Deze Jamboree staat aan de spits.
CHRISTUS IN HET MORGEN-KAMP.
ZATERDAG 7 AUGUSTUS 1937
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD - PAG. 5
Broederlijk opeengepakt in een warme trein. - De
Indiërs maken vreugde en vlammen. - Een kris cadeau.
De dollars rollen rijkelijk.
Daar zijn allen het over eens:
deze Jamboree is de schoonste en
de prettigste van alle Jamborees,
die tot nu toe werden gehouden.
Nog een paar dagen en de
Jamboree behoort officieel weer
tot het verleden; dan gaan de ver
kenners uitstapjes maken door heel
Nederland.
De belangstelling begint nog steeds niet
te luwen, eiken dag opnieuw stroomen de
compacte massa's bezoekers de poorten
binnen.
In de omgeving van Vogelenzang en Ben-
nebroek en op de parkeerplaatsen zien we
auto's uit alle deelen van het land en ook
zeer vele buitenlandsche wagens. En on
afzienbaar zijn de lange files van fietsers,
die van alle kanten naar de tijdelijke we
reldstad komen peddelen. Daarnaast komt
dan nog het groote contingent, dat de
spoorwegen dagelijks aflevert. In de trei
nen kan men slechts met groote moeite een
plaatsje bemachtigen, zich dicht opeenge
pakt met een staanplaats moeten tevre
denstellen. Voor de Jamboree heeft men
alles over. En in opgewekte stemming,
aangestoken door de broederschap, welke
op de Jamboree heerscht, zoekt men con
tact met medereizigers, om maar vast over
de Jamboree te kunnen praten, en na het
bezoek aan het terrein is die prettige stem
ming nog verhoogd en er wordt vast niet
gemopperd als een trein soms wat lang
op zich laat wachten. Want, en dit is vol
komen begrijpelijk, aan de in het spoor
boekje aangegeven tijden kunnen de spoor
wegen zich op dit drukke traject waar
thans alle treinen in Vogelenzang stop
pen, niet geheel en al houden, maar daar
tegenover staat weer het voordeel, dat er
zoo heel veel treinen gaan.
HET LICHTSPEL VAN ONZE INDISCHE
RIJKSGENOOTEN.
Gisteravond heeft het Indische contin
gent op de Jamboree een lichtspel opge
voerd, dat door duizenden toeschouwers
werd bijgewoond.
Op de eere-tribune waren aanwezig,
hoofdverkenner Staatsraad Rambonnet, de
ministers Slotemaker de Bruïne en Weiter
en Prins Gustaaf Adolf van Zweden.
De wachtenden werden reeds eenigen
tijd in de Indische sfeer ingewijd door de
uit de luidsprekers opklinkende gamelan-
muziek.
Om tien uur des avonds nam het spel
een aanvang. Het stuk was genaamd „De
vijf geschenken aan den Sultan" en het
speelde in 1637.
In de groote arena was een gedeelte der
eeretribune door schijnwerpers verlicht,
dat aan de achterzijde werd afgescheiden
door palen met wimpels.
Het geheel bood een fantastisch schouw
spel, dat werd ingezet met den intocht van
den vorst met zijn gevolg, waarna het bo
ven omschreven programma werd afge
werkt, waarbij de spelers op uitmuntende
wijze de him toegewezen rol vertolkten.
Veel lawaai en veel rook.
Vooral indrukwekkend was het vertoo-.
nen van den grooten draak, waarbij het
Chineesche vuurwerk werd ontstoken, dat
veel lawaai en veel rook gaf.
De draak sprong echter onversaagd tus-
schen het geknetter en de rookkolommen
heen, maar toen waren dan ook alle gees
ten verdwenen.
Na het aanbieden van de verschillende
geschenken, hetgeen met schitterend cere
monieel gepaard ging, werden de vlaggen
der verschillende naties als symbool van
de internationale broederschap binnenge
dragen, waarvan de dragers zich rondom
de ontvangstplaats opstelden.
De sultan verhief zich hierop van zijn
zetel en schreed vol waardigheid naar de
eere-tribune.
Daar sprak de hoofdcommissaris voor In-
dië, de heer Ranneft, als volgt:
„Zooals het spel getoond heeft, is
de kris een van de meest edele ge
schenken, welke men kan geven.
Hij is een vorst waardig en daar
om is het, dat de Indische padvin
ders hebben gemeend een kris te
moeten aanbieden aan den chief
dien zij beschouwen als een onge
kroond koning. Deze kris, waarvan
het staal 200 jaar is, werd geschon
ken door iemand uit Solo, terwijl
alle padvinders uit Indië aan de
verdere bewerking hebben bijge
dragen met een cent per man.
Namens den chief-scout, die niet aan
wezig kon zijn, dankte de hoofdverkenner,
Staatsraad Rambonnet, voor het geschenk
en den Indischen padvinders voor de ge
voelens, welke zij dezen avond voor den
chief-scout op zoo schitterende wijze tot
uiting hebben gebracht.
„B. P." DANKT DE VOORTREKKERS.
In de „Jamboree-post" van gisteren vin
den wij een brief afgedrukt van den Chief
Scout Lord Baden Powell, gericht aan de
voortrekkers, die de voorbereidende werk
zaamheden van de Jamboree grootendeels
hebben verricht en thans belast zijn met
allerlei takken van dienst.
De brief luidt als volgt:
„Ik ben in het bijzonder ingenomen
met het goede werk, dat de voortrek
kers verrichten bij de politie en an
dere takken van dienst op de Jam
boree.
„Hun werk vereischt veel zelfopof
fering van hun kant en geschiedt groo
tendeels achter de schermen en zon
der dank, maar het is van de groot
ste waarde voor het slagen van de heele
Jamboree en ik wil hen gaarne geluk-
wenschen met de goede resultaten van
hun werk.
w.g.) BADEN POWELL,
Chief Scout".
KAMPVUUR DER WATERSCOUTS.
Bij het kampvuur, dat gisteravond door
de waterscouts georganiseerd was, bevond
zich niet meer dan een paar honderd man
publiek. Wanneer men weet, dat het vuur
in 'het groote kamp 20.000 man getrokken
heeft, lijkt zooiets bijna onmogelijk.
Ondanks dat is het de moeite waard ge
weest. Op de traditioneele wijze werd weer
het vuur aangestoken en de leider voerde
zijn auditorium aan bij het zingen van een
aantal „yells". De Fransche scouts open
den het programma op voortreffelijke wij
ze. De Hollandsche jongens behaalden
voorts veel succes met een zgn. pap-opera
en de Hongaren met „een dikke vrouw"
Ook zag men verschillende nationaliteiten
optreden, die gezamenlijk voor een paar
gezellige uurtjes gezorgd hebben. Helaas
was er, zooals gezegd, weinig publiek, wat
echter geen wonder was, gezien de uitvoe
ring van het lichtspel op het Jamboree
terrein en de groote afstand naar het wa
terkamp.
De rijke Amerikanen.
Het is bekend, dat de Amerikanen met
een zeer luxueuse kampeerinrichting naar
Holland zijn gekomen. Maar daarnaast heb
ben ze ook de noodige duiten meegebracht,
welke bij hen nogal erg los in den zak
zitten.
Want zij geven zeer veel geld uit, en
allerlei voorwerpen worden door hen ge
kocht, waarbij zij soms niet eens naar den
prijs vragen, doch eenvoudig de hand met
geld uitstrekken en den verkooper zelf het
bedrag er af laten nemen. Dat daarbij ech
ter wel eens minder oirbare handelingen
zijn gepleegd, hebben verschillende jon
gens tot hun nadeel moeten ondervinden.
Wij hebben gehoord, dat een Amerikaan-
sche boy op het marktterrein van de Jam
boree een filmtoestel wilde koopen. De
prijs werd hem genoemd..'., ongeveer 500
gulden. O well, zei de scout en hij schreef
doodkalm een chèque voor dat bedrag uit
op de bank van Mees en Zonen, twee
tentjes verder. Dat op die manier het geld
wel een beetje spoedig opraakt, laat zich
begrijpen en we hebben dan ook al vele
Amerikanen gezien, die telegrafisch toe
zending van meer geld hebben aange
vraagd. Alles voor de Jamboree.
Als papa het nu maar stuurt, want hoe
zouden die verwende Amerikanen het hier
anders moeten uithouden.
De onvermoeide chief.
Wat ons eiken dag opnieuw opvalt, is
het jeugdig enthousiasme waarmede de
Chief Scout van vroeg tot laat door het
geheele kamp trekt.
Bij elke gelegenheid van eenige impor
tantie is hij aanwezig en altijd gaat van
hem dezelfde charme uit en het is alsof zijn
gelaat tot allen, die hem ontmoeten, niet
alleen, zooals hij het zelf zoo groot zegt,
de internationale verbroedering uitdraagt,
maar ook wil zeggen: „Keep smiling".
Rranslegging bij Willem den
Zwijger.
Gisternamiddag is door de Finsche pad
vinders een krans gelegd aan den voet van
het standbeeld van Willem den Zwijger,
dat op het Plein te den Haag is opgericht.
Een zeventigtal padvinders stond in twee
rijen voor het standbeeld geschaard en
luisterde naar de woorden van den Fin-
sch chief-scout, dr. Sven Donner, die in het
Duitsch tot zijn jongens zeide, dat Holland,
evenals Finland, voor zijn vrijheid gevoch
ten heeft. Daarom kwamen de Finsche
vrienden van Nederland hier, om den be
vrijder te eeren.
Met den grootsten eerbied voor de nage
dachtenis van Willem den Zwijger, leggen
wij, aldus zeide dr. Donner, hier een krans
neer.
Z. K. H. Pi «ris bemhai d (x) bi &cht Vrijdag mi gezelschap van Z. K. H. Prins Gustaat Adolf
van Zweden (xx) een bezoek aan het kamp der Ned. Indische padvinders op de Wereld
jamboree
ORDEMAATREGELEN.
Teneinde een behoorlijke verkeersrege
ling binnen het kamp te waarborgen, wor
den door het hoofdkwartier van de wereld
jamboree de volgende maatregelen getrof
fen.
a. Heden.
Om 7 uur des avonds worden de loket
ten voor verkoop toegangsbewijzen van het
kamp gesloten. De kampen blijven tot 8
uur voor het publiek geopend. Van 8 tot 10
uur is het marktterrein nog voor het pu
bliek geopend. Van 78 uur bestaat nog
gelegenheid kaarten voor het groote kamp
vuur, dat om 8 uur in de duinen begint, te
koopen aan den post Vogelenzangscheweg-
Noord. Kaarten voor 't kampvuur worden
niet afgegeven aan den hoofdingang (Beks-
laan).
Deelnemers, die per auto komen, kun
nen deze parkeeren op het parkeerterrein:
Vogelenzangscheweg-Noord.
Om 8 uur 30 worden de hekken geslo
ten en kan geen publiek meer worden toe
gelaten.
b. Morgen:
Om 7 uur worden de hekken voor het
publiek gesloten.
c. Maandag:
Om 7 uur worden de hekken voor het
publiek gesloten
Verkenners vieren den eersten Vrijdag
Vrijdagmiddag was de beurt aan de Noorsche padvinders om in de Arena op het jamboree-terrein
eenige staaltjes van hun kunnen ten beste te geven, hetgeen niet zonder het noodige succes geschiedde
In breede rijen met hun kleurig wappe
rende vaandels trokken de katholieke ver
kenners wederom op naar het hoofdaltaar.
De dag begon in het wijde kamp met z'n
bedrijvigheid van wasschen en koken, en
daartusschen door marcheerden onze jon
gens. Ook nu bleven de meesten him kamp
gewoonte getrouw en bewaarden het stil
zwijgen tot na de H. Mis hoewel er overal
leven en bedrijvigheid heerschte.
De morgen lag stil te wachten.
Zoo trokken de contingenten de groote
openluchtkerk binnen, die daar in de stilte
van den morgen lag te wachten op al die
jonge harten, die hier hun Koning Chirstus
hun blijdschap en hun beloften kwamen
offeren.
Langs de middengang stelden de verken
ners zich op met de vlaggen van hun con
tingenten en groepen en weldra was het als
een schitterende eerepoort die den bisschop
kwam verwelkomen. Om half acht werd
Mgr. Huibers aan den ingang verwelkomd
door den Hoofdverkennersgeestelijke en den
Hoofdkwartier Commissaris der Kath. ver
kenners en door de Hoofdverkennersgeeste
lijke van Frankrijk Abbe Forestier.
Zegenend schreed Monseigneur door de
feestelijke middengang en zegende de jon
gens die in de vakken knielden aan beide
zijden.
Tijdens de H, Mis werd Monseigneur ge
assisteerd door l'abbé Forestier en door
rector van Spanje, dioc. verk, geestel. van
het bisdom Haarlem.
Er was een zekere tegenstelling met de
plechtigheden van vorige Zondag. Toen was
het een gezongen hoogmis, nu een stille
H. Mis met H. Communie. En het was alsof
dit verschil zijn karakter drukte op de
stemming der jongens: stilte, rust en inge
togenheid kenmerkte hen. Ze knielden of
stonden stil te kijken naar dat blanke al
taar daar voor hen, waar de roode gladiolen
bonken vuur teekenden tegen de donkere
groene achtergrond. Stil droomden ook de
boomen rond het breede grasveld, alsof ze
vol verwondering waren voor die duizen
den ingetogen jongens, die nu een oogen-
blik hun werk en opgewektheid hadden
verlaten om enkel hun hart open te zetten
voor hun Grooten Hopman, op dezen eersten
Vrijdagmorgen, den meest feestelijken wel
licht, dien ze nog hadden gevierd.
Onder de H. Mis zongen de verschillende
contingënten hun liederen in de landstaal.
Vooral de Hongaren en de Polen imponeer
den hierdoor, daar zij hun orkest hadden
meegebracht ter begeleiding.
Zoo naderde het oogenblik van de Conse
cratie. „Geloofd zij Jesus Eucharisticus"
zoo zongen de Hongaren in hun landstaal.
Wel waren de woorden vreemd,voor de an
deren, maar in de vurigheid en ingetogen
heid van hun muziek klonk het verlangen
door naar de H. Communie, evenals ook
later in het treffende lied' der Franschen:
Heer maak Uw woonplaats van ons hart.
Wat de persfotograaf ervan zei:
Naast me stond een persfotograaf en
fluisterde opgetogen: Imponeerend! Een en
al devotie!
Imponeerend, dat was zeker het oogen
blik van de Communie. De bisschop reikte
eerst de H. Communie uit aan de leiders
der buitenlandsche contingenten en daarna
traden de 90 priesters naar voren, twee aan
twee, van wie telkens een de Ciborie dU;oeg,
de andere een palla om onder de mond
van de jongens te houden. Warmte gaf de
zon, die omhoog rees achter de boomen
van Teijlinger bosch, maar grooter en kost
baarder was de warmte, die de harten
gloeien deed van onze verkenners, onze
verkenners, want zijn ze niet allen van ons,
waarvandaan ze komen, van gansch de
wereld, want we voelden het nu wel heel
sterk, we vormden een katholieke familie.
Of het ook de jongens ontroerd heeft?
Een jongen zegt je dat niet, hij weet trou
wens zich niet uit te drukken, zeker over
deze dingen spreekt hij niet. Maar daar was
een Mexicaansche verkenner, die zijn tra
nen den vrijen loop liet, nu hij daar zat in
zulk een feestelijke H. Mis en nu een Hol
landsche bisschop hem de H. Communie
gaf. Daar zaten de Franschen en Zwitsers,
en Polen en Egyptenaren, noem maar wie
ge wilt, en allen zaten ze stil, met dien
onzegbaren rijkdom in hun hart van den
Eucharistischen jeugdvriend in hun hart.
Na de H. Mis werd Monseigneur op de
zelfde wijze uitgeleide gedaan als voor de
H. Mis. In de staftent gebruikte Monseig
neur het ontbijt, nadat verschillende lei
ders van buitenlandsche contingenten aan
Z. H. Exc. waren voorgesteld. Voorgesteld
werden o.a. de Belgische leiders, de Fran
sche hoofdverkenner, de leiders van Portu
gal, Mexico, Oostenrijk, Prins Emanuel van
Liechtenstein en met hen allen wisselde
Monseigneur enkele vriendelijke woorden.
Na het ontbijt sprak Monseigneur de aan
wezige leiders in het Fransch toe op tref
fende wijze een toespeling makend op het
feest van de gedaante-verandering des
Heeren, die we vandaag vierden. Wij ook,
zoo zeide de bisschop, moeten een gedaante
verandering in ons tot stand brengen. We
moeten van zoon des menschen zoon van
God worden. Dit toepassend op het ver
kennen, spoorde de Bisschop aan met hun
heele enthousiasme het verkennen te be
leven in hun katholiek geloof en daardoor
te komen tot steeds grootér eenheid onder
elkander en tot eenheid met Paus en Bis
schoppen.
Op 'n drogen weg moet uw auto
bij 40 km per uur binnen 16
r kunnen stoppen. Maar bij
öu km per uur is die remweg
niet 32, maar 64 meter!
