EEN VLIEGENDE APOTHEEK.
De avontuurlijke
opdracht
Oud-minister mr. dr. L. N Deckers tijdens zijn rede op de propagandasamenkomst van den Bijzonderen Vrijwillige
Landstorm, welke Maandagavond in Krasnapolsky te Amsterdam gehouden werd
Op Schiphol arriveerde Maandag uit Keulen een vliegtuig der Bayer-tabrieken. dat geheel als apotheek
is ingericht. De ontvangst der bemanning op het vliegveld
De vliegboot «Cygnus» van de Imperial Airways, die bij Brindisi in zee stortte. Twee personen kwamen
hierbij om het leven
M
De eerste «winter» in Groningen. Een sneeuwbuitje had de stad en omgeving
in een wit kleed aestoken
Di Lorto redt tijdens den uiterst span-
nenden voetbalwedstrijd Frankrijk
Italië welke Zondag te Parijs gespeeld
wei d
H. M de Koningin arriveerde Maandag voor eemge uren aan het paleis Noordeinde te Den
Haag, om des avonds weer naar het Burger ziekenhuis te Amsterdam terug te keeren
FEUILLETON
Naai het Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
50)
Elsie aarzelde.
Ze praatte nooit over familie of vrien
den. Ik geloof, dat het iemand was, waar
van ze gehouden heeft. Ze had een schilde
rij, dat hij gemaakt heeft een aquarel.
Ze hield het altijd verborgen. Ik zag het
voor het eerst toen ze ziek was.
De letters L. A. stonden er onder. Ze zei:
„Lee heeft het geschilderd". Ze had het
in bed en keek er steeds naar. Ze vroeg me
het voor hem verborgen te houden. Het
laatste wat ze deed voor ze ziek werd, was
den achterkant, die gescheurd was, te re-
pareeren.
Was de achterkant van papier?
Ja. Ze vroeg mij lijm te halen en bruin
papier; dat plakte ze er overheen.
Heb jij die aquarel?
Ja natuurlijk,
Mag ik hem zien? Wil je het aan Jim
my meegeven? Ik zal zien, dat ik morgen,
of overmorgen bij hem op zijn kamers kom.
En nu moet ik gaan.
Hij was bij de deur, toen ze vlak naast
hem kwamen, ieder aan een kant. Elsie
schoof een hand door zijn arm.
Je bent toch voorzichtig? vroeg ze.
Hij hij is zoo doortrapt sluw je
wéét niet hoe.
Zeg. kan ik niets doen? vroeg Jimmy.
Ik zou zoo graag een handje helpen.
Elsie keek met een gretigen blik naar
hem.
Haar wangen waren rood, de bruine
oogen een beetje vochtig.
Jimmy was een beetje verlegen, maar
zoo vriendelijk als Elsie. Het gezegende
woord: zwager, had effect gehad.
Lindsay ging heen met een warm gevoel
in het hart.
HOOFDSTUK XXXIII.
Dat is, geloof ik alles, zei Lindsay
Trevor.
Hij stond met zijn rug tegen den schoor
steenmantel in de bibliotheek van zijn op
drachtgever, mr. Smith. Het vuur achter
hem brandde laag. een berg gloeiende asch
met het overblijfsel van een groot houtblok
er over, maar er was in de langwerpige ka
mer, waar de haard den geheelen dag ge
brand had, een behagelijke atmosfeer.
Mr. Benbow Collingwood Horatio Smith,
lag, in zijn volle lengte weggezakt, in een
grooten leeren fauteuil, zijn fijngevormde
handen, elk op een leuning, zijn voeten
naar het vuur uitgestrekt, de halfgesloten
oogen dromerig gericht op de bovenste rijen
boeken, die de wanden bedekten.
Op de armleuning van een anderen stoel
zat een kleine, rossige man, met een nage
noeg kaal hoofd en stekende, grijze oogen,
als scherpe punten van gepolijst staal.
Hij was misschien de slechtst gekleede
man in Londen en uit zijn zijzak stak een
fel roode zakdoek, die een halve mijl ver
zichtbaar was. Lindsay had eens gezegd:
Als Garratt zich wil vermommen den hoeft
hij alleen maar een fatsoenlijk pak te koo-
pen en zijn zakdoek in zijn zak te stoppen.
Op dit oogenblik had hij een licht tweed-
pak met een rose ruit aan. Zijn zakken
puilden uit als die van een schooljongen en
het had er veel van, of een pak van een
ouderen broer voor hem vermaakt was. Een
blauw en wit overhemd, een gerafelde
groene das en hard gele schoenen voltooi
den zijn toilet. Mr. Smith's verschijning
was, met dezen man als achtergrond, van
een ongelooflijke distinctie.
En toch was dit wonderlijk uitgedoschte
heerschap niemand anders als kolonel Gar
ratt, den grooten man van den Geheimen
Dienst.
Garat knipte met zijn vingers.
Alles! herhaalde hij Lindsay's laatste
woord op minachtenden toon. Ais dal al
les is. is het ook niet veel. Theorieën bij de
vleet, maar bewijzen, ho maar!
Lindsay lachte.
Nu, hernam hij, ze vonden het in
ieder geval de moeite waard, om te probee-
ren mij van het tooneel te laten verdwij
nen, dus ik veronderstel, dat zij een betere
opinie over mijn bewijzen hebben, dan u,
kolonel.
Garratt had het eene been over het an
dere geslagen, hij boog zich naar voren en
wreef de bovenste knie.
Waar komt het op neer? De Gier ver
dwijnt in 1922. Lewindorf, bij wien Dray
ton als bibliothecaris in dienst is, sterft m
1922. In hetzelfde jaar komt hij als biblio
thecaris by Reslow. Je jeugdige vriendin
Elsie Manning ziet haar deugniet van een
vader het laatst in 1922. Daarom o lie
ve deugd is Drayton de Gier!
Zoo is het niet precies, kolonel, pro
testeerde Lindsay.
Nu, hoe dan?
U schakelt Gogo uit. Gogo heeft toe
gegeven, dat hij voor de Gier werkte door
miss Marian te .-haduwen. Ze 's zonder
twijfel naar Parijs gebracht om te zien hoe
ze reageeren zou wanneer ze my onver
wacht ontmoette....
Gissingen! beet Garratt hem toe.
Vermoedens, op niets gebaseerd!
Neemt u mij niet kwalijk, maar ik
ben het niet met u eens. Gogo, die toe
geeft. voor den Gier te werken, wordt op
gedragen miss Rayne te schaduwen en op te
letten of ze mij ontmoet Dat is wel een
basis.
Garratt knipte met zyn vingers nog
geen centimeter van mr. Smith's linker
hand.
Wat zegt u er van, scheidsrechter?
Ik voel voor mr. Trevor's gezichtpunt,
verklaarde mr. Smith, nog steeds onafge
broken starend naar de bovenste boeken-
rijen
Het is wat moois, mopperde Garratt.
Wij zouden een mooi figuur slaan, als wij
Drayton te pakken namen op aanwijzin
gen van dit kaliber! Hij huurde een apache
om mijn verloofde in Parys te schaduwen
en ik vond een slang in mijn bed. Hij greep
zijn hoofd beet en wipte heen en weer op
zijn stoelleuning. O, lieve deugd, o, lieve
deugd!
En die afpersing dan? vroeg Lindsay.
Mijn beste Lin! Ben je wel by je po
sitieven? Wou jij in het getuigenbankje
gaan staan en zweren bij sir John Gla-
disloe te zijn geweest om hem af te per
sen? Je hebt alleen je eigen verklaring dat
Drayton je daartoe instructies gaf. Hij is
een geleerde, een soort kluizenaar, die
zich alleen voor zeldzame boeken interes
seert en weet niets van stakingen en der
gelijke prozaïsche dingen. Hij is een intel
lectueel en denkt aan dingen, waar een
gewoon mensch verstomd van zou staan.
De kolonel neuriede een populair melodie
tje, klopte op zijn knie en besloot: Dat
leidt nergens toe!
Ik dacht van wel.
Garratt gaf weer een klap op zijn knie.
Wat Gogo zegt, is geeD bewijs en wat
jij zeggen zou, snijdt, juridisch gespro
ken, ook niet veel hout! De politieke in
lichtingen. die we gekregen hebben, zijn
allemaal aardig en ik wil niet zeggen dat we
er ons voordeel niet mee kunnen doen, maar
als bewijzen tegen Drayton schieten we
er ook al niet veel mee op Die madame
Ferrans, op wier spoor jij ons gebracht
hebt. is een oude bekende Ze noemde zich
vroeger Maria Morel. Gourand heefi naar
tweemaal bijna doodgeschoten, maar ze is
beide keeren op 't kantje af den dans ont
sprongen. Drayton's intriges hebben ten
doel de vlootconferentie te laten misluk
ken. We hebben de menschen, die ze moest
opporren, ge-identificeerü. F. en J. zyn
vooraanstaande journalisten. N. is een
partijleider. Garratt noemde de namen.
N zal vermoedelijk eerstdaags een razen
de indiscretie begaan, die de poppen aan
het dansen zal brengen, met een dikke
kans. dat, als de conferentie er niet hee-
lemaal op strandt, de internationale ver
houdingen er toch door verloebeld worden.
(Wordt vervolgd),
