ENGELSCHE LEGEROEFENINGEN
Valsch spel
3)e£eictocJi&Gou4omt
To Hong Kong werden op het grondgebied nabij de Chineesehe grens door
het Engelsehe leger uitgebreide oefeningen gehouden Het berg-geschut
had een voornaam aandeel in deze manoeuvres
•Je Fransenman Vernet echts achter
het stuur) in zijn kleine Fiat, de klein
ste wagen, die aan de Monte Carlo
Railye deelneemt, bij den start te
Amsterdam
Gevechtswagens voor Ned Indië Met
de «Baloeran» zijn wederom pantser
auto's te Tandjong Pnok aangebracht
voor het Indische Leger. - Een der
wagens wordt uitgeladen
Als Roode Kruis zuster heeft deze Oostersche jonge vrouw, dochter van Aan den controle post te Venlo voor de Monte Carlo Railye. - Het Neder- Minister prof. dr. J. R Slotemaker de Bruïne bij aankomst
een der vooraanstaande families in Sjanghai, haar diensten aan haar land landsche team Stemerdmk (links) en B <e ^raag' waar aan de universiteit tot doctor honoris
beschikbaar gesteld causa promoveerde
FEUILLETON
Maar het Engelsch van
ANNIE S. SWAN.
31)
Waartegen in opstand komen? vroeg
Jack, zich een weinig voorover buigende,
omdat hij ondanks zichzelf belang begon
te stellen in het meisje.
O, tegen alles, antwoordde zij vaag.
Het leven is voor de meesten van ons
moeilijk. Het kan nooit, zoo moeilijk zijn
voor een man als voor een vrouw; daarom
geloof ik dat ik meer in opstand kom tegen
het'lot der vrouwen. Ik heb, evenals een
man, mijn eigen weg moeten banen, maar
zonder de voordeelen, die een man heeft.
De strijd voor het bestaan der vrouwen
wordt in de wereld zoo vaak vergeten bij
het beoordeelen van haar werk.
U werkt dus, vroeg Jack. Is het zwaar
werk?
Het werk op zichzelf bedoel ik niet.
Ik ben onderwijzeres in borduren en tee
kenen op de Industrieschool te Slains.
Zoo, zei Jack Dat klinkt heel aardig.
Dat lijkt me wel prettig werk.
Er is geen belangstelling genoeg voor
in Slains. Het is een soort feodaal stadje
en het wordt beheerscht door de landhee-
ren in den omtrek.
Jack voelde hoe langer hoe meer belang
stelling voor haar. Deze wending van het
gesprek ging geheel in zijn lijn.
U bedoelt zeker de menschen, die
uitgestrekte landgoederen in den omtrek
hebben?
Ja, er zijn er heel wat. Sommigen
van hen zijn heel goed, anderen niet, zeide
zij oprecht. Ik veronderstel, dat Slains
vroeger rondom die kasteelen werd opge
bouwd en de geest van dat leenstelsel is
nooit heelemaal uitgeroeid.
Ik heb altijd gedacht, dat een der
gelijk systeem in Engeland verouderd was,
zei Jack.
Buitenstaanders denken dat inderdaad
en in de groote steden heeft men er geen
flauw idee van. Maar als men op een
plaatsje als Slains komt wonen, begrijpt
men het gauw genoeg. Ik walg er van, al
is de school, waar ik les geef, ook gebouwd
van het geld van de lui, waarover ik
sprak. En zelfs ik, die feitelijk in mijn
hart tegenstander ben, doe mee aan dat
systeem. Maar de noodzaak dwingt. Ik
moet toch met zijn moeder leven.
Is het zóó gesteld in Slains? En we
ten de menschen, waarover u spreekt, dat
zélfs en weten zij dat sommige hen be
schouwen als relieken van het oude feuda-
li&me?
O, het zijn heelemaal geen relieken,
antwoordde het meisje vlug. Het zijn alle
maal leden van een groot machtig lichaam
en ze denken nr niet aan er mee op te
houden. De een doet wat pompeuser en
schreeuwender dan de ander, dat is alles.
Er woont b.v. een zekere familie Safford
op een plaatsje Hardacres, ongeveer vier
mijlen van Slains af. Mrs. Safford, de moe
der van den tegenwoordigen eigenaar, is
een model leenvrouw. Iedereen buiten het
Safford-kringetje beschouwt zij met een
hautaine minachting. Vroeger stond ik bij
haar in de gunst, maar ik versmaadde eens
haar gunsten en toen moest ik haar steun
missen. Ik vind het een verschrikkelijke
vrouw!
Jack sprong haastig op en vróeg of hij
het raampje wat verder mocht openen.
Hij bloosde, want hij voelde, dat hij zich
aan 't meisje diende bekend te maken.
Maar reeds veranderde zij van onderwerp
en hij besloot daarom niets te zeggen.
Het meisje met haar ideeën tegen de
macht van den landadel, zoo gelijk aan
zijn eigen gedachten daarover, interesseer
de hem zoo zeer, dat hij zich afvroeg of
hij naar haar naam zo vragen en op wel
ke manier hij dat het best zou kunnen
doen, toen zij weer begon te spreken.
Ik denk dikwijls, dat het leven won
derlijker is dan welke roman ook eh dat
er meer. wonderlijke dingen in gebeuren
dan een romanschrijver kan fantaseeren.
Mijn eigen leven zou een aardige roman
zijn. Het is een aaneenschakeling van we
derwaardigheden, zoover ik mij maar kan
herinneren. Wij hadden altijd het een of
het ander. En bovendien heb ik zooveel
zonderlings zien gebeuren! Zelfs in zoo'n
stadje als Slains gebeurt heel wat, als
men zijn oogen open houdt. Daar zijn bij
voorbeeld de Saffords, waarover ik zoo
juist sprak, waarvan ik bepaald een heel
gekke geschiedenis weet. En nog gebeu
ren er wonderlijke dingen. Ik ben ten
minste benieuwd wat daar het einde van
zal zijn.
Jack bloosde opnieuw en hij boog zich
tot haar over.
Wellicht zouden zij niet graag hebben,
dat u zoo over hen spreekt, zei hij onhan
dig. Laat ons er niet meer over praten.
Zij lachte hardop.
Ik geef er niets om. Ik heb niets
aan hen te danken-.en ik haat die Mrs.
Safford. Zij is een slechte v^ouw. Zij heeft
dat landgoed door een leugen of iets der
gelijks voor haar zoon verkregen.
Jack bleef stil zitten, boos op zichzelf
dat hij naar haar bleef luisteren. Het was
iets nieuws voor hem zoo over zijn fa
milie te hooren spreken; hij zag thans de
Saffords in een geheel ander licht.
Ik zal het u vertellen, als het u ten
minste niet verveelt. Als ik kon schrijven,
had ik mooie stof voor een roman.
Gedreven door bitterheid, haat en ver
driet, vertelde Annabel Colwyn de ge
schiedenis van Hardacres, zooals zij die
kende en vergat daarbij natuurlijk niet
datgene, wat Lucy Deedes haar, in een
oogenblxk van zwakte, in vertrouwen ver
teld had. Gedurende het heele verhaal
zweeg Jack Safford als het graf, maar het
meisje schonk er geen aandacht aan, zij
werd door haar eigen woorden te zeer mee
gesleept.
Ik begrijp niet waarom miss Ham-
lyn met hem trouwde, eindigde zij haar
verhaal. Maar men noemt hem een gun
steling der fortuin; hij verbeeldt zich, dat
hij maar iets behoeft te wenscnen en het
dan al heeft. Bij de aanstaande verkie
zingen wordt hij candidaat gesteld, dat is
in het najaar, en hij komt er natuurlijk.
Alles loopt hem in de wereld mee en
het komt er niet op aan of anderen er on
der moeten lijden. Hij geeft er niets om.
Wel, hoe vindt u dit verhaal?
Maar haar zwijgende toehoorder ant
woordde nog steeds niet.
Ik geloof niet, dat u het waardeert,
dat ik zooveel moeite gedaan heb om de
reis te helpen bekorten. Wij zijn aan
stonds in Londen. Ik ben bang, dat u zich
gruwelijk verveeld hebt. Wat mij betreft,
ik begrijp eigenlijk niet waarom ik u dit
alles verteld heb. Ik heb mijn heele leven
nog niet zooveel gepraat. Anders ben ik
een norsch, onvriendelijk schepsel.
De zwijgende figuur bij het raampje be
woog zich langzaam en Anabel sloeg van
schrik de handen in elkaar.
Ik ben Jack Safford, zei hij eenvoudig.
Ik had u dat natuurlijk direct moeten
zeggen; maar nu ben ik blij, dat ik het
niet gedaan heb. U hebt mij dingen ver
teld, die ik niet wist. Maar één ding moet
ik nu noodzakelijk weten. Hoe is uw naam?
Verwarde levensdraden.
Annabel werd vuurrood en daarna lijk
bleek.
Ik ben Annabel Colwyn. Hoe on
vergeeflijk dom van mij! Ik had moeten
begrijpen wie u was. Nu weet ik, dat ik
u meer gezien heb of was er misschien
een portret van u op Hardacres?
U kent mijn familie. Ik geloof, dat
ik me ook uw naam herinner. Was uw
moeder niet met de mijne op school?
Ja, antwoordde Annabel, dat is zoo
Er was een oogenblik stilte.
Mag ik ook weten hoe lang u al in
Engeland bent en of u vandaag op Har
dacres was? vroeg Annabel.
Ik ben vanmorgen pas in Engeland
aangekomen en ben, eerlijk gezegd, ook
op Hardacres geweest. Ik ontmoette de
vrouw van mijn broer in het bosch en ,ben
niet verder meer gegaan.
Hoorde u van haar voor het eerst
van het huwelijk?
(Wordt vervoled>
