De troonsbestijging van Z. M. Koning
George VI van Engeland.
3)e £eicbcJxc Sou^a/iit
De nieuwe Koning. George Vl van
Engeland, bij het verlaten van zijn
woning in Piccadilly, om zich naar
St. James Palace te begeven voor de
plechtigheid der proclamatie
De burgemeester van Maastricht, mr
L. E. J van Oppen, bezichtigt het
Eerste Industrie Laboratorium in Neder
land, nadat dit officieel door hem
was geopend
Mej Hilda Bongertman. de stewardess, die bij de ramp
van het K.L M.-vliegtuig .Lijster' op gelukkige wijze aan
den dood ontsnapte is Zaterdag op Schiphol terug gekeerd,
vanwaar zij per auto naar haar ouderlijke woning werd
vervoerd Mej Bongertman in de auto op weg naar huis
Het einde van veel verkeers leed Na den laatsten tocht te hebben gemaakt,
werd de pont afgesloten, en behoorde de veerdienst over het Hollandsch Diep
tot het verleden
Een historische foto Onmiddellijk na zijn afscheids radiorede tot het Britsche
volk begaf de afgetreden Koning Edward zich per auto naar Portsmouth
om zich in te schepen voor zijn vertrek naar den vreemde De ex-monarch
in zijn auto
FEUILLETON
HELGA'S WEDDENSCHAP
Uit het Noorsch
door
SIGRID BOO.
(Nadruk verboden).
26)
Tegenwoordig zit ze eeuwig en altijd in
de keuken en zijn we voortdurend aan 't
schermen met woorden, met wisselend ge
luk. Haar hart is er ook bij betrokken, in
zooverre ze monsieur Frigaard bijzonder
graag mag, en nog meer op hem gesteld
zou zijn indien hij geen chauffeur was. En
bij tijden spannen ze allen samen tegen de
arme Helga Gisteren bracht Frigaard me
neer en mevrouw Bech met de auto naar
de stad. De twee laatsten zouden eenige
dagen wegblijven, maar Frigaard kwam
dien avond terug, en we hadden afgespro
ken, dat ik hem een eind tegemoet zou
gaan. Hoe de anderen daar lucht van ge
kregen hadden snap ik met; maar toen ik
's avonds op mijn Kame' was en m'n roo-
den mantel aantrok, hoor ik ineens den
sleutel aan den buitenkant omdraaien.
Een onderdrukt gegrinnik in de verte
verklaarde de situatie volkomen.
Na vergeefs de samenzweerders te heb
ben gesmeekt, me er uit te laten, begon
ik over een anderen u'tweg te denken, en
vond dien dan ook spoedig. Een menscb
heeft niet voor niets urenlang in de bios
coop gezeten. Haastig bond ik een laken
aan het raamkozijn en liet me, doodsbe
nauwd, ik snij nooit op als het niet be
slist noodzakelijk is naar beneden glij
den, zoo ver mogelijk, en sprong op het
balcon van de slaapkamer van meneer en
mevrouw. Het was een streep door de re
kening, dat de balcondeuren gesloten wa
ren. Dus moest ik over de leuning heen
en langs een van de pilaren tot op de ve
randa, een experiment, dat niet te best
was voor m'n mantei en ook niet voor den
wit geschilderden pilaar. Het was nog lang
niet gemakkelijk ook, en ik zal niemand
deze manier van naar-beneden-gaan aan
raden als hij er anders komen kan. Maar
ik kwam er dan toch, en ik genoot van de
situatie, toen ik de keuken inslenterde,
waar ze het er druk over hadden, of ze
me al dan niet zouden los laten. Voor zoo
ver ik er uit wijs kon worden, had Lau-
rense medelijden met me gekregen: maar
alle anderen gunden het me, opgesloten
te zitten.
Waar hebben jullie het zoo druk over?
zei ik, zoo onverschillig mogelijk. Ik
ga alleen maar een eindje wandelen. Als
je er om zou kunnen denken, Laurense,
haal dan het laken binnen, dat uit het
raam hangt.
Hemel! barstte Lotten uit Ik ge
loof werkelijk, dat je bij het circus geweest
bent!
Ja, wist u dat dan niet? zei ik Don
na Pepita Caligula Mazawatteete, lucht
acrobate, koorddanseres en vlammenslik-
ster.
Het is het beste, iemand met gelijke munt
te betalen. Daarentegen heeft het eigenlijk
geen zin te vertellen, hoe het verder ging
Ik wandelde dus itatig den landweg af,
en ten laatste kwam ik de auto tegen
met vermrouw Bech er in! Ze liet stil
houden.
Zoo. Helga, schep je een luchtje. Ben
je klaar gekomen met het mangelgoed?
Mooi, dat is dan m orde. Ja. het ls heerlijk
weer vanavond. Pleizierige wandeling!
Onhoorbaar en vornaam gleed de auto
verder. Daar zat hij. Daar stond ik. Ik
ken wel gevoelens die aangenamer zijn dan
die, welke mij op dit oogenblik beheersch-
ten.
Zie je me in gedachten niet op den te
rugweg? Danig de duvel in en met een
groote witte vlek van de klimpartij.
Laat je mantei heelemaal donker
blauw verven, raadde me Laurense. Dan
is ze ook niet meer zoo apart.
Jij bent appart. viel ik uit, wat
heb je noodig mee te doen, met me op
te sluiten. Den eersten keer den besten ga
ik niet met je naar de bijeenkomst in het
lokaal, als je dat maar weet!
Arme Laurense. Den volgenden ochtend
stond ze om 6 uur op, maakte de vlek uit
m'n mantel met terpentijn en perstte hem
netjes op. Ik was er werkelijk aangedaan
van en beloofde bij van alles en nog wat
dat Laurense vóór h«t einde van het jaar
mevrouw Opstad zou zijn. Och jij, met
je onzin! lachte Laurense.
De volgende maand moet ik naar een
bruiloft. Ola en Olga gaan trouwen. Con
sul Bech heeft in een der bijgezouwen een
paar apartementen v: hen in laten richten,
boven den tuinman De bruiloft wordt ge
geven in het ouderlijk huis van Olga, in
Bruseth.
Olga is hevig aan het naaien en bor
duren, groote roode rozen op beige lin
nen en witte zwanen op groen laken.
Och ja zeg ik, om haar een genoegen te
doen, als je maar eenmaal zóó ver bent.
Dan geniet Olga er van. dat ze ons Ola
voor den neus heeft weggekaapt, en lacht
tot ze er den hik van krijgt, by gebrek
aan eten, om haar in 't verkeerde keelgat
te schieten. Thuis op Bruseth vinden ze.
dat ze een boerenzoon had moeten trou
wen; maar wie weet, mischien heeft Olga
een boerderijtje voor iemand er op ver
dacht is.
Lotten roept me en vraagt of ik mee
ga naar den dorps winkel. Verdraaid- Ik
mag wel opschieten!
Dit gekrabbel moet meteen maar weg,
daarom voor vandaag genoeg.
Morning!
Je Helga.
Vingergaard 13 Mei.
Negende rapport.
Lieve Grete!
Het is zes uur in den ochtend, ik weet
niet, hoe jij daarover denkt? Zeker, ik
maak het best. Volkomen normaal ook,
hoor. Maar ik ben helder wakker en vloei
over van levenslust en mof een uitweg
zoeken voor m'n ernergie. Nu moet je
niet ongerust wezen, dat het me ontbre
ken zal aan gelegenheid om m'n energie
te gebruiken. Over een uur begint de da-
gelijksche veldtocht met emmer, boender,
bezem, wrijflap en stofdoek.
Het gedeelte van mijn persoon, dat in-
tusschen wel iets meer behoefte heeft aan
training, is m'n geest Heb je dat ook al
opgemerkt, zei je? Vervelend! Je kunt best
zelf je fouten en gebreken erkennen, het
staat zelfs gekleed, dat te doen: maar an
deren behooren onder alle omstandighe
den te protesteeren.
De pen vliegt over het papier, onder
steund door een luidruchtig accompagne
ment. Beneden me snurkt de grondeige
naar Bech, zooals slechts een oudere,
zwaarlijvige man kan snurken; met dat
gelijkmatige rhythms, hetwelk aangeeft,
dat hij van plan ls nog een tijdlang er mee
voort te gaan. Aan den anderen kant van
de kamer ligt Laurense en maakt de zotste
geluiden in haar slaap Bij iedere uitade
ming spitst ze haar mond toe en blaast als
een walvisch. En voor het raam, in den
grooten ahorn, waarvan de takken door
buigen van de lichtende, geelgroene bloe
sems. geven de vogels een kleine orkest-
uitvoering. Het opus, wat ze op 't oogen
blik voordragen heet zeker: „Hymne aan
den zonsopgang" en er klinkt een extati
sche jubel in sommige der glasheldere, spi
raalvormige trillers en loopjes.
Maar laat ik niet vergeten, je te bedan
ken voor je langen, gezelligen brief, die
me het leven in Parijs deed meemaken uit
de tweede hand Hier m daar las ik een
stuk voor aan m'n collega Laurense Den
meesten indruk op haar maakte je opmer
king over de weinige ^ardaopels. die jul
lie daar krijgen er. ze toonde diep mede
lijden met je. Doch tegelijk was dit voor
haar een welkome aanleiding *ot triomf.
Nee. wij hebben het dan toch maar
heel wate beter hier, zei ze: Oost West,
thuis best. Je had haar tevreden gezicht
moeten zien Het was goud waard.
Sedert iv je het laatst geschreven heb,
is Olga mevrouw Ola Sandbakken gewor
den.
(Wordt vervolgd).
