H. K. H. Prinses Juliana
in Zwitserland.
Ook de Japansche spoorwegen houden op gezette tijden ver-
koopingen van gevonden voorwerpen, die niet werden terugge
haald. Een collectie stroohoeden komt onder den hamer
H. K. H. Prinses Juliana in Zwitserland. De Prinses fotografeert haar gezelschap op het 3500 meter boven den zeespiegel gelegen Jungfraujoch-
plateau. (Foto Schudel)
De uitwerking van de beschieting van San
Sebastian. De ruïne in de straten der stad
Een groote menigte juichte te Madrid de troepen van generaal
Mangada toe bij den terugkeer der soldaten van het front naar
de Spaansche hoofdstad
Een overzicht In de Bossche Veemarkthallen, waar Woensdag vanwege het
Texelsch Schapenstamboek voor Noord Brabant de zevende schapenfokdag
werd gehouden
De belegering van San Sebastian. Vrachtauto's zijn in pantserwagens
getransformeerd ter verdediging van de stad
FEUILLETON
ZIJN LAATSTE AVONTUUR
Humoristische Roman
van
JOH. BRAND.
(Nadruk verboden).
S)
Zal ik.... zal ik direct maar begin
nen?
Natuurlijk! Hier op kantoor zit je
toch maar de lijn te trekken!
Kestenberg liet uit principe geen gele
genheid voorbijgaan zijn ondergeschikten
te vernederen; daarmee toch voorkwam hij
reeds bij voort)aat poging tot het verkrij
gen van een salarisverhooging
Onder andere omstandigheden zou Ne-
bentau zich misschien gekrenkt hebben
gevoeld. Nu deed hij alsof de hatelijke op
merking van zijn patroon hem ontgaan
was, want zijn gedachten waren de feiten
reeds ver vooruit en hij waande zich reeds
het middelpunt van een reeks avontuurlijke
gebeurtenissen.
Ik ga dus, zei hij en in zijn woorden
lag dezelfde vastberadenheid als in die
van Julius Caesar, toen deze in het beken
de onderhoud de overschrijding van de Ru
bicon aankondigde. Met opgeheven hoofd
schreed hij naar de deur. Maar een plot
seling opkomende gedaohte hield hem nog
even terug.
Wat ik nog zeggen wilde, ik mag
toch wel op een tegemoetkoming in de
onkosten rekenen, en recapituleerend in
den geest van analoge episoden uit detec
tive romans liet hij er ter verduidelijking
op volgen, reizen, baarden, pruiken, steek
penningen.
Ben je gek? Geld? Dacht je soms, dat
je je op mijn kosten kon gaan amuseeren?
Nebentau voelde, dat hij voor een beslis
sende wending in zijn verhouding tot Kes
tenberg stond en dat hij het nu in zijn
macht had zijn positie voor de toekomst
te verzekeren. Hij mocht zich daarom
vooral niet van zijn zwalke zijde laten
zien
Het spijt me, mijnheer Kestenberg,
zei hij, gewichtig de schouders ophalend,
maar u zult toch van twee kwaden het
minste moeten kiezen: óf ik aanvaard de
opdracht met de mogelijkheid haar ten uit
voer te brengen, óf ik laat haar aan een
ander over.
Kestenberg snakte naar adem. Het liefst
had hij dezen brutalen vlegel direct op
straat gezet. Maar hij overlegde snel, dat
hem dan niets anders over zou blijven
dan zelf als een jachthond achter Rolf
aan te loopen of zich tot een detective
bureau te wenden, wat hem zeker nog
heel wat méér zou kosten dan de gewoon
lijk nogal bescheiden Nebentau. Met iets
van verbeten woede greep hij. naar zijn
portefeuille, zijn wraak tot een gunstiger
tijdstip uitstellend.
Hier heb je tien mark, maar denk
er om, dat ik eiken dag een afrekening
van je uitgaven wensch te ontvangen. Met
dit geld moet je minstens een week toe
komen.
Nebentau triomfeerde. Voor zijn beschei
den begrippen was het bedrag, waarover
hij nu het beschikkingsrecht kreeg, enorm
en hij waande zich plotseling met den
nimbus van een belangwekkende figuur
omgeven.
U zult van mij hooren, zei hij pathe
tisch. Daarna verliet hij het vertrek.
Met gemengde gevolelens bleef Kesten
berg achter.
Nebentau was vastbesloten de zaken
ernstig op te nemen. Duizenden plannen
gingen door zijn hoofd, hij waagde zich
aan de vermetelste combinaties.
Met ware doodsverachting sprong hij op
een juist vertrekkende autobus en begon
daarmee de reis naar Rolfs woning in
een hem totaal onbekende omgeving. Bij
het uitstappen, wees de conducteur hem
zeer bereidwillig den verderen weg, he
laas met weinig succes, want Nebentau ge
raakte door de vele straatnamen geheel de
kluts kwijt en begreep er niets meer van.
De conducteur werd ongeduldig en gaf het
sein tot vertrek.
Anton Nebentau bleef alleen achter, een
eenzame in het vijandelijke land. Maar
hij was niet de man, die voor geringe
moeilijkheden terugschrikte. Op den hoek
van een zijstraat stond een politie-agent,
die hem de gewenschte inlichtingen ver
strekte. Voldaan vervolgde Nebentau zijn
weg. Nu wist hij niet alleen, waar hij
Rolf zou kunnen vinden, maar bovendien
had hij iets gedaan, wat voor hem als de-
tetive van buitengewoon belang was: con
tact gezocht met de politie!
Na lang zoeken zag hij eindelijk het
huis, waar Rolf moest wonen. Dichtbij
bleef hij staan en overlegde, wat hem te
doen stond.
Moest hij nu niet eerst een handig plan
in elkaar zetten? Daarmee kwam hij ech
ter niet verder. Ach Wat! Het beste was
oogen en ooren goed open te zetten en op
het juiste moment in te grijpen. De nood
zakelijkheid van het oogenblik'zou de bes
te raadgever zijn. Hij trad wat dichter op
het huis toe en liep Rolf, die het juist
wile verlaten, pardoen tegen het lijf.
Hallo, Nebentau, wat brengt jou hier?
De onverwachte ontmoeting had Neben
tau geheel uit zijn evenwicht gebracht.
Wat moest hij zeggen. Hij verschanste zich
achter een verlegen lachje en zweeg.
Rolf staarde hem wantrouwend aan.
Wat wil Kestenberg van me?
Nebentau schrok zichtbaar. Hij waande
zijn plannen doorzien.
Kestenberg? stamelde hij. Hoe komt
u daarbij?
Het kwam niet bij hem op, dat er niet
veel combinatievermogen voor noodig was
om dat te raden. Hij dacht er slechts aan,
dat hij den ander tot eiken prijs op een
verkeerd spoor moest brengen.
Ik ik wil hier een kamer huren.
Rolf ging er schijnbaar, op in.
Dat is een pracht idee, zeg.'Een mooie
omgeving hier en goedkoop. Maar of je
slagen zal, meen ik te moeten betwijfelen.
Het huis zit van boven tot beneden vol
als een sardineblikje.
Zoozoo, stotterde Nebentau. Da's
jammer
Hij was aan het eind van zijn latijn. Ten
slotte ging alles toch niet zoo gemakkelijk,
als hij aanvankelijk gedacht had.
Tja, daar is niets aan te doen, meen-
de Rolf. Enfin, troost je, er zijn in Berlijn
nog méér huizen.
Jazeker.natuurlijk.
Nebentau staarde hem radeloos aan.
Waarom gebeurde er dan niet plotseling
iets, dat hem uit de moeilijkhéid hielp?
Krampachtig zocht hij naar een uitweg.
Nu, tot ziens dan....
Rolf stak hem de hand toe.
Tot ziens! antwoordde Nebentu met
een zucht van verlichting. De situatie
scheen voorloopig gered.
Maar Rolf maakte geen aanstalten om
weg te gaan.
Nebentau boog eenige malen snel achter
een, alsof hij zich wilde verwijderen, maar
ook hij bleek als aan den grond genageld.
Het was bepaald een pijnlijk moment,
waaraan Rolf ten slotte een einde maakte.
Ik kan je helaas niet langer gezel
schap houden. Veel succes bij het zoekén
naar een kamer!
Hij knikte hem toe en vertrok.
Nebentau voelde zich meester van de
situatie. Zijn volharding had den ander
tot den aftocht gedwongen. Het begin was
niet sleóht, maar nu begon pas zijn eigen
lijke taak. Hij wachtte tot Rolf om den
hoek verdwenen was, daarna ging hij hem
achterna. Zoo had hij immers meer dan
eens in romans gelezen.
Gemakkelijk bleek het werk echter niet.
Een paar straten lang ging alles goed, maar
toen hij wéér een hoek om ging, was Rolf
verdienen. Hij zocht links en rechts,
draaide een paar meal in een kringetje
rond, tevergeefs. Rolf was en blééf weg.
Nebentau was geheel uit het veld gesla
gen.- Maar nog was hij het niet met zich
zelf eens geworden wat hem nu te doen
stond, toen iemand hem van achteren op
den schouder tikte. Verschrikt keerde zich
om. Het was de jonge graaf Godau.
.(Wordt vervolgd).
