WEDSTRIJD NEDERLAND-BELGIE.
Mysteries rondom
„Vredelust"
3)e £cicbclie Gou/fccmt
ten der zeven Nederlandsche dualpunten, welke tijdens den internationalen
voetbalwedstrijd Nederland België in het Feyenoord-stadion te Rotterdam
werdén gescoord
De nieuwe wereldrecordhoudster Rietje van Veen (midden) in gezelschap van
Ragnhild Hveger (links) en Willy den Ouden tijdens de wedstrijden ter ge
legenheid van het 25-jarig bestaan van de R.D.Z. te Rotterdam
Braet, de Belgische keeper, .grijpt in' bij een aanval op
zijn heiligdom tijdens den wedstrijd Nederland België in
het Feyenoord-stadion te Rotterdam
Goed beschut tegen den regen tijdens den internationalen voetbalwedstrijd
Nederland België In het Feyenoord-stadion te Rotterdam
De bekende Tsjechische dirigent, George
Szell, die waarschijnlijk, op verzoek der
leden, tot vasten dirigent van het
Residentie-orkest benoemd zal worden
Carnaval te Den Bosch. - Prins Amadero XVII doet zijn blijde intrede in
Oeteldonk. Gedurende drie dagen zal Prins Carnaval den scepter zwaaien
Een aardig detail van den feestelijken
optocht, die op den eersten dag van
de carnavalsfeesten door de straten
van Maastricht trok
FEUILLETON
(Een geval uit de practijk van Inspecteur
Sanders, lid der Centrale
Recherche),
j door
UDO VAN EWOUD.
12)
„Die mogelijkheid is inderdaad niet uit
gesloten, maar waarschijnlijker dunkt het
me, dat de moordenaar na het plegen van
zijn daad zich op de hoogte heeft willen
stellen, óf er bagage aan het station stond.
Wellicht had het slachtoffer zich daar
over uitgelaten of wat natuurlijk even
goed mogelijk is de dader had alle reden
om aan te nemen, dat de ander een deel
van zijn garderobe als passagiersgoed had
aangegeven, b.v. wanneer die ander een
vreemdeling was en het voornemen koes
terde eenigen tijd in ons land te blijven.."
„Dan komen we dus weer op het terrein
van den vermeenden Franschman.
„Ja, het ziet er werkelijk naar uit of we
weer in die richting worden gedrongen.
Misschien, dat de grensstations ons eeni-
ge inlichtingen kunnen geven met betrek
king tot de indentiteit van den vermoorde,
hoewel ik van dien kant bitter weinig heil
verwacht. We hebben vanmiddag reeds
aan alle douaneposten om inlichtingen ge
seind, maar het is duizend tegen een, dat
we daardoor wat wijzer zullen worden. Met
den Parijschen trein passeeren dagelijks
honderden reizigers de pascontrole; het is
voor een douane-ambtenaar niet mogelijk
de gezichten van al die menschen stuk voor
stuk in zijn geheugen vast te leggen, Voor
al niet, wanneer het al twee dagen gele
den is. Bovendien staan we daarbij voor
deze moeilijkheid: is de man met zijn val-
sche baard de pascontrole gepasseerd of
heeft hij die pas later aangeplakt? Is dit
laatste het geval, dan kunnen we den moed
wel heelemaal opgeven langs dien weg
ooit iets te weten te zullen komen, want,
zooals je zelf hebt kunnen constateeren, had
de man, zooals men dat noemt, een alle-
daagsch gezicht en geen enkel bijzonder
opvallende kenteeken. Wij dienen echter
alle middelen, waarver we beschikken, te
baat te nemen."
De daad bij het woord voegende, drukte
de inspecteur op een knop en bijna onmid-
delijk verscheen dezelfde rechercheur, die
zooeven het telefoonboek had gebracht.
Het bleek, dat een groot deel van de cen
trale recherche bereids op de hoogte was
van de détails der zeer belangrijke Vre-
delustzaak.
„Je moet dat bij de bagage zelf maar
ééns onderzoeken, Kroon. Ik verwacht in
ieder geval nog vanavond rapport van je.
Als ik niet op bureau ben, bel me dan
thuis even op."
De man vertrok op de opdracht ten uit
voer te brengen. In de geopende deur bot
ste hij echter bijna tegen dr. Jurrians aan,
die juist het bureau van den inspecteur
wilde binnen gaan.
„Ho, vriend!" weerde hij den recher
cheur af. „Tjonge, wat een „Betneb" hier.
Goeden avond, mijne heeren. Zoo. de
pers ook alweer present? Blijf zitten man!"
Hij duwde Wils. die was opgestaan om den
inspecteur met den deskundigen alleen te
laten, op zijn stoel terug. „Ik heb een
nieuwtje voor je!"
Met een studentikoze beweging nam hij
plaats op het punt van Sander's schrjjfta-
fele, na z'n hoed met een zwaai op een der
stoelen te hebben geslingerd. „Je permit
teert, Sanders?" Hij grabbelde in de doos
met sigaretten op het bureau. „Hemel, man
drie uur lang heb ik niet gerookt. Dat
slachtoffer van jou en daarna nog een on
der verdachte omstandigheden gestorven
kind.
Hij deed een diepe haal aan zijn sigaret,
zoog zijn longen vol en blies daarna den
rook door de neus weer uit, zoodat de bu
reaulamp anmiddellijk in een blauwen ne
vel was gehuld.
„Ik feliciteer je", wendde hij zich daar
na tot Sanders. „Je hebt gelijk gehad. Het
was moord!"
„Daar heb ik eerlijk gezegd geen'
moment aan getwijfeld, dokter", ant
woordde de inspecteur glimlachend. „De
omstandigheden, waaronder de man gevon
den werd...."
„Schei maar uit. Ik ken je speurders
theorieën, maar ik voor mij hecht nu een
maal meer waarde aan een wetenschappe
lijk onderzoek. Enfin, ditmaal heeft je
speurdersneus het eens goed geraden. Het
kogelkanaal in het hoofd wijst duidelijk
op moord. Afgaande op de richting van
het schot, heeft het slachtoffer waarschijn
lijk niet eens gezien, dat er op hem werd
geschoten. De dader heeft een oogenblik
achter hem gestaan en op zeer korten af
stand het schot afgevuurd. De man is ver
een bijzondere beteekenis hebben."
moedelijk zonder eenig besef, dat zijn laat
ste uur geslagen was, uit het leven geschei
den. Dat verklaart dan tevens den merk
waardig rustigen trek op het gelaat. Van
doodsstrijd, schrik of ;rijzen was geen
spoor te ontdekken. Op zichzelf een mooie
dood.
Wederom deed dr. Jurrians een diepe
haal aan zijn sigaret, van welke gelegen
heid Sanders gebruik maakte te vragen:
„Verder niets bijzonders ontdekt, dokter?"
De deskundige knikte en tastte in zijn
binnenzak. „Ik weet niet of het voor de
pers bestemd is; dat moet je zelf maar be-
oordeelen. Hier, ken je dat teeken?"
Hij wierp een stukje papier van een bloc
note op tafel, waaop met potlood een cir
kel met een kruis in het midden was getee-
kend.
Sanders bekeek het nauwkeurig en daar
na het hoofd opheffend, zei hij bedacht
zaam: „Dat is een vrij bekend teeken. Het
wordt zoowel bij de zeevaarders als in land
looperskringei) gebruikt. De juiste betee
kenis zou ik even moeten opzoeken...."
„Niet noodig, dat heeft m'n assistent al
gedaan. Onder zwervers wordt dit teeken
gebruikt om te waarschuwen, dat men op
zijn hoede moet zijn". En zich tot den re
porter wendend, gaf hij nog 'n andere ver
klaring: „U weet zeker dat landloopers el
kaar door middel van een soort code, die
zij met krijt op\ een schutting of een deur
aanbrengen, van hun bevindingen bij een
of andere woning op de hoogte plegen te
houden? Zoo beteekent b.v. een pijl: Hier
wordt wat gegeven, een swastika: Niets
te halen enz. Dit teeken heb ik evenwel
niet op een of andere schutting gevonden,
maar op den rechterbovenarm van den ver
moorde. Getatoueerd! Op die plaats zegt
het natuurlijk niet veel. Duizenden zeelie
den hebben tatoueeringen von de meest
uiteenloopende soort, die geen van allen
H(j richtte zich nu weer geheel tot den
inspecteur die zwijgend had toegehoord on
derwijl allerlei kabalistische figuren op het
vloeiblad van zijn onderlegger teekenend.
„Het is overigens het eenige kenteeken,
dat ik bij den man heb kunnen vinden. Ik
heb zelden iemand gezien, van wien zoo
weinig was te zeggen als van dezen onbe
kende. 't Lykt wel of men opzettelijk alle
bijzondere herkenningsteekens vooruit
heeft verwijderd: een boord, maat 16 merk
Windsor, splinternieuw, dus zonder merk
van een of andere wasscherij, een das met
„Reine Seide", een overhemd met Quality
Superior, ondergoed zonder fabrieksmerk,
enkele deelen slechts voorzien van een op
genaaid nummer, zooals honderden was-
scherijen dat plegen te doen. 423. De naald
in de hooiberg. De eenige kans om het
slachtoffer te identificeeren, lijkt me een
verzoek om inlichtingen in de bladen en
dan zal het nog zeer de vraag zijn, of we
wat wijzer worden...."
„In dit stadium van het onderzoek zou ik
me liefst nog niet al te veel bloot willen ge
ven", protesteerde Sanders zwakjes. „Een
opriep in de bladen staat gelijk met een
mededeeling aan den dader, dat hij zich
voorloopig niet ongerust behoeft te ma
ken, want dat de politie volkomen in het
duister tast. Zoolang alle gegevens, waar
over we beschikken, nog niet zijn uitge
werkt.
„Een spoor gevonden?"
Het klonk eenigszins sarcastisch, zóó,
alsof dr. Jurrians alle reden had om er aan
te twijfelen, dat de inspecteur iets zou heb
ben ontdekt, dat hem, dan bekenden des
kundige, was ontgaan.
(Wordt vervolgd).
