De vergrooting van
het instructievaartuig
„Prinses Juliana1'.
HELGA'S WEDDENSCHAP
Het nieuwe stedelijk museum van Weert is deze week geopend. De
conservator, de heer Linssen, legt de laatste hand aan de inrichting
De tinbaggermolen „Kantoeng", bestemd voor de tinwinning in Ned.
Indië en in opdracht van het Departement van Koloniën te Schiedam
gebouwd, is Dinsdag te water gelaten
President Roosevelt werd op zijn terugreis van Buenos Aires naar de Vereenigde
Staten te Trinidad verwelkomd door den gouverneur-generaal sir Murchison
Fletcher. In het midden de zoon van den president
Ook Rotterdam bereidt zich voor op een luisterrijke viering van het a.s. huwelijk
van H. K. H. Prinses Juliana met Z. D. H. Prins Bernhard. De vlaggentooi
in de Hoogstraat
De man aan de lier tijdens het van elkaar trekken der twee
deelen van het instructievaartuig .Prinses Juliana" van het
Onderwijsfonds voor de Scheepvaart, dat te Arnhem vergroot wordt
Koningin Elisabeth, Engeland's nieuwe Koningin, op 9 jarigen
leeftijd met haar jongeren broeder David. Deze toto werd in
1909 op Glamis Castle in Schotland gemaakt
FEUILLETON
Uit het Noorsch
door
SIGRID BOO.
(Nadruk verboden).
34)
Vingergaard, 10 JunL
Twaalfde rapport.
Lieve Grete!
Als je wenscht, d'e wereld op haar al-
lervoordeeligst te zien, dan behoef je
slechts op een helderen Juni-ochtend op
te staan tusschen 6 en 7. Ik geef toe, dat
ik het enkel doe omdat het moet, maar
daarom verdient het evengoed aanbeve
ling voor anderen. Van twee goede din
gen moet je het beste kiezen, zou je met
een kleine variatie kunnen zeggen; en de
zoete loomheid der leden, als men nog even
insluimert is niets, vergeleken bij de zoete
lichtheid van het gemoed, wanneer men
opstaat bij het eerste hanengekraai en
den Juni-morgen aanschouwt in al zijn
heerlijkheid.
Op den zolder naast onze jonkvrouwen-
kooi is een klein raam, dat uitzicht geeft
op de welgevormde kroon van een esch-
doorn. lederen ochtend loop ik er even
heen voor ik naar beneden ga. Als ik op
m'n hurken ga zitten, zie ik door de bla
deren heen recht in de diepte van de
eigen kleine wereld van m'n boom; en tel
kens is het me, of ik deelgenoote word van
een gelukkig-makende wijsheid. Sterk
staan de takken, licht als een geest de
bladeren tegen een teer blauwen hemel, en
over dit alles breken golven stralen ro
zenrood licht. Soms ruischen de bladeren
in den zonne-wind, een ruischen dat me
doet denken aan de zee; en in een vluch
tige glimp is het me, of ik alles begrijp.
Het is een extase, die slechts het onder
deel eener seconde duurt, maar ze is dan
ook het hoogtepunt van alle denken en
voelen. Het volgende oogenblik is ze
voorbij; en men begrijpt niet, wat men
zoojuist heeft begrepen.
Het is moeilijk deze gewaarwording on
der woorden te brengen, maar je kent ze
zelf ook. Ze is zeker algemeen mensche-
lijk en kan worden gewekt door duizen
den andere dingen dan een eschdoorn
ach is een hopeloos ouderwetsch woord,
maar in dit verband moet ik het wel ge
bruiken ach, dat men deze wondere
wijsheid nimmer kan vatten, wanneer men
op het punt staat, te benaderen. Wan
neer je niet zult eischen, dat ik mijn geest
vermogens laat onderzoeken, wil ik je wel
bekennen, dat het schijnt, of de oplos
sing van het wereldraadsel een oogen
blik binnen ons bereik ligt.
Je kunt mijn bekentenisen licht of ern
stig opvatten, al naar de zelf wilt. Het is
werkelijk practisch zóó te spreken, dat het
op twee manieren kan worden uitgelegd.
En in onzen tijd is het in de eerste plaats
noodig, practisch te zijn, als ik de twee
jonge Amerikaanschen moet gelooven, die
hier een paar dagen hebben gelogeerd:
dochters van mijn Mr. Wood uit Tampa
Florida. Zij zijn in Noorwegen om het ge
boorteland hunner moeder te leeren ken
nen.
Ik stel geweldig veel belang in de Ame-
kaansche. Zij domineert over al haar zus
teren, de heele wereld door. Zeker heb
ben we aan haar te danken de vele ge
makken in keuken en kelder, de verlich
ting van het huishoudelijk werk; maar zij
is er ook de schuld van, dat wij jonge
meisjes niet langer gedichten lezen en
zelfs op ons achttiende jaar niet meer ge
looven, dat men kan leven van enkel lucht
en liefde. Zij heeft ons geleerd, ons lichaam
.goed te verzorgen, maar heeft ze ons
eigenlijk niet verleid tot het dwaze ge
loof, dat we weinig anders dan dit ons
lichaam bezitten? Ze heeft ons geleerd, dat
een man goed en best kan zijn, zelfs al is
z'n vader straatveger; maar tegelijk tracht
ze ons wijs te maken, dat een man zonder
auto en geld absoluut onmogelijk is.
Ja, zoo heb ik de Amerikaansche be
grepen door kranten en boeken; en de
twee dames Wood hebben hierin geen ver
andering gebracht. Ze waren werkelijk al
lerliefst om te zien, allebei waren ze slank
als eenden en beiden hadden zij de al
lures van top tot teen in het donker
blauw; donkerblauwen hoed, donkerblau-
wen mantel en handschoenen en kousen en
schoenen met hooge hakken, waardoor ze
eenigszins schokkerig liepen. Ieder had
haar film-revue in de hand en een reus
achtige doos pralines, met een zijden lint
er omheen. Ze verlangden direct een bad.
Laurense sloeg de handen ineen in de keu
ken: En dat zoo maar, midden op den dag.
Wat overdreven! Laurense is werkelijk zin
delijk, maar helt nog steeds over tot de
opvatting dat een bad bij den Zaterdag
avond hoort.
Natuurlijk zat er aan die slankheid heel
wat vast; dat is geen sinecure. Mijn acro
batische prestaties zijn niets, vergeleken
bij hun ochtend-gymnastiek. Het spreekt
vanzelf, dat Laurense meende, dat de we
reld het niet tot Paschen zou uithouden,
toen ze van hun halsbrekende oefeningen
hoorde. En voortdurend had ze aanlei
ding te mopperen: Wat overdreven!
Want saus moesten ze niet hebben en ook
geen koekjes en gebak, en geen melk of
room, en velerlei waren de sombere voor
spellingen uit de keukenregionen naar
aanleiding van dit alles.
Verder waren ze lief en vriendelijk en
zeiden bij alles: Fine! Doch hun belang
stelling was slechts werkelijk levendig,
als er sprake was van kleeren, auto's,
films en mannen, en de veelgeroemde
liefde. De vraag is of wij, jonge meisjes
aan dezen kant van den aardbol aan veel
meer denken! Ik weet het nog niet zoo
net. Maar we hebben dan toch in ieder ge
val zoo'n soort gewetenswroeging. En dat
hebben de vrouwen uit het land, waar de
schoonheidsconcurrenite aan de orde van
den dag is, blijkbaar slechts in zeer ge
ringe mate.
Nu zijn ze weer weg, en wy hebben het
best. Het privé-leven van den bedienden
staf, dat zich anders heeft te beperken
tot om den anderen Zondag, één middag in
de week en des avonds na half negen, kan
zich thans voluit ontplooien. Bovendien zijn
de avonden nu zoo licht en lang, dat het
onmogelijk is, vroeg naar bed te gaan; het
zou gelijk staan met heiligschennis, wan
neer je bedenkt, dat over een paar weken
het licht al weer afneemt.
Ik heb de streek hier naar alle kanten
doorkruist, in goed gezelschap, en heb
alles bewonderd, wat je gezien moet heb
ben als je hier geweest bent; het pano
rama vanaf de Mettekollen, waar je ze
ven kerktorens tegelijk ziet, en dat van
af Ringaassen, waar je bij helder weer de
zee kunt zien: en de reusachtige hooge
bergen; en de oeroude Larsstua, die thuis
hoort in een museum; de plaats waar de
echo het mooist is; en de plek waar de lui
zich heel, heel vroeger doodreden en waar
hun geesten nu nog in maanlichte nach
ten rondwaren. Zoo zelden dus kwamen
er vroeger ongelukken voor, dat er sagen
over zijn ontstaan. Terwijl we daar zoo
stonden en tu'irden in de glanzende golf
jes van de rivier alsof we verwachtten,
iets bijzonders te zullen zien, kwam er
een auto aanstuiven met een vaart, als
wilde die ons meteen toonen, hoe afdoend
en snel tegenwoordig een ongeluk kan
plaats vinden. Verbeeld je, dat er een
sage over ons beiden in omloop geko
men zou zijn; lijkt me niet waarschijnlijk.
In de eeuw van de auto zouden we ons
wel hebben moeten tevreden stellen met
een klein berichtje in de krant.
Het is een heerlijke streek; niet grootsch
zooals andere plaatsen in Noorwegen,
niets voor toeristen, maar een best plekje
om te wonen. Overal heerscht welvaart,
de boerderijen zijn flink, de landerijen
goed verzorgd, de tuinen keurig onderhou
den. De schilder Ytter vindt, dat het hier
eigenlijk te welvarend is om pittoresk te
zijn; maar als ik hiertegen protesteer,
zegt hij dat, wanneer men de zaken be
ziet van het standpunt van een kamer
meisje, het natuurlijk het mooist is, wan
neer de steenen symmetrisch liggen op
den weg en de huizen glimmen alsof ze
iederen dag met zeeps..p worden af ge
boend.
(Wordt vervolgd).
