Draverijen te Laren.
Om een Kind
Z. Exc. minister mr. J. A. de Wilde heeft Woensdag te Bergen op Zoom
het nieuwe bacteriologisch laboratorium van het bestuur der visscherij op
de Zreeuwsche stroomen officieel geopend. De minister bekijkt vol belang
stelling een der te onderzoeken objecten
Tsjecho Slowakije rouwt over het verscheiden van oud-president Masaryk.
In de straten van Praag hangen huis aan huis de vlaggen halfstok
De manoeuvres in Normandië. De leden van den Franschen Panne tijdens den rit naar het .gevechtsterrein" der Lichte Brigade, die tot
generalen staf geven aan buitenlandsche militaire gasten uit- oo c l i l ji j j a l, l
legging omtrent de oeteningen 28 September oefen,ngen hoedt in den Achterhoek
Van de 26.300
vaten haring, be
stemd voor Rus
land, liggen in Rot
terdam 13 500
vaten gereed om
verscheept te wor
den
Na het overlijden van oud-president Masaryk. Het stoffelijk
overschot van den ontslapen staatsman op het doodsbed
Door de Gooische Landbouw-Sportvereeniging werden Woens
dag op den Eemnesserweg te Laren kortebaan-prijzendraverijen
georganiseerd om de .Gouden Zweep", waarvoor de beste
©n snelste paarden uit het land waren ingeschreven. Een
moment tijdens de race
FEUILLETON
ROMAN VAN NORBERT GARAI.
25)
Met de linkerhand houdt Kitty den hals
van de luit omklemd, terwijl zij met de
rechter de vingers van het kind over de
snaren leidt. Tot haar verbazing bemerkt
zij, dat Maud met het grootste geduld steeds
weer het lied van Hansje, die alleen de wij
de wereld introk, opnieuw begint, net zoo
lang tot zij Kitty's behulpzame hand niet
meer noodig heeft.
Het blijkt, dat Maud een uitstekend mu
zikaal gehoor heeft, want wanneer zij een
verkeerde toon aanslaat, corrigeert zij zich
zelf onmiddellijk.
Kitty voelt de trots van de paedagoog, die
de, in het kind sluimerend'; talenten heeft
vermogen te ontdekken. Lat geeft haar ten
minste eenige troost voor den aanblik van
de, op de rivier drijvende boot met haar
beide inzittenden, wier uitbundige vroo-
lijkheid tot op de veranda van het weekend
huisje doordringt.
Zij zet Maud bij zich op schoot.
O, wat dat beteekent, niet alleen te zijn.
Iemand om zich heen te hebben, wien men
zijn liefde en zorg kan geven. Wat een won
derlijke, overweldigende gewaarwording
is deze, zoo onverwacht in haar ontwaakte
moederliefde.
Ach Maud, meisje, wat beteekent Danny
eigenlijk voor ons?
Zij knipt met haar duim en wijsvinger
in de lucht en trekt daarbij een zoo verach
telijk gezicht, alsof zy met deze geste
Danny voor eeuwig uit haar gedachten
heeft verbannen.
De volgende dag brengt plotseling het
eind van de idylische rust die om de kleine
woning heerscht.
Reeds vroeg in den ochtend worden de
bewoners gewekt doordat Pan heftig aan
slaat.
Er is bezoek gekomen.
Voor de schutting staat, steunend op een
kruk Nicolle's vader ,die zich gemoedelijk
scheldend, alle moeite geeft den woeden
den dog het zwijgen op te leggen.
De oude heer schijnt in een buitenge
woon opgewekte stemming te zijn. Hij om
helst Nicolle en zijn „tweede dochter",
Kitty, om daarna kennis te maken met
Maud, waarover Nicolle hem in een brief
reeds een en ander heeft meegedeeld.
„Ik heb helaas niet veel tijd, jongens",
zegt mr. Osborn, als de beide meisjes hem
naar den tuin vergezellen. „Ik ben van
morgen vroeg aangekomen en moet direct
weer terug naar de stad. Moet je hooren,
wat een bof! Ik heb gisteren kennis ge
maakt met een Amerikaan, die hier films
voor Zuid-Amerika en Australië komt koo-
pen. De drie films, waarmee ik de pro
vincie onveilig maak, heeft hij al afgeno
men. Een mooie provisie heb ik er aan ver
diend! En nu moet ik zoo gauw mogelijk
naar de firma in Londen om nog een paar
andere films voor mr. Mitchell uit te zoe
ken."
Hij haalt zijn portefeuille te voorschijn
en neemt daar 25 pond uit.
„Ziedaar! Voor jullie, meisjes! Je kunt
het gerust aannemen. Ik heb zelf het drie
voudige verdiend. Fijn wat? Jammer, dat
dit buitenkansje niet een paar dagen vroe
ger gekomen is. Dan hadden jullie de wo
ning niet behoeven te verlaten. Enfin, daar
is niets meer aan te doen...."
Hij knipoogde vroolijk tegen Danny.
„Nu, schoonzoon, misschien zie ik op
mijn ouden dag toch, nog kans m'n dochter
een behoorlijke bruidschat mee te geven.
Mr. Mitchell wil mij als zijn inkooper aan
stellen. Dat zou nog zoo kwaad niet zijn..."
Hij strekt zich behaaglijk uit in de lig
stoel, die Kitty hem haastig toeschuift en
verklaart voor het overige nog slechts be
hoefte te hebben aan een flinke kop thee.
Danny haalt zijn motor uit het booten
huis en spoedt zich naar het dorp om versch
brood te halen.
Terwijl de meisjes thee zetten, heeft de
oude heer gelegenheid zich met zijn eigen
gedachten bezig te houden, 't Wordt hoog
tijd, dat hij weer eens wat geld in handen
krijgt. Het leven heeft de laatste jaren al
te veel van hem geëischt. Het faillissement
van een der grootste Londensche bankin
stellingen was oorzaak, dat hij zij vermo
gen verloor. Zijn comfortabele woning in
Downingstreet werd publiek verkocht, om
dat hij de hypotheekrente niet meer kon
opbrengen en zijn officierspensioen moest
hij verpanden om de dringendste schulden
te kunnen afbetalen.
Door een gelukkig toeval kwam hij in re
latie met een oud-collega, met wien hij sa
men in N-Frankrijk had gestreden en die
in Londen een flirhverhuurkantoor had ge
vestigd. Deze, zekere mr. Murphy, nam
hem in zijn dienst als vertegenwoordiger
voor een gedeelte van Noord-Engeland.
Zoo trok mr. Osborn van stad tot stad,
van dorp tot dorp, van bioscoop naar bios
coop om het sensationeel zeemansdrame
„Bruisende golven", de dol amusante twee-
acter „Larry trekt de 100.000" en de monu
mentale kunstfilm „De gouden zweep van
Poppea" aan den man te brengen.
Eerst wanneer de tafel op de veranda ge
dekt is en Kitty de geurige thee inschenkt,
acht mr. Osborn het tijd met zijn aller
grootste nieuwtje voor den dag te komen.
„Je moet je straks klaar maken, Nicolle,
om mee naar de stad te gaan. Mr. Mitchell
zoekt voor den duur van zijn verblijf in
Engeland een secretaresse, die hem ook in
juridische kwesties raad kan geven. Ik heb
natuurlijk direct jou gerecommandeerd. Hij
betaalt vijftig dollar per week. Die zou je
toch goed kunnen gebruiken. Hij wil hier
zes weken blijven".
„M'n hemel, kinderen!" zegt Nicolle
enthousiast. „Het duizelt me van zooveel
geluk ineens! Vijftig dollar in de week.
niet te gelooven! Enfin, laten we ons maar
niet al te vroeg blij maken, anders komt er
zeker op het laatste moment nog wat tus-
schen".
„O, daarvoor behoef je niet bang te zijn",
zegt mr. Osborn geruststellend. „Hij neemt
je vast! Ach, weet je, 't is wel eigenaardig
maar af en toe maak je wel eens kennis
met iemand, waarmee je direct zoo goed
harmonieert, dat het is, of je al jaren met
elkaar bevriend bent. Zoo is het ook met
dien Mitchell. Een patente kerel, werke
lijk! Niet direct jaloersch worden, Danny!
Hij heeft al grijs haar. En toch is hij nog
geen veertig. Hij schijnt lang in de tropen
geweest te zijn. Enfin, dat vertel ik jullie
een volgenden keer wel eens. We moeten
opschieten, Nicolle. Ga je aankleeden. Mr.
Mitchell heeft mij zijn wagen ter beschik
king gesteld om zoo gauw mogelijk weer in
de stad terug te kunnen zijn".
Terwijl Nicolle zich in haar-kamer ge
reed maakt voor den tocht naar de stad,
oppert Danny het plan om mee te gaan.
Misschien zou die rijke Amerikaan ook hem
op een of andere manier van dienst kunnen
zijn. Maar bij nader inzien, vindt hij het
toch wat dwaas, de een jongedame, die
een betrekking als secretaresse aanvaardt,
direct haar verloofde meebrengt.
„Ik zal wel eens met mr. Mitchell pra
ten", beloofdt de oude heer Osborn, Danny
welwilend op den schouder kloppend. „Ik
zal nog vandaag eens voorzichtig informee-
ren of hij niet een kleine bijverdienste
vopr je heeft tijdens de vacantie".
Een oogenblik later zit de oude heer, (de
kleine Maud bij hem op schoot) op den
schommel in den tuin, denkend aan den
tijd, toen Nicolle zoo klein was als Maud
nu en vroolijk babelend op zijn knie zat.
En in zijn herinnering ontwaakt weer
het beeld van zijn vrouw, die nu reeds tien
jaar dood is. Als het stil is om hem heen,
meent hij nog steeds haar stem te hooren.
Ja, tien jaren kunnen als een dag zijn...,
Nicolle komt den tuin in. Het goedkoo-
pe toiletje, dat zij draagt, een met roode
ruiten bedrukt voile japonnetje, maakt vol
gens haar vader, die dit met trots consta
teert, den indruk van een echt Parijsch
model.
Danny vergezelt het tweetal door het
bosch naar den rijweg.
„Wel, m'n jongen", informeert mr. Os
born belangstellend, hoe gaat het tegen
woordig bij de Estna-fabrieken? Nogal
naar je zin?"
(Wordt vervolgd).
