DE SCHAAKMATCH EUWE-ALJECHIN GEËINDIGD.
De avontuurlijke
opdracht
FEUILLETON
Naai het Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
59)
Mr. Merson voelde zich allesbehalve op
zijn gem eik.
Waarvoor dient dat allemaal?
De man haalde de schouders op.
Dat raakt jou niet. Hoe minder je
weet hoe beter.
Ik wil er niet aan meewerken, dat
haar iets overkomt.
Wie zegt, dat dat gebeuren zal? De
kleine man liet weer een gesmoorde ver-
wensching hooren Als je nu nog niet
weet dat jè beter de dingen kunt doen die
je gevraagd worden zonder zelf vragen
te stellen nu, dan heb je ook geen erg
helder stel hersens. Ik veronderstel, dat
je liever niet hebt, dat die geschiedenis
met de olieaandeelen in jullie plaatselijk
blad komt. Er bestaat in Ealing wel zoo
iets. nietwaar?
Mr. Merson's bezorgdheid gold verder
zichzelf. Hij maakte geen bezwaren meer.
Toen Marian Rayne later op haar reis
terugzag, trachtte ze zich te herinneren,
of iets haar argwaan gewekt had, maar ze
bon niets ontdekken. Mrs, Merson zeurde
als gewoonlyk over haar bagage en mr.
Merson's houding was als immer die van
iemand, wiens verveelde stemming door
niets te verjagen is. Alles verveelde hem,
zelfs Parijs. Marian vroeg zich af, hoe hij
er toe gekomen mocht zijn daarheen te
gaan. Ze zou zeer verbaasd zijn geweest,
indien ze vernomen had dat zij en haar
aangelegenheden de aanleiding tot de reis
waren geweest.
Tusschen Dover en Victoria Station doe
zelde ze een beetje. De bevrijding van
verdriet en spanning en de vreugde naar
Engeland terug te keeren, nu Lin er was,
vervulde haar gedachten. Haar lichte slaap
was vol gelukkige droomen.
Ze werd met een schok wakker door de
drukte en verwarring van de aankomst.
Het bleek, dat de Mersons afscheid van
haar wilden nemen om zich geheel met
hun bagage te kunnen occupeeren en hun
trein te pakken. Mrs. Merson kuste haar.
Mr. Merson raakte hand aan en liet die
weer vallen.
Je oom stuurt den auto, zei hij.
Jullie chauffeur wacht met den wagen voor
het station.
Hij keek haar niet aan, terwijl hij sprak
en het sombere van zijn manier van doen<j
kwam nog sterker uit dan anders.
Ze was blij weg te kunnen gaan. Ze had
haar kleine suit-case met toiletbenoodigd-
heden in de hand en keek naar den witkiel,
dien ze aangenomen had om de rest van
haar bógage naar buiten te brengen, toen
een chauffeur naderde en aan zjjn pet
tikte.
Neemt u mij niet kwalijk bent u
miss Rayne?
Marian antwoordde bevestigend.
Mr. Rayne heeft mij gezonden om u
af te halen.
Marian keek om zich heen.
Ik verwachtte zijn eigen auto, ver
klaarde ze.
Die heeft een aanrijding gehad, miss
mr. Rayne zat er in, op weg hierheen
om u van den trein te halen. Hij is niet ge
wond, maar hij heeft een schok gehad en
stuurde mij van de garage naar het station.
Waar is hij nu? wilde Marian weten.
In het Warminster Hotel en hij
vroeg mij u te verzoeken zoo spoedig mo
gelijk mee te komen.
Ik ga mee, zoodra ik mijn bagage heb.
Het is niet ver, miss. Ik kan u naar
het hotel rijden en terugkomen om de ba
gage te halen. Hij is een beetje van streek
en wil graag gaan dineeren;- hij hoopt
dat u hem niet laat wachten.
Marian vond het optreden van den man
eenigszins familiair.
Ik neem mijn bagage liever mee, zei ze.
Ik zal ze direct gaan halen als ik u
weggebracht heb.
Ze aarzelde.
De man sprak zachter.
Hij is er erger aan toe, dan ik u eigen
lijk wilde zeggen. Ik; zou maar gauw mee
komen als ik u was. -
Waarom had hij difvmet dadelijk gezegd.
Misschien was oonx. Robert wel zwaar ge
kwetst.
Ze volgde den man naar den auto, hem
onder het loopen allerlei vragen stellend.
Het bleek, dat hij mr. Rayne niet ge
sproken, had. c
Ze hebben hem naar het Warminster
Hotel gebracht en "de baas zei, me de juf
frouw af tehalenieïF--zoo gauw mogelijk
ook naar het hotel te brengen
Terwijl ze wegreden, hield ze zichzelf J
voor dat, als oom Robert ernstig gewond
zou zijn, ze hem naar een ziekenhuis, zou
den gebracht hebben. Ze verweet zich, dal
ze zich onnoodig bezorgd had gemaakt. Ze
had haar bagage niet zoo maar moeten
achterlaten. Het gaf nu een eigenaardige
gewaarwording dat die man er zoo op had
aangedrongen dat ze die op hel station zou
laten. Wat was er met Maitland, oom Ro
bert's chauffeur gebeurd? Oom Robert
reed .de Bentley nooit zelf.
Ze stak haar hoofd uit het raampje en
sprak met den bestuurder.
Is de chauffeur gewond?
Dood heelemaal verminkt, was het
laconieke bescheid.
Marian trok haar hoofd ontzet terug.
Maitland had een vrouw en kinderen.
Ze had niet gelet op den weg dien ze
reden, maar terwijl ze nu naar buiten keek,
zag ze een verlichte tram passeeren. Dus
moesten ze op Vauxhall Road zyn.
Maar welk hotel was hier in de buurt,
waar oom Robert zou zijn heengegaan?
Ze had nooit gehoord van het Warminster
Hotel. Telkens weer drong zich de gedachte
aan haar op: „Het was verkeerd om mijn
bagage in den steek te laten".
Ze leunde weer uit het portierraam en
sprak:
Ik had mijn bagage niet moeten ach
terlaten. Wil je alsjeblieft om keeren en
naar het station terugrijden?
We zijn er zoo.
Is het hotel hier vlakbij?
Even Vincent Square over.
Ga alsjeblieft terug. Ik wil eerst mijn
oagage halen.
Ze moesten stoppen voor een verhuis-
auto. De man draaide zijn hoofd om.
Het is de moeite niet om terug te
gaan, miss heusch niet, klonk het zoo
beleefd en overtuigend, dat Marian weer
ging zitten.
Terwijl ze dat deed, kreeg ze door een
speling van het licht, in het spiegeltje voor
zijn zitplaats een glimp van het gezicht van
den chauffeur. Er was een uitdrukking op,
die haar een koude rilling bezorgde. Ze
zou die gemeen-triumfantelijke uitdruk
king niet precies hebben kunnen beschrij
ven maar het was duidelijk, dat hij haar
bedrogen had en een boosaardig behagen
schepte in het succes van zijn bedrog. Ze
voelde zich heel-beangst, slap en koud tot
op het gebeente. En opeens werd de moed
der wanhoep in haar wakker. Ze tastte
naar den knop van het linkerportier, maar
voor ze het open had reed de auto weer
verder en het volgend oogenblik hadden ze
de breede, goed verlichte straat verlaten.
Marian's vingers omvatten opnieuw den
knop van het pórtier. Ze was vastbesloten
niet verder mee te rijden. Ze zou terug
gaan naar Victoria Station, haar bagage
halen en met een taxi naar het Warminster
Hotel rijden. Zou dat lukken? vroeg ze zich
met beklemming af. De auto reed nu zoo
snel dat het dwaasheid zou zijn er uit te
springen. Maar ze had den knop omge
draaid en zoo gauw de wagen vaart min
derde, zou ze het wagen. Ze zat op den
rand van haar zitplaats, hield haar suit
case in de eene, den knop van het portier
in de ander hand, haar voet gereed om
den sprong te doen.
(Wordt vervolgd).
Het onderricht op de Engelsche opleidingsscholen voor militairen is, zooals gebrui
kelijk, zeer uitgebreid. Legerautoriteiten-in-den-dop tijdens een der lessen
«Snelvingerigen» aan het werk tijdens de voor wedstrijden voor de nationale
typewedstrijden welke Donderdagavond te Amsterdam plaats vonden
!?atï£ van de schaakmalch tusschen dr. Euwe en dr Aljechm vond Donderdagavond te Rotterdam plaats.
Na de 40ste zet deelde dr. Aljechin het comité mede dat hij deze partij gewonnen gat, waarna de wereldkampioen
gehuldigd werd
3
Als het nu maar vriezen wil. De laatste hand wordt gelegd aan den ingang
van het nieuwe terrein der Amsterdamsche IJsclub aan den Amstelveenscheweg
Admiiaai hosegawa, de
Klaas Vaak laat ditmaal lang op zich wachten. Even kijken commandant de. laoamche
hu komti
China deelnemen
Paul Hindemith tijdens de repetitie met
het Concertgebouw orkest te Amster
dam in gesprek met prot. dr. Willem
Menaelbero
