NA DEN PAKHUISBRAND
De avontuurlijke
opdracht
FEUILLETON
Naar het Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
M)
Uit den nevel achter hen kwamen ge
tempte voetstappen en het geluid van
groote, zachte voorwerpen, die tegen el
kaar bonsden.
Mabel! zei Elsie verschrikt fluisterend.
Mabel en vier hoedendoozen maakten
zich uit den mist los.
Ik vind je echt gemeen om er in je
eentje vandoor te gaan en mij met al
die doozen te laten sjouwen! Echt gemeen,
hoor!
Mabels anders zoo zachte, haast teeme-
rige stem klonk nu schril van boosheid.
Elsie nam twee doozen en Jimmy de an
dere twee.
Het spijt mij verschrikkelijk, hoor. Je
moet het me maar niet kwalijk nemen.
Heeft ze nog hoeden gehouden?
Drie, antwoordde Mabel, een beetje
verteederd. Ze heeft ze in een razend
tempo allemaal na elkaar opgepast en con
tant betaald.
Jy mag de heele provisie houden, zei
Elsie edelmoedig.
O, neen, dat wil ik niet. We deelen
eerlijk.
Neen ik ben weggeloopen. Ze kwam
dichter op Mabel toe en vroeg op gedemp-
ten toon: Heeft iemand naar me ge
vraag in het huis?
Neen. Waarom zouden ze? Ze nam de
hoeden en ik ging weg. Maar ik vond het
echt gemeen van je.
Wees niet boos, beste kind ik zal
heusch nooit weer zoo onaardig zijn.
Het was over zessen toen ze den winkel
bereikten. Jimmy wachtte op den hoek en
even daarna haastte Elsie zich weer naai
hem toe.
Dat is klaar, gelukkig. Nu naar Blen
heim Square!
HOOFDSTUK XVL
Lang voordat ze op Blenheim Square
aankwamen, vroeg Elsie zich af welke im-
pulsie hen daarheen voerde. Toen Jimmy
Thurloe haar verteld had dat hij den geest
van Lindsay Trevor had gezien, was het
net of twee electrische draden tezamen
waren gebracht en contact gemaakt had
den. Ze had den stroom door zich voelen
heengaan. Die eerste oogenblikken had zij
een gewaarwording gehad, dat 't doodeen
voudig zou zijn hier te wachten en te zieh
of Lindsay Trevor's geest naar het huis
zou komen, waar Restow woonde en of die
geest op aarde was teruggekeerd in de ge
daante van Trevor Fothering.
Maar nu zij en Jimmy op het plein lie
pen scheen de heele zaak haar een won
derlijke combinatie van onwaarschijnlijkhe
den. Jimmy was door een toevallige gelij
kenis bedrogen, en als dat niet het geval
was, dan had de man, dien hij had gezien,
alle gelegenheid ghad on weg te komen.
Het zou misschien uren duren voor hij zich
vertoonde....
Je mocht me langzamerhand wel eens
vertellen, waarom je met hierheen ge
sleept hebt, zei Jimmy.
Er is een plantsoen midden in Blen
heim Square, omgeven door een ijzeren
hek, dat haast schuil gaat onder laurierboo-
men. Elsie en Jimmy stonden met hun rug
tegen het hek en keken naar de straat
lantaarn, die den mist als een doorzichtig
geel-gekleurd waas tegen Restow's huis
deed schijnen. Lichte windstooten sloege
bovendien af en toe een bres in den ne
vel en dan was er een open ruimte, waar
in zij duidelijk de monumentale stoep kon
den zien.
Ik wil hem spreken als hy komt.
Maar waarom, in vredesnaam?
Ze liet zijn vraag onbeantwoord en ging
door:
Ik wil ook, dat jij met hem spreekt.
Ik wil, dat je naar hem toegaat en zegt:
„Hallo Trevor! Je bent toch Lindsay Tre
vor? Zeg vooral Lindsay.
Dat kan ik niet. Zóó bevriend was ik
niet met hem.
Wat komt dat er nu op aan? Je kunt
zijn naam toch zeker wel zeggen?
Maar niet op die manier. Hij zou den
ken dat ik niet wel was. Er bestaat wel
eenigen afstand tussehen een beginnend
journalist en de mededirecteur van een
groote uitgeverszaak als Hamilton Rea-
burn.
Is hij dat? vroeg Elsie.
Dat was hij. Ik heb je toch verteld
dat de arme kerel bij een vliegongeluk om
het leven is gekomen.
Als je hem gezien hebt, heeft hij geen
ongeluk gehad, meende Elsie.
Hel kan niet anders of het moet een
sprekende gelijkenis zijn.
Elsie omklemde zyn arm met beide han
den.
Daar komt iemand, waarschuwde ze
bijna toonloos.
Van den weg drong het geluid van voet
stappen tot hen door. Toen vlak onder de
lantaarn, verscheen uit den mist de ge
stalte van een man, met zijn rug naar hen
toe, zijn hoofd en schouders geweldig, als
een schaduw op een verlicht scherm ge
projecteerd Hij liep de stoep op. De deur
ging open. Hij stond als een groot, zwart
silhouet tegen het licht, dat naar buiten
stroomde.
Jimmy, verbaasd, werd zich bewust, dat
Elsie zich half verborgen had tussehen
hem en het hek, het gezicht tegen de
mouw van zijn jas, over haar heele lichaam
trillend.
Maar meisjelief wat is er?
Is hij weg?
Die oude vogelverschriker. Ja hoor!
Is dat een kennis van je? Hij voelde hoe
ze beefde en drukte haar vriendschappelijk
beschermend tegen zich aan. Hy is
heusch verdwenen.
Neen, Jimmy, je mag me niet kussen
En nog eens als de geest komt, moet je
heusch tegen hem spreken. Noem zijn
naam en geef hem een boodschap van mij.
Hè? klonk het verbluft.
Ja, ik heb hem iets heel belangrijks
te zeggen. Het is het beste, dat hy onmid
dellijk naar Santa komt.
Moet ik dat zeggen? vroeg Jommy,
ernstig nu.
Je moet zeggen: Elsie Manning heeft
u iets heel belangrijks mee te deelen. Wilt
u direct bij Santa komen?
Jimmy legde een hand op haar schouder.
Hoor eens even, je laat mij duizelen.
Heb jy Lindsay Trevor gekend?
Jimmy, ik kan geen vragen beant
woorden.
Waarom spreek je hem zelf niet aan?
Dezen toon had ze nog nooit van Jimmy
gehoord.
Dat k a n ik niet.
Ze zouden mij misschien zien. Hij kon
nog niet haar woorden opvangen, zoo zacht
sprak ze. Jimmy, als je van my houdt....
O, daar speculeer je op, hè?
Jimmy!
De bruuske klank in zijn stem deed haar
met een schok tot het besef komen, dat
wat ze zonder ernstige bedoeling had ge
zegd hem ernstig genoeg moest lijken. Ze
gingen al zes maanden op zoo'n prettigen
kameraadschappelyken voet met elkaar
omze hadden als een van hen beiden
geld had samen gedanst en gegetenze
hadden elkaar af en toe een kus gegeven
op de manier van moderne, onsentimentee-
le jeugd. De ruwe geprikkelde toon, waarop
Jimmy gesproken had, scheen een nieuw,
ongekend element in hun verhouding te
brengen.
Doe niet zoo dwaas, Jimmy Toen op
eens greep ze zijn arm weer. Daar komt
hy! Jimmy och toe!
Lindsay Trevor kwam den hoek van het
plein om. Hy was den man, dien hij volg
de, uit het oog verloren en hoopte maar dat
niemand hem gevolgd was. De heele ge
schiedenis was als deze mist je kon
niets duidelijk onderscheiden telkens
ving je een glimp op en dan gleed alles
weer in onzichtbaarheid terug. Een mooie
ontmoeting was dat geweest met Thurloe
dat had eventjes gespannen! De mist
was hem te pas gekomen.
(Wordt vervolgd).
E.ieh Kleiber reoele.-t mei hel Conce.lgeboew.orke.t Ie Bij hun aankomst .n New Yo.k Bee.n.m. aan hel mia. nationaal sp.ing- Koningin weduwe Mary van Engeland heelt een bezoek gebracht aan de
Amsterdam voor de uitvoeringen van Strauss «Rosenkavalier» concours werden luit. kolonel L R de Kruytt en ritmeester Pahud de Mortanges
onder auspiciën van de Wagnervereeniging verwelkomd door den Amerikaanschen kapitein Ladue (midden) tentoonstelling van werkstukken, vervaardigd door oorlogs-invaliden
3)e £aicbelie 0ou4cmt
Nu de nablussching der resten van de pakhuizen aan de Rijnhaven te
Rotterdam geëindigd is, wordt alles, wat na den brand nog is overgebleven,
gesloopt
De nieuwe «Mauretania» voor de
Cunard- White Star Line is te Birken
head in aanbouw Het zeekasteel zal
een waterverpiaatsing van 33000 ton
hebben
Mr. G. W. J. baron van der Feltz,
burgemeester van Zuidlaren, is met
ingang van 15 November as. benoemd
tot burgemeester der gemeente Voorst
