Valsch spel
KRANSHECHTING TE HEILIGERLEE.
Een eigenaardig intermezzo tijdens den inter- Jan Boon in actie tijdens de Nederlandsche ski-kampioen- Voor het nieuwe mailschip «Oranje- der Stoomvaart Mij «Nederland», dat
academialen Engelschen kampioenschapswedstrijd schappen, welke te Arosa gehouden zijn bi' de Ned' „nbouw is. werd Woensdag
FEUILLETON
.Naar het Engelsch van
ANNIE S. SWAN.
35)
Hy weet niets van het codicil en
de hemeJ verhoede, dat hij het ooit te we
ten komt Het is onze plicht, de plicht van
ons ïllen, het voor hem geheim te hou
den. En nu iroel ik gaan. Het spijt my,
dat ik geen prettiger tijding voor u had.
Mag ik u nog golukwenschen met uw nieu
we woning? Het is iiet mooiste huis dat ik
in langen tyd gezien heb.
Mynheer Deedes, u weet méér dan
li wilt zeggen en ik geloof, dat u niet op
recht tegenover mij bent.
Deedes glim!a< hte.
Er ys niets meer te zeggen. Mynheer
Jack vindt het n.e' prettig, dat zijn broei
getrouwd is. Oo!' by bad miss Hamlyn
lief. Dus ik bid u, laat r»t*m met rust. Men
zeg' altijd, dat dc tijc »n zulke zaken won
deren verricht, ofschoon jk niet uit onder
vinding spreek Goeden morgen, mrs. Saf-
fora
De laatste weerden van Deedes wierpen
ten minste eenig licht op de geheimzin
nige zaak, maar Letiüa Safford voelde zich
weinig op haar gemak, loen zy met haar
gedachten allen bleef.
Zij had een gejoel of Nemesis haar
op de hielon zat.
Doch er gingen ma3r.den en maanden
voorbij voordat Nemesis zich aankon
digde.
Een opzienbarende bekendmaking.
De kantoren van het blad van Slains
waren gelegen op de Markt, dicht bij het
raadhuis Bij elke wekelijksche verschy-
ning werd volgens oude gewoonte een
korte inhoud van het blad aan het raam
en buiten aan de deur opgehangen.
Op den eersten Vrijdagmorgen volgen
de op het bezoek van Deedes in Liverpool,
was deze bekendmaking bijzonder groot en
luidde:
Verkiezingscrisis.
Nieuwe en interessante ontwikkeling in
het Oostelijk district.
Mr. Jack Safford biedt zich aan en is
aanvaard als candidaat voor de
Liberale Partij.
Broeders bestrijden elkander in
de Arena.
Ontsteltenis op het Platteland.
Het geheim was goed bewaard geble
ven en dit was het eerste, dat de bewo
ners in Slains hoorden betreffende dezen
omkeer in politieke zaken.
Op Hardacres werkte het bericht als
een donderslag bij helderen hemel. Hugo
was eerst sprakeloos en daarna in hooge
mate opgewonden. Hij reed dadelijk na het
ontbijt naar Lord Radcliffe en Jessie lunch
te alleen. Daarna reed zij met de dogcar
naar Slains. Zij nam William mee en bij „De
Groene Draak" zei zij hem, daar een uur
tje op haar te wachten, want zij moest eer
paar visites maken. Als zij over een uur niet
terug was, moest hij haar bij Deedes ko
men afhalen, want daar zou zij haar laatste
bezoek afleggen.
Het was juist marktdag en de boeren
uit den omtrek stonden in groepjes op het
marktplein het opzienbarende nieuws te
bespreken. Jessie voelde nieuwsgierige
blikken, die op haar geworpen werden maar
zij stoorde er zich niet in het minst aan.
Zij sloeg een smal zijstraatje in, dat uit
kwam op den breedén weg, die langs de ri
vier van Slains naar Stoneport loopt.
De Industrieschool stond aan het einde
van de Radcliffestraat. Het was een groot
gebouw van rooden zandsteen, omgeven
door een goed onderhouden grasperk en
afgesloten door een ijzeren hek. Het eeni-
ge bezwaar was, dat het te ver afgelegen
was, maar daar 't een geschenk was ge
weest mocht men er niet te veel van zeg
gen. De school was mooi gelegen en het
uitzicht over de velden was zeer aantrek
kelijk.
Jessie kon nauwelijks verwachten, dat
Annabel op dat uur niet bezet zou zijn
en zij kon geen bepaalde reden vinden
waarom zij haar wenschte te spreken.
Zij had aan een plotselinge opwelling ge
hoor gegeven, ofschoon zij de Colwyns
reeds lang geleden beloofd had hen in hun
nieuwe woning te komen bezoeken.
Jessie klopte op de deur en wachtte
tot er open gedaan zou worden, toen zij
lichte voetstappen achter zich hoorde. Om
kijkend zag zij Annabel zelf, die blijkbaar
juist uit school kwam, want zij had haar
schort over haar eenvoudige zwarte japon
nog aan.
Hoe maakt u het, mrs. Safford-
Lathom? Ik zag u juist door de poort bin
nenkomen. Moeder is naar Londen en nu
is er niemand thuis. Ja, ik ben nu vrij en
erg blijk u hier te zien.. Excuseer mij, dat
ik even voor sr *r deur open te ma
ken. Ik heb den sleutel in mijn zak.
Zy sprak druk en zenuwachtig, waar
aan men kon merken, dat zij door het on
verwachte bezoek eenigszins van streek
was.
Ja, Vrijdags heb ik nooit zooveel te
doen; dan is het meestal een herhaling
van het werk, dat we door de week ge
maakt hebben. Waar is uw rijtuig? U hebt
toch zeker niet gewandeld?
Neen, ik men met de dogcar. Ze
Staat by „De Groene Draak". Ik was van
plan naar miss Deedes te gaan als u niet
thuis was, maar ik ben heel blij, dat ik u
tref. Ik ben al lang van plan geweest te
komen.
Ik had de hoop, dat u nog zou ko
men, al lang opgegeven, antwoordde An
nabel, terwijl zy de deur openmaakte en
haar bezoekster uitnoodigde binnen te
gaan.
Zij kwamen in een smal gangetje, met
aan weerskanten een deur. Annabel liet
haar in een kleine zitkamer, waar de wei
nige meubels op artisiteke wijze waren
neergezet; ook de mooie Japansche vaas
midden op tafel, waarin slechts een enkele
prachtige chrysant, getuigde van smaak.
Ik hoop, dat u het niet koud heeft,
zei Annabel, terwijl zij in het vuur pook
te. Ik ben de heele week alleen geweest
en dat gaat wel voor een paar dagen,
maar nu zal ik bly zijn als moeder er weer
is. U hebt zeker wel even tijd, dan ga ik
gauw een kop thee zetten. Ik heb een gas
stel. Maar wat weet u van zulke en andere
huishoudelijke dingen?
Denkt u dat ik van huishoudelijke
zaken niets afweet? vroeg Jessie aan Anna
bel Colwyn.
Zij nestelde zich behaaglijk in een la
gen, rieten stoel bij den haard, met het
aangename gevoel van iemand, die zich in
een vreemde omgeving plotseling thuis
voelt.
Dat onvergetelijke gesprek in den trein
met Jack Safford had de gevoelens van
Annabel Colwyn tegenover Hugo Saf-
ford's vrouw geheel gewijzigd. Zij voelde,
dat er zich dien bewusten dag een tra
gedie had afgespeeld en zij wenschte op
geen enkele wijze verder betrokken te
zijn in de gebeurtenissen op Hardacres.
Dit was de reden waarom zij geweigerd
had naar Hardacres te komen en zij had
niet de minste moeite gedaan om Jessie
nogmaals te ontmoeten. Neen, zij was*
haar zelfs meer dan eens uit den weg
gegaan, als zij bang was haar te zullen
zien. Maar nu Jessie vrijwillig bij haar
was gekomen en het toeval wilde, dat
zij geheel alleen waren, nu vond zij het
prettig, dat zij gekomen was. De blijd
schap was op haar gelaat te lezen. En
Jessie wist, terwijl zij naar Annabel Col-
wyn's innemend gelaat keek, dat zy haar
hart zou openleggen, dat zij haar „ge
heimen" zou vertellen, zooals vriendin
nen dit elkander doen.
Waar gaat u heen? vroeg Jessie, toen
Annabel plotseling opstond.
Thee zetten.
Laat mij u helpen, zei Jessie gretig.
Ik was vroeger ook altyd moeders rech
terhand thuis, en die menschelijke auto
maten, die men om zoo te zeggen maar
behoeft op te winden en die nooit eens
iets verkeerd doen, vervelen mij gruwe
lijk
fWurdt vervoledT.
In verband met de geboorte ven Prinses Beatrix werd Woens
dag door den commissaris der Koningin in Groningen, mr. J.
Linthorst Homin, een krans gehecht aan het monument van
Graat Adolt van Nassau te Heihgerlee
Je timsn van oe 440 yards bij de inter-academiale atletiek
wedstrijden te Oxford. Een eigenaardige situatie op de eind-
streeD
Twee Engelsche
leger viieg'urgen
botsten »e Han-
worth tegen elkan
der. De machines
stortten neer en
geraakten inbrand.
