TORNADO TEISTERT «SOROGEDOOG».
De avontuurlijke
opdracht
FEUILLETON
Naar het Engelsch bewerkt
door
T. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden)
36
Ze knikte.
Heusch, Marian? Geen uitvluchten
achteraf?
Werkelijk niet. Waar treffen we el
kaar?
Lindsay fronste de wenkbrauwen. Het
hotel was buiten kwestie. Het zou bij ma
dame Marnier moeten zijn. Geen prettig
deel van de stad, maar bij Marie Marnier
was het veilig. Het was een jaar of tien ge
leden, dat hij haar het laatst gezien had
maar hij schreef haar ieder Nieuwjaar en
kreeg prompt 'n paar regels hanepooten
als antwoord.
Hij liet Marian los, ging naar de schrijf
tafel en schreef in drukletters een adres
op een stuk papier.
Kom morgen aan dit adres of eigen
lijk neen het is vandaag om hoe
laat kun je komen? Tusschen haakjes, wat
zijn dat voor menschen, met wie je in
Parijs bent?
Zij is een nicht van tante Louise
Merson heet. ze. Na de thee gaat ze altijd
rusten.
Hij dacht na. Hij kon Marian in het
donker niet alleen naar Marie Marnier
laten komen.
Kun je om vijf uur uit het hotel weg?
Ik denk van wel.
Mooi. Sla dan links af en loop naar
den eersten hoek. Daar zal ik op je wach
ten. Nu moet je gaan. Wacht tot ik ge
keken heb of de kust vrij is.
Toen met zijn hand op den knop, sloeg
hij zijn arm nog eens om haar heen.
Ben je blij, dat ik niet dood ben?
Toen ze weg was, knipte hij het licht uit
en liep in het donker naar zijn kamer te
rug. Hij had zijn eigen deur nog niet be
reikt of de stilte van de zitkamer viel op
hem neer. Restow was niet meer aan het
snurken. Het vertrek scheen vol van een
gespannen, luisterend zwijgen.
HOOFDSTUK XXV.
Den volgenden morgen was er een
zekere plechtstatigheid in Restow's manier
van doen. Hij dronk zijn koffie en brak
zijn knapperige broodjes met onmisken-
baren zwier. Hij deed Lindsay aan een ac
teur in een ouderwetsch heldendrama
denken.
Toen de millionair klaar was met zijn
ontbijt leunde hij achterover in zijn stoel
en merkte met een gewichtig air op:
Ik geloof absoluut niet in het nut van
duels.
Lindsay reageerde hierop met geen
woord. Hij kende Restow nu al voldoende
om te weten dat dit ook niet van hem ver
wacht werd. Het was Algerius voldoende
toevertrouwd om zichzelf met een mono
loog te amuseeren.
Ik kan elk oogenblik een uitdaging
tegemoet zien, vervolgde hij abrupt, en
als dat gebeurt, weet je wat ik dan ten
antwoord geef? Neen, dank je wel;
duelleer maar in je eentje als je met alle
geweld duelleeren wilt!
Hij zou zijn alleenspraak zeker vervolgd
hebben, als er niet. juist op de deur was
geklopt. Twee heeren, om door een
ringetje te halen traden binnen; de een
klein, donker en nog tamelijk jong de
ander ouder, zwaargebouwd en met iets
militairs in zijn voorkomen.
Restow was opgestaan om hen te ont
vangen. De oudere heer stelde zich voor
als monsieur Denoyer en zijn begeleider
als M. Gcorgius Martel.
Het is mij een bijzonder voorrecht
kennis met u te maken, verklaarde Restow
stralend.
Misschien kunt u het doel van ons be
zoek wel vermoeden? stak monsieur De
noyer van wal.
Ieder doel, dat mij het genoegen van
uw komst ver&haft, kan mij niet dan aan
genaam zijn, antwoordde Algerius met een
hoofsche buiging.
We zijn hier, monsieur, als vrienden
van Charles Aresne.
Restow glimlachte minzaam.
Dat gele schoothndje commenta
rieerde hij in het Engelsch om in het
Fransch weer te vervolgen: Maar ik
ik ken geen meneer Aresne.
Toch hebt u hem beleedigd gister
avond ih het restaurant van dit hotel.
Is het mogelijk?
We zijn gekomen om uw verontschul
digingen in ontvangst te nemen en indien
die achterwege blijven een ontmoeting
voor te bereiden.
Restow spreidde in een soort wanhoops
gebaar de handen uit.
Maar ik heb uw vriend al eens ont
moet en ik verzeker u, dat dat meer dan ge
noeg is. Ik heb niet de minste behoefte
aan een nieuwe ontmoeting.
Beide heeren verstrakten merkbaar.
Maar u kunt een uitdaging niet af
wijzen, protesteerde Denoyer.
En waarom niet? informeerde
Restow.
De vrienden van monsieur Aresne
keken elkaar aan. Toen barstte de jongste
uit:
Dan, monsieur, bent u een lafaard!
Restow schudde luchtig het hoofd.
Neen, dat is de kwertie niet. Uw
vriend is mij niet sympathiek, maar daar
om wensch ik hem toch niet te dooden.
Of door hem gedood te worden! Ver
onderstelde de oudste sarcastisch.
Ik zou er niet om treuren, als hij het
tijdelijke met het eeuwige verwisselde,
maar ik heb, zooals ik zei geen bepaald
verlangen hem te dooden. Het zou mijn
vrouw onaangenaam aandoen en daarbij
als ik ieder manneke, dat me aan een
schoothondje doet denken, naar de andere
wereld moest helpen, hield ik geen tijd
over voor waardevolle amusement. Ge
lukkig voor monsieur Aresne, dat ik geen
liefhebber ben voor dat soort uitspanning;
anders werd het tijd zijn begrafenis aan te
besteden.
Ik herhaal, dat u een lafaard bent,
voegde de jonge, donkere man hem ge
prikkeld toe.
U vergist u, antwoordde Restow kalm.
=- Fothering, beste kerel, wendde hij
zich daarop in het Engelsch tot Lindsay,
deze heeren hier komen mij uitdagen
tot een duel en daar het droevig gesteld is
met je Fransch, heb je niet gehoord, dat ze
me voor lafaard hebben uitgescholden, om
dat ik weiger te duelleeren. Nu ga ik hen
bewijzen, dat het geen lafheid van me is;
ik zal ze laten zien, wat er met hun dier
baren vriend zou gebeuren, als ik niet
zoo'n goedmoedige ziel was. Z-n je zenu
wen vanmorgen in goede conditie, hè?
Zooals. gewoonlijk, verklaarde
Lindsay ernstig.
Restow sprak weer in het Fransch
verder.
Mijne heeren, ik noodig u uit tot een
voorstelling, die u een improvisatie in den
trant van den beroemden Willem Teil,
zaliger nagedachtenis, zoudt kunnen noe
men. 't Lykt misschien 'n beetje afgezaagd,
maar u zult ongetwijfeld een en al span
ning zijn om te zien of mijn waarde se
cretaris er een paar vingers bij inschiet en
bij uw vriend monsieur Charles terug-
keeren met de mededeeling dat hij zich ge
lukkig mag prijzen den dans ontsprongen
te zijn.
Hij wierp een snellen, plaagzieken blik
naar Lindsay, en klapte toen in zijn han
den, en terwijl zijn gezicht zich in een bree-
den glimlach plooide.
Allons! Allons! Allons!
Met een paar veerkrachtige stappen was
hij bij de tafel en greep een banaan van
een fruitschaal.
(Wordt vervolgd).
Fab»leksmeisjes riepen Koning Leopold van België een
hartelijk welkom toe bij zijn bezoek aan eenige industrieën
te Stratford
Wachtend op de jury tijdens de Engelsche nationale honden-
tentoonstelling te Birmingham
Ue minister van Waterstaat, mr dr. ir. J A M van Buuren (x), bracht
Vrijdag een bezoek aan de schoenfabriek te Bunschoten, waar vele broodeloos
geworden visschers uit Spakenburg en Bunschoten werk hebben gevonden
3)e
Van het strijdtooneel in China. Japansche soldaten trachten een trein die Chineesche troepen
vervoerde en door hen tot ontsporing werd gebracht, weer op de rails te krijgen om voor hun
*ioen doeleinden te gebruiken
Een laatste eerbewijs. De Belgische
minister van Verkeer, Jaspar, hecht
een deeeratie aan de lijkkisten met het
stoffelijk overschot der leden van de
bemanning van het vliegtuig dat te
Ostende veronqe'ukte
De hooge commissaris van Nieuw Zee
land, mr. Jordan, in gesprek met de
aviatrice Jean Batten tijdens de receptie
te Londen ter harer eere
Een tornado teisterde de tabaksonderneming -Sorogedoog" gelegen tusschen
Djokja en Goenoeng Kidoel. waardoor enorme schade werd aangericht.
Vijftien loodsen werden vernield en de aanplant grootendeels vermetiod.
Een foto van de verwoesting
