Om het voetbalkampioenschap
van Nederland.
DE GOUDEN BRUG
3)e £öidóoH& Qowtmil
Een der deelnemers In actie tijdens den eersten hippischen sportmiddag welke door de Amster-
damsche ruiterclub .Anjer op het sportterrein .Minerva" in de hoofdstad werd georganiseerd
Om het voetbalkampioenschap van Nederland. Een snapshot uit den wed
strijd Ajax Feyenoord, welke Zondag in de hoofdstad werd gespeeld en
door de Rotterdammers met 4 1 werd gewonnen
De Apollo-promenade in Amsterdam
Zuid is Zondag onder groote belang
stelling van het publiek weer begon
nen. Een aardig snapshot van deze
typische attractie voor de hoofdstad
Mr. C. G. Bijleveld, rechter in de
arrondissementsrechtbank te Almelo,
die benoemd is tot rechter in de
arrondissementsrechtbank te Haarlem
Te Hemrik (Fr.) had Zondag de wedstrijd plaats voor de
demi-finale van het tournooi om het Nederlandsch korfbal-
kampioenschap tusschen W.W.M.D. en Blauw Wit. Spel
moment bij de korf van Blauw Wit
Spelmoment uit den wedstrijd om het voetbalkampioenschap van Nederland
tusschen Be Quick en Enschede te Groningen, welke door Enschede met
6—3 werd gewonnen
Het stoffelijk overschot van wijlen jhr. mr. Ch. Ruys de Beerenbrouck is
Zaterdag van Utrecht naar Wichmond bij Doetinchem overgebracht. Het
uitdragen van de kist uit het St. Antoniusziekenhuis
FEUILLETON.
Roman van Hanno Flessen.
(Nadruk verboden).
48)
Instinctief vermoedt hij, dat zijn beste
vriending een of ander gevaar dreigt en
ernstig betreurt hij daarom haar wel zeer
duidelijk gebrek aan vertrouwen. Want als
zij hem niet volledig van haar doen en la
ten op de hoogte stelt, kan hij haar ook
niet beschermen en het was hem toch wer
kelijk een lief ding waard haar het leed
te besparen, dat haar hij voelt dat zeer
duidelijk te wachten staat....
Ook Renate betreurt haar weinig open
hartige houding tegenover den ouden, ver
trouwden vriend. Dit, zoowel als het groo
te, beslissende element in haar leven met
Sylvester is oorzaak, dat zij haar schreden
naar de oude Hofkerk richt.
De comtesse Royter is in haar ouderlijk
huis een godsdienstige opvoeding ten deel
gevallen, welke als mengsel van tradi
tie en piëteit karateristiek is voor den
ouden Oostenrijkschen, streng katholieken
adel. Tot geloovigheid in bewust mensche-
lijken zin is zij opgegroeid als de vrouw
van Wolfgang Lien en tijdens haar we-
duwestaat, welke zich kenmerkte als de
tijd van haar vrij scheppend kunstenaarsle
ven, ontstond door een zeldzame verbin
ding van deze beide vormen een derde:
haar eigen religie, haar zuiver persoon
lijke verhouding tot God, waarin de natuur
en haar werk als schrijfster de plaats in
namen van kerk en gebed.... Maar daar
naast openbaren zich ook thans nog in haar
leven bijzondere stemmingsmmenten waar
op zij zich tot deze beiden onweerstaan
baar voelt aangetrokkaen
En zoo staat zij dan voor het genade
rijke beeld van de „zilveren Madonna" in
het schemer-duistere schip van de kerk.
Geheimzinnig welft zich over en rondom
haar de majestueuze omvang van den
Dom. Hoogten en diepten liggen verbor
gen in donkere schaduwen, waaruit de
bronzen beelden der monarchen uit lang
vervlogen tijden spookachtig opdoemen.
Het grijze waas, waarin de vage omtrek
ken van koor, kansels en altaars gehuld
zijn, is doortrokken van het bedwelmende
wierook der eeuwen. Het daglicht, dat
door de bont gekleurde ramen naar bin
nen valt, verspreidt slechts een mat schijn
sel, evenals de spaarzaam gele vlam der
tallooze kaarsen
Voetstappen schuifelen en glijden om
haar heen.... Fluisterend stemmen
Geruisch van kleerenDe zucht van een
geloovige, die in deemoed neerknielt....
Daartusschendoor klinkt zeldzaam helder
het klokje van een misdienaar op een der
zij-altaars
Menschen komentoeven zwijgend
of met zacht murmelende lippen in ge
bedberoeren met een devoot gebaar
de zilveren lijst en het glas, dat het Hei
ligenbeeld beschermtslaan een kruis
op voorhoofd, mond en borst en gaan
weer.
Een geur van was ligt zoetig in de, der
wereld ontrukte ruimte....
In stil gepeins verzonken staat Renate
wel ee" half uur lang voor het, door een
kostbare lijst omgeven, primitieve beeld
van Maria met het Kind, aan wie de belas
ten en beladenen tallooze generaties hun
kommer, hun stil gedragen leed en him
innige smeekbeden in geloovige ootmoed
hebben toevertrouwd en tot wie zij nu
gekomen is in haar overstelpend gevoel
van geluk als liefhebbende vrouwDan
slaat ook zij een kruis en vertrekt.
Schier verblindend is het licht van den
wintercchen dag als zij uit het kerkpor
taal naar buiten treedt. In scherp contrast
met de stilte en de veilige geborgenheid
van de kathedraal, stormt nu het brui-
schende stadleven op haar af....
Zij 3laat de Maria Theresiastraat in en
hier in de nabijheid van het postkantoor,
brengt bet toeval haar op den weg van
Stefan Gzartossy
ca.meneer Szartossy.
„Mevrouw.
„Nee maarmoeten we elkaar in
Innsbruck ru tegen het lijf loopenI"
„Hier, of in het bosch of op welke plaats
ook moet ik Fortuna dankbaar zijn, dat ze
mij zoo'n ontmoeting schenkt, want bij
m'n laatste bezoek aan uw gezellige wo
ning, mevrouw, is het me helaas niet mee-
geloopenTherese heeft me afge
poeierdZe vertelde me, dat u het druk
had en niet gestoord wenschte te worden...
Ik weet niet, of het meisje verteld heeft,
dat ik geweest ben...."
„Ach ja...." Voor de tweede maal dezen
ochtend kleurt een kinderlijke blos Rena-
te's wangen. „Ach, m'n beste meneer Szar
tossy, u moet niet boos op me zijn, nee.
Dat was een samenloop van omstandighe
den. Ik zal het u vertellen en dan zult
u me ook begrijpenTen slotte weet
u toch zelf ook wel, dat u in de Lantaarn
steeds een hartelijk welkome gast bent,
ja. zelfs nog meer dan dat.... maar dit
maal Weet u watU mag me voor
een goede lunch inviteerenja?!"
„O, mevrouw...." Szartossy is in den
zevenden hemel.
„Ik weet ergens een klein, gezellig res
taurant, hiei vlak bij aan het Margareth-
plein Gaat u mee, dat wil zeggen, als
u ten minste niets anders te doen hebt.
„Maai mevrouwSzartossy is op
recht "erbaasd, dat Renate zoo iets ook
maar zou kunnen veronderstellen.
Lachend neemt ze zijn armZe is
zeldzaam opgewektpraat en schertst
aan een stuk door en trekt den man met
zich mee..
Het wordt een allergenoeglijkste maal
tijd in een hoekje van het gerenommeer
de. kleine restaurant aan een keurig ge
dekte en smaakvol met bloemen gedeco
reerde tofel
Szartossy heeft een met zorg gekozen
menu samengesteld en een voortreffelijke
vitte bordeaux doen aanrukken Renate
eet en drinkt met een gezonde eetlust en
verheugt zich opiecht over Szartossy's
prettig gezelschap. Zij heft haar glas op:
„Op een goede.... zeer goede.... aller
beste vriendschap, meneer Szartossy...."
en innerlijk denkt ze: Neen, niet den ouden
Delmer, maar hem zal ik het 't eerst ver
ellen. want onweerstaanbaar dringt zich
vandaag de behoefte aan haar op zich uit
'e spieken....
Haar oogen stralen van innerlijk geluk
en als zij het ernstige, maar nochthans van
•auw bedwongen vreugde stralende gelaat
tot hem overbuigt, geeft hij laraan een
geheel verkeerde uitlegging. Zijn hart
juicht in zijn borst.
„Renate...." stamelt hij, zichzelf ee(n
oogenblik vergetend, „wat zie je er stra
lend uit.... zoo jong
„JongDat weet ik niet, maar ge
lukkig ben ik, onuitsprekelijk gelukkig,
beste vriend".
Het is of alle leven eensklaps in Stefan
Szartossy uitbluscht, want er is slechts één
enkel geluk in het leven der vrouw, waar
over zij zóó spreekt, dat haar zoo ver
jongt en zooveel mooier maaktMet
een duidelijkheid, die geen twijfel over
laat, wordt hij het zich plotseling be
wust: een ander heeft haar liefde gewon
nen, terwijl hij slechts een pbantoom neefl
nagejaagd. Slechts met de grootste moei
te slaagt hij er in zijn wanhopige stem
ming meester te worden en zij praat door,
zonder ook maar in het minst te vermoe
den, wat zij daarmee verwoesJ
„Evenals in een overmaat van smart
zoekt de mensch ook, wanneer hem een
zeldzaam geluk ten deel is gevallen den
toegewijden vriend. Diens trouw immers,
zoowel als diens begrijpen zijn onontbeer
lijk in vreugde en in leed.... Schenk m«
je vriendschap, Stefan Szartosy, zooals j«
steeds overtuigd kunt zijn van de mijne"
Zwijgend legt de man zijn rechterhand
in die, welke Renate hem toesteekt.
„Jij bent de eerste, wien ik een blik gun
in m'n jong en groot geluk, jij, m'n trou
we kameraad...."
iWordt vervolgd).
