Van het strijdtooneel in Spanje. Concours hippique te Oss.
De opmarsch derSpaansche rebellen naar Madrid.
Troepen der opstandelingen verlaten Burgos in
Noord Spanje op weg naar de hoofdstad
De internationale zeilwedstrijden op de Kralingsche Plassen. Eenige deel-
nemers in actie
De Oostenrijksche zaakgelastigde in Nederland,
graaf Orslnl Rosenberg, die in zijn land een
nieuwe diplomatieke post gaat bekleeden, heeft
Zaterdag den Haag verlaten. De diplomaat
(midden) neemt afscheid aan den trein
Een snapshot van de groote Mevrouw Braun complimenteert den zwemmer P. Stam
motorraces welke op Wouden- met zijn overwinning tijdens de zwemwedstrijden welke
stein te Rotterdam zijn ge- Zaterdagavond te Haarlem zijn gehouden
houden
Te Schiedam is Zaterdag het huwelijk voltrokken tusschen mej. E. van Haaren, dochter
van den burgemeester van Schiedam en den heer J. F. E. M. Aghina. Het bruidspaar
bij het verlaten der kerk
Minister Deckers reikt den
beker uit aan een der prijs
winnaars op het groote con
cours hippique te Oss, waarbij
ook de minister tegenwoordig
FEUILLETON
DE STRIJD OM WEENEN
Roman van
HUGO BETTAUER.
(Nadruk verboden).
32)
„Excellentie", zei Ralph, „de zaak is
toch eigenlijk vreeselijk eenvoudig. Het
omvangrijkste industriecomplex van Oos
tenrijk ligt stil, omdat de heeren, die het
voor een appel en een ei hebben gekocht,
het in verband met de huidige ongunstige
conjunctuur niet in bedrijf willen houden.
Ik ben bereid dien heeren de koopsom
terug te betalen, de aanwezige objecten
uit te breiden, nieuwe op te richten, 'n in
tensieve productie- onafhankelijk van elke
rentabiliteit in het leven te roepen en mil-
liarden op te offeren, maar uitsluitend
onder de voorwaarde, dat niemand zich
daardoor individueel kan bevoordeelen en
het geheel slechts den staat en de bevol
king ten goede komt.
Op deze wijze zal Oostenrijk's export
mogelijkheid belangrijk toenemn, terwijl
de werkloosheid afdoende bestreden wordt.
Ik ben bereid Oostenrijk een waarlijk vor
stelijk geschenk te geven, maar ik stuit
daarbij onbegrijpelijkerwijze op de meest
mogelijke tegenwerking. In plaats van mij
te helpen, legt men er zich uitsluitend op
toe mij zooveel mogelijk te ontmoedigen,
ja, riskeert men zelfs, dat ik mijn plannen
geheel opgeef. Vandaar, dat ik me thans
tot u wend met het vriendelijk verzoek om
uw interventie".
De kanselier vouwde de handen; zijn
gelaat ward een en al welwillendheid en
stralende goedheid.
„Ik begrijp uw wrevel volkomen en be
tuig u nu reeds mijn welgemeenden dank
namens dit zwaarbeproefde land. Helaas
echter dienen we met de gegeven omstan
digheden rekening te houden, moeten we
bedenken, dat de tegenwoordige eigenaars
van Wollersdorf in hun privaatrechtelijke
eigendommen door internationale wetten
beschermd zijn en wij hen niet kunnen
dwingen, iets, wat zij verkregen hebben,
zonder compensatie te verkoopen. Afge
zien daarvan, kunnen echter ook eenige
belangrijke politieke bezwaren tegen som
mige punten van uw overigens edelmoedig
plan worden aangevoerd:
Wat u verlangt, beteekent niet meer of
minder dan de socialisatie van geweldige
ondernemingen.
Een dergelijke poging zou in breede
kringen der bevolking op ernstigen tegen
stand stuiten, niet alleen by de industriee-
len, die zich daardoor direct bedreigd zou
den voelen, maar bovendien ook bij de
ons vriendschappelijk gezinde groote mo
gendheden, als Italië en Frankrijk, die
daarin een nieuwe socialistisch-communis
tische aera zouden zien. En onder zulke
omstandigheden moet ik, die den wil van
de meerderheid der bevolking te respectee
ren heb, natuurlijk zeer voorzichtig zijn."
Ralph had zijn kalmte teruggevonden.
„En de kwart milioen arbeiders, die
eenige dagen geleden over den Ring trok
ken, zeggen die u niets, excellentie?"
De kanselier klemde de lippen stijf
opeen om eerst na enkele seconden te ant
woorden:
„De systematisch opgezweepte straat:
nu ja, die is tegen elke regeering van
orde en gerechtigheid".
„Vreemd, maar dit kan ik u wel zeggen,
dat ik, als Amerikaan, het geduld van
deze opgezweepte straat bewonderd heb.
Bij ons zou een dergelijke massa-betooging
niet zonder excessen hebben plaats gehad.
En wat Frankrijk en Italië betreft ge
looft u werkelijk, dat deze twee landen,
hun regeeringen of financiers, ooit iets voor
Oostenrijk zullen doen zonder daarbij zelf
zuchtige doeleinden na te streven of hun
voogdijschap nog omvattender te maken
dan op dit oogenblik reeds het geval is?"
„Ik geloof, dat de heeren in Europa
die naar orde en gerechtigheid kijken, al
les in het werk zullen stellen om te belet
ten, dat hier nogmaals een terreur van „the
man in the street" zou uitbreken."
„The man in the street" die ten slotte
niets meer verlangt dan te kunnen leven
en werken", voltooide Ralph ironisch. „Ce-
terum censeo u doet dus liever afstand
van mijn dertig millioen dollar dan indus
trieën te vestigen, die niet het particulier
kapitaal maar het geheele Oostenrijksche
volk en in de eerste plaats hun, die moe
ten werken, ten goede komt?"
De kanselier lachte .en probeerde het
pijnlijke gesprek een humoristische wen
ding te geven.
„O, u vergist zich als u denkt, dat we
u en uw millioenen zullen loslaten. Houd u
zich er maar van overtuigd, dat we wel
een middenweg zullen weten te vinden,
dien we gezamenlijk kunnen bewandelen."
Na dit onderhoud had Ralph zich het
liefst van alles van de zaak afgewend om
in Stiermarken naar Hilde te zoeken, maar
daartoe kon hij toch nog niet besluiten en
ontmoedigd, ontevreden over- zichzelf ver
liet hij het paleis van den kanselier.
Hoe Ralph arm wordt.
Op den avond van denzelfden dag stort
te Ralph tegenover Egon Kriegel zijn hart
uit.
„Er schijnt mij in Weenen niets te willen
gelukken. Ik heb Hilde verloren, voor een
deel ook het geloof in de menschheid en al
mijn goede bedoelingen worden onoverko-
menlijke hindernissen in den weg gelegd.
Bovendien voel ik me nu ook nog eenigs-
zins schuldig. Vanmiddag was ik in een
van de armste wijken van de stad en toen
ik door de armoedigste straten liep met
haar verbitterde, onder zorgen gebukt gaan
de menschen, drong het eerst goed tot me
door, dat ik alles verkeerd heb aangepakt.
Is dan dat Weenen, dat ik ken, het echte
Weenen wel? Had ik me niet geheel en al
in het leven onder moeten dompelen om
het wezen van deze, zich van pijn wrin
gende stad, goed te leeren begrijpen? Ken
ik die Weensche bevolking? Ik ken jou
Korn, de musici en de schilders, de bank
directeuren en politici, die mijn weg ge
kruist hebben, maar behooren die eigenlijk
niet uitsluitend tot het internationale men-
schenras, waarvan men de vertegenwoordi
gers even goed in Berlijn, Londen of Parijs
vindt? O, dat rampzalige oogenblik, waar
op Sam zich in mijn plaats liet intervie
wen! Ik had me ernstig voorgenomen, hier
onbekend en onherkenbaar rond te neu
zen, om zelf uit te vorschen wie en waar
in de behulpzame hand zou kunnen bie
den. Maar dat eene interview heeft me
voor het publiek gesleept en een wande
lende brandkast van me gemaakt, dien
de heele wereld maar al te graag zou
trachten te forceer en.
Hoe moet ik mezelf nu weer uit de im
passe helpen. De bankdirecteuren belege
ren me als het ware en vervolgen me over
al met him meening, dat ik nu toch ver
plicht ben de hoop, die ik bij hen gewekt
heb, in vervulling te doen gaan. Eenige
dagen geleden maakte iemand mij er zelfs
een soort verwijt van, dat de kroon be
gon te dalen; de geldmarkt beschouwde
mijn aarzeling als een bewijs, dat dit land
niet te helpen was, zoo luidde zyn be
toog.
En nu weer die eigenaardige houding
van de regeering, die me eenvoudig ver
biedt het geweldige bedrag van dertig mil
lioen dollar zoo te gebruiken als mij dat
het beste voorkomt. Het liefst zou ik een
deel van deze som voor filantropische doel
einden ter beschikking stellen om zoo
spoedig mogelijk naar Amerika te keeren.
De strijd om Weenen, ook al wordt die
dan niet gevoerd om Weenen te veroveren,
maar alleen om haar te redden, gaat myn
krachten te boven."
Egon Kriegel liet de goudgele whiskey
langzaam uit de flesch in zijn glas vloeien.
„Waarom zou je nu nog niet doen, waar
je direct mee had moeten beginnen? On
derduiken, in deze zee van ellende, onbe
kend rondkijken? Je moet Weenen niet
van het hotelperspectief bezien, maar van
onder af.
(Wordt vervolgd).
