STERREWACHT TE
EINDHOVEN
Het stoffelijk overschot der Engelsche en Ame-ikaansche journalisten,
die tijdens het bombardement van Teruel om het leven kwamen, bij
aankomst te Parijs
De chemici der Weensche politie tijdens het onderzoek van de opium,
waarvan dezer dagen een smokkelarij op groote schaal in de Oosten*
rijksche hoofdstad ontdekt werd
Nederland heett zijn Prins terug. Z K H. Prins Bernhard begat zich Donder-
dag in gezelschap van zijn broer Prins Aschwin naar de garage bij paleis
Soestdijk, om er de verbouwing m oogenschouw te nemen De Prins tijdens
deze ee*s*e wandelmo na ziin aelukkige thuiskomst
Op de Londensche fruitmarkt woedde deze week een hevige
brand, welke door de brandweer der Engelsche hoofdstad met
groot materiaal bestreden moest worden
De 4 meter lange telescoop in de nieuwe Sterrewacht. welke
door minister prof dr. J. R Slotemaker de Bruïne in het Stads*
wandelpark te Eindhoven geopend wordt, heeft een diameter
van 50 c M
De verbouwing van den Baarnschen vleugel van Paleis Soestdijk tot Prinselijk
kwartier is thans zoover gevordeid. dat deze in gebruik kon worden genomen.
Hier zijn de kamers gelegen van H K H Prinses Juliana en Z. K. H. Prins
Bernhard benevens de kinderslaapkamer en speelkamer
FEUILLETON
Valsch spel
Waar het Engelsch van
ANNIE S. SWAN.
12)
Zij legde haar mantel op een stoel, zette
haar hoed af en streek over haar krullend
haar, blijkbaar ongevoelig voor de koude,
critische blikken, die Mrs. Safford op haar
wierp.
Toen de thee binnengebracht was, haast
te Jessie zich de kopjes gereed te zetten,
terwijl zij zich verwonderd afvroeg, welke
reden Mrs. Safford hierheen gebracht kon
hebben. Zij had er een voorgevoel van,
dat er een bijzondere reden voor bestond
en dat het geen eenvoudige beleefdheids
visite was.
Ik ben met een bepaald doel gekomen,
Miss Hamlyn, zei Mrs. Safford op min-
zamen toon, en ik hoop, dat ik u op mijn
hand zal krijgen.
Waarvoor dan? vroeg Jessie kortaf.
Wij zouden graag hebben, dat u en
uw moeder voor enkele dagen naar Har-
dacres kwamen.
O .maar ik denk niet, dat dat gaan
zal. Wij gaan op reis.
Maar uw moeder vertelde mij, dat er
er geen haast bij is. Hebt u geen medelij
den met onze eenzaamheid en zult u niet
een paar dagen bij ons komen? Trao^* uw
moeder over te halen, alstublieft
Wat kan dat beteekenen? zei Jessie
in zichzelf, terwijl zij een kopje thee in
schonk. Zy keek haar moeder vragend
aan, maar las in de oogen van Mrs. Ham
lyn geen antwoord.
Wat zegt u er van moedertje? Hebt
u zin om naar Hardacres te gaan?
Het is allervriendelijkst van Mrs.
Safford ons uit te noodigen. Het is een
beetje onverwacht, dat is alles, antwoord
de Mrs. Hamlyn. Ik verzocht haar reeds óns
een paar dagen tijd te laten om er over
na te denken.
Op dat oogenblik klonk de huisbel en
Mrs. Safford keek een weinig verschrikt.
Dat zal Hugo zijn. Hij moest even in
de buurt zijn en als hij niet te lang werd
opgehouden, zou hij mij hier komen af
halen. Ik hoop dat u het niet kwalijk zult
nemen, dat wij die afspraak maakten.
Het was inderdaad Hugo. Even later
stond hij in de kamer. Hij zag er knap
uit in zijn dikke, zware overjas en had een
frissche kleur, die van fen uitstekende ge
zondheid getuigde. Toen zijn moeder over
het bezoek der dames op Hardacres sprak,
keek hij Jessie bijna smeekend aan.
Een half-spottend lachje speelde om haar
mond. De toestand amuseerde en verwon
derde haar tegelijkertijd. Zij was er zeker
van, dat er iets achter stak en zij stelde er
belang in, dat de ontdekken, weshalve zij
dan ook hoopte, dat haar moeder de uit-
noodiging zou accepteeren.
Hugo Safford deed dien middag zijn
uiterste best zoo aangenaam mogelijk te
zijn en hij prees Jessie, zooals hij den
vorigen keer niet gedaan had. Zij was rus
tiger dan anders en sprak niet op dien
schertsenden toon, dien Hugo zoo karak
teristiek vond en die zoo'n indruk op hem
gemaakt had. Hij vond haar het merk
waardigste meisje, dat hij ooit ontmoet had
en haar buitengewone zelfbewustheid deed
haar alleen reeds boven anderen uitblin
ken.
Ik geloof niet, dat zij zullen komen,
moeder, zei hij moedeloos, toen zij weer
buiten waren.
Ik denk het wèl. Wij zullen hen nog
twee dagen langer tijd geven om er over
te denken en dan opnieuw probeeren, Hu-
go. En, kan het niet anders, dan moeten wij
hen naar het Zuiden volgen, het gaat niet
anders.
Hugo's gelaat kreeg een verlegen en
kommervolle uitdrukking. Hij had nog iets-
in orde te brengen waarvan zijn moeder
niets afwist. Hij was niet zoo vry als zij
dacht.
Hij was nog niet op Jessie verliefd, maar
hij kon het worden. En alleen de gedachte
daaraan deed zijn hart sneller kloppen.
Intusschen zat Jessie Hamlyn in de klei
ne zitkamer, die zij zoo juist verlaten had
den, tegenover haar moeder, keek haar
strak aan en zei: Kom, laten we naar
Hardacres gaan, moeder. Ik heb een voor
gevoel, dat wij het moeten doen.
Het geheim verraden.
Lucy Deedes, de zuster van den notaris,
ongehuwd evenals hij, gaf haar vrijen tijd
en haar krachten aan het welzijn der jon
ge meisjes, met wie zij bijzonder goed kon
opschieten. Tot dusver had zij haar lief
sten wensch nog niet kunnen vervullen:
een eigen gebouwtje voor haar bescherme
lingen op te richten, maar zij had gedaan
wat zij kon, namelijk een groote kamer van
haar huis voor hen beschikbaar gesteld.
Zij was bezig een handwerk op te zoe
ken, dat op een plank in de hooge muur
kast was opgeborgen, toen een van haar
helpsters, hoofdzakelijk belast met les ge
ven in costuumnaaien, de kamer binnen
trad.
Annabel Colwyn was een opvallend
knap meisje, te knap, werd gezegd, voor
haar positie en beroep. De Colwyns waren
niet van Slains afkomstig en niemand kon
gissen wat hen daarh°en gedreven had.
Men kon niet zeggen, welke positie zij in
de stad eigenlijk innam, ofschoon de rang
van kapitein Colwyn hem een zekere ach
ting bezorgde. Maar ongelukkigerwijze was
hij niet iemand, die in den smaak viel. Hij
had ruwe manieren en door zijn drank
zucht was hij zoo diep gezonken, dat hij
geen goede vrienden meer had. Zij, die in
het begin met hem omgingen, trokken zich
langzamerhand terug, terwijl zijn vrouw
en dochter beklaagd werden.
Het heele huishouden leed onder de fou
ten van den vader. En daar zij uitsluitend
van zijn pensioen moesten bestaan was
het leven op Rose Cottage, het kleine
huisje aan de rivier, voor hen niet ge
makkelijk, zoodat Annabel verplicht was
door handenarbeid iets bij te dragen. Zij
gaf zich uit voor costuumnaaister en de
dames, die haar handigheid kenden, be
taalden haar gaarne flink wat voor haar
werk.
Deze positie dreigde het wèl begaafde
meisje echter te verbitteren Lucy Deedes
was haar beste vriendin in Slains. Zij was
hun in die moeilijke jaren trouw gebleven
en hen in alle zooveel mogelijk behulp
zaam geweest. Uit dankbaarheid had Anna
bel zich op een avond aangeboden om miss
Lucy voortaan bij haar werk voor de jon
ge meisjes te helpen en dit was een groot
succes geweest.
Ben je daar, Annabel? vroeg Lucy, die
achter de kastdeur stond en iemand hoor
de binnenkomen. Ik kan die akelige nacht
japon van Maud Barret niet vinden. Ze
zat zoo slecht in elkaar, dat ik wilde pro
beeren ze nog in orde te maken voor zij
komt. Maar ik kan ze niet vinden. Ik denk
haast, dat Maud ze meegenomen heeft.
Dat is zoo, antwoordde Annabel met
haar lieve heldere meisjesstem. Ik zag, dat
zij ze oprolde en in haar schort stak. Het
is veel te alledaagsch werk voor Maud,
miss Lucy. Laat haar een hoed garneeren
of een toque maken van die roestkleurige
tule, dat zal voortreffelijk gaan!
Miss Lucy zuchtte, toen zij achter de
kastdeur uitkwam.
Ik ben bang, dat er vele zijn zooals
zij. Het is moeilijk hun belangstelling gaan
de te maken voor werkelijk nuttige din
gen.
Dat verwondert mij niets. Ik heb er
ook een hekel aan, zei Annabel openhar
tig. Wie maakt nu graag een nachtjapon
van goedkoope flanel? Ik stond vanavond
met mijzelf in tweestrijd of ik zou ko
men, ging zij voort. Wij hebben een naren
"dag gehad thuis.
Miss Lucy kwam dicht bij Annabel staan,
legde haar de hand zacht op den arm en
keek met haar vriendelijke oogen in het
vermoeide gelaat van het meisje. Maar
Annabel, bevreesd dat zij in tranen zou
uitbarsten, weerde haar af.
(Wordt vervolgd).
