SLUITING DER «OORTJESSLUIS» TE BUURSE. De avontuurlijke opdracht FEUILLETON Naar het EngeJsch bewerkt door J, VAN DER SLUYS. (Nadruk verboden). 40 Lindsay kalmeerde haar en toen ze wat tot bedaren was gekomen, vroeg hij: Toen hij „Trevor" zei, dacht je toen dat hij mij bedoelde? Deed hij dat dan niet? Ii. geloof van niet Hij had het zoo goed aJs zeker over Trevor Fothering, mijn neef den man, voor wien ik doorga. Ze veegde de hand over haar oogen. Ik dacht, dat hij jou bedoelde dat hij je iets vreeselijks wilde aandoen; door mij. En verbrak je daarom de verloving? Ze knikte. En als hij jou niet bedoelde, wie was dan het meisje waar hij het over had? vroeg ze daarop. Iemand die jij niet kent een meisje waar Trevor van hield. Trevor was Trevor Fothering. Ze dachten, dat ze hem de duimschroeven konden aanzetten door haar te dreigen. Weet je zeker, dat hjj het niet over jou had? Zeker weten, doe ik niets. Maar het lijkt me niet waarschijklijk. Ze keek hem weifelend aan. Ik ik begrijp het niet maar laat ik de rest vertellen. Ja, ga door. Ze liepen op en neer. Toen ze weer dichtbij waren, hoorde ik ze over stakingen praten. Wat zeiden ze? Ik begreep het niet goed. Waarom kan hij verlangen dat er een staking in de fa brieken van oom Robert uitbreekt? Lindsay geloofde, dat hij de reden wel wist. En wat antwoordde mr. Rayne? Hij zei, dat het ruïneus zou zijn. „Jij hebt goed praten", zei hij, „jij hebt genoeg om het uit te zingen". Ze praatten er een heelen tijd over. Oom Robert was kwaad. Gaf hij toe? Zij bleven aan het eind van de pergola staan. Ik dorst niet langer blijven en ging naar huis, maar ik had niet den minsten lust om naar bed te gaan. Ik bleef voor het venster zitten nadenken. Ik kwam tot de conclusie, dat ik onmogelijk met je kon trouwen. Ik was niet Marian Rayne ik wist niet wie ik was en ik was bang om het te weten. Als hij mijn vader was... Haar stem stierf weer weg. Waarom heb je me dat niet allemaal verteld? vroeg Lindsay. Ik kon het niet. Ik dacht, dat hij het over jou en mij had, toen hij over Trevor en dat meisje sprak. Ik was zoo verschrik kelijk angstig, er was zooiets dreigends en onheilspellends in dat heele gesprek.... ik kan het niet precies uitleggen. Maar het was me letterlijk onmogelijk het te vertel len. Dus, daarom maakte je het engage ment af, besloot Lindsay. Vertel me nu waarom je, Drayton bent gaan opzoeken? Hij zag dat ze vocht tegen haar zelfbe- heersching. Nadat ik je in den trein gesproken had, ging ik je 'n paar dagen bij de Mer- sons logeeren. Toen ik terugkwam, zei ik tegen tante Louise, dat iemand me had ver teld, dat ik in werkelijkheid oom Robert's nichtje niet was. Ze wilde weten, van wie ik dat had gehoord. En toen begon ze een beetje te huilen, en verklaarde, dat het niet de bedoeling was geweest, dat ik het ooit te weten zou komen. Daarop heb ik haar uitgehoord. Ik wist, dat het bij haar mak kelijker zou gaan dan bij oom Robert. En ze heeft me alles verteld. Ja? Ja. Het zit zoo. Oom Robert's broer John is met zijn vrouw naar Australië ge gaan. Ze hadden daar een dochtertje ge kregen en toen het kind twee en een hali jaar oud was, stierf John Rayne. Ik heb altijd gedacht, dat hij mijn vader was, maar dat is niet zoo. Zijn vrouw kwam naar En geland terug en het meisje stierf op de thuisreis. Tante Louise zei, dat ze nooit veel van zich hadden laten hooren. Zij mijn moeder of neen, ze was mijn moe der niet Mary Rayne moet ik haar noe men, was zwaar zenuwziek, toen ze in En geland terugkwam. Ze ging in Londen op kamers wonen en schreef den eersten tijd niemand. Van zichzelf had ze geen familie. De vrouw, bij wie ze in pension was, ver keerde in groote moeilijkheden. Haar man had haar in den steek gelaten. Ze had twee kinderen een meisje van drie en een van een jaar jonger. Ze probeerde haar brood te verdienen door kamers te verhuren. Mary nam de oudste tot zich. Ze zei tegen tante Louise dat het aan het kind te dan ken was, dat ze niet krankzinnig is ge worden. Het heette net als haar dochtertje. De moeder had het graag aan haar toe vertrouwd. Ze dacht, dat het kind een slechten vader had en dat de moeder het daarom van hem wilde weghouden. Maar je zei, dat de man haar ver laten had? Ze was bang, dat hij zou terugkomen. Ze leefde in doodsangst. Mary Rayne ver telde aan tante Louise, dat ze nooit iemand zóó bang had gezien. De vrouw leefde in zoo'n angst, dat de vrees haar ook aan stak. Daarom liet ze mijn moeder mijn echte moeder beloven, dat ze nooit aan iemand zou vertellen, waar het kind was. Ze ging er vandaan en een week later kwam ze bij oom Robert en tante Louise logeeren en niemand vermoedde, dat het kind dat ze bij zich had niet van haar was. Ze had immers een kind /an dien leeftijd gehad en niet bericht dat het was ge storven. Mary Rayne stierf toen ik tien jaar was, en op haar sterfbed, toen haar geest begon te verzwakken, scheen het haar te machtig te worden en vertelde ze de geheele geschiedenis aan tante Louise. Zij en oom Robert hadden geen kinderen en namen mij aan. Het was heel lief van hen. Ze zweeg een oogenblik. Toen: Ze zijn buitengewoon goed voor me geweest, Ik moest meer van ze houden. Maar ik neb nooit het gevoel gehad, dat ik werkelijk bij ze hoorde. Het was moeilijk zich voor te stellen, dat Robert en Louise Rayne sterke aanhanke lijkheid konden wekken. Neen, Marian had inderdaad nooit bij ze gehoord. Hoor de ze bij Drayton? Het was een gedachte, die Lindsay de haren te berge deed rij zen. Waarom heb je Drayton opgezocht? vroeg hij. Hij liet me komen. Ik vermoed, dat oom Robert hem gewaarschuwd heeft, dat ik alles wist. En? Ik k a n het je niet vertellen. O, jawel, Marian, moedigde Lindsay aan. Ze schudde het hoofd. Marian, luister eens. Het is heel ge vaarlijk voor ons beiden, als ik niet volle dig op de hoogte ben. Ze keek hem met sombere, angstige oogen aan; haar gezicht kleurloos. Gevaarlijk voor jou? Ongetwijfeld. Ze legde haar hand op de zijne. IJskoud. was die hand. Er valt niet veel meer te vertellen. Ik.... ik haatte hem uit het diepst van mijn harten hij is mijn vader. Er was nu zelfs geen kleur meer op haar lippen en haar oogen waren wijd van wanhoop. Lin het is als een vreeselijke nacht merrie en ik ik kan niet wakker wor den. Lindsay legde zijn arm am haar heen en schudde haar zacht. Laat ik je dan wakker maken. Men- schen zijn niet zoo aan elkaar verbonden als bekrompen waan en vooroordeel ge looft. Je bent geen zier anders voor me dan je eerst was. Je bent Marian en niet de dochter van den een of ander. Zeg me nu maar wat er gebeurde, toen je bij Dray ton w~" (Wordt vervolgd). De nieuwe vliegtuigen, voor de Engeische luchtmacht in aan- ten laatst vaacwe) bij het vertrek van het deide bataljon der Engelsche maak. werden deze week door de leden der luchtvaart- Coldstream Guards naar Egypte aan boord van het troepentransportschip commissie van het B'itsche Parlement bezichtigd «Dunca» h M de koningin woonde Woensdagavond met Haar gevolg in Diligentta «e Den Haag een gedeelte van de zanguitvoering bij, welke ter gelegenheid van het 80 iaug bestaan der Kon Nationale Zangschool gegeven werd Na atloop van de plechtige sluiting der «OoHjesslnis» te Buur se door den commissaris der Koningin in Overijssel, werd door het gezelschap in den ouden wate-molen de koftie gebruikt De Sinterklaas- droom van eiken jongen, die nu zijn verlangenslijstje gaat opmaken De commissaris der Koningin in Overijssel, mr. A. E. baron van Voorst tot Voorst, verrichtte Woensdag de sluiting van de «Oortjessluis» bij Buurse, waardoor de scheiding tusschen het Schipbeek- en Reggegebied tot stand kwam Chautemps in gesprek met Delbos en Riviere bij het verlaten van het Elysée te Parijs na de bijzondere vergadering van den Francchen ministerraad

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1937 | | pagina 5