30-JARIG JUBILEUM VAN DE
KON. NED. VER. V. LUCHTVAART.
De avontuurlijke
opdracht
3)e £öld^cHe6ou4am
Jan Zeegers (rechts), winnaar van den door de Haagsche
«thletiekvereeniging «Trekvogels» georganiseerde» veldloop,
tijdens het nemen van een hindernis
In het Feyenoord-stadion te Rotterdam werd Zondag de voetbalwedstrijd Feyenoord Stormvogels
gespeeld, welke in een 3-2 overwinning voor de Rotterdammers eindigde. Een snapshot voor
het doel van Stormvoge's
De Kon Ned Ver. v. Luchtvaart vierde Zaterdag haar 30-jarig bestaan.
Een toto tijdens de reünie op het vliegveld Ypenburg, waarop talrijke
autoriteiten op luchtvaartgebied aanwezig waren
De Pooische gezant, Z. Exc W. Babinski, heeit Zaterdag te Seheveningen De president van Turkije. Kemal Ataturk, heelt persoonlijk de hertstmanoeuvres
het Poolsch Zeemanshuis oiticieel geopend. Tijdens de openingsrede van den van het Turksche leger in de omgeving van Smyrna bijgewoond. De presi-
gezant dent bestudeert de staikaart
Met de IJmuider treiter Y 115 arri
veerde Zondagavond te IJmuiden de
bemanning van het op de Noordzee
vergane Noorsche m.s. «Aarssen». De
aankomst van de geredde bemaning
Hooiamgenieur C Biemond. d*e ernstig
in aanmerking komt voor de benoeming
tot directeur van de Gemeentewater
leidingen te Amsterdam
FEUILLETON
Naar het Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
14)
Lindsay volgde den bediende naar zijn
kamer. De marmeren staatsietrap voerde
naar de eerste verdieping, waar de voor
naamste vertrekken waren gelegen. Hij
zette zijn tocht voort in de lift, die hem
naar de derde étage bracht en ontdekte,
dat hem een paar ruime, behagelijke ka
mers waren toegewezen; zit-, slaap- en
badkamer. De vensters hadden uitzicht op
wat eens een binnenplaats moest zijn ge
weest. De ruimte was thans ter hoogte
van de tweede verdieping overdekt met
ondoorschijnende glastegels, die niets ont
hulden van hetgeen zich er onder bevond.
Het huis lag in een vierkant om de vier zij
den van deze met glas bedekte binnen
plaats. Lindsay dacht bij zichzelf, dat het
wel een poosje zou duren eer hij den weg
leerde in dit labyrinth.
Toen gingen zijn gedachten terug naar
Restow. Hij had de vuurproef doorstaan,
zelfs toen Restow's machtige hand hem bij
den schouder gegrepen en naar zich toe
gekeerd had. Die kerel had de kracht van
een stier! Hij zou een gevaarlijke vijand
zijn, maar in geen geval vervelend....
Neen, saai zou het leven onder Restow's
dak niet worden.
Lindsay wendde zich met een lach van
het venster af.
HOOFDSTUK X.
Het was niet de bedoeling, hoorde Lind
say, dat hij met Restow at; zijn maaltijden
zouden hem op zijn zitkamer worden ge
bracht. Het was een opluchting voor hem,
maar hij vroeg zich af, hoe Froth dat zou
zijn bevallen. Die was nooit erg dol ge
weest op zijn eigen gezelschap....
Toen hij klaar was met zijn diner, vroeg
hij den weg naar de bibliotheek. De lift
bracht hem in de groen marmeren hall,
hij sloeg een gang aan zijn rechterhand in
en door een pompeuse, met beeldhouwwerk
versierde deur, kwam h(j in een stille zaal
met meer boeken, dan hij ooit in een par
ticuliere woning bijeen had gezien.
Een minuut of tien had hij langs de
kanten gedwaald, hier en daar een boek van
afnemend en het inziend, toen een scha
duw gleed over de bladzijde, die hij juist
omsloeg. Hij keek over zijn schouder en
stond van aangezicht tot aangezicht met
een mageren man in een kaal 'wan pak.
Hij was lang en met zijn lange, dunne ge
stalte en de naar voren gebogen rug, waar
door zijn hoofd zoo vlak bij was, deed hij
Lindsay onweerstaanbaar denken aan een
roofvogel. De man moest sluipend, zijn bin
nengekomen Lindsay had niets van zfjn
nadering gemerkt. Hij was blij, dat hel
boek, dat hij in de hand hield er een was,
waarmee ook Froth had kunnen aangetrof
fen worden
Hij deed een stap achteruit, een gevoel
van aan afkeer grenzende ergernis terug
dringend en zei:
Mr. Drayton....
De man maakte een lichte hoofdbewe
ging. Hij had onverzorgd grijs haar en
fletse oogen. Zijn rechter wijsvinger zat
vol inkt en was bruin van de nicotine.
Lindsay dwong zich tot een lach.
Mr. Restow heeft mij aangeraden hier
de gapingen in mijn algemeene ontwik
keling aan te vullen.
Drayton gluurde door half-toegeknepen
oogen. Nu leek hij nog meer op een roof
vogel ook door zijn spichtigen, beweeglij
ken nek, met een krans van grijze haren er
overheen hangend alsof het veeren waren.
Hij begon een wandeling door het ruime
vertrek.
Nu, daar hebt u dan volop gelegenheid
voor, zei hij. En daarop, met dezelfde
klanklooze stem: Bent u weer heele-
maal heen over de gevolgen van het on
geval?
Lindsay's hart klopte heftig. Kende Dray
ton Froth? Had hij Drayton moeten ken
nen. Had hij laten blijken, dat hij hem
niet kende? Hij was er niet zeker van.
O, ja, dank u, antwoordde hij
Drayton sprak weer. Een wanhopig
naargeestige kerel.
Het was een zenuwschok....
Ja, min of meer wel.
Drayton's vingers bewogen langs een rij
boeken. Zijn nagels waren niet al te
schoon.
Een zenuwschok een angstaanval.
Het zou niet goed zijn, er nog een te krij
gen
Wat bedoelde de kerel met die opmer
king? Zinspeelde hij ergens op? Lindsay
haalde een kostbaar ingebonden Shake-
speare-deel uit de kast en opende het.
Och het had eigenlijk niet veel te be-
teekenen.
Je kunt nooit weten, hoe een zenuw
schok iemand aanpakt, klonk Drayton's
stroeve, krakende stem. Het moet je tot
voorzichtigheid aanmanen voor een vol
genden keer.
Lindsay klapte het omslag van het boek
dicht. Als achter deze eigenaardige uit
latingen van mr. Drayton een diepe zin
verborgen lag, moest Froth daar ongetwij
feld met teekenen van zenuwachtigheid op
reageeren. Het plotselinge dichtslaan van
het boek, kon als zoo'n teeken gelden.
Voor een volgenden keer, herhaalde
Drayton.
Lindsay's handen frommelden aan het
boek. Er was geen twijfel aan, of Froth
kreeg een waarschuwing.
Eh ja, zei hij en hij constateerde
tot zijn voldoening, dat zijn stem onvost
was.
Drayton, die was blijven stilstaan, her
vatte zijn wandeling.
Een goed geheugen is een waardevol
bezit, verklaarde hij.
O, zeker, mnmpelde Lindsay Het in
teresseerde hem, wat Drayton verwachtte
dat hij zich zou herinneren.
Mr. Drayton wendde het hoofd om
Lindsay had een gier precies zoo den kop
zien omdraaien.
Ten minste als men zich de juiste din
gen herinnert, verduidelijkte de krakende
stem.
Ehnatuurlijk.
Mr. Drayton liep verder. Het was dat
voorovergebogen, magere bovenlijf, dat
aan zijn loopen het karakter van sluipen
gaf.
Het is even gevaarlijk je te herinne
ren wat je behoort te vergeten, als te ver
geten, wat je je behoort te herinneren.
Hij stopte bij een deel van den muur, dat
een door boeken gemaskeerde deur bleek
te zijn. Die draaide naar binnen open en
gaf toegang tot een aangrenzende kamer,
van de bibliotheek gescheiden door een
doorgang, tegen welks wanden eveneens
boekenplanken waren aangebracht. Lind
say zag een hoek van een schrijftafel en
een leeren stoel.
Op den drempel wachtte Drayton even.
Herinner je de verkeerde dingen niet,
Fothering, vermaande hij en duwde de
deur dicht.
Lindsay staarde naar de ruggen der boe
ken, die haar aan het oog onttrokken.
Froth was ongetwijfeld doorzien.- Hij, als
Froth, had een waarschuwing gekregen
van Drayton. Er kwamen dingen, die hij
zich niet moest herinneren, en dingen die
hij niet vergeten moest. Hij zag het ge
vaar als een gladde, smalle bergrand voor
zich afgeteekend. Hij moest zich langs
dien rand bewegen zonder naar een van
beide zijden omlaag te storten. En hij
moest zijn weg vinden in het duister.
Wanneer en waar had Froth Drayton
ontmoet? Had hij hem ontmoet? Lindsay
dacht van wel. Fi.ch was uit Frankrijk
naar Engeland overgestoken en direct op
weg gegaan naar Rilbourne. Was dat zoo?
Tijdens den rit naar Restow's landgoed
was het ongeval hem overkomen. Dat
stond in elk geval vast. Maar was hij op
zijn doorreis in Londen gebleven? Was hy
hier geweest?
i (Wordt vervolgd).
