DE STRIJD IN SJANGHAI.
De avontuurlijke
opdracht
ProL Huib Luns opende heden te Amsterdam een h'ok- Door Wckspoo- worden voor Zuid Alnkaansche rekening 10 electrische De VondeMentoons>eiling in het museum Fodor »e Amsterdam is heden in
jchrilttentoonstelling door kindoren - De kleuters bij het locomotieven gebouwd, waarvan de eerste thans gereed is tegenwoordigheid van minister-president dr. H Colijn geopend. Een buste
inrichten der expositie van den dichter mag op deze expositie niet ontbreken
3)e Êcictoclie 6ou/ïomt
Een ernstige botsing vond Vrijdag in de gemeente Stompwijk plaats tusschen een dieseltrem en een
veewagen, waarbij de veewagen geheel vermorzeld werd, terwijl de dieseltrein ernstige schade
opliep
De nieuwe reddingsboot der N. Z.
Hollandsche Reddings Mijde Abraham
Fock, is dezer dagen aan de plaatse
lijke commissie te Hollum op Ameland
overgedragen
De strijd in Sjanghai. De Chineesche wijken der stad zijn thans in handen
der Japansche troepen. Hierboven een Japansche atdeeling in hevig gevecht
met de zich tot het uiterste verdedigende Chineezen
FEUILLETON
Naar het Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
30)
HOOFDSTUK XX.
Lindsay ging even over negenen het
huis uit. Hij had een verslag van zijn ge
sprek met Drayton bij zich.
Toen hij zich overtuigd had, dat hy niet
werd geschaduwd Drayton moest na
hun gesprek wel zeker zijn, dat hij niet in
gebreke zou blijven het afgesproken be
zoek aan sir John Gladisloe te brengen
postte hij den brief en begaf zich op weg
naar Portesbery Square. Hij zou den man
dolgraag waarschuwen, maar hij was er
zeker van, dat het geen bluf van Dray
ton was geweest, toen hij zei, dat hij het
hooren zou of zijn instructies uitgevoerd
waren. Hoe daarvan had Lindsay geen
idee.
Toen hij aan de bel van No. 7 Portsbery
Square trok, drong het tot hem door, dat
hij van alle karweitjes die hij ooit in zijn
leven verricht had d i t hem het meest te
genstond.
Hij werd in een studeerkamer gelaten en
terwijl hij wachtte, liet hij zijn blik over
het interieur dwalen. En direct stelde hij
vast, dit was de kamer van een gefortu
neerd man, maar tevens van een man met
gevoel, geest en smaak.
Aan den wand tegenover de schrijftafel
hing het portret van een vrouw met groo-
te, droeve oogen, een vrouw, om wie een
sfeer van teere waardigheid was. Het haar
boven de donkere oogen was zilverwit,
de lange bleeke vingers hielden een roode
anjelier omvat.
Lindsay was nog in de beschouwing van
het schilderij verdiept, toen de deur ge-
geopend werd en sir John Gladisole bin
nentrad, lang en schraal, met een grijs ge
zicht en grijs haar en het uiterlijk van een
man die slecht slaapt. Hij bleef staan ach
ter de gesloten deur, keek lusteloos naar
den bezoeker en zei:
Mr. Smith?
Eh ja, antwoordde Lindsay onze
ker. Hy had besloten de rol van afperser
te spelen, zooals Trevor Fothering die ge
speeld zou hebben. Froth zou ongetwij
feld zenuwachtig geweest zijn.
Den geheelen tijd hield zyn geest zich
bezig met de vraag hoe Drayton het ge
sprek controleeren kon. Er moest zich in
Gladisloe's huis een spion bevinden, die
door Drayton betaald werd. Lindsay had
zich al vergewist, dat er zich geen luiste
raar achter de gordijnen bevond en aan
de deur luisteren zou te riskant zijn. Maar
er kon gemakkelijk genoeg een buis aan
gelegd zijn uit een hoek van de met zwa
re acanthusbladeren en granaatappelen ver
sierde zoldering naar een der bovenka
mers. De opening van zoo'n verbinding zou
niet opvallen.
U hebt een afspraak gemaakt, begon
sid John kortaf en op een afstand.
Ja, zei Lindsay weer.
Sir John liep het vertrek door. zoo ver
mogelijk uit zijn buurt blijvend. Hij begaf
zich naar zijn schrijftafel en vervolgde:
Wilt u zoo goed zijn mij het doel van
uw komst mee te deelen?
Lindsay kwam een stap naderbij.
Ik ben hier, sprak hij nerveus, eh
in vervolg op onze correspondentie van
15 en 21 December en 2 en 7 Januari.
Sir John keek hem van onder zijn rechte
grijze wenkbrauwen aan.
Lindsay moest zijn houding bewonderen.
En?
Lindsay bevochtigde zijn lippen.
Ik kom u zeggen, dat de zaak niet
verder schriftelijk zal behandeld worden.
Zoo? zei sir John. Is dat alles?
Eh neen er is nog een bood
schap.
En die is?
U moet beginnen met de salarissen te
verlagen van al uw personeel en dat bin
nen veertien dagen.
Het grijze gezicht werd zoo mogelijk nog
gi ijzer.
Zoo? klonk het weer. is dat alles?
Eh neen. U moet met die. salaris-
veimindering doorgaan tot er een staking
uitbreekt.. Die staking moet niet later dar
ce eerste week van Februari beginnen
En de bedoeling is, dat de ontwape-
nmgspolitiek van de regeering de schuld
krijgt van de loonsverlagingen.
Geen spier vertrok in sir John's gezicht.
Zijn oogen gleden langs Lindsay heen.
L:ndsay had het gevoel, dat hij te min was
om door dezen fijnen, ouden man aangeke
ken te worden.
Zonder zich te bewegen, sprak sir John:
Weet u, dat op afpersing levenslange
gevangenisstraf staat?
Lindsay vond het beter hierop niet te
ói.twoorden.. Hij bleef zwijgen. Na een
poosje vervolgde sir John:
Is dat alles, wat u mij te zeggen hebt?
Eh het hangt van u af.
Verklaar u nader.
Het hangt van uw antwoord af, ver
duidelijkte Lindsay.
En als ik geen antwoord te geven
heb?
Eh ik denk, dat het gelijk staat
met een weigering van de eh voor
waarden.
U kunt het uitlegen zooals u ver
kiest.
Als u weigert, hernam Lindsay,
moet ik u mededeelen wat de volgende
stap zal zijn.
Sir John, die naast de schrijftafel stond,
had een hand er op gelegd, hij steunde
nu licht op die hand.
Breng uw boodschap over, verzocht
hij, nog steeds met dezelfde beheerschte
stem.
Als u weigert, moest ik u zeggen dat
een afschrift uit het register van de St.
Mary's kerk in Goldingham, gedateerd 8
Mei 1903 gezonden zal worden, met eh
andere bewijsstukken naar het parket
van den officier van justitie.
Zijn zelfbeheersching liet sir John niet
inden steek. Na een oogenblik nam hij
zyn hand van de tafel en richtte zich hoog
op.
Als de muren en het dak van een huis
instorten, is het beter nergens op te steu
nen.
Is dat alles? vroeg hij andermaal.
Lindsay moest zich dwingen verder te
gaan.
Nog niet.
Zeg dan, wat u verder te zeggen
hebt.
Ik moet u zeggen, dat, ingeval van
uw overlijden, dezelfde inlichtingen aan
de pers verstrekt zullen worden.
Het was hem ten eenenmale onmogelijk
den naam van de vrouw met de droevige
oogen, die, met de roode bloem in de ten
gere handen, op hen neerkeek, in dit ont-
eerende gesprek te sleepen. Als Drayton
door zijn luistervink van zijn nalatig
heid hoorde, zou hij die aan zenuwachtig
heid toeschrijven.
Een oogenblik keek sir John hem aan.
Een vluchtig rood kroop tot aan de wor
tels van het dikgeplante grijze haar.
Daarna wendde de edelman zijn blik af.
Ik zal mijn antwoord geven later,
zei hij na een moment van stilte. U
doet beter nu heen te gaan.
Lindsay vertrok.
Toen de deur achter hem gesloten was,
bleef sir John een minuut of vijf op de
zelfde plek staan. Toen gaf hij een ruk
met zijn schouders en ging het vertrek uit,
een breede, gemakkelijke trap op, naar een
kleine kamer op het eerste portaal.
Daar wachtte het origineel van het
schilderij op hem. Lady Gladisloe zat in
den hoek van een sofa, het hoofd met het
zilverwitte haar rechtop, de fijne bleeke
handen samengevouwen op haar knie. De
kamer was helder verlicht en het licht
schijnsel speelde op de glanzende kleu
ren van de geborduurde Chineesche shawl,
die om haar tengere gestalte gedrapeerd
was Haar blik was naar haar handen ge
richt geweest, maar toen de deur open
ging hief ze haar oogen op en glimlach
te. Het was een hartbrekende glimlach.
(Wordt vervolgd).
