FEUILLETON HELGA'S WEDDENSCHAP Uit het Noorsch door SIGRID BOO. (Nadruk verboden). 14) Tante en vader willen me thuis hebben, maar het jaar is nog niet om. En juist nu begint'het hier fijn te worden. Voorjaar en zoo. Maar nu moet Je opschieten en een eind maken aan dit epistel, of juister gezegd, maandelijksche rapport; anders bedraagt 't porto meer dan m'n contanten. Dat ik in een heelen tijd niets van je gehoord heb, zal ik maar als een goed teeken beschou wen. Toch leef ik in de hoop, dal je me spoedig met eenig bericht zult willen ver eeren. Het ga je goed. Je Helga. Vingergaard. Achtste rapport. Lieve Grete, geluksvogel! Heb ik aldoor half en half medelijden -met je gehad! Gedacht: die arme Grete, die daar in het hooge noorden zit! Door de radio hoor ik, dat het daarginds nog knap guur en koud is, terwijl wij hier het meest verrukkelijke lenteweer hebben En daar zit je me warempel in Parijs! Zooiets is slechts enkelen beschoren. Bij wat voor menschen ben jij beland? Zij kunnen niet zijn als' anderen. De man kan niet op reis gaan zonder z'n vrouw, de vrouw niet zonder haar kinderen, de kinderen niet zonder haar gouvernante. Als jullie maar niet eerstdaags vleugeltjes krijgen. Nee, dan zijn wij hier heel wat normaler. Toen Lotten gisteren aar bood, zelf haar bed op te maken, had ik bijna ge vraagd, of ik haar pols even mocht contro leeren. Verbeeld je, Laurense! zei ik, toen ik je brief kreef ik heb een vriendin, die in Parijs zit! Doch die brave Laurense laat zich nu eenmaal door niets imponeeren, zooals ik je al eerder gezegd heb. Is dat dan zooiets bijzonder? meen de ze stroef. Ja, Laurense, antwoordde ik met overtuiging, dat L» wel héél bijzonder. Maar waar blijft de ansicht van den Eifeltoren? Ik wacht! Als jij in Parijs zit en ondanks dat niet aan al je vrienden en kennissen een kaart van den Eifeltoren stuurt,"ben je een origineeler type dan je zelf weet. En als je terugkomt zonder ge verfde lippen en zonder te spreken van de aparte Parijsche lucht, de lucht, die iemand een roes bezorgt, ben je een unicum. Ab soluut eenig in je soort Maar ons oude Noorwegen is in dezen tijd ook niet te versmaden. Nee, juist nu heeft de aarde die versche, vochtig-bruine kleur, die iemand, die eens een klein meis je geweest is, later altijd in verband brengl met hinkelen en bikkelen. Of je het nu gelnoft of niet, eenige da gen geleden snakte ik er gewoonweg naar. te kunnen hinkelen: en toen Lilian en Alex Bever-Hansen hier waren met Paschen, was dat voor mij een prachtig voorwendsel. Maar ja, ik kwam tot de ontdekking, dat ik er toch aan ontgroeid was. Het verdriet over een verkeerd schuifelsprongetje, de vreugde over het eerst klaar te zijn, was niet langer zoo groot, dat deze inhoud ga ven aan het spel; en L'uw, heel gauw, be perkte ik me tot toezien. De lente is dit jaar vroeg gekomen. De heesters in den tuin zijn allemaal glanzend lichtgroen, de sleutelbloemen en madelie ven bloeien volop. Er werken nu den hee len dag twee man in den tuin en des avonds helpt iedereen, die lust heeft; harkt blad, brandt boschgrond af, en spit de bedden om. Het is heerlijk, dol, weet je; je voelt je sterk en krachtig en gezond als een oer- vrouw, wanneer jè den bodem bewerkt. Mevrouw Bech wandelt rond met een sportjasje en een" robden doek om het hoofd als een zigeunerin en inspecteeert alles met droomerige oogen. Waarom, weet ik niet, maar den laatsten tijd schminkt ze zich niet meer en verft haar lippe*i niet lan ger; en nu er een paar" laagjes af zijn, is ze als het ware menschelijker geworden. De landeigenaar die een stuk ouder is dan z'n vtouw, heeft veel last gehad van jicht, en stelt zich tevreden met hier een steentje p te rapen, en daar een dor blad, maar hij is er toch in z'n hart van over tuigd, dat er zonder hem niets gedaan zou worden. Hij is werkelijk allergenoeglijkst. Gisteren wenkte hij me eensklaps met een zeer geheimzinnig gezicht, mee te gaan, en bracht me door boschjes en langs smalle kronkelpaadjes tot-achter in het park. Ik liep op m'n teehen, van pure spanning en verwachtte minstens een dooie man te zul len vinden in het hakhout. Minstens! En het was niets d.w.z. nu nog niets, alleen een klein heuveltje met sprieterig gras en doornige heesters. Maar daar vond je al tijd de eerste rijpe boschaardbeitjes, ver telde hjj me. En geloof me, ik weet een der gelijke mededeeling op prijs te stellen. Men is, zooals gezedg, niet voor niets klein meisje geweest en heeft met jaloersche blikken gewaakt over zulk soort staatsge heimen als waar boschviooltjes groeien, en waar de eerste lelietjes; en waar het aller-, aller-beste plekje is voor de nachtviolen, die wonderlijke bloem, die overdag zoo on aanzienlijk is en heelemaal niet de aan dacht trekt, maar die 's nachts de lucht vervult van een bedwelmende geur. Ja, ik geloof, dat ik met een gerust ge weten Laurense's attest mede kan onder schrijven, dat hij en goeie jongen is, die baas van me; hoewel die goeie jongen meer dan humeurig is uitgevallen. Bij tijden is hij als buskruit; en als je dan iets doet, wat hem niet aanstaat, en dat doe je in den regel uit louter zenuwachtigheid, dan komt het tot een uitbarsting. Projectielen in den vorm van scheldwoorden en erger vliegen naar alle kanten, en op zu'W oogenblikken krijgt z'n eigen waardigheid ook een ge voelige knak. Maar andere keeren weer is hij als een lam en weet niet wat hij zal be denken, om je een genoegen te doen. Uit z'n zakken komen heele voorraden zuurtjes en plakken chocolade en kleine rariteiten. Ook krygt hij van die bevliegingen, dat hij galant wil zijn; en dan is hij werke lijk vermakelijk. Het is net of het hem dan ineens te binnen schiet, dat het tot de plich ten van een man 'an de wereld behoort, het kamermeisje een beetje het hof te ma ken; en dan overlaadt hij haar met een uit gezochte collectie bloemrijke complimentjes uit de achttiende eeuw, zoo geweldig, dat iemand met een klein beetje gezond ver stand ze onmogelijk voor zoete koek kan opeten. Er ligt een zekere waarheid in wat Astrid gisteren zei, toen ze een schommelstoel in de woonkamer vervingen door zoo'n nieu we van stalen buizen: Vader, nu ben jij het eenige niet moderne meubel hier in huis. Mevrouw Bech lachte er onbedaar lijk om en bewees daardoor, dat ze _een mensch van haar tijd is; want een moeder, die een klein beetje ouderwetsch is, zou bij zoo'n opmerking van haar dochter gezegd hebben: Weet je wel, dat je tegen je vader spreekt? Bech, die toevallig in z'n hum was, nam het heel goed op en zei: Ja, het zal het beste wezen, dat jullie mij ook inruilen. Er- lag een diepere meening achter die woorden, want mevrouw Bech werd gloeiend rood, tot diep in haar hals. Vreemd als 'n oudere vrouw bloost, heeft *t hee lemaal niets liefelijks; het doet je enkel schuldbewust aan. Er is hier dezen winter het een of ander gebeurd, maar wat, weet ik niet goed. Ik ben niet van de soort, die door sleutelgaten kijkt. Ik geloof dat Stein, de acteur, haar bij na het hoofd op hol heeft gebracht. Ik zou willen voorstellen de uitdrukking „jong en onbestendig" te veranderen in „oud en on- I bestendig", want als ik om mij heen zie in mijn kennissenkring, dan zijn het de men schen van veertig, die de dwaasheden be gaan Zij hebben plotseling zulk een angst, dat het leven hun tets zal onthouden, dat ze alles aangrijpen en naar zich toe ha len, wat ze maar kunnen krijgen. Zoo ten minste lijkt het een bezadigd jong mensch Ja zeker, ik bedoel mezelf. (Wordt vervolgd). 3)c Êöicbdie 0ou/fca/nt De sportvliegers Heymans (rechts) en Sluyter, die hun tocht Nederland Indië vv. door de lucht met succes hebben vol bracht, zijn Donderdag, na behouden op Waalhaven te zijn geland, 's avonds op Schiphol gehuldigd Met Keistverlot naar huis Engelsche matrozen verlaten te Portsmouth de .Courageous* Marokkaansche soldaten passeer en Carabanchel op weg naar de voorste linies h den Spaanschen burgeroorlog De dennenversiering van het paleis Noordeinde te den Haag. in verband met het aanstaand huwelijk van H. K. H. Prinses Juliana met Z. D. H Prins Bernhard, nadert thans haar voltooiing Den Haag Steekt zich in feestkleed voor de komende feesten. De kroon op den toren van het stadhuis wordt geïllumineerd Het industrie-laboratorium te Maastricht, ten behoeve van practische toepassingen van gas. is officieel geopend

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1936 | | pagina 9