DE GOUDEN BRUG
FEUILLETON.
Roman van Hanno Plessen.
(Nadruk verboden).
10)
Renate is hartelijker dan ooit. Een stuk
van haarzelf ligt er in haar woorden,
waarmee zij uit den grooten overvloed van
innerlijken rijkdom allen en iedereen hun
deel wil geven. En bovendien verheugt zy
zich oprecht over deze ontmoeting met
Szartossy. Zij vergeet op dit oogenblik ge
heel, daten waarom zij hem verloo
chend heeft. En hy.... hij wil er in dit
korte, Heerlijke moment van hun samen
zijn riet aan denken, dat hij nog slechts
enkele dagen geleden als een vreemdeling
aan de deur van haar woning is afgewe
zen.
Op belangstellende informaties van de
zijde van Renate, vertelt hy haar van de
dagen, welke hy in Munchen heeft door-
getracht, in gezelschap van zyn ouden
strijdmakker. Dat hij daarbij diens naam
niet noemt, is toeval, louter toeval, dat
zoo vaak. noodlot is....
„En hebt u nu weer voor eenigen tijd in
Iglerhof uw intrek genomen?" vraagt Re
nate.
„Ja. in ieder geval blijf ik daar voor-
loopigIk wil van daaruit een paar
tochten makennaar den Glugezer....
en dan wil ik ook nog eens naar Stubai.
„Ahazoo dicht mogelijk bij den top
van den Series.dat kan ik me voorstel
len.
Zelfs de groote omweg, welken Szartos
sy opzettelijk heeft ingeslagen en waarop
Renate hem zonder meer is gevolgd, komt
ten slotte uit bij een kruispunt van den
Lanser straatweg, waarvan het eene ge
deelte naar de Lantaarn, het andere recht
uit naar Igls leidt.
Wederom bonst Szartossy's hart zoo on
stuimig als dat van een verliefden school
jongen: Wat zal ze nu zeggenZal ze
me inviteeien om mee te gaan....?
Daar blijft Renate ook reeds staan en....
zij steekt hem de hand toe:
„Ik vind het buitengewoon prettig u
weer eens gezien te hebben, meneer Szar
tossy...." Gruwelijk is de vanzelfspre
kendheid, waarmee ze, op zoo bijzonder
hartelijke wijzeafscheid neemt.
Daartegen is van zijn kant niets in te
brengen; hem rest nog slechts een hoffe
lijke buiging
Maar nauwelijks heeft zij hem den rug
toegekeerd, of hij kan zichzelf wel om de
ooren slaan, dat hij als de eerste de beste
domme jongen den moed miste voor de
conventioneel-beleefde vraag haar nog een
eindje te mogen vergezellen.
Hy gaat op een mijlpaaltje langs den
weg zitten en terwijl hij met nerveuze
vingers zyn pijp begint te stoppen, tracht
hij hun gesprek nog eens in zijn herin
nering terug te roepen Heeft zij dan niets
gezegd, waaruit althans haar houding te
genover hem was op te maken? Zijn voor
hoofd trekt zioh in diepe rimpels, terwijl
hij peinzend voor zich uitstaart. Was ze
anders tegen hem dan de laatste maal, dat
hij haar ontmoette.,..? Minder hartelijk
dan bij zijn bezoek aan de Lantaarn
Was er iets gebeurd, wat veranderd
Het zijn alles vragen, welke zich aan hem
opdringen en waarop hij nog lang tever
geefs een afdoend antwoord zoekt.
Reeds geruimen tijd wachten de gasten
van Hotel Lansersee op de dagelijksche
verschijning van Margot Sellert, die hen
reeds eenige malen als schoonrijdster op de
gladde ijzers in verrukking heeft ge
bracht. Vandaag echter heeft de jonge ac
trice van het Munchener Kleintooneel, die
hier tijdens de eerste vijf dagen van haar
vacantie een zeer regelmatig en vooruit
vastgesteld ontspanningsprogramma af
werkte, iets anders te doen dan zich op
de ijsbaan van het hotel te laten bewon
deren.
Toen zy gisteren op haar middagwan
deling toevallig in de omgeving van de
Lantaarn verzeild geraakte, is haar ter oore
gekomen aan wie dit huis behoort. En dat
heeft haar op een idee gebracht, tot welker
verwezenlijking zij zoo spoedig mogelijk
de eerste stappen wil ondernemen.
Derhalve is zij nu over de dicht be
sneeuwde Lanser Hangeop weg naar Re
nate Lien. Een lichtgroen sportcostuum,
zoo chique als slechts beroemde modehui
zen in de wereldsteden die vermogen af te
leveren, sluit nauw om haar slanke gestal
te. Zij heeft de witte wollen muts afgeno
men en loopt bloothoofds door het stille
bergland. Zonnereflexen liggen als gouden
stippen op haar rood-blond. Licht golvend
haar, dat een verstandig, sympathiek en
door groote oogen beheerscht gelaat om
lijst. Die oogen, van de zeldzame kleur
van goud barnsteen, hebben bepaald iets
fascineerends. Haar tred is beslist en doel
bewust. In regelmatige afstanden zet zij
haar voeten vooruit. Haar stappen zijn niet
te groot en niet te klein, niet te vlug en
niet te langzaamZij hebben dezelfde
gelijkmatigheid als haar w
Met open oogen loopt Mangot Sellert
door dezen hoek van de Alpenwereld, wel
ke als geen andere, schoonheid en grootsch-
heid in zich vereenigt. Over het vreed
zame dal met zijn bosschen en weiden,
dwaalt haar blik naar de imposante glet-
scherwereld van den Innsbrucker Nordket-
teZij is meer dan tevreden over de
keuze van haar vacantieoord. In de acht
vrije dagen, welke zij haar directeur heeft
afgebedeld, zal ze voldoende nieuwe
krachten verzamelen om aan de eischen
welke het seizoen bij het kleintooneel on-,
getwijfeld zal stellen, op afdoende wijze het
hoofd te kunnen bieden. En als dan bo
vendien het bezoek aan Renate Lien haar
het beloofde succes zal brengen, dan, ja
dan kan haar korte trip naar de Lansersee
niet genoeg worden gewaardeerd
O, Margot Sellert weet wel, wat zij doet.
Vandaag zoo goed als anders. Slechts een
maal, een enkele maal in haar leven heeft
haar rustigen bezonnenheid haar in den
steek gelaten, heeft een, met alle verstand
en logica spottend gevoel haar weloverwo
gen zakelijkheid verstikt en over haar
nuchter-practische levensbeschouwing ge
triomfeerd. De roes was kort kon, in
overeenstemming met haar natuur, ook
niet anders zijn. Het ontwaken was bitter
en pijnlijk de erkenning, waartoe dit moest
leiden. Streng en meedogenloos over zich
zelf oordeelend, kan ze zich deze zwak
heid niet althans nu nog niet vergeven.
Sindsdien werkt ze met verdubbelde ener
gie en tracht ze bewuuter dan «oit in e^n
instinctmatig streven deze schande uit te
wisschen.
Na een wandeling van een uur, precies
zooals zij het vooruit heeft berekend, be
reikt ze de Lantaarn. Het geluk is haar
gunstig, want voor de deur maakt Renate
Lien, die zooeven schijnt te zijn terugge
keerd, juist aanstalten zich van haar skies
te ontdoen. Margot Sellert herkent het fij
ne, intelligente profiel van de bekende
schrijfster, hoewel deze in werkelijkheid
veel jonger en knapper is dan op de foto's
in de geïllustreerde bladen en haar boeken.
Met een paar flinke stappen staat de ac
trice naast haar.
„Renate Lien", zegt ze en er ligt zoo
veel hartelijke vereering in dezen naam,
dien haar weeke, welluidende stem met een
bijna teer timbre uitspreekt, dat de aange
sprokene met blijde verrassing het hoofd
opheft. De vragende blik, waarmee zij Mar
got opneemt, heeft onmiddellijk een uit
drukking van sympathie.
„Excuseert u mijn onbescheidenheid, me
vrouw", vervolgt deze. „Ik ben Margot
Sellert van het Munchener Kleintooneel
Dat zegt u misschien slechts bitter weinig,
want ten slotte ben ik lang niet zoo be
kend als u, maar...."
„Dat zullen we voorloopig maar in het
midden laten", valt Renate haar lachend
in de rede. „In ieder geval doet deze toe
vallige kennismaking mij buitengewoon
genoegen, juffrouw Sellert." Met deze
woorden steekt zy haar bezoekster de hand
toe.
(Wordt vervolgd).
3)e £ci£toclve 6ou/fccmt
Als het zeilseizoen voor de deur staat. - Voorboden van de komende wedstrijden, die Anthony Eden neemt door het raampje van den boottrein te Londen afscheid
in ons land steeds een bijzondere interesse wekken van zijn echtgenoote bij zijn vertrek naar Genève
In een pand aan de Haringvliet te Rotterdam,
waarin een peulvruchtenhandel gevestigd is,
heeft een felle brand gewoed. Een foto tijdens
het blusschingswerk
Eén ei is geen ei, twee ei is een half ei, drie ei is een PaoscheiTraditiegetrouw
trok de Helvoirtsche schooljeugd Woensdag langs de huizen der dorpsbewoners om
Paascheieren in hun korven in te zamelen. Een aardig snapshot
Een Haagsche dames-hockeyploeg ver
trok Woensdag van de Residentie naar
Engeland om deel te nemen aan een
tournooi, georganiseerd door de
Ramsgate Hockey Club
Voor het alarmeeren bij eventueele
luchtaanvallen heeft men Woensdag te
Rotterdam proeven genomen met een
sirene welke is opgesteld op het dak
van het Atlanta hotel
