HET PRINSELIJK ECHTPAAR IN POLEN
Het stadje Krynica bleek de plaats van bestemming
Eerst Vrijdag zijn Prinses en Prins uit Den Haag vertrokken
MAANDAG 11 JANUARI 1937
DE LEIDSCHE COURANT
DERDE BLAD - PAG. 9
Een landkaartje, waarop duidelijk de ligging van Krynica in Polen
is waar te nemen.
Jan Kiepura, eigenaar van het
hotel.
Een typisch snapshot van de sledebaan, welke groote vermaardheid
geniet.
Eindelijk reeds ver na het
middernachtelijk uur, stopt de
trein in Krynica. de Poolsche
„kuurplaats", zeer bekend in het
land zelt doch volkomen onbekend
in het buitenland.
Krynica.
Krynica en Jan Kiepura.
De beroemde Poolsche zanger Jan Kie
pura is de man, die Krynica in den laat-
sten tijd vermaard heeft gemaakt.
Jan Kiepura's ouders woonden
in Krynica en voerden er een be
scheiden hotelletje. Hun zoon werd
een zanger van wereldreputatie
en verdiende een reusachtig vermo
gen. Wat moest hij met zijn geld
doen? Een zanger kan niet altijd
blijven zingen, eens komt het mo
ment, dat hif; zal constateeren, zijn
roem overleefd te hebben en dat
zijn naam niet meer die magische
kracht heeft, als weleer.
Jan Kiepura heeft dit begrepen
en gezocht naar een object waar
in hij zijn vermogen kon beleggen.
Hij werd hotelier en maanden
lang sprak de wereld over de zon
derlinge combinatie zanger-ho
telier.
Jan Kiepura, de hotelier, dat wil zeg
gen: hij bouwde in Krynica een luxe-hotel,
betaalde alles contant, zoodat hij geen
zorg behoefde te hebben over rentebeta
ling en aflossing, en liet het beheer verder
aan zijn vader over
Totdat voor hem de tijd komt, om zich
aan de dagelijksche leiding van het be
drijf te moeten geven.
Jan Kiepura is populair; niet alleen in
"Krynica, doch in geheel Polen. Hij is een
soort monument van nationalen trots en
iedère Pool praat graag over hem, vertelt
u anecdotes over hem en wijst op zijn
verdiensten.
Geen wonder hij verstaat ook de
kunst, zich populair te maken. Toen hij
eens in de opera te Warschau gezongen
had, stond het na afloop buiten zwart van
de menschen, die geen kaart meer hadden
kunnen koopen en den beroemden zanger
een ovatie wilden brengen.
Airesleden, die in Krynica dienst doen als taxi, op een der standplaatsen
in de straten
De trein zoekt zijn weg hxiger en hooger,
af en toe stoppend bij een stationnetje met
een voor ons onuitsprekelijken naam. Een
jongen loopt langs den trein met groote
glazen kokende thee. Voor een paar cen
ten- koopen wij. een glas en voelen ons
weer iets behagelijker. Langzamerhand
zijn wij gekomen irr de onmiddellijke nabij
heid van de Tejechoslowaaksche grens. Op
een punt zelfs is de spoorbaan slechts en
kele meters van de staatsgrens verwijderd.
Dan buigt de lijn weer om en verder gaat
het Polen in.
Krynica is het Poolsche Vichv. Als win-
tersportolaats heeft het niet die beteeke-
nis. welke bijvoorbeeld Zakopane heeft.
Daar is een meer Alpinisch landschap. In
Krynica is de natuur echter niet zoo
grootsch. doch wel liefelij" Zoowel in den
zomer al* in den trfM-f^'avpn
Poolsche families hier. Het ligt op ruim 500
meter hoogte, in een dal. afgesloten naar
het Noorden, Oosten en eWsten. Naar het
Zuiden is het ooen. zoodat de zoele Zui
denwinden onghinderd kunnen binnenko
men.
Beschut tegen koude bergwinden door
met loofbosschen bedekte hoogten, heeft
Krynica een zeer mild en zonnig klimaat.
Een bijzonder- ozon-rijke lucht, en een
groot aantal geneeskrachtige bronnen ma
ken, dat Krynica een zeer gezocht oord is
voor personen, die rust behoeven na een
ingesDannen tijd, of die voor een kwaal
genezing zoeken.
Zooals West-Europa naar Vichy, naar
Spa. naar Ead Nauheim, naar Pyrmont
trekt, zoo trewt Polen en de naaste omge
ving naar Krynica.
Als men in Krynica aankomt, kan men
geen taxi nemen naar zijn hotel. Is het in
den zomer dan kan men den rit per fia
cre maken, doch in den winter is het eenige
vervoermiddel: de slede.
Alles gaat per slede. Twee, soms zelfs
vier paarden trekken u met een flink
vaartje door de besneeuwde, bevroren
straten van het stadje. De koetsier, na
tuurlijk in een voor onze begrippen kost
baren pels gehuld, stopt u onder een war
men vacht envoort gaat het.
Er zijn enkele goede hotels en een groot
aantal pensions; waar men goed en niet te
duur kan verblijven.
Overzicht van Krynica in de prachtige omgeving.
zoover het oog reikt. Wij turen over de
eindelooze velden. Dit is Polen, het oude
Galicië
Geleidelijk wordt het landschap meer
bergachtig. De sneeuw ligt meters hoog
over het land en een ijzige temperatuur
maakt, dat de bewoner van een land met
zachte winters zich ietwat onbehaaglijk
gevoelt.
De Polen in den trein dragen alle dikke
bontjassen. Zij kijken den vreemdeling,
die: in een gewone winterjas gekleed, zich
in hun midden heeft gewaagd, eenigszins
meewarig aan. En een van hen, die zich
in gebroken Duitsch kan uitdrukken,
vraagt, of men niet wist, dat het 's win
ters in Galicië koud is. "Wij voelen ons ge
noodzaakt, ons eenigszins te verontschul
digen over de nonchalance, waarmede wij
de reis zijn begonnen en brengen als ex
cuus naar voren, dat onze warme kleeding
in de bagage zit. De Polen begrijpen er
nog minder van. Men reisi, in dit land nu
eenmaal niet. zonder pels. Deze zijn hier
geen weeldeartikelen. Iedereen heeft er
een. Lange bontjassen, met hooge bonte
mutsen, dat is de kleederdracht.
Het Palace Hotel „Patria" te Krynica in Polen, het verblijf der
vorstelijk gehuwden.
Wij kunnen thans mededeelen,
dat H. K. H. Prinses Juliana en
Z. K. H. Prins Bernhard Vrijdag
j 1., eerst laat in den middag, Den
Haag hebben verlaten en zich per
auto naar Brussel hebben bege
ven.
Daar zijn zij in den trein gestapt
en doorgereisd naar Polen. Zater
dagavond Iaat is 't jonge paar in
Krynica aangekomen en heeft zijn
intrek genomen in „Patria", het
bekende hotel van den beroemden
Poolschen zanger Jan Kiepura.
Een redacteur van het A. N. P. die in
Krynica bekend is en daar onlangs nog
heeft vertoefd, schrijft het volgende:
Urenlang duurt de treinreis van de
DuitschPoolsche grens naar Krynica, het
minatuur-stadje, ergens verweg in de Bes-
kiden, het voorgebergte van de Karpa-
then.
Wij zitten in den exprestrein Berlijn—
Boekarest en op den stillen winterschen
middag, al spoedig gevolgd door den lan
gen avond, is het alsof de sneltrein zich
moeizaam voortsleept door de eindelooze
vlakten van Zuid-Polen, waar slechts hier
en daar een stadje of dorpje de eentonig
heid voor een oogenblik verbreekt en daar
door de verlatenheid der streek nog
scherper accentueert. Langs Polen's oudste
stad, Krakow, de stad der honderd ker
ken, voert dt trein ons naar Tarnow, even
eens een groote stad, doch met een station
netje, dat ons aan het een of ander ge
hucht in een uithoek van ons eigen land
doet denken.
Aan de Noordzijde van de route is alles
een egale, grauwe vlakte, zonder nuancee
ring, zonder natuurschoon. De Zuidzijde
is inmiddels interessanter geworden. Daar
teekenen zich in de verte de bergen van
de Hooge Tatra af. Zelfs in den donkeren
avond kan men de witte sneeuwhellingen
en sneeuwtoppen onderscheiden.
In Tarnow moeten w'j overstappen; den
internationalen trein, waar tenminste nog
opschriften waren, welke wij lezen konden,
waar de conducteur ons nog kan verstaan,
en wij ons nog eenigszins verbonden ge
voelden met West-Europa, verlaten en in
'een echt Poolschen trein stappen, welke
ons inruim vier uren naar Krynica zou
brengen. Hier houdt het verband met
WestEuropa op. Hier voelt men de grens
tusschen het Westen en het Oosten gena
derd te zijn. Aan tallooze kleinigheden kan
men constateeren, dat het hier een wondere
wereld is, een gastvrije en vriendelijke
wereld weliswaar, maar toch een geheel an
dere.
De trein rijdt door de vlakte. Alles sneeuw
