Athletiekwedstrijden van de K.N.A.U.
Dr. H. Colijn is Zaterdag door H. M. de Koningin ten paleize Het Schinkelbad te Amsterdam is Zaterdagavond door brand grooten-
Huis ten Bosch te Den Haag in gehoor ontvangen in ver deels verwoest - Van vele badhokjes is niet meer dan wat verkoold hout
band met de nieuwe kabinetsvorming. De minister-president overgebleven
begeeft zich op weg naar het paleis
Aan de gedelegeerden van de Oslo-Staten werd Zaterdag door minister-
president dr. H. Colijn te Den Haag een lunch aangeboden. Een kijkje
aan een der tafels in hotel Vieux Doelen
Een fraaie sprong van den heer H. Geul in het nummer verspringen tijdens
de athletiekwedstrijden welke Zaterdag door de K.N.A.U. op de Amster-
damsche Sintelbaan werden georganiseerd
Jhr. mr. C. Dedel is met ingang van
1 Juni benoemd tot kamerheer In bui
tengewonen dienst, ter beschikking van
Z. K. H. Prins Bernhard, alsmede tot
particulier secretaris van den Prins
Nu de autobus-staking te Londen is
opgeheven hebben de straten der
Engelsche hoofdstad weer hun vroeger
aspect teruggekregen. Een snapshot
bij London Bridge Station
FEUILLETON
DE MOEIZAME WEG
Naar het Engelsch
door
THEA BLOEMERS.
(Nadruk verboden).
20)
„Dat vind ik aardig van u. Ik dacht, dat
u my niet de moeite waard vond."
„U weet ook heel goed, hoe ik u vind",
antwoordde hy kortaf, „maar hoe dan ook,
ik ben niet van plan er meer over te zeg
gen".
„Waarom niet?" vroeg ze .„Ik houd er
van, ala iemand ronduit zijn meening over
mij zegt. Vertel mij, wat u van mij denkt
en ik zal zeggen, wat ik van u denk".
„Wat denkt u van mij?" zei hy snel
„O," klonk het luchtig. „In de eerste
plaats vind ik, dat u wel wat lijkt op de
primitieve wilden; u hebt een knap ge
zicht en u bent dapper en moedig en zoo,
maar ik denk niet, dat uw vrouw 't heele-
maal goed by u zou hebben."
„Waarom niet?" antwoordde hy eenigs-
zins verward.
„Ik weet het niet; meneer Warwick is
een heel ander type", voegde ze er naden
kend bij. Er viel een stilte, toen ging ze
voort: „ik voel my reusachtig tot hem aan
getrokken."
„O, hy is een geweldig goeien vent",
mompelde Vanbrugh. „Maar ik geloof, dat
hy een beetje verliefd is op Christian Cun
ninghams",,
„Werkelyk? Dan zult u beiden medemin
naars zyn."
„Waarom is 't 'noodig zulke dingen te
zeggen?" was 't sombere antwoord. Toen,
na een pauze: „Ik wou, dat ik u uit myn
gedachten kon bannen."
„Maar wat is er eenvoudiger? Denk dan
niet aan my. Dat is de eenige manier." Zy
keek hem van terzyde aan in 't schemer
licht. ,Bent u zeker, dat u my uit uw ge
dachten wlit bannen?" vroeg ze.
„Kyk eens hier", sprak hy wanhopig.
„Van één ding ben ik zeker en dat is.
hy hield op en trok zenuwachtig aan zijn
snor.
„Ja?" vroeg ze vol verwachting; „dat
eene is?"
Maar hy herstelde zich en keek op zyn
horloge. „Ik moet voortmaken", zei hij,
't is al laat".
„Dat dacht ik ook", en ze onderdrukte
een geeuw. „Ik ben vreeselyk slaperig.
Laten we wachten tot de anderen hier zyn,
en als 't u niet schikt terug te komen, als
George en ik hier zyn, dan neem ik 't u
niets kwalijk. Ik weet hoe zwaar uw dienst
is. Patrouilleeren en staldienst, paarden
opvangen en café's naloopen; ik begryp
niet, dat u nog een oogenblik voor uzelf
hebt."
„Uw begrip over onzen dienst is werke
lijk een beetje verward", antwoordde hy
droogjes.
Gedurende de volgende dagen werd de
verhouding tusschen Christian en haar
gast wonderlyk vriendelyk Edna Morning-
ton was een wereldsche en uitgeslapen jon
gedame, ze vormde een scherpe tegenstel
ling met Christian, die er nuchtere en
scherpzinnige beschouwingen op na hield.
,,'t Is verbazend leuk, een tydje hier te
zyn", vond Edna, toen de twee jonge meis
jes 's avonds in hun slaapsalet byeenza-
ten. „Maar ik begryp niet, hoe je dit jaar
in jaar uit kunt volhouden. Ik vind het
voor een kort poosje eenig, maar voor al-
tyd! O, ik zou doodgaan van eenzaam
heid!"
Christian gaf geen antwoord.
„Je hebt natuurlijk dien aardigen War
wick", voegde de andere na een pauze er
aan toe. „Hy is werkelijk een uitkomst,
zoo'n geschikt type en zoo in de buurt.
Waarom wordt hy niet verliefd op je? 't
Zou jullie afleiding geven. Hy voelt zich
veilig in zyn jonggezellenbestaan en moet
eens een beetje wakker geschud worden
en als de zaak je te ernstig wordt, dan trek
je je geleidelyk terug."
„Meneer Warwick en ik zien elkaar
heel weinig", deelde Christian mede, ter-
wyl ze zich bukte om een lint op te ra
pen.
„Je wilt me toch niet vertellen, dat je
ruzie met hem gehad hebt", viel haar gast
uit, de wenkbrauwen optrekkend. „Je kent
het Indische spreekwoord: „je kunt niet in
de rivier leven in vijandschap met den
krokodil". Ik weet dat je niet kwaad zult
zyn, als ik je zeg, dat ik alles van de Bar-
nethanzaak afweet. De Kirwins en David
Vanbrugh spreken veel over je en ik had
er al lang naar verlangd je te ontmoeten,
't Is jammer, dat je niet met meneer War
wick trouwt en de zaak op die manier re-
geldt."
„Dank je," zei Christian met een lichte
krulling van haar lip. „Je schynt niet te be-
grypen, dat je een vrouw kunt zyn, zon
der naar èen huwelijk te verlangen."
„Ik geloof er geen woord van", meende
de ander. „De ware roeping van de vrouw
is het huwelyk. Zy mag een academischen
graad hebben, artiste, schryfster, typiste,
journaliste of zelfs mynwerkster zyn, maar
wanneer er een man komt opdagen, dan
is 't eind toch huisvrouw en moeder, 't Is
de weg, dien we allen moeten gaan als we
ons instinct volgen. Of we 't toegeven of
niet, vrouwen zyn niet voorbeschikt al
leen te blijven myn waarde, behalve een
op de honderd of zoo, en de mannen even-
„Heb je je meening aan menaar Van
brugh verteld?" vroeg Christian ter
loops.
„Niet in bijzonderheden", antwoordde de
ander met een ondeugenden glimlach. „Ik
vond het niet noodig."
xm.
Warwick, die gebukt ging onder Chris
tian's schijnbare onverschiligheid of koel
heid, om niet te spreken van haar sma
delijke en onrechtvaardige beschuldigin
gen, voelde zich gevleid door Edna's echt
kinderlijk genoegen in zyn gezelschap. Ze
maakte den indruk belangstelling te heb
ben voor de mijnen en alles, wat er mee
in verband staat en Warwick was, even
als de meeste mannen, maar al te gaarne
bereid om een aantrekkelyke jonge vrouw
te onderrichten in zaken, waarin hy een
deskundige en zy een leek was.
Ofschoon Warwick niet in 't minst ge
neigd was, om haar 't hof te maken, stond
hy altyd klaar om haar alle mogelyk at
tenties te bewyzen en zich in 't algemeen
te gedragen als een gewillig slachtoffer
van haar pyl en boog.
„Laat mij eens zien hoe de dynamiet ont
stoken wordt", zei ze op den derden dag
van haar bezoek, 't Moet zoo geweldig op
windend en gevaarlyk zijn."
Ze was alleen naar Barnethan gewan
deld, terwyl Christian met Fraser bezig
was eenige rekeningen na te zien.
„Ik kan u noch 't een, noch 't ander be
loven", zei Warwick lachend. „Maar als u
een speciale wensch hebt, dan is er geen
reden waarom ik die niet zou inwilligen."
Zoo liep Edna op de teenen en de rok
ken by elkaar, achter Warwick door de
galerij, die hier en daar verlicht was door
kleine lampjes, die de mijnwerkers op hun
mutsen droegen.
,Hoe onheilspelend lykt 't hier, vindt u
niet?" fluisterde ze. „Je krijgt 't gevoel, of
de heele boel kan instorten."
„Dat zal niet zoo gauw gebeuren", zei
hy, „alles is goed gestut." „Geeft u my lie
ver een hand", ging hij voort, „hier zyn
een paar plekken met water en dan zoudt
u natte voeten kunnen krygen. Uw broer
heeft zyn schoenen als bedorven."
Ze legde haar hand gehoorzaam in de
zyne en liep voorzichtig zooals hy aan
gaf.
„Uw schoenen zyn niet geschikt voor
myn-expedities", vond hy, toen zy met een
verschrikte uitroep in een modderpoel
plaste. „U had een paar van juffrouw
Cunninghame moeten leenen."
„Beste meneer Warwick", riep ze; „juf
frouw Cunninghame is een lieve schat,
maar haar schoenen zouden my mijlen te
groot zyn."
„Dat zou niets hinderen, als ze uw voe
ten maar droog houden. Bovendien had u
er watten of iets dergelyks in kunnen
stoppen."
.(Wordt vervolgd.)
