Groote repetitie der padvinders
3)c Êclcbcji^0oii4omt
Dezer dagen is men tot de ontdekking gekomen dat de
Zuidelijke muur van de Groote of St. Laurenskerk te Alk
maar, die uit de 15e eeuw dateert, dreigt in te storten
De kerkvoogdij heeft voorloopig alle diensten in het gebouw
verboden, terwijl de omgeving is afgezet
Een kijkje tijdens de groote repetitie der padvinders welke
Zaterdag op het Jamboree-terrein te Vogelenzang plaats vond
De Engelsche zwemmer Deane, die winnaar werd van den jaarlijkschen
cheldebeker-wedstrijd, en thans definitief in het bezit kwam van de trofee,
'ordt door den burgemeester van Vlissingen met zijn zege gelukgewenscht
Me» grocto oeiangsteiimg volgde
Z. K. H. Prins Bernhard op den start
toren op het havenhoofd te Den Helder
de zeilwedstrijden van de marine
sloepen welke Zaterdag werden gf-
Een wedstiijd voor auto's, dateer end
uit 1900, werd dezjer dagen te Parijs
gehouden. De passagiere in bovenstaand
vehikel was met haar oud-modisch
costuum geheel in den stijl gebleven
Ter gelegenheid van Zijn bezoek aan Den Helder werd aan Z. K. H. Prins
Bernhard in de Marineclub een diner aangeboden. De Prins in gesprek me'
vree-admiraal T. L. Kruys
FEUILLETON
WELKOM THUIS
De wonderlijke belevenissen
van dr. Kaiser lien
door
WILL AMBERG.
(Nadruk verboden).
15)
En het moest daarom als een der vele on-
berekenbaare grillen van Vrouwe Fortuna
worden beschouwd, dat juist Heinz Kaiser
lien, die tegenover het financieel-econo-
misch raadsel der inflatie hulpeloozer
stond dan de eerste de beste boerenjon
gen dat juist deze Heinz Kaiser lien die,
de voor menigeen zoo noodlottige jaren, ge
heel zonder kleerscheuren doorkwam.
Hoe vreemd het ook klinken moge, zijn
besluiteloosheid bleek voor hem vein meer
beteekenis dan zijn prijzenswaardigste ini
tiatief, zijn totaal gebrek aan economische
speculatieve begaafdheid. Anderen ver
kochten hun bezittingen, omdat deze niets
opbrachten; hij kon daar niet toe besluiten,
omdat hij er tegen opzag een notaris in
den arm te nemen. Duizenden verkochten
hun oude obligaties en aandeelen om hun
heil te zoeken in een deelname aan lucra
tiever schijnende, nieuwe ondernemingen;
hij achtte zich tegenover zijn overleden va
der verplicht de effecten te behouden, wel
ke deze sedert jaren in zijn bezit had ge
had. Anderen meenden den nood der tij
den te kunnen weerstaan door alles, wat j
maar eenigszins waarde had, te gelde te
maken; hfj echter zette zich in het hoofd 1
in een mooie omgeving een rustig tehuis
met een keurig ingericht laboratorium te
bouwen en juist in Januari 1923 slaagde hij
er in beslag te leggen op het perceel bouw
terrein aan het Starnbergermeer, waar hij
nog datzelfde jaar voor een geweldig be
drag in waardelooze papieren marken zijn
villa liet verrijzen. En toen dan de valuta
eindelijk gestabiliseerd werd, bleek de ba
lans voor Kaiserlien boven verwachting
•gunstig; hij was, evenals voorheen eige
naar van een aantal perceelen bouwterrein,
waarvoor hij een goeden prijs kreeg, toen
hij deze later toch, op Ina Heldt's advies,
besloot te verkoopen. Zijn oude effecten
bleken, in tegenstelling met de aandeelen
van jongere ondernemingen, nog kernge
zond en bovendien was hij, zonder dat hij
het eigenlijk zelf wist, tegen een spotprijs
in het bezit gekomen van een prachtige
villa.
Zoo kon Kaiserlien zich dus geheel aan
de wetenschap geven zonder dat hij door
financieele zorgen werd gekweld; hij was
meestal in Starnberg, waar hij experimen
teerde, zich aan zijn uitvindingen wijdde
en artikelen en brochures schreef.
Van tijd tot tijd noodzaakte zijn studies
hem op reis te gaan, b.v. wanneer een con
cern zijn advies verlangde inzake een of
ander materiaal, waardoor hij dan wel ge
noodzaakt was ter plaatse een onderzoek
te gaan instellen en zoo kwam het, dat hij
zich meermalen in het Rijnland of in Ber
lijn ophield. Voor het overige leide hij een
zeer sober leven. Van smillische geneugten
had hij een afschuw en voor een bijzondere
zorg aan zijn klewding ontbrak hem de noo-
dige smaak. Hij verheugde zich slechts
over zijn welstand, omdat deze hem van
iedereen onafhankelijk maakte en hem in
staat stelde zich geheel aan de wetenschap
te wijden.
Toen was de relatie met het Sulfide syn
dicaat gekomen. Zijn vriend en schoolka
meraad Hammer, die aan dit consortorium
als adviseur verbonden was, dacht aan
hem, toen er iemand noodig bleek voor 't
onderzoek aan de Doode Zee en wist bem
ten slotte niet zonder moeite over te halen
deze, rijkelijk gehonoreerde opdracht te
aanvaarden.
Vrijwel met de regelmatigheid van een
uurwerk, even vlot en gesmeerd, zonder
bepaalde emoties, was Kaiserlien's leven
tot dusver verloopen. Hij was gefortuneerd
verbruikte nauwelijks zijn rente, genoot
een flink salaris en had bovendien nog niet
onbelangrijke inkomsten uit zijn uitvindin
gen. Het was zonder integraaltabellen te
berekenen, dat zijn kapitaal zich op deze
wijze van jaar tot jaar moest vermeerde
ren.... Tot dat plotseling het noodlot alle
menschelijke berekeningen voor de twee
de maal met één slag omwierp en dat. wel
op een tijdstip, waarop Kaiserlien's leven
overzichtelijke scheen dan ooit. Wat nu ze
ker wel in de allereerste plaats kon worden
verwacht, was gebeurd. Kaiserlien's vermo
gen was eensklaps verdwenen. Eenige op
lichters hadden er op slinksche wijze en op
het juiste oogenblik beslag op weten te
leggen. Eén enkele voorwaarde had het
Sulfide syndicaat van dr. Kaiserlien ver
langd en hij had geen moment geaarzeld
daaraan te voldoen: discretie. En juist deze
discretie kostte hem zijn geld; slechts de
herinnering daaraan en misschien de
hoop het nog eens terug te krijgen bleef
hem over.
Want niet slechts zijn villa was den scha
vuiten ten offer gevallen ook zijn tegoed
bij de bank bleek geheel te zijn geplun
derd. Geplunderd op een wijze, die zelfs
de vermetelste fantasie niet zou hebben
durven veronderstellen.
I
Ina Heldt en Kaiserlien zijn samen van
het hotel naar het Potsdammer plein ge
wandeld. Daar hebben zich hun wegen ge
splitst. Zij gaat met den ondergrondsche in
de richting van den Nordring haar
ouders wonen in de schonhauser allee
en hij gaat den tegenovergestelden kant uit,
want zijn bank is in de omgeving van het
Wittenbergplein.
De keeren, dat hij in zijn leven het bank
gebouw betreden heeft, zijn te tellen. Uit
den aard der zaak was het toch al wonder
lijk, dat hij, die in Starnberg woonde, in
Berlijn zijn bankrekening had en zijn effec
ten deponeerde, maar ook deze tegenstrij
digheid kwam voort uit eerbied voor de
daden van zijn overleden vader, die zijn ge-
heele leven met deze Berlijnsche bankin
stelling zaken had gedaan.
Toen Kaiserlien daarop Ina Heldt als se
cretaresse had aangenomen, bleek al spoe
dig, dat er toch ook een voordeeligen kant
zat aan de wijze, waarop hij zijn kapitaal
beheerde, want nu kon Ina Heldt, die
slechts van tijd tot tijd eenige weken in
Starnberg vertoefde, vanuit Berlijn zijn
bankzaken gemakkelijk regelen.
Als Kaiserlien zich aan een der vele lo
ketten vervoegt, wijst de klok in de hall
juist eenige minuten voor 1. De kassier
achter het raampje ontvangt hem met een
vijandigen blik, waarmee hij ongetwijfeld
te kennen wil geven, dat hij een antipa
thie heeft tegen menschen, die altijd op het
laatste nippertje komen en daardoor het
lunchuurtje van een ander noodeloos be
korten.
Kaiserlien noemt zijn naam en vraagt
dan argeloos: „Kunt u mij ook zeggen, hoe
het met mijn rekening staat? Ik zou graag
willen weten over welk bedrag ik onmid-
delijk kan beschikken."
De man achter het loket schrijft op een
stukje papier den naam dr. Kaiserlien met
daarachter een vraagteeken. Dat wil zeg
gen: deze cliënt verlangt onmiddellijk op
gave van den stand van zijn rekening. Het
briefje wordt doorgegeven aan een juf
frouw ,die achter het loket aan een schrijf
tafel werkt, deze geeft het aan een heer
met een imposanten bril, die het op zijn
beurt ter hand stelt aan een jongmensch,
dat er ten slotte mee in een ander vertrek
verdwijnt. Na een minuut komt het stukje
papier langs denzelfden weg weer terug;
vlugheid is tijd, tijd is geld en geld is het
artikel der bankinstellingen. Kaiserlien
weet het tempo, waarin de verlangde in
lichtingen te zijner kenis worden gebracht,
te waardeeren. Hij treedt weer voor het
loket, een potlood en een notitieboekje in
de hand om het bedrag te noteeren. De man
voor hem werpt een vluchtigen blik op het
stukje papier, dat htf in de hand houdt en
glimlacht medelijdend als hij ziet, welke
voorbereidingen Kaiserlien bereids heeft
getroffen. „Uw rekening is afgeloopen",
zegt hij kort.
„Afgeloopen?" vraagt dr. Kaiserlien wan
trouwend, terwijl hij zich reeds pareert op
een nieuwe verrassing. „Wat wilt u daar
mee zeggen afgeloopen?"
(Wordt vervolgd).
