Afbraak van
oud-Rome.
Het eeuwfeest der vestiging van de Paters Minderbroeders te Weert.
Een overzicht tijdens de aankomst der Paters aan de St. Martinuskerk,
waar door Z. H. Exc. Mgr. J. H. G. Lemmens, Bisschop van Roermond,
een Pontificale H. Mis werd opgedragen
Het vliegtuigongeluk bij Senlis kostte den piloot en den radio-telegrafist
van het Sabena-toestel op den nachtdienst Parijs-Keulen Brussel het
leven. De resten der vernielde machine
Voor de verkiezingen in Frankrijk worden op het ministerie van bin-
nenlandsche zaken te Parijs telefoon- en telegraafinstallaties aange
bracht, teneinde het resultaat op de snelst mogelijke wijze te kunnen
vernemen
Mussolini hanteert een houweel bij het officieel begin der weg
ruiming van oude gebouwen te Rome ter gelegenheid der her
denking van het 2689-iarig bestaan der stad
Het stoffelijk overschot van de vijf Londensche scholieren, die De motorboot -Jong", bestemd voor een Fransch handelshuis te Cherbro in
bij een sneeuwstorm in het Zwarte Woud om het leven kwamen, Britsch West-Afrika, om dienst te doen op de rivieren, is Donderdagmiddag
arriveert op Liverpool Street Station in de Engelsche hoofdstad per s.s. -Wigbert" naar de plaats van bestemming vertrokken. - Het inladen
te Amsterdam
FEUILLETOM.
DE GOUDEN BRUG
V Roman van Hanno Plessen.
(Nadruk verboden).
BS)
„Voor mij geldt slecht* één ding, Renate:
dat alles, wat je doet door jou wordt ge
adeld.... Dat is een onomstootelijk dog
ma voor me, sinds ik je voor het eerst ont
moette en dat zal het ten eeuwige dage
blijvenZoo zal ik ook deze pijnlijke
kwestie beschouwen.... Ik kan het alles
niet zoo mooi uitdrukken
Daar voor laat je je daden spreken, Ste
fan en daarop komt het ten slotte aan
En nu zonder omwegen of misplaatste con
sideratieik ben bereid....I"
En Stefan Szartossy verteltHij ie
een objectieve berichtgever en weet door
de wijze, waarop hij een en ander te harer
kennis brengt, het leed van de vrouw te
verzachten.
Toen ik nu met Rudolf Von Berg
in Munchen samen was, nam nog iemand
deel aan onze reminiscentieseen vroe
gere Duitsche strijdmaker, Gabriel Schwar-
zer, die thans aan het hoofd staat van een
gerenommeerd Recherche- en Informatie
bureau. Mijn belangstelling voor den per
soon van Sylvester Von berg - opgewekt
door zijn betrekkingen tot de bewuste Jo
hanna, op wie ik straks nog terugkom
gaf mij canleid>^g mijn vriend Schwarzer
om een nauwkei .-ijre informatie omtrent
Vonberg's levensloop te verzoeken. Wat
ik daarin te lezen kreeg, wat niet veel
goeds. Ik heb dat belangwekkende docu
ment bij me, aoodat je het kunt inzien. Ik
zou je echter willen aanraden je daarmee
in de stilte van je eigen kamer terug te
trekken. De patiënt ordt weer onrustig....
Ik waoht hier op den dokter en de ver
pleegster en zal me dan straks bij je voe
gen.
„Goed", zegt Renate. Zij neemt de getyp
te vellen papier, welke Szartossy haar
overhandigt verlaat met lioht gebogen
hoofd het vertrek.
En zoo bewerkt de willekeur van het
noodlot, dat de zakelijke mededeelingen
van het Recherche- en Informatiebureau
Schwarzer te Munchen, oorspronkelijk be
stemd voor Johanna, Barones von Geitler-
Hattorf, thans worden gelezen door Renate
Lien, die langzaam en aandachtig van den
inhoud van het rapport kennis neemt....
En Renate vindt, wat Johanna ontzegd
is gebleventranen, welke althans voor
een deel haar smart verlichten. De smart,
die zoo nieuw is en toch zoo oud als de
menschheid zelf....
Niet slechts zichzelf helpt Renate met
deze tranen, maar ook den man. Zy ma
ken ruimte in haar voor medelijden in
de ware beteeken is van het woord, voor
een volkomen doorgronden van dingen,
die, zoolang zij slechts uiterlijk worden be
schouwd, onbegrijpelijk blijvenBoven
haar zelf en haar leed verheft zich dit
meegevoel, daarbij de klem leggend voor
haar innigste wensch: „Leven.... en hel
pen levenI"
Onafgebroken stroomen de tranen haar
over de wangen en op het papier in haar
schoot.Het strenge, rechte machine
schrift wordt gedeeltelijk uitgewischt.
Een symbool van het treffende pleidooi
van haar hart.
Wanhopig klemt zij zich vast aan het on
derhoud met Sylvester, waarbij zij hem
het geld, dat hij noodig had bijna heeft op
gedrongen, daarmee wederom onbe
wust en ongewild zijn eerly'k streven
verijdelend om alles te bekennen.... Een
speling van het noodlot
Noch de aankomst noch het vertrek van
den dokter uit Innsbruck dringt tot haar
door. Volkomen onttrokken aan haar omge
ving, geheel in haar eigen gedachten ver
diept, gaat de tijd aan haar voorbij.
Eerst Szartossy's binnentreden plaatst
haar weer midden in de gebeurtenissen
van het oogenblik. Met de hem aangebo
ren tact vindt hij onmiddellijk de juiste
woorden om haar tot de werkelijkheid te
rug te brengen:
„Het is, zooals ik dachtbehalve ma
laria, longontstekingtengevolge van
een gevatte koude.Zijn toestand is wel
ernstig, maar toch zonder direct levensge
vaarDe verpleegster is haar taak
reeds begonnen.... De dokter komt mor
gen terug
„Dank je", zegt Renate en met een smar
telijk glimlachje laat zij er op volgen: „Ik
wist wel, wat ik deed, toen ik juist jouw
hulp inriepNu is alles in goede han
denEn nu nog het laatste, Stefan. De
informatie van Schwarzer heb ik gelezen;
ik zou haar voorloopig graag willen be
houden. Wat heb je me verder nog te ver
tellen
Szartossy neemt uit zijn zak het doosje
met Johanna's ring, welke hij Renate over
handigt. En daarbij vertelt hy haar in
eenvoudige bewoordingen van de fijne
draden, welke de liefde tusschen Sylvester
Vonberg en Johanna Geitier heeft gespon
nenTerwijl hij spreekt, blijft zijn blik
onafgebroken gevestigd op den ring, welke
tusschen Renate en hem op het glimmende
mahoniehouten blad van de tafel ligt....
Alleen als hij gewaagt van de mogelijk
heid van een aanstaande verloving van
Johanna met Fritz Mollander, richten zijn
oogen zich even op de stille vrouw tegen
over hemHij ziet een gelaat, waarin
de smart scherpe lijnen heeft getrokken
en grijze oogen, verduisterd door nameloos
leed.
Om haar tijd te geven zich te herstellen,
spreekt hij door.... aan zijn, in groote
trekken geschetst verhaal nog een en an
der toevoegend en enkele details wat uit
voeriger belichtend.... Als dan eindelijk
zijm blik weer de hare ontmoet, ziet hy,
hoe haar gelaat langzamerhand weer zijn
oude, rustige uitdrukking heeft terugge
kregen.
Zij staat op en steekt hem de hand toe.
„Nogmaals dank, Stefan Szartossy....
Ik hoop, dat je me toestaat voorloopig
ook den ring te behouden.nee,, vraagt
niet waaromik zou het je op het
oogenblik zelf niet kunnen zeggen, want
nog is alles zoo verward.... Maar één
ding kan ik je verzekeren: het komt alles
in orde en het zal worden, zooals het
worden moestAch, weet je, ik geloof
nu eenmaal aan de verantwoordelijkheid
van den mensch als van een wezen, dat
gebonden is aan het verleden, het heden en
de toekomst. En ik geloof, dat voor elk
mensch eens het uur van het ontwaken
komt, waarin hij zich, al naar zijn krach
ten, bevrijden moet. Moet, om lang
zaam uit het gebonden zijn los te ko
men...."
Daarmee gaan Renate Lien en Stefan
Szartossy voor dezen, zoo belangrijken dag
in hun leven uiteen
In den hierop volgenden nacht is The
resa de e enige in de Lantaaarn, die de
slaap vindt.
Want wat Sylvester Vonberg omvan
gen houdt, is verdooving en tijdelijke be
wusteloosheid. Aandachtig slaat de ver
pleegster aan zijn bed elk zyner bewegin
gen gade....
In het aangrenzende vertrek heeft Ste
fan Szartossy zich weliswaar op Renate's
verzoek te bed begeven, maar hoe zou
hij kunnen slapen, terwijl zijn |edaohten
geheel by de vrouw zijn, die in de stilte
van haar kamer en in de beschermende
duisternis van den nacht den zwaar sten
strijd van haar leven uitvecht.
Den strijd tegen die menschelijke zwak
heid, van wie niemand geheel vrij is, die
ook de sterkste van geest en ethisch hoog
staande, ongeacht zyn innerlijke bescha
ving in zich draagt en welker taal, als zij
eenmaal aan het woord komt.... wan
hoop is.
Den strijd tegen wenschen, die onver
vulbaar, tegen toezeggingen, welke bedrie-
gelijk bleken te zijn. Den strijd tegen ge
krenkte trots en geschokt vertrouwen....
Maar de vrouw, die hier met zichzelf
afrekent zonder over anderen te oordee-
len, is vervuld van zulk een absolute goed
heid, welke niets gemeen heeft met de
weldadige neigingen van bewust barmhar-
tigen, dat er geen plaats is voor afgunst,
wrok en jalouzie.
En zoo gelukt het haar ten slotte mees
ter te worden over zichzelf....
(Wordt vervoladi-
