DE STRIJD IN HET
VERRE OOSTEN.
De avontuurlijke
opdracht
De stadsreiniging te Assen zuivert een straat van mosterdgas
tijdens de luchtbeschermingsoefeningen, welke deze week in
Drente werden gehouden
De geredden van het vrachtschip Oued-Mellah, dat in de
Middellandsche Zee door twee vliegtuigen van onbekende
nationaliteit werd aangevallen, na hun aankomst op het station
te Marseille
De Geldersche Industrieele Club organiseerde Woensdag een
excursie naar de hoofdstad, waarbij o m. ook een bezoek aan
de wert van de Ned. Scheepsbouw Mij. werd gebracht. Het
gezelschap tijdens de bezichtiging van de in aanbouw zijnde
scheoen
De bariton Luigi
Montesanto in een
der scènes tijdens
de repetities der
ItaliaanscheOpera,
die Zaterdag het
seizoen opent met
Verdi's «Nabucco»
De strijd rond Sjanghai Japansche soldaten nemen na een bombardement
door hun luchtstrijdkrachten een der getroffen huizen onder schot om even-
tueele achtergebleven verdedigers onschadelijk te maken
Najaarsstemming op de Oostzee. Visschersbooten in den
herfststorm
FEUILLETON
Naar het Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
11.
Een rilling liep langs Lindsay's rug. Het
was hem niet duidelijk, waaróm deze
woorden hem een huivering bezorgden
maar zij deden het. Een driftige uitval
volgde.
Wat wilt u eigenlijk mr. Drayton?
Drayton scheen als het ware boven hem
te hangen, zelfs met zijn gebogen rug was
hij nog een hoofd grooter. Toen ging hij
achteruit.
Ik wil zekerheid hebben omtrent je
discretie.
Lindsay's schouders maakten een ruk
kende beweging.
Hoe kan ik u die geven?
Dat zal ik je zeggen. Maar eerst
houd je vol, dat je niets verteld hebt?
Zeker.
Waarom had je die ontmoeting met
Elsie Manning dan?
Wanneer? waagde Lindsay stoutmoe
dig.
Of wil je het ontkennen? Je werd in
het oog gehouden. Dacht je dat ik geen
voorzorgsmaatregelen genomen heb? Je
bent hier om twee uur vandaan gegaan,
op weg naar Rillbourne. Je had je bagage
in den auto en je chauffeerde zelf. Je vond,
dat het slim van je fras, hè? Je stopte in
Cannington Square, parkeerde daar en
ontmoette miss Manning op den hoek van
Leaham Road. Je hebt voortdurend met
haar op en neer geloopen en gepraat. Een
half uur duurde het onderhoud. Toen je
afscheid van haar genomen had, stapte je
weer in den auto en vervolgde je reis naar
Rillbourne. Maar je bereikte het doel van
den tocht niet, omdat je in Great West
Road tegen een vrachtwagen aanbotste en
naar een ziekenhuis werd gebracht. Dien
zelfden avond werd je naar een particu
liere ziekeninrichting vervoerd. Je ziet dus,
dat je niet tegen me hoeft te liegen. Je
hebt een half uur met Elsie Manning ge
sproken. Ik wil weten wat je gezegd hebt.
Lindsay grinnikte. Froth hield er een ir-
riteerende manier van grinniken op na.
Mijn beste mr. Drayton, wat zeg je
tegen een jong meisje?
Wat zeg je tegen miss Manning?
Laat eens kijken zei Lindsay bedacht
zaam. Ik moet het toch zoo nauwkeurig
mogelijk navertellen nietwaar? Ik ge
loof, dat ik „Hallo" zei, maar ik durf er
geen eed op te doen. En toen nu, ik
meen dat ik zei, dat ik blij was haar te
zien maar daar durf ik evenmin een eed
op te doen.
Drayton's blik werd feller.
Speel alsjeblieft niet voor gek! Wat
zei je tegen miss Manning?
Lindsay keek hem strak aan.
In den zin waarin u het bedoelt
zei ik niets.
In zeker opzicht was hij bezig zy'n sche
pen achter zich te verbranden. Froth zou
misschien voor Drayton gecapituleerd heb
ben Lindsay wist het niet. Wat hij wèl
wist was, dat hij, nu hij als Froth was ge
accepteerd, op zijn eigen manier verder
moest gaan.
Is dat de waarheid? drong Drayton.
Zeker, is dat de waarheid, bevestig
de Lindsay. Waarom zou ik haar iets
vertellen?
Drayton bleef hem aankijken.
Inderdaad, hernam hij, waarom zou
je haar iets vertellen? Het zou te gewaagd
zijn. Veel te gevaarlijk voor haar en voor
jou. Je kunt gerust zeggen fataal.
Ik heb haar niets gezegd, herhaalde
Lindsay een tikje ongeduldig.
Drayton ging naar de deur, maar voor hij
die bereikte, keerde hij zich nog eens om.
Ik vertrouw niemand, sprak hij.
Denk daaraan. Als je iets tegen het meisje
loslaat als je ook maar één woord rept
van het bedroefde kleine beetje dat je weet,
zal ze van het tooneel verdwijnen. Voor óns
lever je geen gevaar op wij hebben vol
doende voor onze veiligheid gezorgd. Maar
je teekent haar doodvonnis en het jouwe!
Hij opende de deur, liep langzaam over
den drempel en draaide zich voor de twee
de maal om.
Over een paar dagen krijg je je orders,
zei hij en sloot de deur.
Lindsay bleef een paar minuten onbe
weeglijk staan. Hij had het gevoel, dat de
deur wel weer zou kunnen opengaan en hij
Drayton nog zou zien staan. Hij wachtte.
Maar de deur bleef licht. Hij liep er heen
en draaide den sleutel om. Toen haalde hij
het briefje uit zijn mouw en las het.
Het had geen aanhef en het was in een
aardige meisjeshand geschreven, op een
velletje goedkoop papier met de letter „E"
er op gedrukt.
„Ik moet je spreken. Waarom kan ik
niet in de ziekenverpleging komen? Ik
zie niet in waarom ik je niet zou kunnen
bezoeken. Wie zou het te weten komen?
Als je er werkelijk Maandag uit mag ont
moet me dan Dinsdag op dezelfde plaats
als den laatsten keer Ik reken er vast op,
ik ben er om kwart over zes.
E. M."
HOOFDSTUK XII
Den volgenden dag wijdde Lindsay zich
aan het inhalen van den achterstand in
Restow's correspondentie. Zijn betrekking
was werkelijk een senecure. Hij vroeg zich
af, hoe lang Froth het volgehouden zou
hebben. Het scheen Restow's gewoonte te
zijn van zijn schrijftafel af zijn secretaris
een paar woorden toe te bijten, waaruit de
ze dan een brief moest samenstellen. „Zeg
neen. Zeg ja. Hij vraagt te veel."
In lunchtijd had Lindsay een uurtje voor
zichzelf. Hij las zijn doodsbericht en de
bijzonderheden van zijn tragisch uiteinde,
in een half dozijn verschillende kranten. Er
werd met waardeering over zijn eerste boek
gesproken en als dramatische bijzonderheid
meegedeeld, dat een tweede juist ter perse
was.
Daarna zat hij weer aan de schrijfmachi
ne tot vijf uur, op welk tijdstip Rettow
hem zei, er mee uit te scheiden. Tot ze
aan waren met de correspondentie zou
er van half tien tot vijf uur gewerkt wor
den. Later kon het wel kalmer aan, meen
de de millionnair.
i
Om half zes verliet Lindsay het huis. Hij
had een afspraak met E. M. Elsie Man
ning. Ze zou hem op dezelfde plek ont
moeten en daar om kwart over zes zijn. Als
Drayton niet zoo vriendelijk was geweest
hem in te lichten, had hij op geen stukken
na geweten waar ze ergens in de uitge
strekte wereldstad op hem wachtte!
Hij wandelde langzaam het plein over,
sloeg de smalle straat in, die van Bleinheim
Spuare in Noordelijke richting loopt en na
eenige keer en een hoek te zijn omgegaan,
belandde hij op een breeden, drukken
verkeersweg, die helder verlicht was. Hij
was overtuigd, dat hij geschaduwd werd,
niet omdat hij dit had gemerkt, maar om
dat hij wist, dat Drayton hem in de gaten
zou houden.
Hij kocht een krant en keek die op den
drempel van den boekhandel in, één oog
op de straat gericht, spiedend naar een mo
gelijken achtervolger. Hij zag niets bijzon
ders, liep een zijstraat rechts in, vervolgens
en straat links en ging een stoep bui
ten den lichtkring der lantaarns op, als
of hij aan een bel wilde trekken. Hij bleef
vy'f minuten staan en wachtte of iemand
den hoek omkwam. Niemand verscheen
echter. Lindsay daalde snel de stoep af,
haastte zich de straat uit, tot hij weer in
het drukke verkeer kwam en nam een bus.
Tweemaal stapte hij over, scherp uitkij
kend. Eindelijk bereikte hij Cannington
Square.
Hy wist nu, dat hij niet gevolgd was. Hy
moest nu afwachten of er iemand in Can
nington Square en Leaham Road kwam op
dagen. Dat moest hy fiskeeren.
I (Wordt vervolgd).
