HOOGE WATERSTAND DER RIVIEREN.
Valsch spel
A-
Ste £cicbcli&6ou/fccmt
De bekende biljarter Arie Bos heett bij de kampioenschappen cadre 71/2,
welke te Amsterdam zijn gehouden, den Nederlandschen titel veroverd.
Arie Bos in actie tijdens zijn laatste partij
De Ned. Herv. Kerk op de Brink te Baarn, waar naar alle waarschijnlijk
heid de doopplechtigheid van het te verwachten prinsenkind zal plaats
vinden
De doopvont in de Ned Herv. Kerk te Baarn, waar naar
alle waarschijnlijkheid de doopplechtigheid van het te
vei wachten prinsenkind zal plaats vinden
FEUILLETON
20)
Naar het Lngelsch van
ANNIE S. SWAN.
Neen, dat juist niet, maar zij weet
toch heel goed, dat ik werkelijk op haar
verliefd word. Maar zij is zoo beslist in
haar beweringen: ik heb vanmorgen een
paar ke»r bijna ruzie met haar gehad. En
ik kreeg er genoeg van, als ik er aan dacht
wat het later zou worden en zij ook dan
aldoor zou blijven praten over plicht en
verantwoordelijkheid. Goede hemel, ik heb
genoeg van die woorden. Oom Kit had er
ook altijd den mond van vol. Nu verlang ik
zelfstandig te leven! Ik heb vroeger nooit
de gelegenheid gehad!
Hij sprak zoo hartstochtelijk, dat zyn
moeder er door getroffen werd.
Arme jongen, ik begrijp het! Je hebt
nooit de kans gehad, maar ook jouw dag
komt. Ik zal niets meer van miss Hamlyn
zeggen. Ik weet, dat je je best doet omdat
je niet anders kunt. Laat ons liever naar
beneden gaan. De lunch staat klaar.
Mrs. Safford legde haar mantel op een
stoel en ging met Hugo naar beneden. Op
den eersten overloop bleef zü staan om
een haarlok vast te spelden en van die
plaats af was zij getuige van een leuk too-
neeltje.
Jessie Hamlyn stond in de hal alsof zy
op iemand wachtte. Toen Hugo naar be
neden kwam, liep zij op hem toe en stak
hem een hand toe.
Ik heb nog eens nagedacht over ons
gekibbel van dezen morgen, mijnheer Saf
ford en ik geloof, dat u gelijk had en ik
ongelijk. Ik hoop, dat u-het mij wilt ver
geven. Bovendien, ik ben uw gast!
Hugo kleurde bij deze onverwachte woor
den. Hij was er de man niet naar om
een meisje twee keer iets te laten vragen.
Met een stralenden gilmlach antwoordde
hij:
Spreek er alsjeblieft niet meer over!
Ik verzeker u, dat ik het prettig vond, en
ai was u wat streng voor mij, ik voel, dat
ik het verdiende.
Bewonderenswaardige jongen! zei
Jessie zoo vriendelijk als men haar nog
nooit gezien had.
Het verteederde Hugo Safford. Hij boog
zich en kuste de hand, die zij hem toe
stak, terwijl Mrs. Safford een paar stappen
achteruit ging, stralend van vreugde en
verwachting.
De plotselinge blos op het gelaat van het
meisje was het meest hoopvolle teeken, dat
zy tot dusver gezien had.
Knellende banden.
Er kwamen dien avond veel brieven aan,
maar voor Hugo was er slechts één bij.
Zyn moeder bemerkte de verandering op
zyn gelaat, terwijl hij den brief in zyn zak
stak en zij was er zoo nieuwsgierig naar,
dat zij, toen de koffie in de groote zaal
gebruikt zou worden, onder een voorwend
sel terugging naar de eetzaal om hem er
naar te vragen.
Hugo zat een sigaar te rooken toen zij
binnenkwam, en hij fronsde de wenkbrau
wen.
Je hebt een brief ontvangen, waar
mee je niet blij schijnt te zijn, Hugo. Was
hij van Annabel Colwyn?
Ja.
Mag ik hem lezen?
Het dient nergens voor, moeder. Zij
gaat niet naar Brighton. Ik heb het wel
gedacht.
Ik zou den brief graag lezen, Hugo.
Hij trok het verfrommelde vel papier uit
zijn zak, vouwde het open en gaf het aan
zijn moeder. Zij fronste haar wenkbrauwen
evenals Hugo gedaan had, toen zij de
woorden las, die Annabel in een oogenblik
van gekwetsten trots geschreven had.
Beste Hugo.
Toen ik dezen middag thuis kwam, hoor
de ik dat je moeder hier de weldoende fee
gespeeld heeft. Thuis schenen ze haar aan
bod gaarne te accepteeren en ik veronder
stel, dat zij Maandag op haar kosten naar
Brighton zullen gaan. Hoe zou ik zoo iets
kunnen aannemen, na ons bezoek van gis
teren, toen mijn moeder en ik als werk
vrouwen behandeld werden, die om een
betrekking kwamen vragen, welke reeds
bezet was (onnoodig te zegen, dat ik niet
naar Brighton ga) en ik ben ook in 't ge
heel niet dankbaar voor het aanbod. Ik
weet zeker, dat er iets achter steekt. Ik
wacht je Maandagmiddag om half vijf op
de gewone plaats; stel mij s.v.p. niet te
leur.
ANNABEL.
Wel, zei Mrs. Safford streng, wat
denk je te doen?
Ik moet naar haar toegaan, moeder,
nog één keer.
Dat is onmogelijk, jongen. Zulk soort
meisjes schrikt nergens voor terug. Zelfs
al kende ik haar niet, dan zou ik dat hier
nog in lezen, zei zij op den brief wijzend.
Je vertrekt hier Zaterdagochtend. Je gaat
regelrecht naar Prijs en logeert een paar
dagen bij de Beaudesert. Zy hebben je
uitgenoodigd. Ik kom daar bij je, als de
Hamlyn's vertrokken zijn.
Hugo zal er uit alsof hij gehypnoti
seerd was. Hij stond telkens voor nieuwe
verrassingen en de geheele geschiedenis
leek wel op een roman. Maar hijzelf voel
de zich als een speelpop, waaraan telkens
met een touwtje getrokken werd.
Zouden de Hamlyn's het niet vreemd
en onbeleefd vinden als ik vertrek voor
dat zij weg zijn?
Dat is van minder beteekenis. Het zal
hun een gevoel geven of zy onze gelijken
zijn en Jessie zal je missen. Daar ben ik
zeker van.
Ik hoop, dat u gelijk hebt, zei hy ern
stig. En vervolgens, wat moet er gebeuren
met Annabel Colwyn?
Telegrafeer haar Zaterdagavond uit
Parijs of schrijf een briefje, mits het
kort is. Neen, ik geloof toch, dat het be
ter is te telegrafeeren. Het is mogelijk
dat zy, wanner zy hoort dat jij niet meer
op Hardacres bent, toch met haar vader
en moeder mee zal gaan.
Dat betwijfel ik, zei Hugo. Ik kan
haar Vrijdagavond schrijven, als u wilt en
den brief op mijn doorreis in Londen pos
ten. Dan heeft zy hem op zijn laatst Za
terdag. Ik zal maar zeggen dat ik voor
zaken op reis moest.
Dat is goed of je kunt ook zeggen,
dat een paar oude vrienden je naar Parijs
geroepen hebben.
Zij knikte, lachte als iemand, die een
groote hindernis uit den weg geruimd
heeft en voegde zich weer bij haar gas
ten.
Het spijt me, dat ik u zoo lang al
leen heb moeten laten, zei ze bij het bin
nenkomen. Ik heb even met mijn zoon ge
sproken. Ik zag, dat hij een brief kreeg,
waarover hy zich bezorgd maakte. Mis
schien hebt u het niet gemerkt? En ik wil
de graag weten wat het was opdat ik hem
zou kunnen helpen. Het was een brief uit
Parijs. Kennissen daar hebben hem drin
gend noodig en hy is bang, dat hij mor
gen, Zaterdag al moet vertrekken. Hy
vindt het erg onprettig, want hij vreest,
dat u zijn vertrek onbeleefd en niet gemo
tiveerd zult vinden.
Beste Mrs. Safford, zouden wij zoo
egoistisch en onredelijk mogen zijn? riep
Gertrude Hamlyn uit.
Jessie zat over een boek gebogen en zij
was verstandig genoeg om zich door niets
te verraden.
Het zijn oude kennissen van mijn
man's familie de Beaudeserts. Lady
Beausedert was zijn eigen nicht. Zij is nu
weduwe en woont in Parijs, ofschoon zij
in Touraine een prachtig kasteel bezitten.
Haar eigen moeder was een Frangaise. Zij
heeft twee alderaardigste dochters,, maar
geen zoon, en daarom bespreekt zy belang
rijke zake.n steeds met Hugo. Ik denk, dat
het dezen keer wel iets heel bijzonders zal
zyn, omdat zy hem zoo dringend vraagt
direct te komen. (Wordt vervolgd)
