Feest in het Westland.
FEUILLETON
ZIJN LAATSTE AVONTUUR
Humoristische Roman
van
JOH. BRAND.
(Nadruk verboden).
'6)
Ja, daar ben.jk weer. Toevalleg, wat?
Je moet zeker denzelfden wegs als ik.
Ja, bracht Nebentau moeizaam uit.
Dat is ook toevallig, zeg! Waar ga je
dan hean?
Ik?.... wel, dat is nogal logisch
ik ganatuurlijk ga ik èrgens heen!
Rolf keek hem glimlachend aan.
M'n waarde Nebentau, hoe lang denk
Wel, wel, Nebentau, ben je daar al
wéér? vroeg Rolf.
je jezelf nu nog voor den gek te houden?
Zeg nu maar ronduit, dat Kestenberg je
heeft opgedragen mijn gangen na te gaan.
Nebentau maakte een hulpeloos afwe
rende beweging.
Mij kun je wel vertrouwen, troostte
Rolf. Je behoeft niet bang te zijn, dat ik
je zal verraden, maar je maakt het voor
jezelf heel wat gemakkelijker door open
kaart met me te spelen. Laat hooren dus:
heb ik gelijk of niet?
Nebentau begreep, dat hij het verstan
digste deed zijn tegenstand op te geven. Hij
knikte bevestigend.
Nu, zie je welt
Nebentau verheugde zich als een kind
over deze gelukkige oplossing van de nete
lige kwestie. Als hij er goed over nadacht,
stuitte al dat geheimzinnige gedoe hem
toch eigenlijk tegen de borst. Nu stortte
hij voor Rolf zijn hart uit en terwijl zij
langzaam doorslenterden, vertelde hij deze
van zijn Onderhoud met Kestenberg en van
de zonderlinge opdracht, waaraan hij ge
meend had gevolg te moeten geven.
Rolf luisterde geamuseerd.
Weet je wat?! zei hij plotseling. Ik
zal je helpen. Zet jij alle zorgen nu maar
van je af en geniet een paar dagen van
je onverwachte vacantie. Om mij behoef
je je niet te bekommeren.
Ja.maar
Wees maar niet bang. Ik beloof je, dat
ik geen enkelen gewichtigen stap zal on
dernemen, zonder je vooruit te waarschu
wen.
Nebentau schudde bedenkelijk het hoofd.
Het voorstel was te verleidelijk, dan dat
hij het maar botweg kon afwijzen.
Eiken dag, vervolgde Rolf, zullen wij
elkaar ontmoeten en ik zal je van mijn
doen en laten nauwkeurig op de hoogte
stellen, zoodat je Kestenberg behoorlijk
zult kunnen inlichten. Je zult eens zien,
hoe hij over je tevreden is! Heeft hij je
eigenlijk wel genoeg bedrijfskapitaal gege
ven?
Voorloopig tien mark, voor de eerste
week.
Dat is net was voor hem. Rolf lachte.
Enfin, daarvoor zullen we hem dan ook
behoorlijk in de maling nemen. Laat dat
maar aan mij ovér!
De zekerheid, waarmee hij optrad, werk
te op Nebentau bijzonder geruststellend.
En meer en meer ontwaakte in hem een
gevoel van vijandschap jegens Kestenberg,
die hem jaar in jaar uit aan den ketting
hield. Nochtans scheen het hem al te revo-
lutionnair, toen Rolf voorstelde een auto
te nemen en de daad bij het woord voe
gend den chauffeur van een in de nabij
heid gestationneerde taxi wenkte.
Nebentau protesteerde. Dat kan hij niet
verantwoorden.
Niet? zei Rolf. Dan ga ik alleen, zoo
dat je niets anders overblijft dan ook een
taxi te nemen om me te kunnen volgen.
Zooals je wilt!
Dat moest Nebentau toegeven. Met een
bezwaard hart, maar desondanks met een
gevoel van behaaglijkheid vlijde hij zich
naast Rolf in de kussens van de auto. Het
was voor het eerst in zijn leven, dat hij van
dit moderne vervoermiddel gebruik
maakte en terwijl hij stil genietend in zijn
hoekje zat, voelde hij zich meer en meer
tot Rolf aangetrokken.
Al te gauw naar zijn zin was de rit ten
einde. Plotseling stopte de wagen voor
een groot hotel.
En nu, goedenavond, vriend Neben
tau. Morgenochtend om tien uur verwacht
ik je bij me thuis. Dan zullen wij voor
Kestenberg een rapport opstellen, waar hij
van omvalt.
Vóór Nebentau een woord had kunnen
uitbrengen, was zijn beschermeling ver
dwenen. Hij bleef staan en wachtte. Waar
op hij eigenlyk wachtte, wist hij zelf niet,
maar er was nog iets in hem, dat hem zei,
dat dit zijn plicht was. Daarom wachtte hij.
Van een nabijen kerktoren sloeg de klok
vijf maal.
m.
Toen Rölf de hall intrad, dacht hij er
aan hoe geheel anders dan een paar uur ge
leden hij nu tegenover de dingen stond. Nu
was hij rijk. Hij behoorde tot de menschen
die hier thuis waren.
Bij den portier informeerde hij naar
miss Wilkins. Zij was niet op haar kamer.
Vermoedelijk bevond zij zich met miss
Tweedy in het thee-paviljoen.
De dame, met wie Rolf haar gezien had,
was dus niet haar moeder.
Uit de verte drong de muziek van een
dansorkest tot hem door. Langzaam slen
terde hij in de richting van het paviljoen.
Tusschen de vele dansende paren kon
hij de gezochte niet ontdekken. Maar hier,
in zijn onmiddellijke nabijheid, zat de
dame, die hij in haar gezelschap had ge
zien. Hij herkende haar direct aan haar
toilet, aan haar souvereine minachting
voor de eischen van koningin Mode, zoo
als sommige oudere dames, die van het
leven geen enkele verrassing meer ver
wachten, plegen te koesteren.
Bij haar tafeltje stonden slechts twee
stoelen; de dames waren dus alleen. Zijn
kansen stegen!
Eén voor één liet hij de dansende paren
aan zijn oog voorbijgaan. Nu zag hy haar
plotseling. Zyn oogen lieten haar niet
meer los.
De dans was teneinde. Ongedwongen
schetrste zy met haar partner, die haar
naar haar plaats bracht. De hem onbe
kende heer maakte een lichte buiging en
verwijderde zich weer. Merkwaardig,
dacht Rolf, dat er menschen zijn, die zoo
gemakkelijk van haar kunnen scheiden.
Als zij eenmaal haar arm in den zijne ge
legd had, zou hij haar niet zoo spoedig
meer loslaten.
De oudere dame richtte thans het woord
tot haar:
Wil je geen thee, Mabel?
Zij heette dus Mabel. De naam beviel
hem; je kon hem teeder uitspreken.
Dank je, Caroline; ik heb het ont
zettend warm.
Zij nam een poederdoos uit haar tasch-
je en bette haar neus. Haar stem had, naar
Rolf constateerde, een weeken, maar des
ondanks zeer beslisten klank.
Zoekt u een plaats?
Rolf knikte en zocht om zich heen. Doch.
alle tafeltjes in Mabel's nabijheid waren
bezet, er was zelfs geen stoel vry. Er zat
dus niets anders op dan den kellner te vol
gen, die hem dwars door de zaal naar den
verst verwijderden hoek loodste.
Het orkest zette opnieuw een slepende
tango in, maar voor hij zich een weg ge
baand had door de tientallen paren, zou
Mabel zeker reeds lang een partner gevon
den hebben. Hij bestelde dus een tweede
whjsky soda en stelde .er zich voorloopig
mee tevreden de voorpret van zijn toe
komstig geluk te genieten, zoo vaak Mabel
zijn tafeltje passeerde. Voor den volgenden
dans zou hij de zaken wat handiger aan
pakken.
Langs de tafeltje slenterend, alsof hij
een kennis zocht, zou hij zorgen, vlak by
haar in de buurt te zyn, wanneer het or
kest de melodie inzette. Dan moest er heel
wat gebeuren, wilde een ander hem vóór
zyn. De ruimte in het midden van de zaal
liep weer leeg en overeenkomstig zijn plan
stond hij op.
Toen hij nog slechts enkele passen van
Mabel verwijderd was, namen de musici
hun instrumenten weer ter hand. Hij
maakte een haastige beweging en stootte
daardoor tegen een klaptafeltje, dat pro
visorisch tusschen de andere tafels was
opgesteld. De inhoud van een melkkanne
tje stortte zich uit over het toilet van een
dame. (Wordt vervolgd).
3)e £cicbche Soii/^ant
De achtste internationale Alpenrit. Een snapshot bij de
controle ie Luzern. De motor van een der deelnemende
wagens wordt beproefd
De bloemen- en fruitfeesten te Poeldijk zijn Donderdag be
gonnen met de opening der desbetreffende tentoonstelling.
De burgemeester van Poeldijk, de heer G. W. Kampschöer
met den .burgemeester" van .Oud-Westland"
De aankomst van den maharadja van Mysore op het vliegveld
Tempelhof te Berlijn. De maharadjah wordt als de rijkste
man van Britsch-lndië beschouwd
Te Noordwijk is Donderdag de naam van den Zuid Boulevard met eenige
plechtigheid veranderd In .Koningin Astrid Boulevard". De onthulling van
het nieuwe naambord geschiedde door den burgemeester, den heer J. B. V.
M. J. v. d. Mortel
De burgeroorlog
in Spanje. Het
stadhuis van Irun
onder strenge be
waking. Barricades
van zakken zand
zijn aangebracht
Op de Breestraat te Beverwijk werd Donderdag de jaarlijksche internationale
handicap harddraverij gehouden, waarvan hierboven een snapshot
JgliÈjl
