat vertel je me daar, Miel? Heb je
iets belangrijks ontdekt?"
„Of het belangrijk is, zal nog nader moe
ten blijken", antwoordde Wils zoo rustig
mogelijk, hoewel hij er niet geheel in slaag
de het triomfantelijke in zijn stem te ver
vergen, „maar het leek me toch de moeite
waard je van een en ander op de hoogte te
stellen",
en al aandacht.
De reporter bracht beknopt, maar dui
delijk verslag uit over zijn ontmoeting in
café Schiller met den man, die zooveel be
langstelling getoond had voor alles, wal
door de bladen in verband met de zaak
„Vredelust" werd gepubliceerd. Sanders
viel hem slechts een enkele maal in de re
de, voornamelijk met het doel een of an
dere bijzonderheid nog eens te vernemen
en deze nauwkeurig in zijn geheugen te
kunnen vastleggen. Toen zijn vriend aan
het eind was van zijn, zeker niet van alle
belang ontbloot relaas, staarde hij gerui-
men tijd zwijgend voor zich uit.
Eindelijk zei hij bedachtzaam: „Ik moet
toegeven, dat een dergelijk verhaal uit
jouw mond interessant is, Miel. Laat ik je
eerlijk zeggen, dat ik er heel wat minder
waarde aan zou hechten als de eerste de
beste hulpvaardige geest, zooals ik er van
daag zooveel op m'n bureau heb gehad, er
mee kwam aandragen 't Is merkwaardig
telkens weer opnieuw te constateeren hoe
veel menschen er toch altijd zijn, die mee-
nen, voor het onderzoek waardevolle in
lichtingen te kunnen verschaffen, terwijl
dan in negentig van de honderd gevallen
blijkt, dat zij ons slechts noodeloos werk
bezorgen. Maar wat jij daar vertelt, mag
niet zonder meer als onbruikbaar terzijde
worden gelegd. Niet alleen de gedragin
gen, ook de persoon, het uiterlijk van den
man, die je beschrijft, interesseert me.
Klein, zwart haar, goed zelfs eenigszins
overdreven goed gekleed, type vreemde
ling. Wat ze hij eigenlijk toen hij den
kellner riep om af te rekenen?"
„Niéts maar dan ook letterlijk niets.
Hij wenkte slechts, betaalde met vijfender
tig cent, maakte een beweging van, „laat
maar zitten", liet zich zwijgend by het aan
trekken van zijn jas assisteeren en was het
volgende oogenblik verdwenen. Geheel on
opvallend. Ik geloof niet, dat iemand aan
de leestafel er iets van bemerkt heeft."
Sanders noteerde het nummer van de
taxi. „We zullen zien, of dat ons wat ver
der kan helpen, hoewel met nummers van
huurtaxi's gewoonlijk niet zoo heel veel
te bereiken is. Zoo langzamerhand gaan we
over Wat meer gegevens beschikken, die
ons althans eenigszins een, zy het voorloo-
pig nog zeer vagen indruk geven van de
toedracht van de zaak. Ik heb niet den ge-
heelen dag in deze stoel doorgebracht,
Miel!"
Nu was de beurt aan den reporter om
aandachtig te luisteren. Nadat Sanders
hem zijn sigarettenétui had toegeschoven
en op zyn aanbod ook voor zijn gast een
grog te bereiden een voorloopig afwijzend
antwoord had ontvangen, deelde hy dezen
in de eerste plaats eenige bijzonderheden
mede over zijn onderhoud met mr. van Op
weeghen en hetgeen daaraan vooraf ging.
„Voor een ernstige verdenking tegen van
Opweeghen bestaat dus geen enkele re
den". besloot hij dit gedeelte van zijn ver
haal. „Ik heb hem later nog met het lijk
geconfronteerd en daarbij bleek wel, dat
ook hij dezen man voor het eers* zag. Naar
zijn gedragingen in Parijs en Brussel heb
ben wij, voor zoover dat mogelijk was,
langs telefonischen weg een onderzoek in
gesteld en wat wy op die wijze te weten zijn
gekomen, klopt heel aardig met hetgeen hij
zelf daarover heeft meegedeeld Er is daar
om niet de minste aanleiding om ons per
soonlijk nog eens van de juistheid van dit
alibi te gaan vergewissen, teminder, om
dat ik in den loop van den dag andere ge
gevens heb ontvangen .die mij op het
oogenblik meer interesseeren...."
Wils' gelaat verried een en al spanning
en de inspecteur, wien dat niet pntging,
achtte dit een geschikte gelegenheid om
een nieuwe sigaret op te steken.
Eerst een volle minuut later vervolgde
hij: ,Wij hebben vanmiddag aan het bureau
bezoek gehad van een kellner uit Den Haag,
die in de beschrijving uit de bladen een
man meende te herkennen, dien hij Za
terdagavond in café „Hollandais" tegenover
het Hollandsche spoor station heeft be
diend.
*^ordt vervolgd.
