Vorstelijk bezoek aan Schiphol
Een schitterend detail van de jubileumtentoonstelling ter gelegenheid van
het 25-jarig bestaan der Centrale Aalsmeersche Veiling
Een overzicht van
een der expositie
hallen op de gr oote
jubileum-tentoon
stelling van bloe
men en planten te
Aalsmeer
Z. D. H Prins Bernhard verlaat de meuwe Douglas-machine .Ibis tijdens
het bezoek, dat hij Woensdag met de gasten der Koninklijke Familie aan
Schiphol bracht
De gasten der Koninklijke Familie brachten Woensdag een
bezoek aan Schiphol. Het gezelschap tijdens de bezichtiging
van een der hangars. Wijzend met de hand Z. D. H. Prins
Bernhard
Doret en Micheletti bij hun Caudron-Simoun-toestel, waar
mede zij hun vlucht Parijs Tokio gaan ondernemen
Het vrachtschip .Diamond*, dat op de Theems na een aan
varing zonk, is deze week gelicht, waarna de lading werd
gelost
FEUILLETON
HELGA'S WEDDENSCHAP
Uit het Noorsch
door
SIGRID BOO.
(Nadruk verboden).
44)
Ik stond op. Wil ie of wil ie niet?
Hij zei: Je martelt me.
Wel, zei ik, ik meen het in ernst,
het is meer dan spel adieu.
En ik sprong naar beneden in de diepte
Zoodra hij naast me was, liet ik
me naar boven drijven; hij greep me,
bracht me aan land, trok me op de
rots, schold me, gaf me standjes, raasde
en tierde, noemde me overspannen, hyste
risch, gek, idioot, ik weet niet wat nog meer,
gaf me de teederste naampjes, zei de
heerlijkste dingen. Toen kwam ik bij, be
grijp je, en werd het alles zoo heerlijk;
maar wat we de eerstvolgende uren zei
den is niet iets, om" hier weer te geven;
want dat zijn dingen, welke de beide be
langhebbenden heerlijk en verrukkelijk
vinden, maar die op een buitenstaander
den indruk maken van volslagen idiotisme.
Ik zie aankomen, dat je me hiervoor
vreeselijk op m'n kop zult geven. Je vindt
dit natuurlijk een foefje, dat thuishoort in
den tijd van Cleopatra, en dat niet mocht
voorkomen onder de eerlijke machtsmid
delen van een modern jongmeisje.
Maar het was de eenige manier, weet
je; en ik wil mijn handelwijze liever al
dus beschouwen, dat ik hem door een ge
niaal optreden bevrijdde van een idee fixe,
een dwangvoorstelling. En als we eenmaal
getrouwd zijn, zal ik het hem, als daar een
geschikte aanleiding toe is, wel vertellen,
want dan weet hij immers, hoe goed en lief
ik ben en behoeft hij er zich verder niet
druk over te maken.
Ik heb naar huis geschreven en ze ge
zegd, dat ik nu gauw kom en den aller -
besten schoonzoon van de heele wereld
meebreng. Ze zullen wel even opgékeken
hebben, denk ik. Tegenover vader heb ik
den nadruk gelegd op zijn degelijkheid en
ernst en goed verstand; tante weet, dat zijn
moeder behort tot het beroemde Palmge-
slacht. Ik heb moeder ook geschreven.
Vanavond gaan Lotten, Hans en ik naar
het 2-Septemberfeest van de studenten.
Het is jammer, dat je niet thuis bent
als wij komen, ik wou zoo graag, dat jul
lie mekaar leerden kennen. Maar misschien
met Kerstmis.
Ik heb het maar voortdurend over me
zelf. Doch een jong-verloofde moet men
in dit opzicht veel vergeven. Tot m'n groo-
te verdriet ontdek ik, dat ik hierin heele-
maal niet verschil van alle andere jong-
verloofden. Ik heb een heel velletje vol-
gekalkt over „mevrouw Helga Frigaard",
ik heb m'n ring met den saffier aan m'n
rechter ringvinger gedaan en omgedraaid,
zoodat de gladde kant boven is om te zien,
hoe dat staat; en ik heb er een heelen nacht
over liggen denken, wat voor slaapkamer
ameublement ik wil hebben.
Daarom ook schreef ik in Laurense's
poëzie album de volgende (onechte?) diep
gevoelde ontboezeming: Eerst wanneer een
vrouw bemint, begrijpt zy hoe gelijk ze
is aan alle andere vrouwen Laurense was
maar matig in haar schik met deze nieuwe
bijdrage, maar troostte zichzelf en mij er
mee, dat het „part" was.
Nu is het genoeg voor vandaag. Het ga
je goed.
Je Helg.
Ekebakke", 1 Oct.
Negentiende rapport.
Lieve Grete!
Weer huis. En weer alleen. Gisteren
vertrok Hans, en de overgang tot het
gewone enkelvoudige bestaan is ondraag
lijk.
Ik moet werkelijk al m'n verstand mobi-
liseeren gelukkig dat ik over nogal veel
verstand beschik, om er den moed in
te houden. Je zult allicht lachen wan
neer je bedenkt, dat een van mijn meest
onwrikbare principes indertijd was, dat een
verloving hoogstens een maand moest du-
.ren Maar ja toen was ik nog jong, en
groen. Wat mij betreft wordt het zeker een
kwestie van vier jaar.
Het leven heeft de neiging, precies an
ders te verloopen, dan je gedachten hebt.
Dat heb ik ook tegen Hans gezegd. En
ik piekerde er over, of je er niet wat op
zou kunnen vinden door er je op te trai
nen, net andersom te denken; het tegen
overgestelde te wenschen van wat logisch
was, dat je verlangen zou, enz. Maar Hans
zei, dat hij niet geloofde dat het iets zou
helpen, het leven te behandelen als een
ouwen brombeer, dien men a tuot prix
moet tegenspreken; en hij ried me aan.
m'n vrouwenlist niet verder toe te passen
dan strikt noodzakelijk is.
Apropos van vrouwenlist. Je weet dat
ik, nog niet zoo lang geleden, tot iets der
gelijks mijn toevlucht nam, ik meen me
te herinneren dat ik je den grooten coup
beschreven heb, dien keer dat ik me met
doodsverachting in de blauwe golven stort,
te. Moet je hooren, hoe ik daar ingevlogen
ben.
's Middags van den eersten dag, dat
Hans en ik thuisgekomen waren, ging
hij met tante en mij naar mijn kamertje,
opdat we hem tezamen dat interessante
vertrek konden toonen, met al m'n tro-
pheeën. Tante, dié opgegroeid is in een tijd
dat diploma's en dergelijke paperassen een
zeldzaamheid waren in handen eener
vrouw, haalde met aandoenlijken ijver uit
de kast m'n eind-examendiploma en m'n
academische n bul, oude rapporten en
schrijfcahiers, oude teekeningen, enfin, al
les behalve het pokkebriefje, wat ze,
vreemd genoeg, van geen belang achtte
voor Hans. Groote vreugde verwekte een
aanteekening in een rapport van de vijfde
klas, dat „Helga onder de les zit te kaar
ten" Triomfantelijk toonde ze hem de
Uilenorde van de school, den zilveren be
ker, dien ik bij een skiwedstrijd won, en
ten slotte m'n zwem-diploma.
Och wat, dat is niet iets om te laten
zien. zei ik en probeerde het tante af te
nemen. Warempel, Hans moet weten,
hoe goed je zwemmen kunt, zei tante, en
zag er een soort bescheidenheid van mijn
kant in, asjeblieft, springen, zwemmen,
redden van drenkelingen Hans nam
het gewichtige document en bestudeerde
het met gepaste aandacht. Pas toen hij het
teruggaf, dacht hy ineens aan iets hij
verschoot er van. Maar je kon niet
zwemmen! viel hij uit en keerde zich met
een ruk naar mij om.
Gelukkig was tante bezig, nieuwe be
wijzen van knapheid uit de kast op te
schommelen. Ik greep zijn hand en druk
te die uit alle macht: Natuurlijk kon ik
zwemmen, anders zou ik toch zeker niet
zoo hysterisch geweest zijn, naar beneuen
te springen in zee. Hans staarde me zoo
lang en strak aan, dat ik er verlegen on
der werd; maar gelukkig kon hy ten laat
ste z'n lachen niet houden, en gaf toe dat
het misschien een halven graad beter was
slim te zijn, dan hysterisch.
Waar hebben jullie het over? vroeg
tante Aleksandra.
O, we halen enkel nog eens op hoe
het was, toen ik Hans vryde, zei ik.
Wat zeg je? Doodelijk verschrikt trok
tante haar hoofd terug uit de kast.
Vrijde jij? Heb je dan geen gevoel van
eigenwaarde, Helga?
Nou kun je het zelf hooren, zei ik en
gaf Hans een por in z'n rug, hier in huis
nemen ze me ernstig.
Maar onder vier oogen heeft ze tegen
hem hetzelfde gezegd wat ze anderen on
der vier oogen vertelt dat de grond
goed is. Wel dat is in ieder geval een
troost.
We werden allerpleizierigst ontvangen
toen we met ons beidjes kwamen aanzet
ten. Ik geloof, dat vader het fyn vindt
weer een man in huis te hebben om mei
te praten, na al die jaren tusschen enkel
vrouwspersonen te hebben gezeten. En zoo
als ik had voorzien, begon tante Aleksan
dra al gauw te praten over de verschillen
de Frigaards en Palms, die ze heeft ont
moet en hoorde ze tot haar voldoening, da)
haar jeugdvriendin Teodora Palm een ach
ternicht was van Hans' moeder.
Van moeder kreeg ik een langen felicita
tiebrief en een beeldig kanten kleed. Hel
eerste stuk in ons huishouden.
(Slot volgt).
