Demonstraties der zeeverkenners
3)e £cicbclie 6ou/ïcmt
In het Noorderbad te Zandvoort werden Zondag internationale zwem- en waterpolowedstrijden
gehouden. Een spelmoment uit de ontmoeting Nederland West-Duitschland
Lord Baden Powell heeft Zaterdagmiddag de groote demonstraties der
zeeverkenners op de Kagerplassen bijgewoond. De Chief Scout inspecteert
bij zijn aankomst de opgestelde eerewacht
O oarp behaalde zoowel in de 100 meter- als in de 200 meter hardloopen
tijcens de internationale athletiek-wedstrijden in het Olympisch stadion te
Amsterdam de overwinning. Een aardig moment van actie
Te Tilburg werden Zondag ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van de
vereeniging .Kapel Doelen' groote handboog schietwedstrijden gehouden,
waaraan door jong en oud werd deelgenomen
De Fransche ballonvaarder Crombes maakte Zaterdag
onder auspiciën van de Haagsche Ballonclub een tocht
boven Noordwijk en omgeving. - Het moment van de
opstijging
ie neerenveen weroen z.onoag ae
draverijen om het kampioenschap van
Nederland gehouden, waarbij .Mac
Gregor", bereden door den heer A.
Makken, winnaar werd
De bekende inopressario Ernst Krauss,
die voor talrijke beroemde buitenland-
sche kunstenaars de tournées door ons
land verzorgde, vierde zijn vijftigsten
verjaardag
FEUILLETON
WELKOM THUIS
De wonderlijke belevenissen
van dr. Kaiserlien
door
WILL AMBERG.
(Nadruk verboden).
89)
Beschamend neen, er was werkelijk
geen ander woord voor de wijze, waarop hij
rich door Nora Tilden had laten beetne
men. Zij had haar doel volkomen bereikt.
Was hij niet ingegaan op haar dringend
verzoek om zijn verblijf hier nog vier we
ken te verlengen, dan zou hij zijn terugge
keerd op een tijdstip, dat weliswaar zijn
villa reeds verkocht was, maar zijn geld
rich tenminste nog in de safe van de DeDi-
Bank bevond.
Maar daaraan viel nu helaas niets meer
e veranderen. „Als" en „wanneer" hiel-
»en nu niet meer. Als hij maar vierentwin-
dg uur eerder in Berlijn was geweest! Maar
lat was nu eenmaal niet het geval. De
ïoofdzaak was, dat hij nu door een toeval
•en aanknoopingspunt in handen had ge-
cregen; hij hield, om zoo te zeggen, het
and van den draad in de hand. Nora Til
len was mede van de partij, dat stond vast.
Cn wat de andere leden betrof, uit den brief
»leek wel, dat hier een geheele onderne-
ning de hand in het spel had.
Daar was in de eerste plaats de man, die
laar den titel „Syndicus" luisterde. Zeer
waarschijnlijk de spiritus rector; voorts
waren daar dan nog „de baron", „de pro-
essor" en behalve, „Notje", „Rakker", Spio-
aa" Edith W
Edith W. beteekende natuurlijk niets an
ders dan Edith Wismuth. Dus die maakte
ook deel uit van het complot. Het deed pijn
dat te moeten erkennen. Dat was zelfs nog
erger dan beschamend; dat was gruwe
lijk.
Maar behoorde zij werkelijk tot de on
derneming? Zeker, zij werd in den brief
genoemd, maar bij nadere beschouwing
toch in een anderen toon dan de overige
personen, die daarin geciteerd werden. Pro
fessor, Baron, Rakker. Spiona, dat alles
waren bijnamen, welke de leden van de
bende elkaar blijkbaar hadden gegeven.
Edith W. werd bij haar eigen naam ge
noemd. Daaruit zou men dus mogen con-
cludeeren, dat zij niet tot dien kring be
hoorde....
Als het maar niet zoo ontzettend warm
was. Het was zoo moeilijk bij die ondraag
lijke hitte logisch te denken....
Wanneer Edith Wismuth er niet toe be
hoorde, bestond „het syndicaat" dus uit
minstens zes personen. Drie dames en drie
heeren. De bende scheen gevoel voor sym
metrie te hebben. Nora Tilden, of zooals
zij zichzelf noemde: Notje, met Syndicus
als paar was één, de Professor en Rakker
paar twee, nu ja, dan bleef slechts Baron
voor Spiona en Spiona voor den Baron
over.
Dat de bende uit minstens vier personen
moest bestaan, had ik allang op mijn vin
gers kunnen natellen, piekert Kaiserlien
verder. In de eerste plaats de pseudo Kai
serlien, ten tweede de omineuze meneer
Stolzenberg, ten derde Edith Wismuth en
ten vierde de vrouwelijke getuige bij de
huwelijksvoltrekking, die onder den naam
van Ina Heldt was opgetreden. Dat er bij
deze vier nog twee kwamen, deed niets
af aan zijn berekening, want Nora Tilden
was zoo te zeggen „employé voor den bui
tendienst" en syndicus, de minister van
justitie van het syndicaat, scheen de expe
dities van den troep slechts van achter
zijn schrijftafel te dirigeerën, zonder per
soonlijk in te grijpen.
Hoe de rolverdeeling precies geweest was
viel moeilijk uit te maken. Wie had den
pseudo Kaiserlien gespeeld? De professor
of de baron? En wie had de rol van Edith
Wismuth op zich genomen? Rakker of
Spiona?Wat een naam eigenlijk, Spio
na't Klonk niet bepaald sympathiek.
Baron Syndicus en Professor, dat ging nog.
Maar Spiona
Toen Kaiserlien zoover met zijn over
peinzingen was gekomen, ging hem plotse
ling een licht op. Wacht eens dat leek
er op, of hij een draad in handen had ge
kregen. Spiona als spion.Dat klopte im
mers geheel met den inhoud van den brief.
Spiona had de overige leden van de bende
gewaarschuwd, dat hij eerder uit Pales
tina zou terugkeeren dan aanvankelijk het
plan was. Hoe was het mogelijk, dat een
dame zoo juist georiënteerd bleek te zijn
ten aanzien van zijn plannen? Hoe was die
dame daar achter gekomen?En plot
seling moest hij aan Hammer denken, hoe
deze, achter zijn schrijftafel troonend, zijn
donkere stenotypiste een veelzeggenden
blik had toegeworpen. En nu herinnerde
hij zich ook, hoe dat mëisje hem loerend,
van onder haar half gesloten oogleden had
opgenomen, alsof zü bij zichzelf dacht:
„Dus zóó zie je er uit, brave Kaiserlien".
Dat hij daar niet eerder op gekomen
was. Die begrijpende en toch terughouden
de nieuwsgierige blik had hem al veel eer
der iets moeten zeggen. Nu scheen het wel
vast te staan, dat hij hiermee de tweede
schakel in den ketting had ontdekt.
„Ik moet onmiddellijk terug naar I
Duitschland", denkt Kaiserlien. Nu ben ik I
zoo ver, dat ik iets zou kunnen aanpak
ken. Ik maak me sterk, dat de draad nu
ook verder te ontwarren is. Dat die ellen
dige commissie nog meer steeds niet kwam
opdagen. Moest hij hier nu maar werkloos
toezien en wachten tot het dien heeren
eindelijk beliefde te komen? Dat was on
der deze omstandigheden niet langer uit te
houden
En plotseling besloot Kaiserlien iets te
doen. Hij zou, overeenkomstig het advies
van professor Cinon, een telegram sturen.
Eenvoudig Hamer er van in kenis stellen,
dat hij niet van plan was ten eeuwigen da
ge hier op die commissie te blijven wach
ten.
Vijf minuten later was Kaiserlien op
weg naar de stad, waar hij een telegram
verzond naar Berlijn. En tevens maakte hij
van de gelegenheid gebruik om bij het
reisbureau te informeeren, wanneer de
eerstvolgende boot vertrok, hetzij naar Ge
nua of naar Triëst.
Dienzelfden avond vertrok er een, zoo
werd hem meegedeeld. De volgende over
morgen.
Kaiserlien was voldaan. Vandaag zou hij
natuurlijk nog niet kunnen vertrekken,
maar overmorgen kon Hammer's antwoord
hem bereikt hebben.
Met een gevoel van tevredenheid aan
vaardde hij den terugtocht naar het hotel.
Hij had nu ten minste iets gedaan.
Baron, Rakker, Professor, Spiona, dan
sten de namen in zijn hoofd. Hij kon er zich
met den besten wil niet van losmaken.
Aan den ingang van het hotel stond Ach-
med, die hem ontving met de woorden: „Ik
moet u de groeten doen van den profes
sor, doctor!"
Kaiserlien staarde den jongen verbaasd
aan. Professor, professor, wat wist die
knaap van de personen en namen, waarmee
hij zich de laattse uren zoo intensief bezig
hield?
Achmed meende uit Kaiserlien's houding
te mogen opmaken, dat deze hem niet be
grepen had. Derhalve herhaalde hij zijn
boodschap, doch ditmaal wat uitvoerige.
„Ik moet u de groeten doen van profes
sor Cinon; hij kwam plotseling tot het be
sluit om vandaag nog te vertrekken."
Oh zoo, professor Cinon bedoelde de jon
gen. Een merkwaardig misverstand. Hij
had natuurlijk in de eerste plaats aan den
professor in het oplichterssyndicaat ge
dacht. Zoo dus de professor was plotse
ling vertrokken nog vlugger dan hij aan
vankelijk van plan was!
Wat die er wel van zou zeggen, als hij
hoorde met welke obscure zaakjes zijn
nicht zich bezig hield?
En op dat oogenblik deed dr. Kaiserlien
plotseling een nieuwe ontdekking, waarvan
hij zelf vond, dat zij vrij laat kwam. Het
had zijn eerste gedachte behooren te zijn
en niet zijn laatste, dat er met dien pro
fessor Cinon wel eens iets niet in den haak
kon zijn. Die man was er door zijn handig
optreden inderdaad in geslaagd hem om
den tuin te leiden. Ineens doorzag Kaiser
lien de geheele situatie. Deze man, die zijn
weg zoo opvallend tot tweemaal toe ge
kruist had, die zelf beweerde, dat hij in
familiebetrekking stond tot Nora Tilden,
deze man, die zich ook in het particuliere
leven van den professor-titel bediende en
die nu zoo overhaast vertrokken was
vormde hij niet de derde schakel in den
ketting?
(Wordt vervolgd).
