3)e £eidM^(3ou/ïMi£
Vanuit het gebouw van den 17en Haagschen troep werd Donderdagavond de kampvuur
avond der Nederlandsche padvinders door de radio uitgezonden, waarbij Exc. Rambon-
net (links) sprak over de wereldjamboree 1937
H. K. H. Prinses Juliana bij aankomst te Arnhem voor haar bezoek aan den commissaris
der Koningin in Gelderland
Het is 16 Mei a.s. 25 jaar geleden, dat de heer Anthony Fokker te Gonsen-
heim bij Mainz op een door hemzelf ontworpen en gebouwd vliegtuig het
Internationaal vliegbrevet behaalde. De heer Fokker in het historisch toestel
Minister mr. J. A. de Wilde koopt een bloempje
tijdens de Donderdag te den Haag gehouden
Emmabloem-collecte
De heer D. Draayer, burgemeester van
Wormerveer, die binnenkort benoemd
zal worden tot directeur-generaal der
werkverschaffing en steunverleenlng
De peren- en kersenboomgaarden rond
Praag staan in vollen bloei en om
lijsten de Tsjechische hoofdstad met
een gordel van onvergelijkelijke kleu
renpracht
-v
FEUILLETON.
DE GOUDEN BRUG
Roman v&n Hanno Plessen.
(Nadruk verboden).
40)
„Natuurlijk, ja. Jij bent een men.... ik
een vrouw. Als je dat een hemelsbreed
verschil noemt, zal ik je niet tegen spre
ken".
„Nee.nee.ook zóó mag je je met
van de zaak afinaken, Renate. Toe ik
smeek je, wees nu even ernstig"
„Aha dat is waar, er nog nóg een ver
schil tusschen ons beiden en eigenlijk heb
je gelijk met er op aan te dringen, dat we
ons ^arover eens uitspreken.... Je be
doelt. het leeft ij dsverschil
„Renate..f
„Zeer zeker.... Jij, de man, bent nog
maar kort de dertig gepasseerd, terwijl ik
- de vrouw het vierde kruisje al geno
teerd heb. Dat is ongetwijfeld...."
„Renate.1"
„Ja, ja, zoo heet ik en ik ben je ruim
zeven jaar voor.Zeven zulke jaren kun
nen een onoverzichtelijk tijdperk zijn, dat
vandaag nog door hartsocht wordt over
brugd. morgen door liefde, maar over
morgen.
„Overmorgen door de eenheid van lichaam
en ziel.ach Renate, dat weet je zelf
immers veel beter dan ik.Je voelt het
•toch elk uiur van den dag, wat het zeggen
wil elkaar zoo goed te begrijpen, zoo vol
komen bij elkaar te passen, dat je je ten
slotte afvraagt, wat van jezelf en wat een
stuk van den ander is.... Jij, Renate, jij
bent de mooiste, omdat je de drie-eenheid
bezit: schoonheid van lichaam, van geest
€si van ziel...."
„Sylvester...."
„Ja, nu zijn de roUen omgedraaid. Nu
spreek ik en ntu zal ik ook verder spreken
en jij zult naar me luisteren, jij, kind met
je meerderheid van zeven jaren.Ja, nu
zit je daar en nu schaam je je voor je
zelf, bloos je als een bakvisch, die iets
heel doms heeft gezegd
Dan springt Renate plotseling uit haar
stoel op. Uitgelaten als een jong meisje
valt ze den man om de hals en kust hem
midden op den mond
„Nu is het uit", beveelt zij hem lachend
te zwijgen.
Maar plotseling wordt Sylvester ernstig.
„Neen", zegt hij gedecideerd, terwijl hij
langzaam haar armen van zijn schouders
los maakt en haar zacht terug duwt. „Neen
....neen. Ga zitten, Renatezoo, hier,
tegenover mezoo gaat het niet lan
gerJe moet eindelijk weten, wien je
voor je hebt".
„De beste en liefste man van de we
reld. dat weet ik immers".
Wederom dreigt de roes van vreugde
over het kostelijke bezit van deze vrouw
hem de kracht te ontnemen datgene uit te
spreken, wat hem in haar oogen degradee-
ren en vernederen moet en wat dit gan-
sche, niet gewonnen, maar hem geschon
ken geluk tot een fictie zal maken.
„Maalc het me niet zoo ontzettend moei
lijk, RenateLaat ik je mogen zeggen,
dat deze beste man van de wereld een be
delaar is, een.
Daar hij nu toch een oogenblik aarzelt,
neemt de vrouw het woord over.
„Je moet het me maar niet kwalijk ne
men, als deze wereldschokkende onthul
ling me niet zoo uit m'n evenwicht brengt,
als je blijkbaar verwacht hebt. In de eer
ste plaats toch, was het me al uit de krant
bekend, dat Freiiierr von Berg bh het ver
loren proces zijn geheele vermogen heeft
ingeboet en.
„Maar ik ben immers heelemaal niet..",
wil hij haar in de rede vallen, doch Renate
legt hem met een enkele handbeweging
het zwijgen op:
En in de tweede plaats interesseert
me dit feit niet in thet minst."
Nu probeert Sylvester Vorïberg het zoo:
„Je bent toch niet geheel op de hoogte,
RenateIk bezit niet alleen geen sou,
maar zelfs nog minder dan dat, ik be
doel
„Schulden?" vraagt ze.
„Nu schijn jij toch niet goed op de hoog
te te zijn, SylvesterPermitteer me,
dat ik het zóó zeg: Je kunt en zult natuur
lijk betalenIk zou anders werkelijk
niet weten, waardoor ik m'n geld eigenlijk
heb.
„Renate...." Hij schreeuwt het bijna
uit. „Ik smeek je, houd op.... ik kan,
mag en wil het niet hooren.
„Ach, Sylvester", antwoordt ze met iets
droevigs in haar stem, „waarom winden we
ons toch zoo opover zulke futiliteiten
Het is zoo pijnlijk, dat je dergelijke
kleinigheden zoo opblaast...."
„Maar Renate, lieve Renate, begrijp je
dan niet, dat ik van jou geen geld kan aan
nemen?!"
„Nee, Sylvester, dat begrijp ik werkelijk
nieten ik zal ook nooit kunnen begrij
pen, dat je je als vanzelfsprekend m'n
liefde laat schenken, mijn geheele hart,
al m'n denken, voelen en streven.... het
beste van me neem je zonder eenig ge-
modsbezwaar en zonder tegenspraak.
Maar over dat beetje onbenullige geld
wordt een spektakel gemaaktBelache
lijk is dat, Sylvester, eenvoudig belache
lijkJezelf onwaardig en voor mij....
ja, voor mij bijna beleedigend".
„Renate, ik smeek je.
Maar zij spreekt alweer verder: „Boven
dien denk ik er niet aan je dat geld, dat
nu eenmaal zoo'n belangrijke rol speelt
in het leven, te schenkenJe moet het
me natuurlijk terug betalen.... desnoods
met rente.
„Waarvan Renate? Ik zei je toch zooeven
al, dat ik absoluut zonder middelen ben".
„Die acute pécuniaire kwaal zal toch wel
niet chronisch worden, watIntegen
deel, je zult dat geld gemakkelijk bij el
kaar kunnen krijgenNee, staar me nu
maar niet zoo onnoozel aanDie paar
muziekbladen daar boven op je kamer zijn
misschien wel het honderdvoudige waard
in goede, echte bankbiljetten.om nog
maar niet eens te spreken van hetgeen je
nog scheppen zultscheppen moet.
een geniaal is in sommige opzichten zoo
verschrikkelijk dom mensch als jijJa,
nu weet je niet meer hoe je 't hebt,
wat.
Renate, wien zijn innerlijke ontroering
geenszins ontgaat en die al evenzeer be
merkt, hoe het in hem gist en kookt, ver
valt opzettelijk in een wat losseren, gek-
scheerenden toon, want met haar fijne
zesde zintuig voelt ze, dat ze nu niet week
hartig mag zijn. Op dit oogenblik is er
slechts één ding, dat haar liefdeswerk kan
bekronen, n.1. dit: den man, dien zij het
leven heeft gered en wien zij haar liefde
heeft geschonken, nu ook het vertrouwen
in zichzelf, zijn capaciteiten en zijn roe
ping terug te geven. Dit laatste echter kan
slechts geschieden door een eenvoudige
vanzelfsprekendheid, zonder pathos en
zonder groote woorden.Dat het ha at
inderdaad gelukt, bewijst haar de uitdruk
king van zijn levendig gelaat, dat den
strijd en de uiteindelijke overwinning m
zijn binnenste weerspiegelt en waarvan
geen enkele phase haar scherp observee-
renden blik ontgaat, terwijl zij zegt:
Ja, talent en begaafdheid, dat be-
ieekent voor slechts eenigermate gunstige
-constellaties meer dan uitsluitend een goe
de kans om wat te verdienen. Ik spreek
uit ervaring.Mijn deel van het beperk
te vermogen der familie Royter is aan de
inflatie ten offer gevallenen wat ik
van mijn man heb geërfd, toonde een sal
do van nul, komma nul, repetentMaar
desondanks kan ik er zeer goed komen
mag ik me verheugen in een nog steeds
aangroeiend banksaldoen dat alles
louter als resultaat van m'n werk als
schrijfster. Men moet zich slechts weten
aan te 'passen, dat wil zeggen zich opnieuw
weten in te stellen. Als je eens rondkijkt,
zul je juist in de Oud-Oostenrij ksohe adel
lijke families groote omwentelingen ontdek
ken. Veranderingen, welker scherpe tegen
stellingen den daardoor getroffenen onge
twijfeld rake klappen hebben toegebracht.
Maar wien de genius zijn gaven in de wieg
heeft gelegd, die kent geen moeilijkheden,
omdat hij boven de alledaagsheid met haar
normen verheven isZulken menschen
is zelfs veroorloofd, dat zij zich af en toe
eens dom en kinderachtig aanstellen....
Slechts wanneer zij hun roeping niet be
grepen ofhim licht ender de koren
maat stelden, zou dat niet te verontschul
digen zijn." (Wordt vervolgd).
