H. M. de KonSngSn te Baarn.
FEUILLETON.
BINNEN TWAALF UUR...
Naar het Engelsch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
t)
L
Hoofdpersonen van het drama.
Spoorwegstations zijn zooais je ze be
kijkt. Vooral ais dat station het Londen-
sche Liverpool Street is. Voor de gehaaste,
mopperige werkers die er elke morgen wer
den uitgegoten is Liverpool Station een
van de onvermijdelijke nachtmerries van
het bestaan en de oorspronkelijke ontwer
pers hebben hun best gedaan, om in dit
kopstation de uiterste leelijkheid te be
lichamen.
Maar zooals een leelijk man nobel wordt
in de oogen van hen, die hem verrassen tij
dens een menschlievende daad, of zooals
een leelijke vrouw schoon kan zijn in de
oogen van die haar hebben leeren liefheb
ben, zoo kan zelfs Liverpool station bij
bepaalde gelegenheden boven zijn triest
heid uitkomen en tot een betooverd plekje
gronds worden.
En een betooverd plekje was het voor
een jonge man in een lichtgrijs pak, die
op een Augustus-middag uit een taxi stap
te en luchtig naar een plaatskaarten-loket
stapte. Voor hem was hier geen leelijk
heid. De grauwe rook was geen olie-achti-
ge en trage stroom, vermengd met roet,
maar een geheimzinnige film waarachter
werelden van wonder en- gemakkelijke
overwinning lagen. De gore, grijze per
rons waren gouden wegen van avontuur.
Er waren vele goede redenen waarom
Freddy Reeve in zulk een opperbest hu
meur was en waarom hij niet vloekte toen
een kleine-ras-Londenaar een lange reke
ning bij hem opende door hem per onge
luk op zijn teenen te trappen. (Dit was
de eerste van vele beleedigingen, die ach
tereenvolgens op het debetsaldo van dien
ras-Londenaar geboekt zouden worden).
Eén de redenen was, dat Freddy de eerste
teugen van zijn vacantie-vrijheid dronk;
een andere, dat hij voor het eerst in zijn
jonge leven een pak droeg dat bij een alles
zins respectabelen Londenschen kleerma
ker het aanschijn gekregen had; een derde,
dat de middag ongewoon zonig was, ten
slotte dat hij uitvoering ging geven aan een
heldhaftig besluit, dat dien ochtend onder
het scheren in zijn geest vorm had aange
nomen.
„Waarom zou ik niet eens het pad van
avontuur, weetje! De berg wilde niet tot
gezicht in den spiegel gevraagd. „Echt
avontuur, weetje! De berg wilde niet tot
Mohammed gaan, dus wat deed Moham
med toen? Hij marcheerde op den weerbar-
stigen berg af en sprak: „Ziezoo, nu hebben
we mekaar toch ontmoet!"
Laat ik dit Mohammeda arische principe
tot het mijne maken, een ontdekkingsreis
ondernemen naar mooie meisjes en ze si
garetten aanbieden met goud mondstuk,
Russische Teofani! Ja, ik, Freddy Reeve,
volmaakt gentleman en tot nu toe niet in
tel!"
En zoo begon hij, door een perfecten
tailor uitgedost en met goudgerande siga
retten als zijn tooverfluit, zijn tocht naar
het avontuur, ten eenenmaïe onbewust,
dat het avontuur hem ook achtervolgde en
een enorm en muil openzette om hem te
verzwelgen.
Freddy wandelde tevreden de afsluiting
door naar het negende perron en hier was
het dat de kleine ras-Londenaar op zijn
tenen trapte
„Heeft niets te beteekenen", glimlachte
Freddy.
„Had er dan niet geloopen", gaf de Lon-
denaar nijdig ten antwoord. „Waarom kijk
je niet uit waar je loopt?"
Een nare, twistzieke man! Maar Freddy
dacht er niet aan een twist te ontketenen.
Hij maakte zich van den Londenaar af
bande hem zoo verbeelde hij zich
uit zijn leven en zette zijn wandeling
over het perron voort.
„Hallo! Daar hebben we dien verdraai
den kerel weer", dacht Freddy, toen hij de
krantenkiosk naderde. „Die schijnt het met
iedereen aan den stok te hebben."
Deze commentaar werd uitgelokt door de
gedragingen van een geagiteerde oude da
me, die hij scheen te hebben opzij gescho
ven.
„Is het n o o d i g, dat u uw elleboog tegen
me aanduwt?" vraagt het geschrokken
slachtoffer.
„Wat hebben we nou?" informeerde de
ras-Londenaar zijnerzijds.
„Uw elleboog!" sputterde de dame.
„Wat is er mee?" herhaalde de Londe
naar. ,,'t Is toch mijn eigen elleboog!"
Aangezien dit Argument niet voor tegen
spraak vatbaar was, kocht de oude dame
snel een krant en haastte zich weg. De ras-
Londenaar keek haar na en spuwde.
„Sommige menschen denken, dat de heele
wereld van hen hoort", merkte hij op, ter
wijl hij den kratenverkooper een geldstuk
toewierp. „Geef me maar een „Sport-Re-
vue".
Toen hij het tijdschrift in ontvangst ge
nomen had en zich omkeerde om het boe
kenstalletje te verlaten, viel zijn oog op
Freddy, en de herkenning bracht hem niet
bepaald in een minnelijke stemming. Met
een loenschen blik op den jongeman, mom
pelde hy iets onparlementanrs en schui
felde. in het kielzorg der oude dame.
„H ij denkt, dat de wereld van hem is!"
merkte de krantenverkooper op.
„Een heel gewone zienswijze, als je een
glaasje te veel op hebt", meende Freddy.
En deed toen alsof de wereld van hem
hoorde, door een half dozijn dure magazi
nes in te slaan.
Gewapend met deze verfijnde lectuur,
keek hij op de stationsklok en terwijl
hij dat deed, gebeurde er iets, dat hem be
lachelijk deed blozen. Uit een hoek van
zijn oog, zag hij het mooiste meisje van de
heele schepping.
Natuurlijk klinkt dat ongelooflijk, en
dat is het ook min of meer, maar een feit
is, dat Freddy het heilig gele de en
meende, dat nu zijn heele kijk op het le
ven veranderd was. Hij wist nu waarom
hij leefde, en het doel van zijn bestaan was
hem tot heden wel eens onduidelijk ge
weest. En tevens stond dat bestaan nu in
een gouden gloed. Dit meisje was het,
waarvoor hij, Freddy Reeve geboren was.
En heel zeker was zij ook iets, waarvoor
Freddy bereid zou zijn te sterven....
Iemand rende tegen hem op en deed hem
rondtollen. Het volgende oogenblik was
het mooiste meisje van de schepping ver
dwenen.
Gedurende een enkel oogenblik. op de
zen uitgelezen, zonnigen namiddag zelfs,
kwam er een bloedroode nevel voor Fred
dy's oogen. Waarom botste iedereen te
gen hem aan? Wat was de verborgen zin
daarvan? Hij keek zijn nieuwen beleedi-
ger scherp aan, gereed tot het uiten van
eenige schilderachtige termen. Maar de
man was zóó beleefd en putte zich zóó
uit in verontschuldigingen, dat de woor
den Freddy op de lippen bestierven.
„Het spijt me verschrikkelijk, mijnheer",
sprak de man. Hij had juist een kleine kof
fer opgeraapt, die bij de botsing was ge
vallen. Een totaal andere kerel als die
ruziezoekende Londenaar. Heldere, intel
ligente oogen en bijna pijnlijk netjes in
zijn donkerbruine pak. „Ik hoop, dat ik u
geen pijn gedaan heb?"
„Volstrekt niet", verklaarde Freddy, met
eenige spijt dan sarcastischen commentaar,
die hy had willen leveren, binnenhoudend.
„Ik holde naar mijn trein", vervolgde de
man in het donkerbruine pak. „Hij gaat
achttien minuten over.
„Nu, dan hebt u nog tien minuten om
hem te pakken", stelde Freddy hem gerust.
„Tien minuten!" De man in het bruin
keek op den stationsklok en vervolgens
op zyn horloge, dat hij weer snel in zijn
zak stak.
„Ik ben acht minuten voor! Het spijt me,
mijnheer, dat ik u voor niets haast onderst
boven geloopen heb!"
Hij glimlachte en vervolgde zijn weg.
Freddy keek hem wenkbrauw-fronsend
na. En die frons zou nog dieper zijn geweest
wanneer hij geweten had, dat 's mans hor
loge niet vóór liep, maar precies gelyk
was!
(Wordt vervolgd).
Vier Arabische hengsten, bestemd voor de koninklijke stallen, zijn Maandag met
het S.S. „Saleier der Stoomvaart Mij. .Nederland' te Amsterdam aangekomen.
Een der prachtige viervoeters
De commissaris der Koningin in Groningen, dr. J. P. Fockema Andreae, heeft Maandag de waterleiding te Oldehove
en te Ezinge officieel in gebruik gesteld. Na de plechtigheid te Ezinge spuit een fontein haar stralen omhoog,
tot vreugde der bewoners
In het Mauritshuis te den Haag zijn Maandag de door Sir Henry Deterding geschonken schilderijen
qeplaatst. Van links naar rechts de werken van: Jan Steen, Frans van Mieris de Oude en Jan
v. d. Capelle
H. M. de Koningin bracht Maandag een bezoek aan de schilderijen-tentoonstelling
in het Baarnsche lyceum. De aankomst der vorstin aan het lyceum
In tegenwoordigheid van minister Slingenberg is Maandag het jeugdwerkkamp „De Baast" te
Oostelbeers officieel geopend. Een kijkje tijdens de plechtigheid
Een kranig staaltje van dressuur leverde
majoor Cambell met zijn paard „Big
Bad Wolf" bij de ruiterwedstrijden te
Tidworth. Het beklimmen van een trap
