De Olympische Spelen
1936 te Berlijn geopend.
FEUILLETON
DE STRIJD OM WEENEN
Roman van
HUGO BETTAUER.
(Nadruk verboden).
98)
Nu was de beurt aan Ralph om te ver
tellen en hij verzweeg niets. Zondat dat
de oude heer hem ook maar met een
woord interrumpeerde, verhaalde hij van
de valstrikken, die men hem gespannen
had, van de hebzucht, welke hij overal en
bijna in iedereen meende te bespeurne, van
Korn, Kriegel en Hilde, en hoe hij er -ten
slotte toe gekomen was zich te verbergen
voor de overdreven en lastige belangstel
ling en zich als verarmd voor te doen.
Er speelde een vriendelijk glimlachje om
de lippen van den ouden heer Holub, toen
Ralph zijn biecht beëindigd had.
„Je moet niet denken, dat de Weeners
slechter zijn dan andere menschen. Het
eenige is, dat zij, meer nog dan welk ander
volk ook, htm evenwicht verloren hebben.
Je moet bedenken, dat hun iets zeer ern
stigs is overkomen. Misschien, dat ande
ren zich vlugger aan de omstandigheden
zouden hebben kunnen aanpassen. De vroe
gere deugden der Oostenrijkes hun
goedmoedigheid en heldere contemplatie
zijn nu echter ondeugden geworden.
Maar de hoofdschuldige van al die teleur
stellingen ben je zelf. Je wilde nu eenmaal
niet gelooven, dat twee maal twee vier is.
Je komt me voor als iemand, die een ster
vende, wien het onmogelijk is voedsel tot
zich te nemen, een biefstuk voorhoudt met
de aanmoedigende woorden: Hier, eet dat
maar eens lekker op, dan zal je wel weer
wat op krachten komen! Je hebt dezelfde
fout begaan als alle regeeringen, die we in
de afgeloopen vier jaar gehad hebben en
die zich verbeeldden en nog verbeelden,
dat we met geld en met crediet geholpen
kunnen worden.
Oostenrijk heeft echter noch geld noch
crediet noodig. Wat ons alleen ontbreekt,
is een nieuw organisme. Wij mogen niet
worden opgebouwd, maar moeten ons zelf
opbouwen. Eerst dan, wanneer alles, wat
uitvloeisel is van den oorlog, vergaan en
verteerd is, kan uit den met bloed en lij
ken bemesten grond een nieuwe staat ver
rijzen. Jij hebt een strijd o m Weenen
willen voeren, mrar slechts een strijd t-e-
gen Weenen gevoerd. Geef dat zieke orga
nisme je geheele vermogen en het zal, in-
plaats van gezond, nog zieker worden. Het
zal je geld niet kunnen verteren en daar
aan te gronde gaan. Doe goed aan den en
keling, die je weg kruist, maar laat in het
algemeen den dingen hun loop. Alles komt
zooals het komen moet. Speel niet de Voor
zienigheid, anders zal je meer schade aan
richten dan zegen brengen om tenslotte
misschien nog gekruisigd te worden."
Ralph was door de woorden van den
ouden heer Holub ten zeerste getroffen.
Had deze hem eigenlijk niet heel in 't kort
gezegd, wat hem zelf. reeds sinds weken
onduidelijk voor den geest stond? Nu eerst
drong het geheel tot hem door, dat het een
grenzenlooze dwaasheid en een bewijs van
zyn buitengewone pretentie was geweest
den strijd om Weenen, om Oostenrijk te
willen opnemen, alsof het een kleinigheid
betrof en niet het gecompliceerd organis
me dat uit zes millioen radertjes en veer
tjes was samengesteld.
In de provincie.
De winter had met hernieuwde kracht
ingezet en Ralph leerde op de gemeubileer
de kamer van mevrouw Lunzer het genot
van een Weensche kachel kennen, welks
taak bestaat in het verslinden van ongeli
miteerde hoeveelheden brandstof en het
afgeven van zoo weinig mogelijk warmte.
Waar hij tot dusver nooit anders dan cen
trale verwarming gekend had, voelde hij
zich bepaald onbehaaglijk en het liefst van
al zou hij dan ook weer zijn intrek in een
of ander hotel hebben genomen.
Professor Holub, dien hij nu dagelijks
ontmoette, gaf hem echter '11 goeden raad:
„Als je geen kou wilt lijden, moet je er
gens heen gaan, waar het nog veel kouder
is dan in Weenen."
„Wat moet dat nu beteekenen?" lachte
Ralph, die steeds behagen schepte in de
paradoxale opmerkingen van zijn achter
oom.
„Woordelijk dat, wat ik zeg. 's Winters
is het slechts in ijskoude landen, zooals in
Rusland, Zweden en Noorwegen, warm.
In Italië loop je in Januari soms gewoon
te bevriezen. Hoe dat komt? Eenvoudig,
omdat ze in noordelijke landen weten,
hoe men zich tegen de koude beschermen
moet; zij hebben daar geweldige kachels,
die dag en nacht gestookt worden. In Italië
bestaan heelemaal geen kachels, omdat
men daar den winter als een bagatel be
handelt. En in Weenen, dat nog steeds
niet precies weet, of het tot midden-
Europa of tot den Balkan, tot Duitschland
of tot Italië behoort, heeft men wel is
waar kachels, maar alleen exemplaren die
niet deugen. Als ik je een goeden raad
mag geven, ga dan naar Tirol. Bind je een
paar ski's onder de voeten, dat maakt een
mensch flink warm en als je dan in de
kamer komt, zul je eens zien hoe heerlijk
gloeiend de kachel staat. Bovendien zal
luchtverandering en wat sport je goed
doen. Je begint er al zoo'n beetje als een
cabaretridder uit te zien en dat staat je
niet."
Ralph bedacht zich niet lang, schafte
zich een keurige winteruitrusting aan en
de beste ski's, die in Weenen te krijgen
waren en vertrok naar den Semmering,
waar vele jaren geleden, toen zijn moeder
nog een klein meisje was, slechts het hotel
Stephanie gestaan had, maar waar nu een
groot herstellingsoord en tal van andere
hotels, café's en winkels verrezen waren.
De Amerikaan nam kwartier in hotel
Panhaus, dat al even luxueus was inge
richt als andere soortgelijke inrichtingen.
Ook hier omgaf hem weer het rijke, weel
derige Weenen. Maar het was hem ook al
spoedig duidelijk, hoe klein eigenlijk deze
lering was van menschen, die zoo buiten-
wone luxe ten toon spreidden.
Hij meende van de gelegenheid gebruik
te moeten maken de Oostenrijksche pro
vinciesteden te leeren kennen en derhalve
reisde hij van den Semmering naar Graz,
ten tijde der monarchie de uitverkoren
stad der gepensioneerde generaals en mi
nisters, die er te zamen hokten, 's morgens
in het park de musschen voerden, 's mid
dags en 's avonds op goedkoope parket
plaatsen in den schouwburg moorddadige
critiek oefenden op spel en spelers.
Nu was Graz een armzalige stad, bijna
zoo duur als Weenen, bevolkt door een
verbitterd menschenras, dat zich aan de
veranderde omstandigheden met geen mo
gelijkheid wist aan te passen.
Graz droeg de lasten van de wereldstad,
maar miste de voordeelen daarvan.
Ralph beklom de ScMossberg, genoot
van de fraaie ligging van deze aardige stad
en nam den indruk mee, dat ook dit juweel
niets van zijn kostbaarheid had ingeboet.
De ondraaglijke toestanden mochten, het
leven voor velen dan tot een kwelling
maken de steenen bouwwerken bleven
staan, de Mur ruischte nog steeds majes
tueus door de stad en de bergen daarom
heen zouden niet verdwijnen.
Reeds na twee dagen werd Ralph zijn
verblijf in Graz vergald. Een journalist
had zijn naam in het vreemdelingenboek
van het hotel gelezen, sloeg de Weensche
bladen na en publiceerde toen het heele
verhaal van O'Flanagan's missie en het
onverwachte verlies van diens vermogen,
om er ten slotte nog het volgende commen
taar aan toe te voegen:
„Zoo ontzettend slecht schijnt het Mister
Ralph O'Flanagan overigens niet te gaan.
Hij bewoont in Hotel Erzherzog Johann
de duurste en beste appartementen en
drinkt s' avonds bij zijn voortreffelijk sou
per een flesehje champagne. Wellicht heeft
de jonge Amerikaan thans ook de kunst
geleerd met de lucht zaken te doen! Daar
hij in Weenen veelal in die kringen ver
keerde, welke men gewoonlijk met de „So
ciety" aanduidt, zal het hem aan leermees
ters wel niet ontbroken hebben."
(Wordt vervol ad
Het luchtschip .Hindenburg" kruiste ter gelegenheid van de Olympische
Spelen te Berlijn boven de stad en het stadion. - De luchtreus boven een
der versierde pleinen
Berlijn in het teeken der Olympiade. Een
der rijk met vlaggen versierde straten der
Duitsche hoofdstad
De Poolsche minister A. Roman, die in ons land vertoeft, bracht een bezoek aan de
staatsmijn Maurits te Lutterade. - Bij het verlaten van een der gebouwen werd hij
begroet door een groepje Polen in nationaal costuum
De eedaflegging voor de Olympische Spelen 1936 te Berlijn. - Ismayr,
Duitsch Olympisch kampioen 1932, legt den eed af. Rond het spreekgestoelte
de leden van het I.O.C.
Het nieuwe paleis-raadhuis te
Tilburg is Zaterdag officieel
geopend. Wethouder v. d.
Mortel tijdens zijn rede
Het Internationaal schaaktournool te Zandvoort werd ge
wonnen door den Amerikaan Fine. De winnaar (links)
wordt gelukgewenscht door dr. Euwe, die den tweeden
prijs in het tournool behaalde
De leider der landelijke
rijvereeniging begroet den
nieuwen burgemeester van
Eibergen, den heer A. G.
Delen, wiens installatie Zater-
daa olaats vond
