Pangeran Adipati Ario Mangkoenegoro VII bracht Maandag een bezoek aan de regimenten grenadiers en jagers
Waalsdorp bij den Haag. Een snaoshot tiidens het bezonk
In het kamp
Den Haag in feesttooi. De Groote Kerk, waar het vorstelijk huwelijk
zal worden ingezegend, baadt des avonds in een zee van licht
üe drie scniioe. siu*Ken, weme ouoi ue i^euei .anoscne ko.ume te Uuonn
als huwelijksgeschenk aan Prinses Juliana en Prins Bernhard zullen worden
aangeboden, worden door den consul-generaal der Nederlanden te Dublin,
den heer I. R. A. Weenink (links), naar Nederland overgebracht
De oudste inwoonster van Breda, mevr.
de wed. K. v. d. Wall Bermann, die
op 2 Januari a.s haar 103-jarigen leef-
tijd zou bereiken, is overleden
Het schilderij, voorstellende den doop van H. K. H. Prinses Juliana, hetwelk op de Prinses Juliana- In verband met de beëediging van 2. D. H. Prins Bernhard, welke Woensdag a.s. op het Malieveld te den Haag
tentoonstelling, welke op 30 December a.s. te Amsterdam geopend wordt, te bewonderen zal zijn zal plaats vinden, werden ter plaatse repetities gehouden, waarvan hierboven een snapshot
FEUILLETON
HELGA'S WEDDENSCHAP
Uit het Noorsch
door
SIGRID BOO.
(Nadruk verboden).
33)
Ten laatste kwam er een einde aan het
lawaai en waren we na den schrik alle drie
vroolijk en opgewekt. Niets ter wereld is
gezelliger dan een nachtelijk babbeltje, als
de donderslagen van al verder en verder
wegklinken en de regen minder wordt. En
toen het onweer heelemaal over was, ver
klaarde Laurense behoefte te hebben aan
een kop koffie. In optocht trokken we naar
de keuken, waar Laurense het oude for
nuis aanmaakte, omdat er nog steeds geen
stroom was. Lotten haalde de gramofoon,
en we hadden het meer dan knus.
Maar toen de anderen Laurense den vol
genden dag vroegen, of ze bang geweest
was, moet je niet uenken, dat ze er voor uit
wilde komen. Bang? Nee, ze kon niet zeg
gen, dat ze bang was geweest, Niet wat
je noemt bang! Ze was toch geen kind
meer. Neen, bang was ze niet geweest, o
nee.
Olga deed heel wat plechtiger. Ja als
jullie hadden gehoord wat Ola en ik
vannacht hoorden, zouden jullie het wel
ernstiger opgenomen hebben, zei ze. Na
dat het was opgehouden met onweer en,
klonk er een soort fijne muziek in de
lucht, zoo leek het tenminste; het was zoo
vreemd, beeldige toonen, net als van zil
veren klokken. Ik zei tegen Ola, dat moet
een voorteeken zijn. Dat beteekent vast
iets.
Wat wij gelachen hebben! Ja, ik zal
je precies zeggen, wat het was, zei Lau
rense, die graag de anders altijd zoo ge
vatte Olga overbluffen wou. Wat jullie
hoorden was gramafoonmuziek, hier uit
de keuken.
Om vier uur 's nachts! riep Olga.
zijn jullie net goed snik? Zie dat je ge
trouwd raakt, meisjes, dan hou je van
zelf op met dat soort malle streken.
Dat van het getrouwd-zijn brengt Olga
tegenwoordig bij alles te pas; dat is een
ware dooddoener.
Het verdere van den onweersnacht
bracht ik door in Astrids leege bed. Het
bleek namelijk, dat de twee smalle lijs
ten, waar mijn matras op rustte, afgebro
ken waren. Van slapen kwam niet veel,
daar Lotten recht overeind in bed zat, de
knieën hoog opgetrokken en er maar op los
redeneerde, zooals je alleen redeneeren
kunt om vier uur 's nachts.
Bent u verloofd met Frigaard? Och,
dat zult u zelf niet een weten. Zooiets
weet je tegenwoordig nooit. Wat dat be
treft, wisten ze vroeger beter waar ze aan
toe waren, toen de mannen op een knie
lagen, en groot bouquet in de hand, en
vroegen: Wilt u mijn vrouw worden? Nu
gaat het zoo geleidelijk; men weet niets,
maar men hoopt er het beste van. Een
vriendin van me haakte in goed vertrou
wen beddekleedjes, toen ze ineens op een
dag in de krant zag, dat de man, dien ze
als haar verloofde beschouwde, zou gaan
trouwen met een total onbekende groot
heid, den 20sten of zoo van diezelfde
maand.
Ik wou, dat ik was als u; dat wou lk.
Eenvoudig en natuurlijk. Niet met al dat
gezeur van standsverschil. O, soms ben ik
echt jaloersch op alle anderen. Een mas
sa menschen schijnen tevreden met het
leven als ze maar met een kop koffie kun
nen zitten. Ik ben bijna altijd rampzalig.
Enzoovoorts.
Ken je den toon? Wat gewild en wat
echt scepticisme, wat gewilde en wat ech
te zwaarmoedigheid, wat gewilde en echte
humor. Een veel gebruikt etiket voor den
omgangstoon tusschen moderne jongemeis-
jes. Ik spreek niet als iemand die daar
ver boven staat. Integendeel. Wanneer men
gedwongen is, te werken met z'n handen
en van den vroegen ochtend tot den la
ten avond aan te pakken, dan wordt de
conversatietoon in den regel bijna nog er
ger. Het gemoedelijke en verdraagzame
verdwijnt, bijdehande antwoorden liggen
je in de mond bestorven. Je wordt een
echte heilbei. Ik wil niet graag een heil-
bei worden, maar ik heb er allen aanleg
voor.
Den volgenden dag, dus gisteren, was
het prachtig, schitterend moi weer. Astrid
en Ytter kwamen met een auto uit de
stad, met een heele lading vrienden en
kennissen. De rampzalige lachte, dat het
't heele huis door klonk en leek zich kos
telijk te vermaken.
Ons bezorgde dit bezoek heel wat extra
drukte. Laurense bromde iets, dat het al
tijd zoo ging als de Bechs zelf er niet wa
ren en verklaarde, dat ze geen twee öre
gaf voor de tegenwoordige jeugd. Wel
hielp het een beetje, dat verscheidene der
gasten op Lottens instigatie een praatje
met haar kwamen maken. Een van hen,
een kleine, blonde knul, die aanbood in de
pap te roeren, prees ze naderhand als een
goeie jongen.
Het was een vroolijke boel. Er waren
er zelfs bij, die zich interesseerden voor het
kamermeisje. Je kent het type; hangt te
gen den deurpost en kijkt met een ver
veeld gezicht naar het dansen, maar fleurt
ineens heelemaal op zoodra hy bij de ta
fel met de dranken komt, en probeert het
kamermeisje op te monteren. Dit type vind
je altijd in een grooter gezelschap. Hij
heeft of geen lust, zich in te spannen, of
een zeker minderwaardigheidsgievoel
drijft hem daarheen, waar hij geen scher
pe critiek vreest.
Ytter liep heen en weer tusschen kel
der en eetkamer, en het gezelschap werd
al vroolijker en vroolijker. Laurense had
een gezicht als een onweerswolk. Op het
laatst ging ze naar beneden en sloot den
wijnkelder af. En ze kan slim wezen als
het noodig is. Ze haalde mij over den
sleutel in een van Ytters jaszakken te
stoppen. Ik ben, als 't er op aankomt, geen
ervaren zakkenroller, zoodat het werke
lijk allesbehalve gemakkelijk voor me
was, maar ten laatste gelukte het me toch
een flinke botsing met Ytter te arrangee-
ren. die er hem toe bracht me in het
bijzijn van iedereen te vragen of ik
handtastelijk ging worden. Den eerstvol-
genden keer, dat er een In den kelder
dook, hoorden we een hevig spektakel
Waar was de sleutel? Ze zochten alles af,
en wü in de keuken werden door allen be
schuldigd. Maar er bleef hun niets an
ders over dan in het geval te berusten,
waar ze niet minder van werden.
Van morgen aan het ontbijt vond Ytter
tot z'n groote verwondering den sleutel
in z'n zak. Wat werd hij gehoond. Zoo'n
sufferd! Zonder gewetenswroeging liet ik
hem onschuldig lijden.
Nu zijn ze, gelukkig allemaal vertrok
ken en is er misschien weer eens tijd voor
wat anders dan omwasschen. Dikwijls als
ik daar zoo sta met reuzenstapels vuile,
vette borden, denk ik onwillekeurig:
En dat heb je nu vrijwillig op je genomen!
Maar als dan de aanrecht weer leeg is, de
waschbak schoon en glanzend wit, en de
borden keurig in de kast zijn opgeborgen,
heb je ook zoo'n pleizierig gevoel, te
hebben meegewerkt aan den goeden gang
van zaken in deze wereld.
Buitendien is het goed, dat ik me oefen.
Wie kan weten, wat de toekomst brengen
zal? Gesteld dat je trouwde en je niet veel
meer kon veroorloven dan eenvoudig te
wonen, te leven en je bescheiden te klee-
den. En er zijn er tegenwoordig een
massa, die zich zoo goed als geen luxe
kunnen permiteeren. Dan is het geen
voordeel, als je te veel gerecht bent aan
je divan.
Ik denk aan wat Tutt en Sofie zeiden:
Je wordt toch niet verstandig? Is er
werkelijk reden tot ongerustheid?
Niet, dat het er iets toe doet, dunkt me.
Hartelijke groeten,
Je Helga.
(Wordt vervolgd).
