2)e EeidbehzQou/tmü
De avontuurlijke
opdracht
Tijdens de cross-country der Kon. Militaire Sportvereeniging, welke
Donderdag in de omgeving van Den Haag werd gehouden, werd voor
de deelnemers heete chocolade verkrijgbaar gesteld. De «opper
schenkers» warmen zich bij het vuur
Op het binnenplein van de «Invalides» nam generaal Gouraud deze
week afscheid als militair gouverneur van Parijs. Tijdens de plechtig
heid
Portret van H. M. de Koningin, ge
schilderd door den heer W. G Hofker
in opdracht van de Koninklijke Paket-
vaart Maatschappij
De kapitein van de «Statendam», de
heer J. J. Bijl, is benoemd tot gezag
voerder van het grootste mailschip
der Nederlandsche koopvaardijvloot,
de «Nieuw Amsterdam»
Lord Hantax heelt tijdens zijn verblijf te Berlijn een bezoek
gebracht aan de internationale jachttentoonstelling. De
Engelsche gast bezichtigt de expositie
De opening van het tweedaagsch Vondelcongres in de aula der gemeente-universiteit te Amsterdam
werd Donderdag opgeluisterd door de tegenwoordigheid van den minister van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen, Z. Exc prof. dr. J. R. Slotemaker de BruTne
FEUILLETON
Naar het Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
35) *-
Op dat moment dat hij de deur opende,
trof een zucht zijn oor. Het was Marian
Rayne, die bij de deur stond, in een hou
ding van doodelijke vermoeidheid als
iemand, die bezwijkt onder een last. Ze
droeg een zwart fluweelen cape over haar
avondjapon. Haar rechterhand hield den
deurpost vast, met de linker steunde ze
tegen de deur. Haar hoofd rustte tegen het
paneel. Ze stond daar als een beeld van
vertwijfeling, alsof een almachtig noodlot
haar hierheen gedreven had.
Hij was tot in het diepst van zijn ziel
ontsteld. Als er iemand langs haar kwam
en haar zag.
Juist toen hij een weinig orde had ge
bracht in zijn onthutste gedachten, zucht
te ze weer, hief het hoofd op en zag hem.
Dezelfde blik van herkenning, die hij in
haar oogen had gezien voor ze flauw viel,
kwam weer in haar blik. Ze ving een glimp
op van zijn gezicht, terwijl hij daar in de
donkere kamer stond met het lichtschijn
sel uit de gang op zijn trekken en ze was
volkomen zeker nu Het was alsof ze die
hulpelooze vermoeidheid als bij tooverslag
van haar afviel.
Eer Lindsay zich kon bewegen had ze
de deur opengeduwd en tegelijk hem ter
zijde geschoven. En toen de deur achter
hem gesloten was, hield ze hem in het duis
ter vast.
„Lin Lin Lin....!"
Hij voelde haar heele lichaam trillen. En
wat moest hij zeggen? Het was donker,
maar licht of duisternis, er wa sgeen hoop,
dat een macht op aarde Marian zou kun
nen doen gelooven, dat hij iemand anders
was als Lindsay Trevor!
Hij stad de hand uit en knipte de lam
pen aan. Toen het licht aan was, liet ze
hem los; haar handen vielen omlaag en ze
deed een stap achteruit. Nu leunde ze tegen
den muur en keek naar hem met glanzende
oogen. De bleeke schim, die ze was ge
weest, verdween. Voor zijn verbijsterenden
blik kwam het leven en de kleur op haar
wangen en lippen terug.
„O, Lin", zei ze
Een heeleboel dingen joegen wild door
Lindsay's herinnering. Met een koude,
emotie-looze stem antwoordde hij:
„Er moet hier een vergissing in het spel
zyn. Mijn naam is Trevor Fothering."
En Marian lachte! Het was een zacht,
heel zacht kabbe'end geluid, een fluiste
rend lachje, maar haar oogen lachten ook.
„Lindsay Trevor was mijn neef", ver
volgde hij. „Ik weet dat we op elkaar lij
ken."
Marian's oogen lachten ong steeds.
Ze herhaalde: „O, Lin!" En daarop, met
het uitdooven ineens van den lach: „Lin,
waarom? Ik dacht dat ik de aanleiding
er toe was. O, ik dacht.... Lin....!"
„Ik ben Trevor Fothering", klonk het
stroef
Marian hief met een ruk het hoofd op.
„Goed! Dan hindert het ook niet of ik
met anderen over de gelijkenis spreek.
Met mr. Drayton bijvoorbeeld. Dat zou je
dan niets kunnen schelen, nietwaar?"
Het zou Lindsay integendeel heel veel
kunnen schelen, en zijn gezicht verried
dat.
Met een vlugge beweging pakte Ma
rian hem weer bij den arm.
„O, Lin, Lin, doe niet zoo onmogelijk!
Dacht je dat ik je niet herkennen zou, om
dat je je haar geverfd hebt? Ik ken je im
mers zoo goed, dat de buitenkant er niets
toe doet. Al zou je jezelf knal-groen schil
deren, dan zou ik je nog herkennen! En
Lin kun je me niet vertrouwen?"
Lindsay zei iets, wat hij niet had willen
zeggen.
„Waarom heb je onze verloving verbro
ken?"
De gloed in haar oogen stierf weg.
Dat kan ik je niet vertellen.
Het was toch heusch beter als je het
deed.
Neen, ik kan het niet.
Hij legde een hand op haar schouder en
hier haar kin omhoog.
Kijk me aan, Marian.
Ze keek even naar hem. Er was geen
vreugde meer in haar blik.
Waarom ben je hierheen gekomen,
Marian?
Om jou te zien. Haar ster flakkerde.
Ik moest je zien.
Waarom?
Om zekerheid te hebben.
Dat ik niet dood was?
Hij hield haar nog steeds vast. Ze wend
de het hoofd af.
Ja.
Maar je gaf toch niet om me? Wat
kon het je dan schelen of ik dood was of
leefde? Je hebt zelf gezegd, dat je niet
meer om me gaf?
Er brandde nu een vuur in haar oogen
en haar wangen gloeiden.
Waarom heb je ooit met me willen
trouwen, als je een oogenblik beweert van
een man te houden en dan blij is dat hij
zich verdronken heeft ter wille van haar?
De woorden kwam in een snelle adem-
stooten.
Dacht je d a t? hijgde Lindsay.
Wat moest ik anders danken? Iedereen
dacht het immers. Waarom deed je het
dan?
Ik had nooit kunnen droomen, be
gon Lindsay. Ik Marian, 't was nooit
de bedoeling, dat je dat zou denken. Het
moest den indruk van een ongeluk ma
ken.
Ze bleef hem nog even aankijken, trok
toen haar cape om zich een en wendde
zich naar de deur.
Ik moet weg.
Neen nog een oogenblik.
Ik zal je niet verraden, sprak ze rus
tig en strekte de hand uit naar den deur
knop.
Marian, wat weet je van Drayton?
Ze draaide den knop om, maar hij leun
de met zijn volle gewicht tegen de deur en
hield die gesloten.
Marian, ik weet, dat je bij hem bent
geweest. Ze me waarom.
Ze schudde langzaam het hoofd en be
gon weer te beven.
Toe, Lin, laat me gaan.
Marian heb vertrouwen in me!
Ze wierp hem een eigenaardigen, onvas-
ten blik toe.
Heb ik dat niet?
En toen overweldigde de vreugde van
zijn nabijzyn haar, de onbeschrijfelijke
vreugde dat hij leefde.
O, Lin, kwam het weer over haar lip
pen, als een zucht en hetzelfde oogenblik
lag ze in zyn armen.
Bij de eerste beroering van haar trillen
de lippen, wist Lindsay, dat ze nog van
hem hield. Hij had geen idee, waarom ze
hun engagement verbroken had, maar hij
wist nu dat het niet uit gebrek aan liefde
was geweest. Hij hield haar dicht tegen
zich aan en kuste haar tranen weg.
Marian, verbrak hij eindelijk het
zwijgen, waarom heb je het gedaan? Je
houdt immers van meje houdt immers
nog van me!
Ze lichtte haar gezicht op en kuste hem
bedroefd en met bijna plechtigen ernst.
Ik mag niet
Wat? Mag je niet van me houden?
Neen Lin.
Waarom niet? Heeft Drayton er iets
mee te maken?
Hij voelde haar huiveren.
Marian, vertel me alles. Zie je dan
niet in, dat je me alles moet vertellen?
Ze trok zich een weinig van hem terug.
Misschien. Ik weet niet. Ik moet eerst
nadenken.
Lindsay kreeg met een schok zijn begrip
voor de werkelijkheid terug. Ze mocht hier
niet blijven; het was te gevaarlijk. Met
zijn arm nog om haar heen, zei hij:
Je hebt gelijkt; het is beter, dat je nu
gaat. Maar wil je me morgen ontmoeten?
Ja? Beloof je het me? (Wordt vervolgd).
