t
Iets over de Huwelijks-
wetgeving der Katholieke Kerk.
EEN WEEK HISTORIE
SPORT
ZATERDAG 12 SEPTEMBER 1936
DE LE1DSCHE COURANT
VIERDE BLAD - PAG. 13
Echtscheiding 1.
„Jullie Kerk kent geen echtscheiding,
dat is toch nogal èrg ouderwetsch!"
Deze uitlating, die ons eens werd gedaan
door een „vrijzinnig" universiteitsstudent
geeft de gewone mentaliteit weer, waar
mede de „moderne mensch" staat tegenover
de onontbindbaarheid van het Hu
welijk.
Laten wij beginnen met twee mis
verstanden, het .eene groot, het
andere meer begrijpelijk, welke in bo
venstaand laatdunkend gezegde staan ver
vat.
Het eerste misverstand: niet-katholieken
denken vaak, dat „de K er k" d.w.z. het
bestuur der Katholieke Kerk, nu eenmaal
heeft besloten, dat 't huwelijk onontbind
baar moest zijn en daaraan om allerlei re
denen koppig vasthoudt. Zij vinden dat
„ouderwetsch, rigoristisch, puriteinsch"
enz.
Ja 't is ook geweldig ouder
wetsch zoo ouderwetsch namelijk als
dedoor God geschapen mensche-
1 ij k e na t u u r zelve!
Het tweede misverstand is, dat „de Kerk
in 't geheel geen echtscheiding kent". De
„Katholieke Kerk" kent wèl echt
scheiding, zjj 't dan ook in zeer uit
zonderlijke gevallen, die op de Goddelijke
wetgeving zelve berusten.
Wij zullen deze beide dingen in een twee
tal artikelen beknopt bespreken. Maar
eerst willen wij nog even in herinnering
roepen, wat wij in het begin van ons eerste
artikel schreven, n.l., dat wij ons niet in
lange beschouwingen over het wezen
van het huwelijk en dus ook niet over
de onontbindbaarheid willen verdiepen,
maar dat het er slechts om gaat, de voor
naamste bepalingen der kerkelijke wetge
ving kort te beschrijven.
Niet meer dan eenige hoofdredenen,
waarom het Huwel ij konont
bindbaar is, zullen wij dan ook slechts
opsommen: alléén om deze even in 't ge
heugen terug te roepen. Wellicht dat wij
later uitvoeriger hierop terugkomen.
„En die twee zullen één vleesch zijn".
„Wat God heeft vereenigd, dat scheide de
mensch niet" heeft Jezus Christus gezegd
(Matth. 19, 5, 6) met betrekking tot het
Huwelijk. En daarmede heeft Hij één der
noodzakelijke eigenschappen: de
onontbindbaarheid van het Huwe
lijk uitgesproken en bekrachtigd.
Een noodzakelijke eigenschap.
Ons natuurlijk verstand zegt ons, dat het
Huwelijk één en onontbindbaar moet zijn.
Slechts enkele gedachten hierover.
Wat blijft er nog van echte, diepe huwe
lijks- liefde over, wanneer bruid en brui
degom elkaar trouw beloven, maar daarbij
innerlijk zouden weten: wij kunnen niet
temin altijd van elkaar af en met een an
der opnieuw een liefdeleven beginnen, als
onze karakters niet overeen stemmen en
er groote moeilijkheden, welke dan ook,
komen tusschen ons!
De liefde toont haar echtheid immers pas
juist dan, als er offers gevraagd wor
den van geduld, van elkaar verdragen, steu
nen en bijstaan, juist dan, „als er moei
lijkheden komen", als de zinnelijke
hartstocht is uitgebluscht!
Welk een bedreiging hangt elke getrouw
de man of vrouw dan boven 't hoofd voor
de „derde", die niet alleen een tijdelijke
passie, maar een scheiding van de ge
liefde man of vrouw en een nieuw huwe
lijk met deze kan beteékenen.
Wat angsten en lijden op dit gebied in
kringen waar „echtscheiding" thans tot de
gewone mogelijkheden behoort: de vrouw,
die in iedere vrouw haar opvolgster als
ecbtgenoote bij haar eigen leven kan zien;
de man, die het moet aanzien, dat zijn
vrouw, die hij lief heeft, door eiken ande
ren man als „bruid" kan worden wegge
voerd.
Wanneer het Huwelijk ontbindbaar zou
zijn, wat wordt er dan van het bijkomstig,
maar belangrijk huwelijksdoel: redelijk
voldoen van de begeerlijkheid. Dat is
juist het schoone in een ideaal huwe
lijk: de door God gegeven redelijke
huwelijksvreugden geven reeds een na
tuurlijke hulp om de offers die het
huwelijksleven vraagt blijmoediger en
sterker te brengen. Maar wat als in ieder
huwelijk, bij het natuurlijk verzwakken van
de zinnelijke begeerte, reeds met verlan
gen kan worden uitgezien naar een andere
man of vrouw?
Waar zal voorts de ernst blijven, die de
huwelijksk e u z e moet beheerschen? Licht
zinnig en onbedacht kan het huwelijk wor
den aangegaan als een avontuur: men kan
immers toch altijd weer veranderen als de
ander niet meevalt!
Vernietigend werkt de ontbindbaarheid op
de echte liefde, op het Huwelijk zelf, maar
vooral: het eerste en hoogste
doel van het Huwelijk: de
voortbrenging en opvoeding
van kinderen komt in 't grootste ge
vaar.
Allereerst zal men bij mogelijke „ont
bindbaarheid" van het huwelijk er op be
dacht zijn, zoo weinig mogelijk kinderen te
krijgen. Die zijn immers de grootste „blok
ken aan 't been", als men uit elkaar gaat
en een ander nemen wil.
En de opvoeding der kinderen? Bij
't geringste nadenken begrijpt eenieder,
wat daarvan terecht komt, wanneer vader
?n moeder scheiden en een andere echt-
mot (e) vinden.
-n wij nu hierover niet langer schrij-
van. De moreele ellende en de maat
schappelijke wanorde tengevolge van het
steeds grooter wordend aantal „echtschei
dingen" (in ons land meer dan tweedui
zend per jaar) is niet te schatten.
Ons natuurlijk verstand zegt, dat het
Huwelijk naar zijn aard en doel onont
bindbaar moet zijn en de Openbaring
bevestigt dit. Wijzen wij alleen op Jezus'
eigen woorden. Allereerst die, waar
mede Hij de Farizeeërs herinnerde aan Gods
Woorden bij het huwelijk der eerste men-
schen: „Daarom zal de man vader en moe
der verlaten en zich hechten aan zijn
vrouw; en die twee zullen één vleesch
zijn", en Zelf voegde Hij de verklaring er
aan toe: „Zij zijn dus geen twee meer, maar
één vleesch. Wat dus God heeft vereenigd,
dat scheide geen mensch". Jezus zegt dan
verder, dat God heeft toegelaten, dat Mo-
zes om de hardheid van hun gemoed den
Joden had veroorloofd in bepaalde gevallen
hun vrouw weg te zenden maar, zegt Hij:
„in den beginne was het zoo niet". En voor
de nieuwe door Hem gestichte heilsorde
herstelt Hij het Huwelijk: „Maar Ik zeg u:
Wie zijn vrouw verstoot, buiten het geval
van overspel, en een ander huwt, begaat
ovërspel; en wie een verstooten vrouw
huwt, begaat overspel" (Matth. 19. 39).
Christus dus verlangt van eenieder weer
de oorspronkelijke onontbindbaarheid van
het huwelijk te eerbiedigen. Scheiden is on
geoorloofd. Bij echtbreuk mag men uit
elkaar gaan, maar nooit een nieuw
huwel ij k sluiten, zooals nog eens
bij den Evangelist Lucas door Jezus staat
bevestigd: „Wie zijn vrouw verstoot en een
ander huwt, pleegt echtbreuk; en wie een
vrouw huwt, die door een ander is ver
stooten, pleegt echtbreuk" (16. 18). Men
ziet, dat man noch vrouw een nieuw hu
welijk mogen aangaan en Christus dus het
Huwelijk, zelfs bij een uit elkaar gaan wo
nen van man en vrouw, wegens „het geval
van overspel", als onontbindbaar be
schouwd. Ook in Paulus' brieven (1 Cor.
7. 1011 en 39; Rom. 7. 23) staat de on
verbreekbaarheid van het Huwelijk uit
drukkelijk verkondigd.
Wij begrijpen dus, dat, wanneer de Kerk
aan die onontbindbaarheid vasthoudt, Zij
dit zooals voor óns vanzelf spreekt
niet doet uit menschelijke halstarrigheid,
maar omdat èn het natuurlijk verstand èn
de Openbaring, waarvan Zij de bewaar
ster en verklaarster is, die onontbindbaar
heid als een onmisbare, een noodzakelijke
eigenschap van het Huwelijk doen kennen.
Nu gaan wij eerst eens zien of de Staat
ooit het recht heefteen gel
dig gesloten huwelijk te ont
binden.
In onze eerste artikelen bespraken wij de
begrenzing van de burgerlijke wetgeving
over het Huwelijk. Wij hebben toen uitvoe
rig uiteengezet, dat en waarom de Staat
alléén het Huwel ij k van ong e-
doopten door wetten mag en kan
regelen. Het Huwelijk van gedoopten is
een Sacrament en valt dus geheel onder de
rechtsmacht der Kerk; slechts in bijkomen
de dingen (huwelijksgoederenrecht) is de
Staat hier bevoegd.
Op 't eerste gezicht is er dus al geen spra
ke van, dat de Staat een huwelijk van ge-
doopten zou kunnen ontbinden, maar wel
licht kan er misverstand ontstaan over de
Staatsm acht ten opzichte van de al of
niet 'ontbindbaarheid van 't Huwe
lijk van ong edoopten. Men zou wellicht
kunnen denken: het Staatsgezag heeft de
volledige macht om het Huwelijk van on-
gedoopten door wetten te regelen, dus kan
het dat Huwelijk desnoods ook ontbindbaar
verklaren of zulk een geldig gesloten huwe
lijk ontbinden. Neen, het Staatsgezag
kan dit niet. Het heeft d<- macht om
deze huwelijken geheel wettelijk te
regelen, zeker, maar het kan niet iets
doen, wat tegen aard en doel van
het Huwelijk ingaat, wat het Huwelijk zelf
vernietigt. Doel en aard van het Huwelijk
vorderen natuurlijkerwijze: onontbindbaar
heid. Tegen doel en aard van het Huwelijk
ingaan door het ontbindbaar te verklaren
en geldig gesloten huwelijken te ontbinden,
is geen regelen, maar vernietigen
van het Huwelijk.
Een klein voorbeeld moge dit verdui
delijken. Stel: de regeering van een land
geeft aan generaal X. volledig vol
macht de geheele organisatie enz. van
het leger te regelen. Hij kan lichtingen uit
schrijven, korpsen naar huis sturen, kortom
doen wat hij wil. Maar de bedoeling is na
tuurlijk, dat X. het leger aan zijn aard en
doel zal doen beantwoorden. X. gaat nu
dat leger volkomen ontwapenen, alle man
schappen naar huis sturen enz. Dan zegt
natuurlijk een ieder: Zeker, die X. had
volledige volmacht om alles betreffende het
leger te regelen, maar dat is geen regelen,
dat is het geheele legerinstituut eenvoudig
vernietigen! X. heeft daartoe de bevoegd
heid natuurlijk niet!
Een Staatsgezag, dat het Huwelijk van
ongedoopten „regelt" door het ontbindbaar
te verklaren, gaat rechtstreeks tegen aard
en doel van het Huwelijk in, vernietigt het
Huwelijk, gaat dus geheel buiten zijn be
voegdheid.
Een huwelijk van ongedoopten, dat vol
gens de wetten van het Staatsgezag geldig
gesloten is, is volgens aard en doel onont
bindbaar en daarom heeft ook het Staats
gezag niet de macht dit te ontbinden, of,
in 't algemeen het huwelijk ontbindbaar te
verklaren.
Alle burgerlijke wetten, die echtscheiding
JI"t|||||||||||||||||l|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||!|imi|||||||||||||||||||MIIIIIK
5iiiiiiiiiigiiiiiiiiimmimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiimr
EDWARD Vin, DE KONINKLIJKE HANDELSREIZIGER. IS MEN
IN SPANJE HET MOORDEN MOE? DE ONRUST ONDER DE
ARABIEREN IN PALESTINA. HET NATIONAAL-SOCIALISTISCH
PARTIJ-CONGRES IN NEURENBERG.
Koning en handelsreiziger.
Vroeger meldden de bladen vaak bijzon
derheden van den prins van Wales, als hij
weer eens op reis was. En dat was dikwijls
het geval. Het scheen, dat deze jongeman,
die zich geen eigen gezellig thuis heeft we
ten te stichten, zich overal thuis gevoelde.
Hij zwierf rond door de heele wereld, deels
voor plezier, deels om die landen en hun
volken te leeren kennen, maar deels ook
om opdrachten voor zijn land uit te voe
ren, zoodat men hem wel een den konink
lijken handelsreiziger heeft genoemd.
Nu is de prins koning van Engeland ge
worden, maar zijn reislust heeft hij nog
niet afgelegd. Hij houdt er nu eenmaal van
om gewoon te doen, zooals ieder ander ge
woon mensch en geeft er niets om als men
foto's van hem neemt, terwijl hij in een
badpakje bezig is een roeiboot aan land
teduwen. Dat ziet er allerminst koninklijk
uit, maar hij heeft lak aan een koninklijke
waardigheid, die hem belet gewoon te zijn.
Ook het baantje van handelsreiziger heeft
hij na zijn troonsbestijging niet laten varen.
Hij is even bij den Turkschen dictator Ata-
turk (Kemal Pascha) aangeloopen en heeft
dien geïnviteerd om naar Londen te ko
men. Dat dit bezoek en deze invitatie meer
zijn geweest dan beleefdheidsfrases (wij
doen dat op reis ook wel met onze versch
opgedoken reis-kennissen en denken er niet
aan, dat deze invitaties ook werkelijk ge
volg zullen hebben) blijkt uit het volgende
bericht:
„Voor zijn vertrek naar Sofia heeft ko
ning Eduard een onderhoud gehad met
Ataturk, die den Koning ervan in kennis
stelde, dat de eerste minister, Ismet Inönu,
zich zonder verwijl naar Londen zal bege
ven". Hieruit blijkt, dat men spijkers met
koppen geslagen heeft. Door de ontmoeting
van de twee staatshoofden zijn de betrek
kingen tusschen Engeland en Turkije blijk
baar een stuk vooruitgeholpen.
Daarna heeft koning Eduard van zijn te
rugreis over land gebruik gemaakt om ko
ning Boris van Bulgarije, en den regent van
Zuid-Slavië te ontmoeten. Op het oogenblik
houdt hij zich te Weenen op.
Men kan dit niet meer enkel een plei-
zierreisje noemen.
Uitgeput Spanje. Dat de Engel-
sche koning zijn terugreis over het vaste
land maakt, heeft natuurlijk zijn reden. Hij
kan niet door de Straat van Gibraltar, we
gens den Spaanschen opstand.
Deze opstand woedt nog immer voort en
het einde is er nog niet van in 't zicht. Er
is deze week een gerucht uit Engeland ko
men aanwaaien het bericht is van de
„Daily Telegr." dat de beide oorlogvoe
rende partijen het vechten meer dan beu
zouden zijn en dat zij er naar zouden snak
ken, om er een einde aan te maken. Er
wordt zelfs al gesproken van een wapen
stilstand van 15 dagen. Mogelijk is het in
ieder geval, want beide partijen zijn aan
elkander gewaagd dat is in den loop der
weken wel afdoende gebleken en noch
van de zijde van Burgos noch van die van
Madrid zal men de illusie koesteren den
tegenstander spoedig te kunnen bedwingen.
Er is reeds zooveel bloed gevloeid en er is
reeds zoo onnoemelijk veel schade aange
richt aan kunstwerken en gebouwen, dat
het werkelijk meer dan tijd wordt om er
mee uit te scheiden. Maar men kan nu wel
de gevechten staken, doch een oplossing is
er dan nog geenszins gevonden voor de
Spaansche kwestie. Dat zou nog niet eens
het geval zijn, wanneer één van beide par
tijen definitief en beslissend overwon, ge
zien het mengelmoes, waaruit de twee
kampen bestaan; hoeveel te minder kan
men een oplossing verwachten, wanneer
men de vechtersbazen weer tezamen in één
mogelijk maken, 't zy bij onderling goed
vinden, 't zij om misdragingen van één der
echtgenooten, trachten derhalve dingen te
regelen, die haar bevoegdheid te buiten
gaan.
Geen menschel ij ke macht is in staat
een geldig gesloten hnwelijk te ontbinden,
ook niet een huwelijk tusschen twee onge
doopten.
In ons volgend artikel dan in 't bijzonder
over de vraag of de „Katholieke Kerk" Die
zooals wij zagen, aan de „onontbindbaar
heid" onverzettelijk vasthoudt, niettemin
de „echtscheiding" soms kent en zoo ja,
waarom?
Correspondentie-adres: Mr A. Diepen-
brock, Seminarie Hazeveld. Heemstede.
kooitje zet. Maar zóó kan het toch ook maar
niet door blijven gaan; anders gaat den
Spanjaarden net als die twee leeuwen, die
elkaar opaten, zoodat er ten slotte niets
meer overbleef dan twee staarten.
Onrustige Arabier en. Terwijl
aan de eene zijde van de oude wereldzee,
de Middellandsohe Zee, de Spanjaarden
krakeelen, is aan de andere zijde de woe
ligheid der Arabieren in Palestina nog
steeds niet geluwd.
Aanvankelijk was het slechts een ani
mositeit tusschen de Arabieren eenerzijds
en de Joden anderzijds, omdat het sind§
de uitbanning d,er Duitsche Joden steeds
groeiende aantal immigranten het Arabi
sche volksdeel op den achtergrond dreigde
te schuiven. Deze animositeit uitte zich
in enkele moordpartijtjes. Maar het duur
de niet lang of ook de Britsche regeering
werd in de zaak gemoeid, omdat de Brit
ten het mandaat hebben over Palestina. De
Arabieren eischten van de Engelsche regee
ring, dat zij de Joodsche immigratie zou
stop zetten.
Dat weigerde Engeland, wel beloofde het
een commissie van onderzoek te zullen
sturen, maar dan moesten de stakingen en
de relletjes eerst afgeloopen zijn. De Ara
bieren wilden echter het staken niet op
geven en richtten toen hun aanvallen op
de Britsche soldaten.
Met het bekende flegma hebben de En-
gelsahen een tijd lang geduld geoefend,
maar nu schijnen zij er genoeg van gekre
gen te hebben. Hun prestige komt langza
merhand danig in de knel en om dat te
herstellen zijn nu 10.000 Engelsche reser
visten naar Palestina vertrokken met de
opdracht de rebellie definitief te onder
drukken.
Zal het daar in het Oosten nu ook „knok
ken" worden?
Men is in Engeland niet heelemaal ge
rust over den afloop van deze knokpartij.
Het besef is levendig, dat men niet slechts
te maken heeft met de Arabieren van Pa
lestina, maar met de heele Arabische we
reld van het Naburige Oosten. Vrijwel alle
Arabische staten houden zich met de Pa
lestij nsche zaak bezig en het is zeker niet
gewaagd te veronderstellen, dat de ver
schijning van een nieuwe Engelsche leger
macht ook in deze staten de aandacht zal
trekken, vooral bij de jeugd, onder wie
zich een sterk nationaal bewustzijn en een
sterke Arabische solidariteit manifesteeren.
De Engelsche regeering moge al een gemo
tiveerde verontschuldiging voor het ver
groot militair machtsvertoon aanvoeren,
en haar handeling wijten aan de extremis
ten, die de bemiddelingspogingen van Noeri
Pasja hébben verijdeld, de Arabieren staan
in him gevoelens aan den kant van hun
Palestijnsche vrienden, zoodat niemand
van te voren kan zeggen, tot welke gevol
gen de strijd om het prestige, dien Enge
land thans met de uiterste middelen wil be
slechten, kan leiden.
Neurenberg. Joden en bolsjewis
ten worden in dezen tijd wel geducht te
pakken genomen.
Int Duitschland worden ze beiden over één
kam geschoren en op het partij-congres te
Neurenberg spreekt men royaal weg van
het Joodsche bolsjewisme.
Op dit groote partij-congres, het achtste
sinds de stichting der beweging en het vier
de sinds Hitier aan de macht kwam, wor
den de groote problemen van Duitsch
land besproken, o.a. de strijd met het
bolsjewisme. Men stelt het zoo graag voor,
alsof Duitschland Europa van het bolsje
wistische gevaar heeft gered en nog altijd
bezig is Europa1 te redden. Dat is ook het
motief geweest (sommigen spreken van:
voorwendsel) om de Duitsche bewapening
tot zeer groote hoogte op te voeren. De
vraag is wel gewettigd of Europa op die
manier niet van de Scilla in de Charibdis
terecht komt.
Duitschland beschouwt in de toekomst
een oorlog met Rusland als onvermijdelijk
en bereidt zich erop voor. Alle proble
men hangen in dit verband met elkaar sa
men.
Het streven naar economische zelfgenoeg
zaamheid, waarvoor op dit congres een
vier-jarenplan is aangekondigd, houdt daar
mee verband evenzeer als de Duitsche eisch
tot teruggave van het koloniaal bezit.
Rusland reageert er niet veel op; het
houdt manoeuvres en lanceert opzienbaren
de berichten over de sterkte en de goede
outillage van zijn leger.
UIT HET KATHOLIEKE KAMP.
DIOC. HAARL. VOETBALBOND.
PROPAGANDA-WED STRIJD TE
LANGERAAR OP 20 SEPTEMBER.
D. O. S. I (R'veen)Geel Ster (België)!
Dezer dagen ontvingen we bericht van
Adolf Kolping, dat daar ter plaatse op 20
September a.s. een groote propaganda-wed-
strijd zal worden gespeeld tusschen boven
vermelde vereenigingen. Het doet ons
groot genoegen, dat een z.g. kleine vereeni-
ging het aandurft een dergelijken wedstrijd
te organiseeren. Vanzelf sprekend met de
medewerking van ale omliggende plaatsen
van Langeraar.
Dat de vereeniging D. O. S. de helpende
hand aan haar zustervereeniging toesteekt
wordt door ons op hoogen prijs gesteld en
het zal wel onnoodig zijn om er op te wij
zen, dat de vereenigingen Nic. Boys, O. D.
V., D. S. V., D. O. S., Majella, St. Hooger,
V. C. H. enz. dien dag geen wedstrijden
vaststellen, om gezamenlijk op te trekken
naar Langeraar, om Adolf Kolping in dit
mooie program zoowel moreel als finan
cieel te steunen.
Het is ons bekend dat het bestuur met
aan het hoofd de geest. adv. alle pogingen
in 't werk stelt, om Adolf Kolping tot een
groote en bloeiende voetbalorganisatie te
maken. Als de Langeraarders dit nu allen
willen inzien, dan kan het niet uitblijven
of daar wordt succes geboekt.
Wij komen hierop nog nader terug!
Namens het District-bestuur,
H. HOOGER VORST,
Secretaris.
DISTRICT I. V. C. B.-ELFTAL—
VOLENDAM L
Zooals reeds is vermeld zal er ook een
propaganda-wedstrijd gespeeld worden op
het DOCOS-terrein te Leiden Sportpark
op 20 September. De eïftalcom-
vergaderde Donderdagavond en
heeft de volgende spelers gekozen:
Doel: W. v. d. Berg (N.V.C.).
Achter: W. de Bruin (Lisse), J. v. d.
List (S.J.C.).
Midden: P. v. Nobelen (Teyl.), Th. Hoo-
gervorst (S.J.C.), C. Paardekopore (Lisse).
Voor: Adr. Zwaan (Teyl.), J. v. Diest
(Lisse), Th. Ruigrok (S.J.C.,aanv.), Th. v.
d. Berg (S. J. C., H. Niersman (V.V.L.).
Reserves: C. v. Zeist (Lisse), J. Niers
man (V.V.L.), Th. Warmerdam (Lisse), P.
Ham (V.V.L.).
De wedstrijd vangt aan om 2.30 uur. Voor
shirts wordt van Districtswege zorg gedra
gen. Voor zwarte broek en kousen dra
gen de spelers zelf zorg!
De vereenigingsspcretarissen verzoeken
wij beleefd hun spelers hiervan in kennis
te stellen.
H. HOOGERVORST,
Secretaris.
P.S. Indien de I. V. C. B. op 20 Sept.
een aanvang neemt met de competitie, dan
komt dit programma te vervallen. Men zie
Sport-Ill. van as. Dinsdag en „Leidsche
Courant" as. Woensdag!
KATH. SPORTVEREENIGINGEN.
CLUBNIEUWS DER
WAT ER MORGEN GESPEELD WORDT.
Teylingen: Voor morgen staat vastgesteld
TeylingenLisse op het Sporthof te Sas-
senheim, aanvang 2.30 uur.
Voor onze donateurs is er Zondag te ge
nieten van het zoo lang verlangde voet
bal. Men hoorde zoo nu en dan: Teylingen
bestaat niet meer, maar Teylingen is er
wel, en met groot verlangen van de spe
lers zelf zal er Zondag gevoetbald wor
den naar hartelust. Door moeilijke terrein
kwestie van den afgeloopen zomer was het
niet mogelijk om wedstrijden te spelen,
zoodat de Sassenheimers as. Zondag weer
in grooten getale het spel zullen gadeslaan.
Om 12.30 uur spelen de nieuwe Junioren
tegen dito van DOCOS uit Leiden, zoodat
deze zich ook gereed maken voor de as.
competitie.
Lisse V speelt tegen Teylingen III, aan
vang 4.15 urn-.
In de vorige week gehouden vergadering
van Teylingen is een reisfonds gesticht,
waarvan alle leden en supporters lid kun
nen worden. De reiskosten ineens te beta
len is voor velen, wegens de financiën niet
meer mogelijk, zoodat het fonds hierin
voorziet. Door wekelijks een klein bedrag
te betalen is het voor niemand meer een
bezwaar om aan zijn verplichtingen te vol
doen. Zij, die zich nog wenschen op te ge
ven, kunnen dit doen bij de commissaris
sen, de heeren R. Homan, Rusthoflaan en
W. v. d. Berg.
DOCOS: Voor morgen staan een vier
tal oefenwedstrijden tegen -VCH I, Meer
burg II, Teylingen a en Meerburg b op het
programma.
As. Woensdag 16 September wordt een
ledenvergadering (senioren) gehouden te
half negen in de R.K. H.B.S. Mariënpoel-
straat. Het bestuur noodigt hierbij alle le
den uit, terwijl ook nieuwe leden welkom
zijn en zich tijdens de vergadering kun
nen opgeven.
Hedenavond 8 tot 9 uur spreekuur bestuur
in het Gezellenhuis, Rapenburg 52.
Voor de as. competitie kunnen nieuwe
leden ingeschreven worden bij de be
stuursleden: W. H. Kaizer, v. Oldenbarne-
veldstraat 20; P. N. Brouwer, Leidsche weg
570, (De Vink); J. Duindam, Hooge Rijn
dijk 32; J. Ouwerkerk .Seringenstraat 23?
G. van Brussel, Mariënpoelstraat 7.
