Valsch spel
Mist te Londen. Trafalgar-square om
2 uur 'smiddags. terwijl het geheele
stadsbeeld avondstemmingsaspect heeft
Z. K. H. Prins Bernhard maakte Dinsdag een autorit in de omgeving van paleis Soestdijk. - In verband
met het zachte weer was de kap van den wagen neergelaten. Het vertrek van het paleis
Prinses Friederike von Braunschweig und Lüneburg bij haar aankomst
aan de kathedraal te Athene voor haar huwelijk met Kroonprins Paul
van Griekenland
3)e£öicbclve6ou^cmt
Avondstemming bij paleis Soestdijk. Op zijn eenzame post bij het
hek is daar de Rijksveldwachter, tegen den donkeren achtergrond
teekenen zich enkele verlichte vensters van het paleis at
De indeeling der stands voor de automobielententoonstelling
in het R.A.I.-gebouw te Amsterdam is gereed
Dinsdag maakte H M. de Koningin een
fietstochtje in de omgeving van het
paleis Soestdijk, waar de vorstin mo
menteel vertoeft. De Koningin bij het
verlaten van het paleis
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
ANNIE S. SWAN.
16)
Wat bedoel je, Patience? Ik geloof
dat dit luie leven je totaal bederft. Het
schijnt, dat Mrs Safford graag heeft, dat
wij hier zijn, maar dat is toch geen reden
waarom wij misbruik zouden maken van
haar vriendelijkheid.
Neen, miss, natuurlijk niet; maar als
Mrs. Safford en iedereen graag heeft, dat
hier blijft, waarom zoudt u het dan niet
dcgn? Het is toch veel prettiger dan ver
in»het buitenland Kerstmis te vieren? Ik
weet wat 't is niet het minste comfort,
noch iets wat op Kerstmis lijkt, zooals
plumpudding, cake enz. En het onnatuur
lijkste is, dat men de zon ziet inplaats van
een dikke laag sneeuw.
Pat, pat, je vergt veel van je ver
beelding, zei Jessie en je borstelt mijn
haar naar den verkeerden kant. Kijk als
jeblieft naar je werk.
Vraag excuus, miss, ik kijk naar het
haar. Wat is het prachtig, zoo zacht en
glanzend! Ik wou, dat ik het in orde
mocht maken voor uw bruiloft, dat wou
ik, zei Pat brutaal.
Dwaze Pat! Maak het maar gauw in
orde om te gaan slapen. Het schijnt dat
de lucht hier een mensch zoo slaperig
maakt, dat ik mijn oogen na tien uur
nauwelijks open kan houden.
Een heerlijke, gezonde lucht is het
ook, het geeft een mensch flinken eetlust
en wat wilt u nog meer?-zei Patience. Ze
hebben beneden een leventje als een prins
maar ze mopperen allemaal op Mrs. Saf
ford. Ze zijn allemaal even dik en vet.
Niet, dat ze niet aardig voor mij zijn, o
neen, mr. E.cketts is zelfs een echte
gentleman.
Pat, wat bazeL je toch! zei Jessie ge
amuseerd. Pat, hoe vindt je Mrs. Safford?
Pat aarzelde een oogenblik alvorens te
antwoorden.
Ja, ziet u miss Jessie, het zou zeker
niet mooi van mij zijn als ik niet van
Mrs. Safford hield. En ik moet zeggen,
dat zij buitengewoon vriendelijk voor mij
is. Er woi'dt beneden over ons gepraat,
miss. Zij zeggen, en ik ben het er mee
eens, dat iedereen duidelijk kan zien wat
Mrs. Safford wil, om van den jongen
meester nog niet te spreken.
Wel, waar wordt dan over gesproken,
Patsy, zeg mij ee.is wat zij willen?
Willen altijd hier houden, miss
Jessie, zei Patience.
Zij hield met haar werk op en keek
recht in den spiegel om de uitdrukking
op het gezicht van het jonge meisje te
zien. Maar die was zoo open en zoo on
schuldig, dat zijn een weinig uit het veld
geslagen was.
Nu ben ik de kluts heelemaal kwijt
Pat! Wees alsjeblieft zoo goed duidelijk
te spreken!
Welnu, u is knap, miss Jessie en
zoo geheel anders dan andere jonge
meisjes. Iedereen ziet het.
Wat zien?
Dat hij smoorlijk verliefd op u is en
dat zijn moeder hem zooveel zij kan aan
moedigt.
Dit was wel zoo duidelijk mogelijk ge
zegd en Jessie kleurde plotseling. Dat
ergerde haar; met een ongeduldige be
weging draaide zij het hoofd om.
Je bent een praattante, Pat; het is
niet goed voor jou, dat je hier gekomen
bent. Herhaal dien onzin alsjeblieft niet
meer, tegenover mij noch tegenover
iemand anders! Moeder zou even boos
zijn als ik, wanneer zij het hoorde. En nu
er zóó over ons gesproken wordt is het
raadzaam, dat wij hier zoo gauw mogelijk
vertrekken.
Jessie deed alsof zij buitengewoon ver
ontwaardigd was, maar tot haar groote
ergernis glimlachte Patience slechts.
Heel goed, miss Jessie. Ik heb er
spijt van, dat ik iets gezegd heb. Ik be
doelde het niet kwaad, zei zij boetvaardig.
Jessie weigerde verder te spreken en
onder het voorwensel dat zij boos was
zond zij Patience weg.
Het gebabbelde van haar dienstbode
bracht Jessie Hamlyn echter zoodanig in
de war, dat zij er zelf verwonderd over
was. Zij kon het niet uit haar gedachten
bannen en het hield haar enkele uren
wakker, terwijl zij haar gemoed en hart
ernstig onderzocht. Sinds zij op Hardacres
was, was de herinnering aan Jack Safford
heel wat verminderd. Nadat zij een terug
blik in het verleden geworpen had, stel
de zij zich de volgende vraag: Houd ik
genoeg van Hugo Safford om mijn ver
der leven met hem te deelen of kan hy
zonder eenig leed geheel uit mijn leven
verdwijnen?
Dit was de gewichtige vraag, die Jessie
Hamlyn trachtte te beantw~~-onbe
wust dat Hugo Safford en zijn moeder op
datzelfde moment over haar zaten te pra
ten in de kamer juist beneden de hare.
Nadat zij haar gasten goedennacht ge-
wenscht had, ging Mrs. Safford naar de
kamer van haar zoon, met wien zij een
en ander wenschte te bespreken.
Jij en Jessie Hamlyn h^bt vanmiddag
lang gewandeld, begon Mrs. Safford na
dat zij de deur gesloten had. Het schijnt,
dat jullie het samen goed kunt vinden.
Dat is zoo, antwoordde Hugo met
weerzin, behalve op een zeker punt.
En dat is als ik vragen mag?
Zij houdt er eigenaardige meeningen
op na. Zy en Jack zouden ongetwijfeld
beter samen passen, antwoordde hij on
verwacht. Zij heeft vreemde neigingen.
O, is dat alles? zei Mrs. Safford
luchtig. Zulke ideeën zijn heel verklaar
baar bij menschen die niets te verliezen
hebben. Als zij Mrs. Safford Lathom van
Hardacres geworden is, zal zij heel anders
denken en spreken.
Laten wij hopen, dat zij wil, zei
Hugo.
Waarom dien toon, Hugo? Mishaagt
het vooruitzicht je? Zij is toch een zeer
aantrekkelijk meisje. En voortdurend op
gewekt. Zij zal langzamerhand wel een
toontje lager zingen. Ik hoop, dat je nu
niet dwaas wordt, voegde zij r beangst,
maar met een strengen blik aan toe.
Hugo lachte gemaakt.
O, ik heb geen enkel bezwaar om
met het meisje te trouwen, als zij mij
hebben wil, maar dat is lang niet zeker.
Waarom is dat zoo twijfelachtig?
Ziet zij er niet altijd vroolijk uit, als zij
met jou uitgaat?
Zij houdt ervan my tegen te spreken,
maar het gekste is, dat ik liever door haar
wordt tegengesproken dan door een ander
gevleid, lachte Hugo beschaamd. Maar
zij heeft een manier van doen waarbij
iemand zich klein voelt! Zij is zoo stand
vastig.
Zoo zijn die menschen. Hun plicht
is hun afgod, zei Mrs. Safford, terwijl zij
haar fijn, als gebeeldhouwd neusje op
trok. Het is een surrogaat voor ons
„noblesse oblige". Maar je ktrnt je toch
met haar meten? Je moet haar op elk
punt van antwoord dienen. Het doet er
niets toe, je hoeft jezelf er later niet aan
te houden.
Dat vraag ik mezelf ook dikwijls ge
noeg of. Ik ben er ook nog, beste jongen.
Het weduwenhuis is niet zoo ver weg. Ik
heb er vandaag nog eens over nagedacht,
Hugo, en ik ben tot het besluit gekomen,
dat het niet politiek zou zijn hen tot na
Kerstmis hier te houden. Het kan je be
langen nooit schaden, als zij naar het
buitenland gaan, en vooral als zij na het
verblijf op Hardacres in een klein pension
terecht komen. Ik heb er met opzet een
in Mentone aanbevolen. Dan zal zij te
meer verlangen naar de luxe van Harda
cres. Ik begin te gelooven, voegde zij er
boosaardig aan toe, dat miss Hamlyn, on
danks haar vreemde neigingen, de goede
dingen in dit leven niet versmaadt.
Maar als u hen nu laat vertrekken,
waar blijft dan mijn kans? Zij zijn van
plan tot Paschen in het buitenland te blij
ven, hetgeen beteekent, dat dan reeds de
helft van den tijd verstreken is. En dan
blijft de mogelijkheid nog, dat Jack
terugkomt.
(Wordt vervolgd).
