DE STRIJD IN
CHINA.
Valsch spel
Een Frensche mil.ta..e auto ,.el op den weg Mn Vésoul na.. B.g.nson Spakenburg m bewonda.mg ,00, het standbeeld van Chnstollel Pullmann
van groote hoogte op de spoot baan. Zes inzittenden we, den gedood, nab'' pale" So" d'lk' da' deze d"9" meer "elangstell,ng andets
zes andere zwaar gewoond genie
Minister mr. J. A. de Wilde braeht Woensdag een bezoek aan de
automobielententoonstelling in het R A I gebouw te Amsterdam
Oe eerste sluisdeur voor Europa's grootste binnensluis te Wijk bij Duurstede
is door vier sleeobooten van Amsterdam via het Merwedekanaal naar de
plaats van bestemming gesleept en daar Woensdag aangekomen
Op de pumhoooen der verwoeste Chineesehe wijken van Sjanghai
De bewoners komen naar de overblijfselen van hun bezittingen
zoeken In de hoop nog eemge schamele resten te vinden
'4 M
Tijdens zijn kort verbüjt te Parits op doorren naar Genève had
Anthony Eden op het Quai d'Orsay een onderhoud met ver
schillende Fransehe regeermgspe,sonen onder wie den premier
Chautemos
FEUILLETON
9 Waar het Lngelscb vaa
ANNIE S. SWAN.
29)
De trein snelde door het prachtige heu
velachtige landschap en de hemelsblauwe
lucht was vol mooie, gevlekte schapen
wolkjes. Alles was onuitsprekelijk schoon
voor den man, die geen juisten uitleg kon
geven var zijn eigen inwendige gevoe
lens.
Toen hij in Lyncastle uit den trein stap
te zag hij tot zijn groote blijdschap geen
enkelen bekende; hij wilde geheel onver
wachts op Hardacres aankomen. Hij wist
üat zijn weg liep over de heuvels en door
het bosch, een der mooiste piekjes van
Hardacres Hij voelde zich gelukkig en hij
had vrede met de heele wereld, toen hij
•net vluggen, lichten stap over den mooien,
breecen landweg liep.
Sleutelbloemen en anemonen bloeiden
volop m het bosch en de lucht was zwaai
van hun coordringende geur. Hij liep zoo
zachtjes over de dennenaalden, dat hij niet
eens werd opgemerkt door de vrouw, die
op eer. groote gele bank zat en bezig was
haar mand te vullen met sleutelbloemen
en anemonen. Maar alsof zij zijn nadering
plotseling voelde nog voor zij hem goed
en we.' gezien had, keek zij naar hem en
sprong op.
Jack staarde haar aan. Zijn gebruind ge
laat werd nog donkerder; het leek of zijn
hart blee." stilstaan, want voor hem stond
het meisje aai? wie hij dag en nacht ge
dacht had, wier beeld hij gedurende ai
die maanden in zijn hart bewaard had
voor wie hij al dat werk gedaan had. Zij
verbleekte en toen zij in Jack's vriendelijk,
trouw eerlijk gelaat keek, voelde zij plot-
selm een groote beklemming.
Mr. baf ford! zeide Jessie ten laatste,
bijna fluisterend. Hoe komt u zoo op eens
hier? Vanmorgen aan het ontbijt hebben
we nog oter u gesproken, en werd een
telegram vei wacht als u zoudt arriveeren.
Wanneer yit u in Engeland aangekomen?
Vanmorgfn. Ik ben nog op mijn door
reis in Londen aau uw huis geweest, maai
u was er niet. Logeert u hier?
Jessie boog zier vo-rover om haar mand
op te nemen zoodat hij haar gezicht niet
kon zien. Zij wist met wat te zeggen.
Eindelijk antwoordde ze verward:
Neen, ik legeer hier niet. Ik woon op
Hardacres. Ik ben de vrouw van uw broer.
Zij frommelde dc handvaten van haar
mand in elkaar en keek hem niet aan.
voor een oogenblik was de stilte bijna on
hoorbaar.
U Hugo's vrouw! zei hy ten laatste.
Hugo's vrouw! Maar hoe is dat gekomen?
En waarom?
Deze woorden schoten Jessie te binnen
en zij vroeg zich af wat zij beteekenden.
Op dat oogenblik drongen zij niet tot haar
door. Zij was zich slechts bewust van het
pijnlijke der situatie.
Zy raapte een paar bloemen op. die uit
de mand waren gevallen en hield ze met
bevende vingers vast. Toen keek zy hem
aan.
Waarom bent u zoo weggegaan? was
alles wat zij kon zeggen.
De woorden werden uit haar keel ge
wrongen en zij gaf er niet om welke uit
werking zij op hem zouden hebben.
Ik ging omdat ik moest; maar ik had
niet mogen vertrekken zonder te spreken,
zeide hij werktuigelijk. Maar zeg mij, voor
dat ik terug ga in mijn eenzaamheid, waar
om hebt u dit gedaan?
Zij zonk neer op een omgevallen boom
stam, begroeid met zacht mos en kleine
viooltjes, die zachtjes door den wind be
wogen werden. De mand met bloemen
stond aan haar voeten; zij steunde haar
armen op de knieën en haar kin in de
hand.
U was zonder te spreken vertrokken,
en ik had u niet begrepen.
Jack keerde zich om.
Waar gaat u heen? vroeg zij stame
lend. Uw moeder wacht u. Zij verwacht een
brief of telegram met elke post.
Laat haar wachten! Ik wil geen van
allen ooit meer zien. Zij behoeven niet te
weten, dat ik hier geweest ben. Ik ga met
den nachttrein naar Liverpool en zal moe
der vandaar uit schrijven. Vaarwel.
Vaarwel.
Ook Jessie ging langzaam weg. Hij bleef
haar even nastaren. Daarna keerde ook hij
zich om en liep met onzekeren stap in
tegenovergestelde richting.
Hij wist niet hoe lang hij zoo geloopen
had of waarheen hij ging tot hjj in de
buurt van Slains kwam en het hem opeens
te binnen schoot, dat hy daar heel gemak
kelijk kennissen zou kunnen ontmoeten, ja,
dat hij zelfs heel gemakkelijk zyn broer in
de stad zou kunnen aantreffen. Daarom
sloeg hij een pad in, dat achter het kerk
hof liep om zoo langs een omweg het sta
tion te bereiken Maar toen hij een paar
passen gedaan had, stond hij van aan
gezicht tot aangezicht tegenover Deedes,
den notaris, die na kantoortijd zyn gebrui
kelijk avondwandelingetje maakte.
Er was geen denken aan dat hij nog kon
ontsnappen; toen de notaris hem herkende,
deed hij een stap in zijn richting en slaak
te een kreet van verrassing.
Mijnheer Jack! Lieve hemel! Waar
komt u zoo opeens .andaan?
Ik ga naar het station. Deedes, en ik
heb haast om den trein te halen. Het
spijt me, dat ik geen tijd heb. zei Jack een
beetje ongeduldig en zenuwachtig.
Welken trein wilt u nog halen? vroeg
Deedes kalm. Zoorzoover ik weet vertrekt
de volgende trein van Lyncastle eerst over
een paar uur.
Ik denk, dat u zich vergist Er gaat
er een even over vijven, dat weet ik ze
ker.
Het is nu 20 minuten over zes, m'n
jongen, zei Deedes.
Hij keek Jack Safford verwonderd aan.
Neen, hij was toch niet dronken, maar hy
zag er geagiteerd uit en leek overver
moeid.
Ik ben verbazend nieuwsgierig, waar
je geweest bent, Jack, zei hij ronduit. Men
heeft je de heele week al op Hardacres
verwacht.
Ik kom er vandaan en ga er nooit
meer terug.
Werkelijk? Wat is er voorgevallen? Je
hebt toch zeker wel een kleine vacantie
verdiend. En nu ben je* na zoo'n lange
afwezigheid maar één middag gebleven?
Ik ben niet binnen geweest. Kyk eens.
Deedes, er is iets gebeurd. Ik kan niet
zeggen wat, maar ik kom nooit meer op
Hardacres. noch wil ik iemand van hen
ooit weerzine. Wees daarom zoo goed niet
te zeggen, dat je my ontmoet hebt.
Deedes stak zyn wandelstok in den
grond en zijn trouwe oogen keken bezorgd
in het gelaat van den jongen man.
Luister, m'n jongen. Je kent my; ik
bemoei me niet met andermans zaken. Als
ik je van dienst kan zijn, zeg den hoe
en wanneer Ik ben geheel tot je beschik
king en met meer liefde dan ik het ooit
voor je broer geweest ben. Ik mag je graag
lijden, m'n jongen en er is iets met je
gaande. Er is niet veel menschenkennis
noodig om dat te zien.
Een plotseling, bijna onweerstaanbaar
verlangen om zijn hart uit te storten over
viel Jack Safford.
Als u geen haast hebt en als er wer
kelijk geen trein vertrekt dan over een
paar uren, wilt u dan met mij meeloopen
naar Lyncastle?
Graag, m'n jongen.
Deedes stak zijn arm door dien van Jack
en ging met hem terug, terwijl zy een
heele poos zwijgend naast elkaar voortlie
pen.
Ik zou wel eens willen weten, waarom
niemand mij getelegrafeerd heeft dat Hugo
ging trouwen? vroeg Jack ten slotte en zyn
stem klonk hard en scherp.
Ik denk, dat men je adres niet wist.
En bovendien, het was voor ans allen een
groote verrassing. Ik zelf was er ook ten
zeerste over verwonderd, hoewel ik wist,
dat 't het verlangen was van je moeder
en broer beiden.
- Waarom? vroeg Jack. Van hém ver
wondert het mij niet, maar ik had ge
dacht dat moeder voor haar liefste zoontj
wel een betere partij zou hebben uitg«
kozen, voegde hij er sarcastisch bij, waa:
door Deedes onaangenaam getroffen wer
Wordt vervolg-
